Η Ιταλική Αυτονομία κόπασε τη δεκαετία του ’70 παρά το επαναστατικό δυναμικό της. Παρόλα αυτά η αυτοπεποίθηση και η χειραφέτηση ήταν έμπνευση για τους νέους στη Δυτική Γερμανία το ’80. Εμπνευσμένοι επίσης από τους καταληψίες του Άμστερνταμ, κινήματα και οργανώσεις νέων στη Σουηδία, νεολαίοι Γερμανοί στο Βερολίνο, το Αμβούργο και άλλες μεγάλες πόλεις άρχισαν να ‘’χτίζουν’’ τη δικιά τους αυτόνομη κουλτούρα και κοινωνικά γκρουπ βασισμένα στην αντίσταση και την τροποποίηση του τρόπου ζωής.
H κατεύθυνση και η σύνθεση της ριζοσπαστικής οργάνωσης στη Δυτική Γερμανία τη δεκαετία του ’80 καθορίστηκε κυρίως απ’ την οικονομική ύφεση και τις μορφές που πήρε. Λόγω των καλά θεμελιωμένων σχέσεων των συνδικάτων στις βιομηχανίες και της Γερμανικής κυβέρνησης, την επίδραση αυτής της ύφεσης δεν την ένιωσαν τόσο πολύ οι εργάτες όσο οι νέοι που έβρισκαν υπερβολικά δύσκολο να εξασφαλίσουν δουλειά και στέγαση και ως εκ τούτου να φύγουν απ’ τα σπίτια των γονιών τους ώστε να γίνουν κοινωνικά και οικονομικά ανεξάρτητοι. Ωστόσο σημάδια για Αυτόνομη κινητοποίηση της νεολαίας περιλάμβαναν τον ασφυκτικό κομφορμισμό τις αγροτικής Γερμανικής κοινωνίας και της παραδοσιακής οικογένειας˙ σοβαρές ελλείψεις στέγασης, υψηλά ποσοστά ανεργίας, καθώς και το συνεχόμενο καθεστώς απαγόρευσης της έκτρωσης και τα σχέδια της κυβέρνησης για μαζική επέκτασης της πυρηνικής ενέργειας.
Σαν αποτέλεσμα της οικονομικής ύφεσης και της φυγής στα προάστια, στο τέλος της δεκαετίας του ’70, τεράστιες εκτάσεις με κτίρια σε διάφορες πόλεις της Γερμανίας, ειδικά στο Δυτικό Βερολίνο, εγκαταλείφθηκαν από τους εργολάβους ή τους κυβερνητικούς οργανισμούς. Η κατάληψη αυτών των κτιρίων ήταν μια βιώσιμη λύση για τους φτωχούς νέους που έψαχναν για ανεξαρτητοποίηση απ’ τα σπίτια των γονιών τους. Ζωηρές κατειλημμένες κοινότητες ωρίμασαν στην γειτονιά Kreuzberg του Βερολίνου, στις καταλήψεις στο Haffenstrasse του Αμβούργου και σε άλλα σημεια. Ο ακρογωνίαιος λίθος αυτών των κοινοτήτων ήταν η συμβίωση και η δημιουργία ριζοσπαστικών κοινωνικών κέντρων: εργαστήρια, βιβλιοπωλεία, καφετέριες, σημεία συνάντησης, μπαρ, συναυλιακοί χώροι, γκαλερί, και άλλοι πολυχώροι όπου πολιτικές, καλλιτεχνικές και κοινωνικές βάσεις αναπτύχθηκαν σαν μια εναλλακτική στην παραδοσιακή οικογενειακή ζωή, την τηλεκουλτούρας και την μαζικά παραγώμενη κουλτούρα.
Απ’ αυτούς τους ασφαλείς κοινωνικούς χώρους ξεπήδησαν πρωτοβουλίες που αντιτάχθηκαν στην πατριαρχία και τους ρόλους των φύλων, εκφράζοντας την αλληλεγγύη τους στους καταπιεσμένους του κόσμου επιτιθέμενοι στις εδρεύουσες πολυεθνικές εταιρίες και στα οικονομικά κέντρα όπως η Παγκόσμια Τράπεζα και μετά την επανένωση της Γερμανίας ξεκίνησαν τη μάχη ενάντια στην ανερχόμενη παλίρροια του συντηρητικού Νεοναζισμού.
Παρόμοιες πρωτοβουλίες για έναν εναλλακτικό τρόπο ζωής δημιουργούνταν τη δεκαετία του ’80 (και σε κάποια μέρη πολύ νωρίτερα) στην Ολλανδία, τη Δανία και αλλού στη βόρεια Ευρώπη. Τελικά όλοι αυτοί οι Βορειοευρωπαίοι που ζούσαν σε αποκεντρωμένα κοινωνικά γκρουπ αφιερωμένα στη δημιουργία μιας μη καταπιεστικής, αντιιεραρχικής κοινωνίας αποκαλέστηκαν συλλογικά ως Autonomen (Αυτόνομοι). Με τον καιρό οι αυτόνομες ιδέες και τακτικές ‘’μετακόμισαν’’ στην (μετά – Σιδηρούν Παραπέτασμα) ενωμένη Ευρώπη. Εγώ προσωπικά έχω επισκεφθεί ριζοσπαστικά αυτόνομα κοινωνικά κέντρα σε Αγγλία, Ισπανία, Ιταλία, Κροατία, Σλοβενία και Τσεχία.
Πηγή ainfos.ca , rabidproletarians.espivblogs.net
Το ‘Α μέρος: Σκληρή Καταπίεση, Μαχητική Αντίσταση και καταγωγή του Black Block
Το Β’ μέρος: Επιτεύγματα του BLACK BLOCK των Αυτόνομων
Το Γ’ μέρος: Προ ‘’Σιατλικά’’ Black Blocks στις ΗΠΑ
Το Δ’ μέρος: Αυτονομία και καταγωγή του Black Block
Το Ε’ μέρος: Σχετικά με την Αυτονομία [Μέρος Ε’]
