Autonomia, Autonomen, or autonomists είναι τα ονόματα που έχουν χρησιμοποιηθεί για διάφορες διάσημες κοινωνικές αλλαγές και κινήματα αντικουλτούρας σε Ιταλία, Γερμανία, Δανία, Ολλανδία και άλλα μέρη της Ευρώπης τις τρεις τελευταίες δεκαετίες. Αυτά τα διαφορετικά κινήματα έχουν προσπαθήσει να αντιταχθούν ριζικά ενάντια στην εξουσία, την κυριαρχία και τη βία οπουδήποτε υπάρχουν στη σύγχρονη ζωή (που είναι σχεδόν παντού). Αυτονομία σ’ αυτήν την περίπτωση δε σημαίνει κάποιο είδος κόμπλεξ τοπικής ανωτερότητας και απομονωτισμού, όπως ο κρατικιστικός εθνικισμός, ούτε σημαίνει προσωπική αυτονομία σε βάρος του συνόλου όπως είναι η βάση του καπιταλισμού. Οι Αυτόνομοι εκτιμούν και επιθυμούν την ελευθερία του καθένα να επιλέγει με ποιους θα συνάψει σχέσεις και να συγκεντρώνεται με αυτούς ώστε να επιβιώνουν και να καλύπτουν τις ανάγκες και τις επιθυμίες τους συλλογικά, χωρίς να παρεμβάλλεται η απληστία βίαιων ατόμων και απάνθρωπων γραφειοκρατιών.
Οι πρώτοι λεγόμενοι Αυτόνομοι ήταν εκείνα τα άτομα που αναμείχθηκαν στο Ιταλικό Αυτόνομο Κίνημα που ξεκίνησε κατά τη διάρκεια του «Θερμού Φθινοπώρου» το 1969, μιας περιόδου έντονης κοινωνικής ανησυχίας. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’70 στην Ιταλία ένα διαδεδομένο κίνημα για ολική κοινωνική αλλαγή συστάθηκε από αυτόνομες ομάδες εργατών σε εργοστασακούς χώρους και σε χώρους γυναικών και μαθητών. Οι καπιταλιστές, τα εργατικά συνδικάτα και η γραφειοκρατία του Κομμουνιστικού Κόμματος δεν είχαν καμία σχέση μ’ αυτό το κίνημα, που στην ουσία το κατέστειλαν και προσπάθησαν να το σταματήσουν. Ωστόσο, το εξουσιαστικό οικοδόμημα βρισκόταν συχνά σε σύγχυση σχετικά με το πώς να διαχειριστεί τη σχεδόν ολική άρνηση μεγάλου μέρους του πληθυσμού να υπακούσουν τους νόμους και τις διαταγές των εξουσιαστών.
Παρά τη ραγδαία αύξηση άμεσης δράσης, απεργιών, άρνηση πληρωμών ενοικίων, τις καταλήψεις, τα μπάχαλα, τις καταλήψεις πανεπιστημίων και άλλων ευρέως υποστηριζόμενων ριζοσπαστικών δράσεων κατά τη δεκαετία του ’70, το Ιταλικό κίνημα τελικά υποχώρησε. Αυτό έγινε λόγω βίαιων επιθέσεων, φυλακίσεων και δολοφονίες αγωνιστών από την αστυνομία, το κομμουνιστικό κόμμα και την ελεγχόμενη κεντρώα κυβέρνηση. Τότε η απάντηση στην αυξανόμενη κρατική βία ήταν μια αυξανόμενη τερροριστική βία από την ελίτ των ανταρτών πόλεων. Αυτή η αμυντική τερροριστική δράση πολλές φορές έστρεφε τον κόσμο ενάντια στους κοινωνικούς αγώνες. Κάποιοι επέλεξαν να γίνουν πιο μιλιτάντ και εκρηκτικοί, ενώ άλλοι εγκατέλειψαν τα πολιτικά για μια, φαινομενικά, πιο ήσυχη ζωή υπακούοντας τους εξουσιαστές.
Πηγή : ainfos.ca , rabidproletarians.espivblogs.net
Το ‘Α μέρος: Σκληρή Καταπίεση, Μαχητική Αντίσταση και καταγωγή του Black Block
Το Β’ μέρος: Επιτεύγματα του BLACK BLOCK των Αυτόνομων
Το Γ’ μέρος: Προ ‘’Σιατλικά’’ Black Blocks στις ΗΠΑ
Το Δ’ μέρος: Αυτονομία και καταγωγή του Black Block
