Η δύναμη του μαύρου μπλοκ.
Φανταστείτε την σκηνή: είστε στις πρώτες γραμμές της πορείας Καλώς Ήρθατε στην Κόλαση του Μαύρου μπλοκ. Εσείς και οι φίλοι σας έχετε αποφασίσει εδώ και μήνες πως θα είστε εδώ προκειμένου να διασφαλίσετε πως η κεφαλή της πορείας θα αποτελείται από αξιόπιστα άτομα. Γνωρίζεις από την αρχή πως μπαίνεις σε έναν εφιάλτη. Ακόμα και τότε όμως η δέσμευσή σου απέναντι στους συντρόφους σου και στο κίνημα ξεπερνά κάθε φόβο που μπορεί να έχεις για την προσωπική σου ασφάλεια, έχεις επιλέξει να είσαι εδώ, είτε σε φυλακίσουν, είτε σε τραυματίσουν. Σε αντίθεση με την αστυνομία , δεν φοράς προστατευτικό εξοπλισμό, δεν έχεις μισθό και δεν ακολουθείς εντολές.
Η οδός της ψαραγοράς δημιουργεί ένα είδος χαράδρας εδώ, αλλά σε εσένα που είσαι αντιμέτωπος με ένα τείχος αστυνομικών δυνάμεων, μοιάζει περισσότερο με αρένα. Στα κάγκελα πάνω από το κεφάλι σου κρέμονται θεατές. Έχουν γεμίσει τον πεζόδρομο που περνάει από πάνω σας, έχουν μαζευτεί ακόμα και σε στέγες γύρω στην περιοχή. Όπως στέκεσαι από κάτω τους, δεν μπορείς παρά να νιώσεις απέχθεια για όλους αυτούς τους θεατές που στέκονται σε απόσταση ασφαλείας και παρακολουθούν. Μπροστά σου μπορείς να διακρίνεις τέσσερα κανόνια νερού και μερικά θωρακισμένα αυτοκίνητα πίσω τους. Εσύ και οι σύντροφοί σου τρέμετε σαν μονομάχοι την ώρα που η πύλη ανοίγει και τα λιοντάρια κάνουν την εμφάνιση τους.
Πίσω σου ακούγονται εκρήξεις, ουρλιαχτά, φωνές, το μεγάφωνο της αστυνομίας που προστάζει. Από το σημείο που βρίσκεσαι δεν μπορείς να δεις τι συμβαίνει εκεί πίσω, εκεί όπου η αστυνομία κάνει συνεχόμενες επιθέσεις κατά του μαύρου μπλοκ και οι διαδηλωτές προσπαθούν να τους απωθήσουν με βροχή από μπουκάλια και χαλάσματα. Μπορείς να μυρίσεις μόνο την βρώμα των δακρυγόνων και να ακούς τον ήχο του γυαλιού που σπάει. Ένα δακρυγόνο σκάει κοντά σου και σε τυλίγει στον καπνό. Όταν ο καπνός καθαρίζει για λίγο βλέπεις τον κόσμο του μπλοκ πίσω σου να αραιώνει- φοβούμενοι ότι θα παγιδευτούν και θα πέσουν θύματα επιθέσεων, οι διαδηλωτές προσπαθούν να δημιουργήσουν μια ανθρώπινη πυραμίδα κόντρα στον τοίχο και να σκαρφαλώσουν, διαφεύγοντας προς τα νότια.
Εκείνη την στιγμή τα ΜΑΤ μπροστά σου, επιτίθενται με ένα τείχος πίεσης κατά μήκος όλου του μπλοκ. Έχετε μείνει περίπου πενήντα στην κεφαλή πλέον, κρατάτε ψηλά τις σημαίες σας σαν μια τελευταία απείθεια μπροστά στην βία του κράτους.
Τα κανόνια νερού στοχεύουν και σταματούν ακριβώς μπροστά στην γραμμή σας. Υπάρχει μια σκηνή στην ταινία ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών όπου τα Όρκ τρέπονται σε φυγή κατά την άφιξη του παντοδύναμου Μπαλρογκ, που έρχεται για να επιτεθεί και αυτός στους πρωταγωνιστές. Κατά τον ίδιο τρόπο, τα ΜΑΤ αποχωρούν όταν έρχονται τα οχήματα με τα κανόνια νερού και στρέφουν τις κάνες τους προς εσένα. Δακρυγόνα ακόμα γεμίζουν τον αέρα. Πολλοί από τους συντρόφους έχουν φύγει. Παντού γύρω εκκωφαντικό πανδαιμόνιο. Είσαι πλέον περικυκλωμένος από τρεις πλευρές, μάχεσαι ένας προς δέκα έναντι ειδικών δυνάμεων.
Δεν θα μπορούσε να είναι πιο τρομακτική κατάσταση ακόμα και αν η γη άνοιγε και φλόγες άρχιζαν να ξεπηδούν από τα έγκατα της. Καλώς ήρθατε στην Κόλαση, πράγματι. Κατά παράξενο τρόπο οι πρώτες γραμμές του μαύρου μπλοκ κατάφεραν να κρατήσουν κεφάλι μέσα σε αυτές τις συνθήκες για πέντε ολόκληρα λεπτά. Σε βίντεο μπορεί κανείς να δει τους αστυνομικούς στις πρώτες σειρές να διστάζουν να επιτεθούν την ώρα που συνάδελφοι τους πέφτουν πάνω στις πίσω γραμμές του μπλοκ. Η αποφασιστικότητα αυτών των περίπου πενήντα ατόμων στην κεφαλή της πορείας ενέπνεε σεβασμό, θα πρέπει να έδωσε τροφή για σκέψη ακόμα και στους μπάτσους. Κρατώντας την θέση τους αυτοί οι σύντροφοι αγόρασαν χρόνο για τους άλλους πίσω τους να σκαρφαλώσουν τον τοίχο και να φύγουν. Όταν είδαν πως ήταν οι μόνοι που είχαν μείνει πλέον στον δρόμο, τραβήχτηκαν ήρεμα προς τον τοίχο, ακόμα και την ώρα που η αστυνομία έκανε την επίθεση της.
Χιλιάδες θεατές είδαν τα πάντα, πόσο ανέντιμη ήταν η αστυνομία, πόσο θαρραλέα στάθηκε το μαύρο μπλοκ. Μέσα σε σαράντα οχτώ ώρες, το κουράγιο αυτών των πενήντα αναρχικών, έγινε το κουράγιο δεκάδων χιλιάδων.
Η φωτιά ανάβει και εξαπλώνεται
Με τόσους πολλούς ανθρώπους πίσω από το σημείο που το μαύρο μπλοκ δέχθηκε επίθεση, να περιμένουν ακόμα να συνεχίσουν την πορεία και ακόμα περισσότερους θεατές να παρατηρούν, η αστυνομία δεν μπορούσε να στήσει έναν κανονικό εγκλωβισμό. Αν και το μεγαλύτερο μέρος του μαύρου μπλοκ είχε διαφύγει προς τα Νότια του δρόμου, γύρισαν πάλι στο σημείο εκκίνησης της πορείας την ώρα που η αστυνομία έκανε επίθεση στον πεζόδρομο. Μεγάλοι αριθμοί διαδηλωτών κατάφεραν να προσπεράσουν τις θέσεις τις αστυνομίας και να οργανωθούν και πάλι.
Μερικά λεπτά αργότερα μια πορεία βγήκε από την Silbersackstrasse στο Reeperbahn, παράλληλο της οδού ψαραγοράς. Οι συμμετέχοντες δεν φορούσαν μάσκες ή μαύρα ρούχα αλλά φώναζαν αντικαπιταλιστικά συνθήματα, είχαν μέχρι και ένα ηχοσύστημα που έπαιζε δυνατά ηλεκτρονικά.
Ο φακός γύρισε σε νέους πρωταγωνιστές και η αστυνομία έμοιαζε να έχει εξαφανιστεί.
Μικρές ομάδες απλώθηκαν προς κάθε κατεύθυνση, μέσα στους δρόμους. Παρατηρητές αναφέρουν πως αρκετές φορές τα οχήματα της αστυνομίας ορμούσαν με ταχύτητα μέσα στο πλήθος. Σε απάντηση αυτού, στήθηκαν τα πρώτα οδοφράγματα γύρω στις 8 το βράδυ με οικοδομικά υλικά από εργοτάξια, απόδειξη της αλλοίωσης του αστικού τοπίου. Ζητήθηκαν από την αστυνομία περισσότερες διμοιρίες των ΜΑΤ προκειμένου να συνοδέψουν τα κανόνια νερού που δίσταζαν να προχωρήσουν μέσα στο εξαγριωμένο πλήθος.
Εκείνη την ώρα το υπόλοιπο κομμάτι της πορείας “Καλώς Ήρθατε στην Κόλαση”, παρέμενε αποκλεισμένο από ΜΑΤ, κανόνια νερού και τεθωρακισμένα οχήματα. Ο κόσμος φώναζε ρυθμικά «αφήστε μας να περάσουμε». Τελικά η αστυνομία υποχώρησε και επέτρεψε στην πορεία να συνεχίσει. Γύρω στις δέκα το βράδυ, η πορεία έφτασε στο Νομπιστορ, όπου σχηματιζόταν ακόμα μια διαμαρτυρία.
Μετά την επίθεση στην πορεία Καλώς Ήρθατε στην Κόλαση, βρήκαμε τρόπο να φύγουμε από την διαμαρτυρία και να πάμε σε έναν ασφαλή χώρο ώστε να βοηθήσουμε αυτούς από την ομάδα μας που είχαν προβλήματα υγείας από το σπρέι πιπεριού. Δεν θέλαμε να δώσουμε στην αστυνομία την ικανοποίηση, πως ένα όργιο βίας ήταν αρκετό για να βγάλει το μαυρο μπλοκ από τους δρόμους, οπότε επιστρέψαμε.
Βρήκαμε την υπόλοιπη πορεία του “Καλώς Ήρθατε στην Κόλαση” ακριβώς εκεί που την είχαμε αφήσει, με χαρούμενη μουσική και ανακοινώσεις που μας άφησαν έκπληκτους. Παρακινούσαν τους ανθρώπους να μην χάνουν την αισιοδοξία τους. Μετά από σκληρές διαπραγματεύσεις, η αστυνομία επέτρεψε στην πορεία να συνεχίσει να κινείται. Δυστυχώς, κάποιοι από τους συμμετέχοντες δέχτηκαν τα νέα με χειροκροτήματα, λες και έχει νόημα να σου δίνουν την άδεια να διαδηλώσεις.
Με θαυμαστή ταχύτητα σχηματίστηκε πάλι ένα μαύρο μπλοκ με νέες γραμμές. Φτάσαμε κοντά στο αστυνομικό τμήμα του Reeperbahn, όπου και μας σταμάτησαν και πάλι. Εδώ η αστυνομία άνοιξε χτυπώντας τον δρόμο της προς το μαύρο μπλοκ για άλλη μια φορά. Όταν προσπαθήσαμε να αποφύγουμε την παγίδα, μας έριξαν σπρέι πιπεριού και μας στρίμωξαν σε έναν φράκτη. Μια γροθιά από έναν αστυνόμο και κάμποσα σπρέι πιπεριού έστειλαν δύο από την ομάδα μας προς τα πίσω. Κάποιος που παγιδεύτηκε κοντά στον φράκτη δέχτηκε άγρια επίθεση, δυο άλλο πνίγηκαν από το σπρέι πιπεριού ενώ προσπαθούσαν να βοηθήσουν κάποιον τρίτο που ήταν πεσμένος στο έδαφος ανάμεσα σε δύο αστυνομικούς.
Όπως και η πρώτη επίθεση, έτσι και η δεύτερη εναντίον του μαύρου μπλοκ έγινε χωρίς να υπάρξει πρόκληση και χωρίς να δοθεί η δυνατότητα διαφυγής. Αυτό που βλέπαμε δεν ήταν μια επιχείρηση διάλυσης μιας ανεπιθύμητης συνάθροισης ή για τη σύλληψη ατόμων με κάποιες κατηγορίες. Η επίθεση έληξε συντόμως αργότερα, και πάλι χωρίς εμφανή αιτία. Ο στόχος ήταν απλά να τρομοκρατήσουν όσους στέκονταν μαζί και φορούσαν μαύρα.
Εκείνη την ώρα ένα νέο σημείο συγκέντρωσης είχε δημιουργηθεί στο πάρκο Arrivati. Στις δέκα και μισή, ένα ακόμα τμήμα της πορείας Καλώς Ήρθατε στην Κόλαση έφτανε στο Reeperbahn , κοντά στο αστυνομικό τμήμα, την ώρα που ακόμα μια πορεία έφτανε εκεί. Οι δύο ενώθηκαν σε έναν τεράστιο όγκο που κινήθηκε στη λεωφόρο Max-Brauer-Alle λίγο πριν τις 11. Η πορεία τώρα αριθμούσε δώδεκα χιλιάδες άτομα και ολοένα μεγάλωνε, ήταν ίσως μεγαλύτερη και από την πορεία “Καλώς Ήρθατε στην Κόλαση” όταν ξεκινούσε. Το μήκος της πορείας ήταν αφάνταστα μεγάλο. Τα ΜΑΤ άρχισαν να κλείνουν τα περάσματα και αρκετές ταραχές ξέσπασαν. Κάποια στιγμή τα κανόνια νερού αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν καθώς το πλήθος φώναζε «σε ποιον ανήκουν οι δρόμοι; Σε εμάς!» και ολοένα περισσότερα οδοφράγματα έκαναν την εμφάνιση τους. Για λίγο, η αστυνομία αποτραβήχτηκε.
Λίγο πριν τα μεσάνυχτα, ο κόσμος μαζεύτηκε στο Grüner Jäger όπου νωρίτερα είχαν στηθεί οδοφράγματα. Πετούσαν μπουκάλια στα κανόνια νερού όπως περνούσαν. Η ίδια εικόνα σε όλο τον δρόμο.
Σειρές οχημάτων της αστυνομίας περνούσαν γρήγορα από τον δρόμο. Κάθε φορά που περνούσαν ο κόσμος τους πετούσε μπουκάλια. Ήταν παράξενο, αλλά κανένα αυτοκίνητο δεν σταμάτησε. «Αυτό σημαίνει πως έχουν χάσει τον έλεγχο εντελώς,» μου εξήγησε ο φίλος μου που ζούσε το Αμβούργο. «Κανονικά δεν θα ανεχόντουσαν ποτέ κάτι τέτοιο.»
Λίγο μετά τα μεσάνυχτα, η αστυνομία κατάφερε να διαλύσει τον κύριο όγκο της πορείας αλλά ουσιαστικά κατάφερε να απλώσει τον κόσμο σε μεγαλύτερη περιοχή, όπου οι οδομαχίες συνεχίστηκαν αλλά σε μικρότερη κλίμακα. Εκείνη την ώρα, λίγο παρακάτω, ειδικές δυνάμεις έπαιρναν θέσεις μπροστά από το Ρότε Φλόρα στην οδο Schulterblatt . Σύντομα ξέσπασαν συγκρούσεις και για ακόμα μια φορά η αστυνομία αναγκάστηκε να υποχωρήσει. Ο κόσμος έστηνε οδοφράγματα για να τους εμποδίσει.
Σε όλη την πόλη τράπεζες, πολυτελή καταστήματα και αυτοκίνητα δέχονταν επίθεση κατά τη διάρκεια της νύχτας.
Στις 1.30 την νύχτα, κανόνια νερού και μεγάλος αριθμός ΜΑΤ δοκίμασαν να διαλύσουν το πλήθος που μαζευόταν στην γέφυρα Sternbrücke. Οι ταραχές συνεχίστηκαν μέσα στη νύχτα σε μικρότερους δρόμους του St Pauli. Λέγεται πως 76 αστυνομικοί τραυματίστηκαν εκείνη τη βραδιά, αν και αργότερα αποκαλύφθηκε πως η αστυνομία έλεγε ψέματα σε σχέση με τον αριθμό των τραυματιών στους κόλπους της. Αρνήθηκαν να δώσουν ακριβή αριθμό για τους διαδηλωτές που συνελήφθηκαν ή τραυματίστηκαν. Οι ιατρικές ομάδες κλήθηκαν 89 φορές για να παρέχουν φροντίδα κυρίως σε τραύματα στο κεφάλι, σπασμένα κόκαλα και μώλωπες.
Μετά τις δύο το βράδυ αποφασίσαμε να πάμε προς το σπίτι. Οι δρόμοι ήταν γεμάτοι με σπασμένα γυαλιά και κομμάτια από τα οδοφράγματα. Μακριές σειρές από αστυνομικά οχήματα ήταν ακόμα σε κάθε διασταύρωση. Το τοπικό μετρό είχε κλείσει και τα δρομολόγια των λεωφορείων αναξιόπιστα. Όταν καταφέραμε να μπούμε σε ένα, ήταν ασφυκτικά γεμάτο. Υπάρχει κέφι στην ατμόσφαιρα, μια ένωση νέων και παλαιότερων διαδηλωτών που προσπαθούν να περάσουν για ντόπιοι, ως αδιάφοροι προς όσα συμβαίνουν κάτοικοι, ως χαμηλόμισθοι γραφειοκράτες που τους έχει φέρει η Σύνοδος στην πόλη.
Καθώς πάμε προς το σπίτι αργότερα σκέφτομαι πόσο δυνατότερη των προσδοκιών ήταν η αντίσταση. Υποθέτω πως η επόμενη μέρα θα είναι πιο ήρεμη, πως ο κόσμος θα έχει εξαντληθεί μετά από μια ολόκληρη μέρα ταραχών.
Μετάφραση για την mpalothia από την Elen Red την οποία και ευχαριστούμε πολύ για την συμβολή της
Το πρωτότυπο αγγλικό κείμενο crimethinc.com
