Η Σύνοδος G20 του Αμβούργου το 2017 – Η μάχη του Αμβούργου [μέρος τρίτο]

Κυριακή 2 Ιουλίου: ΜΚΟ και η έφοδος στο πάρκο.

Από την πρώτη στιγμή, ήταν σαφές εκ μέρους των αρχών πως σκόπευαν να καταπνίξουν κάθε μορφή διαμαρτυρίας που δεν ταίριαζε στο πρότυπο που είχε οριστεί από τις ΜΚΟ, οι οποίες είχαν προγραμματίσει την διαμαρτυρία τους, μια εβδομάδα νωρίτερα προκειμένου να διασφαλίσουν πως δεν θα ασκούσαν την παραμικρή πίεση στους ηγέτες που συμμετείχαν στην σύνοδο.

Ενώ η πορεία βρισκόταν σε εξέλιξη, η αστυνομία μπλόκαρε την πρόσβαση στο πάρκο Entenwerder, όπου θα στηνόταν το αντικαπιταλιστικό κάμπ. Μετά από μια μακρά δικαστική μάχη με τις αρχές που έκαναν τα πάντα για να εμποδίσουν το καμπ, το ανώτατο δικαστήριο της Γερμανίας αποφάσισε πως οι οργανωτές είχαν το δικαίωμα να στήσουν εκεί το καμπ τους. Αδιαφορώντας για την δικαστική απόφαση, η αστυνομία μπλόκαρε το κάμπ για αρκετές ώρες.

Αργά το απόγευμα επέτρεψαν στον κόσμο να μπει στο πάρκο, ενώ η περιοχή περικυκλωνόταν από εκατοντάδες ΜΑΤ με πλήρη εξάρτηση. Περίμεναν να πέσει η νύχτα, ώστε να μην είναι εύκολη η βιντεοσκόπηση και επιτέθηκαν στο καμπ, χτυπώντας και ψεκάζοντας με σπρέι πιπεριού τυχαία ανθρώπους.

Η έφοδος στο πάρκο αποκάλυψε την αφέλεια της νομιμότητας των ΜΚΟ. Οι αρχές δεν είχαν κανένα ενδιαφέρον να συμμορφωθούν με τις αποφάσεις τις δικαιοσύνης, η αστυνομία είχε γίνει ο ύψιστος κριτής και νόμος στην Γερμανία. Οι φιλελεύθεροι οργανωτές ήταν οι μόνοι που ακόμα αντιμετώπιζαν σοβαρά τον νόμο και τους επετράπη να κάνουν την διαμαρτυρία τους ακριβώς γιατί ήταν τόσο απόλυτα αδιάφορη.

Η έφοδος στο πάρκο και η απρόκλητη επίθεση στην πορεία “Καλώς Ήρθατε στην Κόλαση” με διαφορά τεσσάρων ημερών, μοιάζουν να είναι δύο διαφορετικά παραδείγματα της ίδιας στρατηγικής. Το σημαντικό δεν ήταν αυτό που γινόταν στο πρώτο πλάνο αλλά τα ειδικά εφέ. Ο σκοπός ήταν να αποθαρρύνουν τον κόσμο ώστε να μην συμμετάσχει στις πορείες κατά της Συνόδου των 20. Οι επιθέσεις δεν είχαν να κάνουν με την συμπεριφορά των διαδηλωτών, εκ των υστέρων μοιάζουν μάλιστα χορογραφημένες. Επιτέθηκαν στα καμπ για να δώσουν την εντύπωση πως δεν υπήρχαν ασφαλή μέρη για τους διαδηλωτές, που δεν ήταν από το Αμβούργο.

Τρίτη 4 Ιουλίου

Καθώς το αστικό τοπίο του Αμβούργου αλλοιώνεται, μια από τις πιο συχνές εικόνες που παρουσιάζει είναι το “cornern,” ομάδες ανθρώπων που τρώνε και διασκεδάζουν στους δρόμους. Οι ντόπιοι οργανωτές θέλησαν να εντάξουν αυτή τη δραστηριότητα στην αντίσταση και έκαναν κάλεσμα για ένα βράδυ μιας τέτοιας “γιορτής”, τρεις μέρες πριν την έναρξη της συνόδου. Μουσικά συγκροτήματα έπαιζαν στο πάρκο Grüner Jäger στη συνοικία Schanze,ενώ χιλιάδες κόσμου περιφέρονταν γλεντώντας στους δρόμους. Αυτό δημιουργούσε προβλήματα στην αστυνομία που είχε δεσμευτεί να κρατήσει το κέντρο του Αμβούργο άδειο κατά την διάρκεια της συνόδου. Κατά έναν μικρό τρόπο, έμοιαζαν ήδη να χάνουν τον έλεγχο.

Εν τω μεταξύ καθώς οι οργανωτές εγκατέλειψαν το καμπ του πάρκου, οι διαδηλωτές που έφταναν στην πόλη απ όλη την Ευρώπη, έστηναν καμπ μέσα στην πόλη. Ένα από αυτά βρισκόταν πίσω από την εκκλησία Johanneskirche at Sternbrücke. Οι ακτιβιστές σήκωσαν πανό, ζητώντας από τον κόσμο να καταλάβουν και το θέατρο Schauspielhaus. Κάποιοι προσπάθησαν να στήσουν καμπ και στο Gählerspark στην μέση της St Pauli.

Λίγο πριν τις 9 και ενώ οι δικηγόροι πάλευαν ακόμα να εδραιώσουν το νομικό στάτους των κάμπς, η αστυνομία άρχισε να συγκεντρώνεται στο Gählerspark. Απαίτησαν να κατέβουν οι σκηνές, έδωσαν δύο προειδοποιήσεις και έπειτα όρμησαν στο πάρκο με πλήρη εξάρτηση , διαλύοντας τις σκηνές και κατάσχοντας δώδεκα από αυτές. Ο κόσμος αντιστάθηκε στην αστυνομία που απάντησε με σπρέι πιπεριού και χρήση γκλομπ. Τελικά , υπό τους ήχους πανηγυρισμών και γιουχαϊσμάτων η αστυνομία υποχώρησε, δείχνοντας τα πρώτα σημάδια ανησυχίας απέναντι σε ένα πλήθος που όσο περνούσε η ώρα, θύμωνε περισσότερο.

Μια διαδήλωση που δεν είχε προσχεδιαστεί βγήκε από το Gählerspark και έσπασε σε μικρότερες ομάδες. Η αστυνομία έστειλε κανόνια νερού για να τους διαλύσει. Γύρω στις δέκα οι συμπλοκές στη Sternbrücke κατέληξαν σε μεγάλο αριθμό συλλήψεων και τραυματισμών . Μερικά λεπτά αργότερα , πενήντα άτομα αποκλείστηκαν στη Susannestrasse στην περιοχή Sternschanze, ενώ παράλληλα καθιστικές διαμαρτυρίες λάμβαναν χώρα όχι πολύ μακρύτερα, στην Stressemannstrasse.

Εκείνο το βράδυ, η αστυνομία συνέλαβε δύο Γάλλους διαδηλωτές που έγραφαν με σπρέι ένα σλόγκαν κατά των 20 στον τοίχο ενός εστιατορίου. Η αστυνομία αργότερα παραδέχτηκε πως και οι δύο χρειάστηκαν ιατρική παρακολούθηση μετά τη σύλληψή τους.

Στις δέκα και μισή, με μια μεγάλη κινητοποίηση , η αστυνομία αρχίζει να αδειάζει το πάρκο Pferdemarkt. Πρώτα χρησιμοποίησαν τα κανόνια νερού ενώ η αστυνομία έσπρωχνε πίσω τον κόσμο. Έπειτα την ώρα που βεγγαλικά έσκαγαν στον ουρανό, δημιουργώντας ένα παράδοξο φόντο και διώχνοντας για λίγο το ελικόπτερο της αστυνομίας, έγιναν πιο επιθετικοί, έσπρωχναν και χτυπούσαν τον κόσμο και ενίοτε τον ψέκαζαν και με σπρέι πιπεριού.

Μερικοί άνθρωποι με μάσκες φώναζαν «όλο το Αμβούργο μισεί την αστυνομία». Οι περισσότεροι βέβαια ήταν περαστικοί που βρέθηκαν στοχοποιημένοι για κανέναν απολύτως λόγο , συμπεριλαμβανομένων αυτών που δέχτηκαν επιθέσει στο πάρκο Arrivati. Μέχρι τα μεσάνυχτα η αστυνομία είχε καθαρίσει τα περισσότερα από τα οδοφράγματα μέσα στην πόλη.

“Κάνω ένα διάλλειμα από την τρεχάλα. Αναζητούσα ασφάλεια την ώρα που προσπέρασα καμιά δεκαριά ανθρώπους που καθόντουσαν στο πεζοδρόμιο πίνοντας μπύρες και ψήνοντας λαχανικά. Στο παράθυρο πίσω τους κρέμεται ένα πανό NO G20. Με καλωσορίζουν και μου προσφέρουν φαγητό και νερό. Καθώς μιλάμε, ένας από αυτούς σηκώνεται και στέκεται μέσα στον δρόμο, μπλοκάροντας την κίνηση για μερικά λεπτά. Οι περισσότεροι από αυτούς δεν είναι ακτιβιστές αλλά καλλιτέχνες, φοιτητές. Ένας από αυτούς με ανεβάζει στο διαμέρισμα του, όπου η σύντροφός του και το παιδί τους με καλωσορίζουν.
Εκείνη την νύχτα έζησα την ίδια εμπειρία σε διαφορετικά διαμερίσματα. Πολλοί κάτοικοι του Αμβούργου ένιωθαν πως η πόλη τους ήταν υπό στρατιωτική κατάληψη, προσπαθούσαν να κοιμίσουν τα παιδιά τους, ενώ ελικόπτερα πετούσαν χαμηλά πάνω από τα κεφάλια τους και σειρήνες ούρλιαζαν στους δρόμους. Πολλοί είχαν βάλει μικρές κόκκινες τελείες δίπλα στα ονόματά τους πάνω στα θυροτηλέφωνα για να δείξουν πως τα σπίτια τους ήταν ασφαλείς χώροι για όποιον ήταν αντίθετος στη Σύνοδο.

Περίμενα να δω την οργή των ακτιβιστών αλλά τους πραγματικά οργισμένους τους βρήκα σε ένα πεζοδρόμιο, να ψήνουν λαχανικά.

Καταλήξαμε μπροστά από ένα ελληνικό εστιατόριο στην περιοχή Schanze. Η οικογένεια που είχε το εστιατόριο ήταν με την πλευρά των διαδηλωτών, ο γιος ήταν αναρχικός. Οι διαδηλωτές, τους βοήθησαν να μετακινήσουν μέσα τα τραπέζια τους καθώς τα ΜΑΤ εμφανίστηκαν στην κορυφή του δρόμου. Αυτή είναι μια τυπική κατάσταση για το Αμβούργο, οι μεγάλες ταραχές συχνά φτάνουν σε αυτή τη διασταύρωση και η αστυνομία πάντα βάζει μια διμοιρία σε αυτό το σημείο”.

Μέχρι αυτό το σημείο η αστυνομία δείχνει να έχει τον απόλυτο έλεγχο, αν και οι ντόπιοι έκαναν μια τίμια προσπάθεια να φέρουν αντίσταση. Αγνοούσαμε πως τρεις μέρες αργότερα θα παρακολουθούσαμε μια ομάδα δικυκλιστών να περνάει από αυτή τη διασταύρωση ενώ τα οδοφράγματα έκαιγαν σε όλα τα σημεία πρόσβασης στην περιοχή, κάνοντας την Schanze μια ελεύθερη ζώνη.

Πέμπτη 5 Ιουλίου

Διαδηλωτές εκτός Αμβούργου είχαν μια δύσκολη νύχτα καθώς η αστυνομία εξακολουθούσε να παρενοχλεί ανθρώπους, όπου και αν αυτοί κοιμόντουσαν. Κατά την διάρκεια της νύχτας, τα ΜΑΤ προσπάθησαν να εκκενώσουν το υπο κατάληψη θέατρο Schauspielhaus,στο οποίο είχαν καταφύγει πολλοί διαδηλωτές. Ο διευθυντής του θεάτρου αρνήθηκε να συνεργαστεί με την αστυνομία, αναγκάζοντας τους τελικά να φύγουν και επιτρέποντας σε περίπου εκατό άτομα να κοιμηθούν εκεί. «Δεν θέλαμε να βγάλουμε κανέναν έξω στους δρόμους μετά από όσα είχαν συμβεί» είπαν μέλη του προσωπικού του θεάτρου στις εφημερίδες.

Το συγκεκριμένο θέατρο είναι ένα κρατικό θέατρο που δεν σχετίζεται με κανένα τρόπο με ριζοσπαστική δραστηριότητα. Αυτό ήταν ένα ακόμα σημάδι πως η αστυνομία έστρεφε τους κατοίκους του Αμβούργου εναντίον της. Μέσα στις μέρες που ακολούθησαν, την προσπάθεια αυτή στήριξαν και άλλοι θεσμοί. Για παράδειγμα ο αθλητικός όμιλος ποδοσφαίρου ST Pauli προσέφερε το στάδιο της προκειμένου να στεγάζει 200 άτομα στις 6 Ιουλίου. Είχαν δώσει τον χώρο και σε ένα εναλλακτικό κέντρο τύπου, σε μια δημόσια κουζίνα, σε γκισέ πληροφοριών, σε ένα τουρνουά ποδοσφαίρου και μια συναυλία με σκοπό να προσφέρουν στους διαδηλωτές έναν ασφαλή χώρο την ώρα που η αστυνομία έκανε εκκαθαρίσεις στους δρόμους.

Έξω από το Αμβούργο, ο κόσμος χρησιμοποίησε το αβαντάζ, πως το μεγαλύτερο μέρος της αστυνομίας βρισκόταν στα Βόρεια. Στην μικρή πόλη Wuppertal, ακτιβιστές κατάφεραν να εμποδίσουν , σώμα με σώμα την απέλαση 38 προσφύγων, αφού άκουσαν στο ραδιόφωνο πως όλο το σώμα ΜΑΤ της περιοχής του Wuppertal είχε μεταφερθεί στο Αμβούργο.

Ταυτόχρονα περισσότερα καμπ εμφανίζονταν μέσα στο Αμβούργο, με κυριότερα τα καμπ της Altona -ένα καμπ στην Königstrasse και του Moorfleet . Μετά την πρώτη προσπάθεια να υπάρξει ένα νόμιμο και μεγάλο καμπ, αποδείχτηκε τελικά ευκολότερο να αποκεντρωθούν οι δραστηριότητες να καταληφθούν κτήρια και να νομιμοποιηθούν άλλα μικρότερα καμπ μέσα στην πόλη. Αυτό ανάγκαζε την αστυνομία να ασχολείται με την εκκένωση ενός καμπ τη φορά, αντί να τους επιτρέπει να κατεβαίνουν κατά εκατοντάδες σε ένα κεντρικό σημείο.

Στις δώδεκα και μισή, ξεκίνησε μια παράσταση με τον τίτλο “1000 Figures” στο Hafencity . Για δύο ώρες, πάνω από χίλιοι άνθρωποι με γκρίζο πηλό πάνω τους και ζωγραφισμένα σύμβολα της καπιταλιστικής αποξένωσης και απομόνωσης, θυμίζοντας ζόμπι καθώς σκόνταφταν μέσα στους δρόμους. Στο τέλος της μακράς τους πορείας, πέταξαν χαρούμενα από πάνω τους τον γκρίζο πηλό, έγιναν πάλι γεμάτοι χρώμα και ενέργεια, σε μια κίνηση που συμβόλιζε την αλλαγή ,που παραμένει εφικτή για όλους τους ανθρώπους.

Αυτή ήταν η καλύτερη εισαγωγή που θα μπορούσε να υπάρξει για το τεράστιο πάρτυ που ξεκίνησε στους δρόμους στις 6 το πρωί. Ο χορός δημιούργησε μια χαρούμενη και χαλαρή ατμόσφαιρα. Παρά τις συγκρούσεις της προηγούμενης νύχτας, περίπου είκοσι χιλιάδες άτομα μαζεύτηκαν γύρω από δώδεκα φορτηγά, χορεύοντας σε μουσικές κάθε είδους. «Δεν φοβόμαστε, αυτοί είναι οι δρόμοι μας.» ήταν το σύνθημα καθώς το απόγευμα έπεφτε στο Αμβούργο.

Μετά από ώρες χορού, οι αστυνόμοι φόρεσαν τα κράνη τους. Περίπου στις δέκα το βράδυ, εισέβαλαν με κανόνια νερού και ΜΑΤ. Παρά την επίθεση, το μεγαλύτερο μέρος της πορείας κατάφερε να φτάσει στον προορισμό του, στο Gängeviertel γύρω στις 11. Η πρόσβαση ορισμένων κανονιών νερού είχε παρεμποδιστεί από καθιστικές διαμαρτυρίες, μέχρι που τα οχήματα τελικά υποχώρησαν. Σχηματίστηκε μια μικρότερη πορεία και προσπάθησε ανεπιτυχώς να φτάσει στην επικίνδυνη ζώνη κοντά στο Messe , όπου λάμβανε χώρα η Σύνοδος των 20. Πολλές συλλήψεις έγιναν στην οδό Jungfernstieg και το τετράγωνο Binnenalster.

Αυτή ήταν η δεύτερη νύχτα που η αστυνομία επιτέθηκε στον κόσμο δημιουργώντας αποδοκιμασία στον τύπο και το ιντερνέτ, αυξάνοντας την πίεση στον δήμαρχο του Αμβούργου και δημιουργώντας μια έντονη ατμόσφαιρα ακριβώς πριν την πολύ αναμενόμενη πορεία, “Καλώς Ήρθατε στην Κόλαση”, της Πέμπτης.

Πέμπτη, 6 Ιουλίου: Οι πύλες της κόλασης ανοίγουν

Την Πέμπτη έφτασαν στο Αμβούργο οι ηγέτες της Συνόδου των 20. Εκείνο το πρωί το Αμβούργο άκουγε στα νέα πως 12 πολυτελείς Πόρσε κάηκαν το προηγούμενο βράδυ στην περιοχή Eidelstedt, προκαλώντας ζημιές κόστους 1,3 εκατομμυρίων δολαρίων.

Γύρω στις 8 το πρωί, μετά από αρκετές ώρες καθυστέρηση, ένα διεθνές δρομολόγιο τρένου που ξεκίνησε από το Μπάσελ της Ελβετίας, έφτανε στο Αμβούργο κουβαλώντας εκατοντάδες ακτιβιστές. Χωρίς καμία εξήγηση, οι αρχές απαγόρευσαν σε δεκάδες ανθρώπους να ξεκινήσουν για αυτό το ταξίδι. Όσοι κατάφεραν να φτάσουν, βρήκαν να τους περιμένουν ως επιτροπή υποδοχής, τα ΜΑΤ σε παράταξη στην αποβάθρα του σταθμού, μπλοκάροντας την πρόσβαση τους στο μετρό που θα τους πήγαινε στο καμπ Αλτόνα. Τους άφησαν να περάσουν μετά από ώρες. Αυτοί οι ακτιβιστές δημιούργησαν μια πορεία και προχώρησαν προς το κάμπ, τραγουδώντας και κουνώντας σημαίες, κάνοντας πραγματική είσοδο κατά τις δέκα το πρωί.

Εκείνο το πρωί καθώς ο κόσμος ερχόταν στον Αμβούργο, δέχτηκε επιθέσεις, κρατήθηκε ή απλά υποχρεώθηκε σε ώρες αναμονής. Δυο λεωφορεία από το Βερολίνο αναγκάστηκαν να σταματήσουν και να επιτρέψουν στην αστυνομία να ερευνήσει τις τσάντες όλων τους. Δύο σύντροφοι από την Ιταλία, κρατήθηκαν στον αεροδρόμιο.

Καθώς περπατούσα προς το στάδιο St Pauli, η πόλη έμοιαζε έρημη. Τα μόνα οχήματα που έβλεπα ήταν γεμάτα αστυνομία, οι μόνοι άνθρωποι που περπατούσαν ήταν δημοσιογράφοι με εξάρτηση για προστασία. Τα μέσα δεν δούλευαν, τα μαγαζιά και οι τράπεζες κατέβαζαν ρολά για να προστατέψουν τις βιτρίνες και η αστυνομία έριχνε εχθρικές ματιές σε κάθε σύναξη ατόμων άνω των 6.

«Εσένα δουλεύει το Ιντερνέτ; Εμένα όχι» με ρώτησε ένας δημοσιογράφος. «Ξαφνικά έπεσε και δεν έχω ιδέα γιατί, έχω σίγουρα δεδομένα!» Φοβόταν πως δεν θα κατάφερνε να κάνει ζωντανή μετάδοση στην επερχόμενη πορεία. Πολλοί δημοσιογράφοι γύρω μας αντιμετώπιζαν το ίδιο πρόβλημα. Εκείνη την ώρα δεν είχαμε ιδέα πόσο αποφασισμένη ήταν η αστυνομία να μην επιτρέψει σε δημοσιογράφους να μεταδώσουν εικόνες. Λίγες ώρες πριν ξεκινήσει η πορεία, η ένταση γέμιζε τον αέρα, όλοι κοιτούσαν τους δείκτες, περίμεναν να πάει 4 το απόγευμα.

Παλαιοί υποστηρικτές της αυτόνομης σκηνής του Αμβούργου είχαν συγκαλέσει μια μεγάλη πορεία στις 4 το απόγευμα με την ονομασία “Καλώς Ήρθατε στην Κόλαση”. Για μήνες αφίσες γέμιζαν την Γερμανία με την φράση «Ζωντανή Αντίσταση- Συνταχθείτε με το μαύρο μπλοκ» .Οι οργανωτές είχαν προτείνει να ακολουθήσει η πορεία μια μακρά διαδρομή, μήκος ενός μιλίου που θα κύκλωνε την ζώνη όπου απαγορευόταν η πρόσβαση. Περίμεναν πως οι οργανωτές δεν θα τους επέτρεπαν να διανύσουν παρά ένα μικρό μέρος της πορείας, για το οποίο όμως διάστημα θα τους έδιναν νόμιμη άδεια να το κάνουν. Και όμως, η αστυνομία επέτρεψε εξ ολοκλήρου την πορεία, όπως αυτή είχε προταθεί χωρίς την παραμικρή αντίρρηση. Μετά από τόσες προσπάθειες να απαγορεύσουν τα καμπ και τις διαμαρτυρίες σε ολόκληρη την πόλη, αυτό έδειχνε ύποπτο. Έδειχνε πως δεν είχαν καμία πρόθεση να επιτρέψουν στην πορεία να προχωρήσει για κανέναν λόγο.

Εξ αιτίας αυτού, πολλοί έμπειροι ακτιβιστές επέλεξαν να μην συμμετέχουν στην πορεία, μερικοί απέφυγαν να βρεθούν και στην συγκέντρωση. Αυτό που πίστευαν οι περισσότεροι ήταν πως με 31 χιλιάδες αστυνομικούς στην διάθεση τους, οι αρχές θα προσπαθούσαν να εγκλωβίσουν όλη την πορεία. Το σημείο συνάντησης ήταν η ψαραγορά του St Pauli κοντά στον ποταμό Elbe. Με το νερό στα νότια του πλήθους έμοιαζε εύκολο για την αστυνομία να κλείσει όλα τα περάσματα και να στήσει μια παγίδα. Μερικοί πίστευαν πως θα δοκίμαζαν να περιορίσουν τον κόσμο και μετά θα έστηναν συγκρούσεις προκειμένου να αρχίσουν να πιάνουν ανθρώπους, με τις γνωστές για αυτή τους την ικανότητα γερμανικές ειδικές δυνάμεις. Τέλος, άλλοι πίστευαν πως η αστυνομία θα δοκίμαζε να κρατήσει όλη την πορεία εγκλωβισμένη για όλο το βράδυ, προκειμένου να εμποδίσει την πρόσβαση τους σε άλλες πορείες, που γίνονταν κατά την διάρκεια της συνόδου.

Παρ όλα αυτά ένας απίστευτα μεγάλος αριθμός ανθρώπων πήγε στο κάλεσμα για την πορεία “Καλώς Ήρθατε στην Κόλαση”. Για πολλούς ήταν απλά κάτι που δεν μπορούσαν να χάσουν, όσο άσχημα και αν μπορεί να εξελίσσονταν τα πράγματα, ειδικά αφού εδώ και μήνες προβαλλόταν ως η βασικότερη πράξη ανυπακοής κατά της Συνόδου των 20. Αν τελικά δε γινόταν τίποτα, θα ήταν μια ήττα. Κάποιοι πήγαν απλά, γιατί δεν μπόρεσαν να αντισταθούν στην περιέργεια τους.

Ο κόσμος που άκουγε τους λόγους και έβλεπε τα δρώμενα στην ψαραγορά του St Pauli ήταν πραγματικά κάθε είδους, από κάθε άποψη. Δεν έμοιαζαν σε τίποτα με το σκίτσο που είχε φτιάξει για αυτούς η αστυνομική προπαγάνδα. Έμοιαζαν περισσότερο με ανθρώπους που συμμετέχουν σε ένα φεστιβάλ, σε ένα πικ-νικ, παππούδες με τα εγγόνια τους. Μπορούσες εύκολα να εντοπίσεις τους μπάτσους που το έπαιζαν διαδηλωτές, από την απουσία κάθε χαράς. Όλοι οι άλλοι περνούσαν μια χαρά. Το μαύρο μπλοκ ήταν επίσης εκεί, με την μορφή ενός τεράστιου, μαύρου, φουσκωτού μπλοκ που έδειχνε τεράστιο πάνω από το πλήθος με την φράση «Το μόνο καλό μπλοκ είναι το μαύρο μπλοκ» .

Γύρω στις πέντε ενώ ο κόσμος άκουγε ομιλίες και κονσέρτα στην ψαραγορά, μια πορεία 500 ατόμων άρχισε να προχωρά από το στάδιο Volkspark προς το σημείο εκκίνησης. Μισή ώρα αργότερα η γνωστή για την βία που χρησιμοποιεί, Βαυαρική αστυνομία, επιτέθηκε στο πλήθος και μετά υποχώρησε.

Στις εφτά όταν οι εκδηλώσεις στην ψαραγορά έφτασαν στον τέλος τους, αρκετά φορτηγά με μεγάφωνα άρχισαν να κινούνται στην κεφαλή της πορείας, παίζοντας μουσική και ακολουθούμενα από ομάδες που συνέρρεαν με τους συμμετέχοντες να φορούν μαύρα αδιάβροχα και γάντια πάνω από τα χρωματιστά καλοκαιρινά τους ρούχα. Οι γραμμές άρχισαν να σχηματίζονται, η πορεία “Καλώς Ήρθατε στην Κόλαση” του Μαύρου μπλοκ, ξεκινούσε.

Η αστυνομία επέτρεψε στην πορεία να προχωρήσει περίπου διακόσια μέτρα προς τα ανατολικά πριν την σταματήσει με ένα κανονικό τοίχος από διμοιρίες ΜΑΤ και στρατιωτικά οχήματα νότια που πάρκου Fiction . Υπολογισμένα είχαν επιτρέψει στην κεφαλή της πορείας να μπει στην παγίδα τους και μετά την μπλόκαρε ,σε ένα είδος χαράδρας όπου ο δρόμος κατέβαινε αρκετά μέτρα .

Η πρόθεση της αστυνομίας ήταν προφανής, να απομονώσει το μάχιμο τμήμα της κεφαλής της πορείας, να του επιτεθεί και να διαλύσει εντελώς την διαμαρτυρία. Αυτό το σκεπτικό έδειχνε να ταιριάζει στο στυλ και τη συμπεριφορά που είχε η αστυνομία στα καμπ την Κυριακή και με τις προσπάθειες τους να διαλύσουν κάθε διαμαρτυρία με κάθε μέσο, κατά τη διάρκεια όλης της εβδομάδας. Η συνάντηση όμως της αστυνομίας με το μαύρο μπλοκ δεν πήγε όπως η αστυνομία περίμενε, καθώς υπήρχαν κι άλλα χαρτιά στο τραπέζι.

Το μαύρο μπλοκ ίσως να αριθμούσε 1000 άτομα, αλλά ο κόσμος που είχε συγκεντρωθεί γύρω του ήταν πάνω από 12000. Χιλιάδες αστυνομικών ήταν στην αρχή της πορείας και σε κάθε διασταύρωση που αυτή συναντούσε, ΜΑΤ ήταν σταθμευμένα ανά τακτά διαστήματα. Πέρα όμως από τις γραμμές τις αστυνομίας, παρακολουθώντας πίσω από τα εμπόδια της ψαραγοράς του St Pauli, ήταν ακόμα μερικές χιλιάδες θεατές. Πολλοί από αυτούς είχαν σχέση με μέσα, καμεραμέν που έψαχναν να στήσουν, συγγραφείς μπλογκ που προσπαθούσαν να διακρίνουν τι γινόταν. Άλλοι ήταν απλά περαστικοί, περίεργοι, άνθρωποι της περιοχής ,που είχαν βγει να δουν τι συμβαίνει ή απλά πίνοντας μια μπύρα σε ένα ζεστό απόγευμα. Στην κορυφή του λόφου του πάρκου Fiction, μερικοί ντόπιοι έπαιζαν μπάσκετ σε ένα μικρό γήπεδο, εμφανώς αδιάφοροι για όσα συνέβαιναν λίγο πιο πέρα ακόμα και όταν τα ΜΑΤ πήραν θέσεις κοντά στο γήπεδο τους.

Από την πλευρά της αστυνομίας όλοι αυτοί οι θεατές και οι περαστικοί ήταν παράγοντας κινδύνου: έδειχναν άκακοι, αλλά θα μπορούσαν να είναι αναρχικοί του μαύρου μπλογκ που υποδύονται ρόλους. Η αστυνομία συνέχισε να τοποθετεί τα ΜΑΤ έξω από τη γραμμή των θεατών αλλά κάθε φορά που το έκανε, περισσότεροι θεατές μαζεύονταν πάλι από πίσω τους. Η αστυνομία που ήλπιζε να περικυκλώσει και να απομονώσει την κεφαλή της πορείας , βρέθηκε τώρα η ίδια περικυκλωμένη και απομονωμένη. Από εκεί εκείνη την στιγμή, οι θεατές έγιναν ακριβώς αυτό, θεατές: Κάθε προσπάθεια να τους απομακρύνουν απέτυχε. Έμειναν να κοιτούν. Και η αστυνομία να κοιτά αυτούς.

Η αναμέτρηση κράτησε για σαράντα πέντε λεπτά. Η κεφαλή κράτησε, σηκώνοντας τις σημαίες της πριν οι δυνάμεις της καταστολής πέσουν πάνω της. Τελικά η αστυνομία τερμάτισε την αναμονή ρίχνοντας άγνωστο αριθμό δακρυγόνων πριν επιτεθούν από πίσω, χωρίζοντας το μπλοκ από την υπόλοιπη πορεία. Είχαν περικυκλώσει το Μαύρο μπλοκ από μπροστά και πίσω ενώ πλαγίως είχε δέκα μέτρα χοντρού τοίχου.

Φωνές άρχισαν να ακούγονται από τα κάγκελα και τα μπαλκόνια γύρω: Οι θεατές είχαν εξοργιστεί από τη συμπεριφορά της αστυνομίας. Ήταν το είδος της αντίδρασης που θα άκουγες σε ένα γήπεδο, αν ξαφνικά ένας παίκτης έριχνε μπουνιά σε έναν άλλο προκειμένου να του πάρει τη μπάλα. Η βρώμα του δακρυγόνου γέμιζε τον αέρα τόσο που ακόμα και στο πάρκο ήταν δύσκολο να αναπνεύσεις.

Όπως έπεφτε το πρώτο δακρυγόνο, η αστυνομία στράφηκε και κατά του κόσμου στην ψαραγορά. Αυτό δεν αναφέρθηκε ποτέ γιατί όλα τα μέσα παρακολουθούσαν τί γινόταν στην πορεία, αλλά είναι σημαντικό να αναφερθεί γιατί βάζει στη σωστή θέση ισχυρισμούς, πως η αστυνομία απλά έσπευσε προς μια ομάδα ανθρώπων με μαύρες μάσκες στην κεφαλή της πορείας. Ο κόσμος πανικοβλήθηκε και άρχισε να τρέχει. Υπήρχαν μόνο δύο πιθανές διέξοδοι. Είτε να ανέβουν τον λόφο παίρνοντας τις απότομες σκάλες ή να κατέβουν κάτω. Και οι δύο επιλογές ήταν ακατάλληλες. Κάποιοι έμπειροι διαδηλωτές προσπάθησαν να μείνουν ήρεμοι και να βοηθήσουν, αλλά όταν μπήκαν τα ΜΑΤ μέσα στον κόσμο χτυπώντας αδιακρίτως, οι συνθήκες για να ποδοπατηθεί όλος αυτός ο κόσμος είχαν πλέον ωριμάσει.

Μετάφραση για την mpalothia από την Elen Red την οποία και ευχαριστούμε πολύ για την συμβολή της

Το πρωτότυπο αγγλικό κείμενο crimethinc.com

[μέρος πρώτο]

[μέρος δεύτερο]