Παρασκευή, 7 Ιουλίου: Πεδίο μάχης, Αμβούργο.
Ξυπνήσαμε από τον ήχο των σειρήνων. Από την άλλη μεριά του λιμανιού καπνός φαινόταν να σηκώνεται από το κέντρο της πόλης. Εγώ και ο σύντροφος μου ανταλλάξαμε βλέμματα σιωπηλοί.
Νωρίς το πρωί, ένα μαύρο μπλοκ βγήκε από τα οδοφράγματα της Αλτόνα, σπάζοντας τις βιτρίνες καταστημάτων, τραπεζών και καίγοντας αρκετά αυτοκίνητα. Έφτασαν στο κατάστημα ΙΚΕΑ και επιτέθηκαν με φωτιά. Η αστυνομία δεν φαινόταν πουθενά. Ακόμα δεν είχαν ανακτήσει τον έλεγχο της πόλης από το προηγούμενο βράδυ. Οι αρχές του Αμβούργου κάλεσαν ενισχύσεις από όλη την Γερμανία ώστε να προστεθούν στην δύναμη χιλιάδων που ήδη ήταν εκεί.
Σε άλλες περιοχές του Αμβούργου η αστυνομία περικύκλωσε και παγίδευσε περίπου εκατό άτομα στο πάρκο για τροχόσπιτα Rondenbarg και μετά τους επιτέθηκε. Μερικοί από αυτούς προσπάθησαν να διαφύγουν σκαρφαλώνοντας τοίχους 4 μέτρων ενώ οι αστυνομία φώναζε «γουρούνια αντιφά, ώρα για πρωινό!» και τους χτυπούσε πάνω στο φράκτη, τραυματίζοντας 14 άτομα. 11 από αυτούς με σπασμένα κόκαλα και άλλους σοβαρούς τραυματισμούς. Μερικοί από αυτούς βρίσκονται ακόμα στο νοσοκομείο. Η αστυνομία ανακοίνωσε επισήμως πως η ομάδα ατόμων τους επιτέθηκε πρώτη, αλλά βίντεο που ανέβηκαν αργότερα αποκάλυψαν, πως αυτός ο ισχυρισμός ήταν απλά ένα ψέμα.
Από τις έξι είχε τεθεί σε ισχύ διάταγμα που απαγόρευε τις διαδηλώσεις στο μεγαλύτερο μέρος του Αμβούργου. Και όμως σύντομα οδοφράγματα άρχισαν να εμφανίζονται μέσα στην πόλη, ειδικά κοντά στο λιμάνι, κοντά στην επικίνδυνη ζώνη όπου λάμβανε χώρα η Σύνοδος και στους δρόμους που χρησιμοποιούσαν οι απεσταλμένοι για την Σύνοδο. Τα οδοφράγματα ξεκίνησαν από ορισμένα σημεία αλλά κινήθηκαν παντού μέσα στην πόλη, εκτελώντας μια ποικιλία δράσεων. Μερικές από αυτές τις δράσεις κατάφεραν να πλησιάσουν αρκετά ώστε να σταματήσουν τα οχήματα απεσταλμένων.
Στις οχτώ και είκοσι το πρωί, το λιμάνι είχε μπλόκα στο φράγμα Worthdamm Veddeler που κράτησαν ως τις 11. Η αστυνομία επιτέθηκε στα μπλόκα σε όλη την πόλη αλλά ο κόσμος γρήγορα έστηνε νέα. Γύρω στις δέκα, στο κέντρο της πόλης, η αστυνομία έσπρωξε τα μπλόκα. Η Μελάνια Τράμπ καθυστέρησε μέσα στο ξενοδοχείο της εξ αιτίας των ταραχών ακριβώς έξω από αυτό και δεν μπόρεσε να ακολουθήσει το πρόγραμμα της.
Στις δέκα και μισή όλα τα μπλόκα κρατούσαν τις θέσεις τους, δημιουργώντας καθυστερήσεις στην Σύνοδο, κλείνοντας το λιμάνι και παρενοχλώντας τον δομικό ιστό του καπιταλισμού με κάθε τρόπο. Γύρω στις 11 ένα κομβόι οχημάτων απεσταλμένων στη Σύνοδο, ακινητοποιήθηκε εξ αιτίας των οδοφραγμάτων. Την ίδια ώρα, χιλιάδες φοιτητές κατέβαιναν σε πορεία.
Στο μεταξύ, σε μια συνέντευξη τύπου στο κέντρο τύπου που είχε στηθεί στο γήπεδο St Pauli, αντιπρόσωποι από συλλογικότητες όπως οι “Καλώς Ήρθατε στην Κόλαση”, “Μπλοκ G20”, “Αλληλεγγύη χωρίς σύνορα” και άλλοι παρουσίασαν ενιαίο μέτωπο στην καταδίκη των επιθέσεων από την αστυνομία το προηγούμενο βράδυ, τονίσανε πως ήταν απλά θέμα τύχης το γεγονός πως η αστυνομία δεν σκότωσε κάποιον και δήλωσαν πως πρόκειται να μείνουν ενωμένοι. Όταν δημοσιογράφος από συντηρητικό μέσο προσπάθησε να σπείρει διχόνοια, λέγοντας πως διάβασε ορισμένες κριτικές στο facebook για την πορεία “Καλώς Ήρθατε στην Κόλαση”, που τις παρουσίασε μια άλλη ομάδα (Right to the City), εκπρόσωπος αυτής της ομάδας που βρισκόταν μέσα στο ακροατήριο, σηκώθηκε, δήλωσε πως κάτι τέτοιο δεν ισχύει και επιβεβαίωσε την αλληλεγγύη προς τις υπόλοιπες ομάδες.
Άλλο ένα μέλος συντηρητικού μέσου, κατηγόρησε τους παρόντες για προπαγάνδα στην προσπάθεια τους να αφηγηθούν μια ιστορία, όπου η αστυνομία χτύπησε πρώτη το προηγούμενο βράδυ. Είναι σίγουρο πως ο συγκεκριμένος ποτέ δεν σήκωσε το χέρι του σε μια συνέντευξη τύπου της αστυνομίας για να ρωτήσει αν κάνουν προπαγάνδα, παρά τα ψέματα που διέδιδε για τον αριθμό των τραυματισμένων αστυνομικών κατά την Σύνοδο.
Γύρω στις τρεις πλησιάσαμε στο σημείου του δεύτερου ραντεβού για την συγκέντρωση του Block G20/Color the Red Zone, στην Millerntorplatz Μας έκανε εντύπωση το γεγονός ότι είδαμε και το ATTAC ένα από τα πιο φιλελεύθερα και νόμιμα γκρουπ που ετοιμαζόταν να συμμετέχει στα οδοφράγματα μαζί με άλλες πολύ πιο ακραίες οργανώσεις. Κάποιος από αυτούς είχε κάνει ορισμένες αλλαγές και στην σημαία του ATTAC, ζωγραφίζοντας ένα Αλφα με κύκλο πάνω του και προσθέτοντας ένα Κ, ώστε να λέει ATTACK (Επίθεση). Τον πλησιάσαμε, περίεργοι.
Είσαι μέλος του ATTAC?
Εγώ; Χμ … Ναι είμαι. Μπορείς να πεις πως αντιπροσωπεύω την αριστερή πτέρυγα του ATTAC.
Στις τρεις, περνώντας μέσα από τα οδοφράγματα, ο κόσμος άρχισε να μαζεύεται στο Reeperbahn για να συμμετέχει σε μια απογευματινή πορεία με το όνομα color the red zone, με την ελπίδα να μπλοκάρουν την προγραμματισμένη επίσκεψη των ηγετών στην φιλαρμονική ,όπου θα τους παρουσίαζαν την 9η του Μπετόβεν. Μόλις η πορεία ξεκίνησε, άρχισε και το παιχνίδι της γάτας με το ποντίκι, με τον κόσμο να τρέχει πότε από τη μια πλευρά του πάρκου και πότε από την άλλη, με τις κλούβες και τα κανόνια νερού ξοπίσω τους.
Αρκετά τετράγωνα πιο πέρα έκαναν την εμφάνιση τους περισσότερα ΜΑΤ, κανόνια νερού και έφιππη αστυνομία. Όρμησαν κατά διαδηλωτών που απάντησαν με μπουκάλια και κομμάτια μπετό, κοντά στο σημείο που έγινε η επίθεση στην πορεία της προηγούμενης μέρα. Για άλλη μια φορά η αστυνομία παγίδευσε μια ομάδα περίπου πενήντα διαδηλωτών σε μια στενή περιοχή κοντά στο ποτάμι. Πιέζοντας από όλες τις πλευρές, η αστυνομία ακολούθησε τους διαδηλωτές ενώ τους έριχνε με τα κανόνια νερού. Ο κόσμος προσπαθούσε να καλυφθεί πίσω από μικρές αγροικίες κοντά στο ποτάμι, όλο και περισσότεροι έπεφταν, μέχρι που στο τέλος, εγκλωβίστηκαν.
Η υπόλοιπη πορεία, συνέχισε να κινείται και να συγκρούεται συνεχώς με την αστυνομία. Στις έξι και είκοσι ο κόσμος πλέον μπλόκαρε την είσοδο στην Φιλαρμονική. Γύρω στις εφτά και μισή, οι διαδηλωτές κατάφεραν να παρεμποδίσουν τους Ιάπωνες απεσταλμένους κοντά στο Milerntor , αλλά διαλύθηκαν αντιμέτωποι με ένα κανόνι νερού. Σε άλλο σημείο του Αμβούργου, η ομάδα μοτοσικλετιστών με την ονομασία Critical Mass ξεκινούσε.
https://www.youtube.com/watch?v=fb8AAsQUDeE
Παγιδευμένοι μέσα στις γραμμές των αστυνομικών, έπρεπε να βρούμε ένα πέρασμα. Οι σύντροφοι μου πήγαν στον επικεφαλής και του εξήγησαν πως είμαστε μέλη του τύπου χωρίς διαπιστεύσεις, πράγμα που είναι σχεδόν αλήθεια. Μετά από κάμποση κουβέντα και δικαιολογητικά, ο αξιωματικός συμφώνησε να μας αφήσει να περάσουμε με την προϋπόθεση να εξετάσει τα σακίδια μας.
Η έρευνα στα σακίδια των συναδέλφων μου δεν είχε κανένα ενδιαφέρον, δεν είχαν απολύτως τίποτα να κρύψουν. Όταν όμως άνοιξαν το δικό μου, τα μάτια τους γέμισαν υποψία. «Τι είναι αυτό;»
«Ένας χάρτης» εξήγησε ένας από τους συναδέλφους μου. Πράγματι ήταν ένας χάρτης, μου τον είχαν δώσει στη κατάληψη Rote Flora.»
«Όχι, αυτό. Αυτό!» είπε και τράβηξε έξω ένα μαύρο μαντήλι.
«Ένα μαντήλι, είναι απλά ένα μαντήλι» διαμαρτυρήθηκε ο συνάδελφος μου ενώ στεκόμασταν κάτω από τον ήλιο του Ιουνίου, φορώντας ελαφριά μπλουζάκια και εντελώς ιδρωμένοι.
«Και αυτό;» ο αστυνομικός τράβηξε ένα μαύρο φούτερ με κουκούλα και το σήκωσε θριαμβικά. Οι συνάδελφοι μου με κοίταξαν με απορία. Αν ο μπάτσος έψαχνε κι άλλο θα έβρισκε και ένα μαύρο αδιάβροχο τζάκετ.
Καθώς δεν μιλούσα γερμανικά, ζήτησα να του μεταφράσουν «Πείτε του, πείτε του πως δεν έχω ξαναέρθει στην Γερμανία, περίμενα πως θα είχε περισσότερο κρύο.»
Η αστυνομία είχε πλέον επιτεθεί στον κύριο όγκο της πορείας τόσες φορές που μικρότερα τμήματά της είχαν αποσπαστεί και βρίσκονταν σε όλη την πόλη. Μετά από μέρες συνεχούς κινητοποίησης και 24 ώρες συνεχόμενων οδομαχιών, οι αστυνομικοί ήταν κουρασμένοι και εκνευρισμένοι. Είχαν χάσει πλέον την ικανότητα να διακρίνουν μεταξύ αναρχικών, ακτιβιστών και απλών περαστικών. Οι αναφορές για συνεχόμενες επιθέσεις σε ντόπιους δεν σταματούσαν. Η αστυνομία επιτέθηκε σε άτομα που στέκονταν μπροστά σε εστιατόριο, χτύπησαν έναν άντρα και τον έριξαν από το ποδήλατό του, ενώ έριξαν έναν άλλον άντρα στο έδαφος. Χτυπούσαν και έσπρωχναν όποιον έβρισκαν μπροστά τους χωρίς κανένα απολύτως λόγο.
Όταν κάποια στιγμή εμφανίστηκε βίντεο στο twitter που έδειχνε ΜΑΤ να σέρνουν ένα άτομο που ήταν αναίσθητο και βαριά τραυματισμένο, η αστυνομία απάντησε «Και τι είχε κάνει πριν αυτό το άτομο;». Αν ο τρόπος που συμπεριφέρθηκαν στις γειτονιές αποτελεί κάποιου είδους στοιχείο, θα λέγαμε πως η απάντηση στο ερώτημα είναι «μάλλον τίποτα απολύτως». Ακόμα και όταν μιλούσαν επισήμως, οι εκπρόσωποι της αστυνομίας δεν έδειχναν να ενδιαφέρονται για την νομιμότητα της τακτικής να χτυπάνε τυχαία κόσμο και να τον σέρνουν στους δρόμους.
Ταυτόχρονα σχεδόν, ταραχές ξεσπούσαν για ακόμα μια φορά στην Rote Flora. Σε μια γειτονιά η αστυνομία κυνήγησε έναν θεατή γιατί δεν σταματούσε να τραβάει φωτογραφίες ενός αστυνόμου σε μυστική υπηρεσία, ο οποίος έριξε μερικές βολές στη μέση ενός κατάμεστου δρόμου πριν τρέξει να βρει καταφύγιο σε ένα κατάστημα. Η κατάσταση έβγαινε εκτός ελέγχου, η αστυνομία αναγκάστηκε να υποχωρήσει αφήνοντας τα οδοφράγματα να καίνε πίσω της.
Μια πορεία που είχε προγραμματιστεί από κομμουνιστική ομάδα, ακυρώθηκε. Παρ όλα αυτά χιλιάδες ανθρώπων μαζεύτηκαν να παρακολουθήσουν ένα υπαίθριο κονσέρτο. Όταν η πορεία δεν έγινε, ο κόσμος άρχισε να κατευθύνεται ήρεμα προς το χάος της περιοχής Schanze.
Κατευθυνόμασταν προς την περιοχή Schanze. Μεγάλος αριθμός αστυνομίας προσπαθούσε να μπλοκάρει τις διασταυρώσεις αλλά ερχόμασταν από όλες τις κατευθύνσεις, καταφέραμε τα τους προσπεράσουμε. Ένα πανκ συγκρότημα άρχισε να παίζει στο πάρκο, στην μέση όλου αυτού του χάους. Στην επόμενη διασταύρωση, είδαμε μια γρήγορη επίθεση, στην οποία δεκάδες διαδηλωτές ντυμένοι στα μαύρα έκαναν την εμφάνιση τους από κάποιο δρόμο και επιτέθηκαν στην αστυνομία, υποχωρώντας γρήγορα. Αυτό μπέρδεψε την αστυνομία αρκετά ώστε να μπορέσουμε να περάσουμε όλοι . Ένας από τους μπάτσους ήταν καλυμμένος με ροζ μπογιά, δεν έδειχνε πολύ χαρούμενος με αυτό.
Είχαμε ακούσει πως γίνονταν ταραχές έξω από την Ρότε Φλόρα, αλλά περιμέναμε να έχουν ησυχάσει τα πράγματα μέχρι να φτάσουμε. Πέρα από την επόμενη γραμμή της αστυνομίας πάντως μπορούσαμε να δούμε πως κάτι συνέβαινε σε κάποια απόσταση, στα βόρεια. Αρκετά κανόνια νερού φαίνονταν να δίνουν μάχη. Πίσω από αυτά πυκνός καπνός ανέβαινε προς τον απογευματινό ουρανό. Ακόμα και από απόσταση, ο βαθύς μπάσος ήχος των εκρήξεων μας έκαναν να αναπηδούμε.
Υπήρχαν εκατοντάδες αστυνομικοί σε αυτή τη διασταύρωση αλλά ήταν εξαντλημένοι και στα όρια της αντοχής τους. Όταν άλλαξαν μια κλούβα με μια άλλη, καταφέραμε να περάσουμε από την άλλη μεριά του δρόμου. Ξαφνικά ήμασταν εκεί όπου θαρραλέοι διαδηλωτές είχαν καταφέρει να κρατήσουν τα κανόνια νερού σε απόσταση, πετώντας τους ότι μπορούσαν.
Στην άλλη μεριά υπήρχε ελευθερία. Η αστυνομία είχε χάσει τον έλεγχο. Λίγο πιο πάνω είχαν ανάψει δύο μεγάλες φωτιές. Η ατμόσφαιρα ήταν ήρεμη. Άνθρωποι στεκόντουσαν και θαύμαζαν τις φωτιές, μιλούσαν, έτρωγαν και έπιναν. Έξω από αυτή τη ζώνη, εκεί που η αστυνομία διατηρούσε ακόμα τον έλεγχο επικρατούσε βία, χάος και φόβος. Εδώ που είχαν χάσει τον έλεγχο βρήκαμε την πρώτη νησίδα ηρεμίας εδώ και μέρες.
Η άμυνα της Schanze, μη αστυνομοκρατούμενη ζώνη.
Στις εννιά, τα οδοφράγματα γύρω από τη Schanze έκαιγαν. Η αστυνομία είχε αναγκαστεί να αποσυρθεί. Στις εννιά και μισή λεηλατήθηκαν κάποια μαγαζιά. Αγαθά απαλλοτριώθηκαν από τα ράφια τους και διαμοιράστηκαν στους παρόντες. Έντονες ταραχές και μεγάλες φωτιές έκαιγαν. Λίγο πριν τις έντεκα η περιοχή του StPauli θεωρούνταν εκτός ελέγχου.
Η ομάδα critical mass είχε συναντηθεί στις 7 και μπήκαν στην περιοχή Schanze γύρω στις 11, στην πιο μεγάλη στιγμή της βραδιάς.
Παρά την ρητορική που παρουσίασε την περιοχή σαν κολαστήριο, όσο βρισκόταν εκτός του ελέγχου της αστυνομίας, όσοι βρέθηκαν εκεί βίωσαν ένα κλίμα ηρεμίας και συλλογικότητας. Πολλές επιχειρήσεις ήταν ανοικτές και ο κόσμος αγόραζε φαλάφελ ή ποτά. Καθώς ο κόσμος γέμιζε τους δρόμους και ζητωκραύγαζε την άφιξη των μοτοσικλετιστών, το κλίμα έμοιαζε περισσότερο με αυτό ενός οικογενειακού φεστιβάλ. Το μεγαλύτερο μέρος των συμμετεχόντων δεν ήταν διαδηλωτές κι αναρχικοί από διάφορες χώρες της Ευρώπης αλλά καθημερινοί άνθρωποι του Αμβούργου που ένιωθαν να στρέφονται κατά της αστυνομίας μέσα στην εβδομάδα που προηγήθηκε.
Υπήρξαν βέβαια και κάποιες αναφορές που αποδείχθηκαν αληθινές για ταραχές άσχετες με την πολιτική, κατά τις οποίες νεαροί χωρίς κανένα κίνητρο ή στόχο, πετούσαν αντικείμενα, έσπαγαν μπουκάλια και τραβούσαν βίντεο με τα κινητά τους. Σίγουρα η απάντηση σε αυτά τα φαινόμενα δεν είναι λιγότερες ταραχές, αλλά περισσότερη πολιτικοποίηση.
Στις έντεκα και μισή, ήρθαν οι πρώτες αναφορές πως ειδικές δυνάμεις με αληθινά πυρά άρχισαν να συγκεντρώνονται στις παρυφές της Schanze. Οι πρώτες προσπάθειες της αστυνομίας να περάσει τα οδοφράγματα, απαντήθηκαν με κεφάτη και άγρια αντίσταση. Καθώς όμως η αστυνομία άρχισε να κερδίζει έδαφος, περνώντας τα οδοφράγματα το ένα μετά το άλλο, οι ειδικές δυνάμεις έστησαν ελεύθερους σκοπευτές με αυτόματα όπλα στις ταράτσες, για να ελέγχουν τους δρόμους από ψηλά. Αυτό είναι συνηθισμένο στις ΗΠΑ αλλά απολύτως ανήκουστο στην Ευρώπη.
Μόνο όταν η πλειοψηφία του κόσμου πήγε σπίτι του για ύπνο, κατάφερε η αστυνομία να ανακτήσει τον έλεγχο της περιοχής. Εξαντλημένοι και ταπεινωμένοι, φέρθηκαν στον κόσμο ακόμα πιο βάναυσα απ’ ότι πριν.
Όλο αυτό το διάστημα η αστυνομία πολεμούσε και με τα κανάλια, όχι μόνο στους δρόμους. Νωρίτερα είχαν χρησιμοποιήσει το twitter για να παρακαλέσουν τον κόσμο να μην στηρίξει το μαύρο μπλοκ στις απογευματινές πορείες, απαίτησαν από τους δημοσιογράφους να σταματήσουν να καταγράφουν τις επιχειρήσεις και να αποχωρήσουν από την περιοχή. Κάποιοι αστυνομικοί έφτασαν να υποχρεώσουν τους δημοσιογράφους να φύγουν υπό την απειλή όπλου. Προφανώς δεν ήθελαν τα μέσα ενημέρωσης να καταγράψουν την πρωτοφανή απώλεια ελέγχου, ούτε τις βίαιες απόπειρες να τον ανακτήσουν.
Σάββατο 8 Ιουλίου: ¨Όλος ο κόσμος μισεί τους G20
Το Σάββατο ήταν ένας γύρος της νίκης για τους διαδηλωτές. Όχι μόνο είχαν δείξει ξεκάθαρα πως η κοινωνική ειρήνη ήταν ουτοπία υπό την κυριαρχία των G20 αλλά είχαν επιπλέον δείξει πως μπορούσαν, έστω και για λίγο να τα βάλουν με την αστυνομία και να τη νικήσουν. Τώρα δεκάδες χιλιάδες προσέρχονταν για να δείξουν αλληλεγγύη σε μια μεγάλη πορεία που διέσχισε την πόλη για να φτάσει στο στάδιο St Pauli.
Καθώς περπατούσα στην πόλη, μου έκανε εντύπωση η ποικιλομορφία που έβλεπα παντού. Στην κεντρική σκηνή αρκετά φορτηγά με ηχεία είχαν κόσμο που χόρευε κάθε είδους χορό ενώ μας μοίραζαν ποτά και σνακ. Οι περισσότεροι περπατούσαν, γελούσαν, μιλούσαν με τους φίλους τους. Ήταν μια έντονη αντίθεση προς την ψηφιακή απομόνωση που επικρατεί στις ΗΠΑ.
Οι οργανωτές τοποθετούν τον αριθμό των συμμετεχόντων περίπου στους 76 χιλιάδες, ενώ τα μέσα ενημέρωσης κάνουν λόγο για 50 χιλιάδες. Είναι ενδεικτικό πως αν και οι αρχές και τα μέσα, θρηνούσαν για την βία στο Αμβούργο, ισχυριζόμενοι ότι είχε αποξενώσει το κοινό, η πορεία είχε τεράστια συμμετοχή. Συμμετέχοντας στην πορεία του Σαββάτου που έγινε αμέσως μετά από δύο μέρες συνεχών ταραχών, δεκάδες χιλιάδες ανθρώπων θέλησαν να λάβουν μέρος σε ένα κίνημα που συμπεριελάμβανε μια μεγάλη παλέτα τακτικών αντιπαράθεσης. Δεν είχαν αποθαρρυνθεί από τα γεγονότα των προηγούμενων ημερών, είχαν εμπνευστεί.
Όταν σκεφτόμαστε αυτούς τους προβληματισμένους πολίτες που ισχυρίζονται ότι αντιπροσωπεύουν την κοινή γνώμη, αυτή που υποτίθεται αποξένωσε η βία στο Αμβούργο, για τι αριθμό ατόμων μιλάμε άραγε; Το κόλπο «συγυρίστε το Αμβούργο» της Κυριακής μάζεψε μόλις μερικούς εκατοντάδες συμμετέχοντες, ένα αστείο ποσοστό σε σχέση με τους χιλιάδες που κατέβηκαν στους δρόμους μέσα στην εβδομάδα.
Αντί να φανταζόμαστε μια απρόσωπη γενική γνώμη που δεν εγκρίνει την βία (εκτός από αυτή που ασκείται από την αστυνομία), πρέπει να θυμόμαστε πως η κοινωνία είναι σύνθεση πολλών διαφορετικών στοιχείων, πολλά από τα οποία επαναλαμβάνουν αυτά που ακούν στην τηλεόραση. Σε μεγάλο μέρος , είναι τα κανάλια υπό τη καθοδήγηση των G20 που δημιουργούν και επιβάλλουν φόβο παγκοσμίως, λέγοντας πάντα τα ίδια και τα ίδια. Σκοπός τους δεν είναι να μιλήσουν για την πραγματικότητα ως έχει, αλλά να μας κάνουν να φοβόμαστε ο ένας τον άλλον, να μας κάνουν να μην κατανοούμε πως αυτό που θέλουμε εμείς. Το Σάββατο καθώς κοιτούσε κανείς γύρω του, συνειδητοποιούσε πως η αντίσταση ήταν πλέον προσφιλής.
Ακόμα και με τόση ηρεμία, η αστυνομία δεν μπορούσε να αντισταθεί και να μην παρενοχλεί τους διαδηλωτές , ρίχνοντας κάθε τόσο ριπές από τα κανόνια νερού και στέλνοντας ομάδες μέσα στο πλήθος χωρίς κανέναν απολύτως λόγο. Τελικά οι διαδηλωτές σχημάτισαν μια περίμετρο και κάποιοι έκατσαν μπροστά από τα κανόνια νερού για να τα εμποδίσουν.
Αυτό μας έδειξε πως όσο υπάρχει αστυνομία η μόνη ασφάλεια που έχουμε από αυτή, είναι αν σταθούμε μαζί και τους αντιμετωπίσουμε.
Απολογισμός
Εκείνο το απόγευμα, καθώς οι διαδηλωτές έφευγαν από το Αμβούργο και οι εξαντλημένοι οργανωτές αποσύρθηκαν για το βράδυ, υπήρξαν συμπλοκές της αστυνομίας με ντόπιους κατοίκους. Μέσα στις προηγούμενες 48 ώρες, είχε γίνει σύνηθες ακόμα και άνθρωποι που δεν συμμετείχαν σε πολιτική διαμαρτυρία, να πετάνε μπουκάλια στις αυτοκινητοπομπές της αστυνομίας, η αντίσταση στην αστυνομοκρατία είχε γίνει πλέον νόρμα. Σε τέτοιες καταστάσεις, όσο εξαντλημένοι και αν είμαστε, είναι σημαντικό για τους έμπειρους αναρχικούς να μείνουν σε επαφή με τα μέλη εκείνα της κοινωνίας που βιώνουν την πηγαία επιθυμία να υπάρξουν άναρχα, αλλά δεν έχουν την τεχνογνωσία να το κάνουν με ασφάλεια.
Λίγο αργότερα σημειώθηκε ένταση μπροστά τη Rote Flora καθώς ειδικές δυνάμεις με αυτόματα όπλα συγκεντρώθηκαν μπροστά από το κτήριο για άλλη μια φορά. Πολλοί φοβόντουσαν πως θα προσπαθούσαν να τους βγάλουν έξω. Στο τέλος η αστυνομία έπεσε πάνω στο πλήθος δημιουργώντας γενικευμένο πανικό, αλλά η κατάληψη της Rote Flora έμεινε άθικτη. Παρά την εκδικητική διάθεση της αστυνομίας και των αρχών, παρά την βιασύνη της ακροδεξιάς να χρησιμοποιήσει τις διαμαρτυρίες στο Αμβούργο για να αιτηθεί ακόμα περισσότερη απολυταρχία, η αριστερή σκηνή στο St Pauli επιβίωσε της μάχης με τις υποδομές της άθικτες.
Προς το παρόν τουλάχιστον.
Θα δούμε πως θα πάνε τα επόμενα χρόνια. Σίγουρα θα υπάρξουν αντιδράσεις καθώς διάφορες δυνάμεις θα χρησιμοποιήσουν τα γεγονότα του Αμβούργου ως δικαιολογία για να υποχωρήσουν. Δεν υποχωρούν τώρα για πρώτη φορά, υποχωρούν με γρήγορα βήματα εδώ και καιρό. Η υποταγή δεν μπορεί να μας προστατεύσει, η υποταγή δεν μπορεί να σταματήσει τις ολοένα κλιμακούμενες συγκρούσεις που ήδη μας τυλίγουν. Πρέπει να διδαχθούμε για την ίδια την ικανότητα μας από όσα έγιναν στο Αμβούργο και να φροντίσουμε να βελτιωθούμε. Πρέπει να πιέσουμε για περισσότερα, όχι να αφεθούμε σε λιγότερα. Δεν υπάρχει επιστροφή σε μια εποχή με λιγότερες συγκρούσεις. Η ιστορία δεν γυρίζει πίσω.
Μια αναστάτωση όπως αυτή της σύγκλισης της Συνόδου των G20 προσφέρει σε μελλοντικούς τύραννους ορισμένες ευκαιρίες. Προσφέρει και σε εμάς την ευκαιρία να μιλήσουμε για συλλογική αυτό άμυνα και να καλλιεργήσουμε την λαϊκή φαντασία ως προς τους τρόπους αντίστασης. Η κληρονομία της Συνόδου των 20 του 2017 θα ξεκαθαριστεί τώρα, στον απολογισμό σε αυτά που θυμηθήκαμε εδώ, σε αυτά που μάθαμε εδώ, στις κουβέντες που κάναμε εδώ. Το πρώτο βήμα είναι να σταθούμε στο πλευρό όσων συνελήφθηκαν ή τραυματίστηκαν και να γνωρίζουμε καλά την πολιτική πραγματικότητα ώστε να μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τα γεγονότα της Συνόδου των 20 προκειμένου να αποδομήσουμε τον καπιταλισμό και το κράτος, αντί να τους επιτρέψουμε να χρησιμοποιήσουν αυτή την ευκαιρία για να μας δαιμονοποιήσουν.
Μετάφραση για την mpalothia από την Elen Red την οποία και ευχαριστούμε πολύ για την συμβολή της
Το πρωτότυπο αγγλικό κείμενο crimethinc.com
