Τα ξημερώματα του Σαββάτου 28/12/19 κάψαμε το ΑΤΜ της τράπεζας Πειραιώς επί της Λεωφ. 28ης Οκτ. στους Αμπελόκηπους Θεσσαλονίκης. Αυτή η κίνηση αποτελεί μια πρώτη αντανακλαστική απάντηση στην απόπειρα εκκένωσης της κατάληψης Utopia-AD στην Κομοτηνή. Αυτή η συνθήκη -του κατ’ επείγοντος- είναι που καθόρισε τόσο το οργανωτικό επίπεδο της δράσης, όσο και τον περιορισμό του πολιτικού λόγου που τη συνοδεύει.
Παρ’ όλα ατά, θεωρούμε αναγκαία μια περιορισμένη αναφορά του πολιτικού σκεπτικού από του οποίου εφορμούμε, έτσι ώστε παράλληλα με ένα σινιάλο αλληλεγγύης να επιχειρήσουμε και μια τροχιοδεικτική βολή για τη συνέχεια του αγώνα.
Αναγνωρίζουμε την εν λόγω κατάληψη ως χώρο αμφισβήτησης του υπάρχοντος εκμεταλλευτικού συστήματος. Η απόπειρα καταστολής της εντάσσεται στη μακρά λίστα της επίθεσης του Κεφαλαίου στα κατώτερα κοινωνικά στρώματα. Μια επίθεση που επιθυμεί να «κόψει κεφάλια» στους χώρους που τα εργατικά και λαϊκά στρώματα σπουδάζουν, εργάζονται και οργανώνονται ενάντια στους καταπιεστές τους. Όμως, η πολιτική της γενίκευσης της φτώχειας, που εφαρμόζεται από τους διεθνείς οργανισμούς (ΔΝΤ, ΕΚΤ, ΟΟΣΑ κ.α.) του Χρηματοπιστωτικού Κεφαλαίου (δηλ. τη σύνδεση του βιομηχανικού και τραπεζικού κεφαλαίου), δε βασίζεται μόνο στην καταστολή. Αυτή αποτελεί μόνο μια άρθρωση του βραχίωνα επιβολής και όχι την ολότητα. Πέρα από τα ξόανα του φόβου, που κατασκευάζονται με χοντροκομμένες παραμορφώσεις της πραγματικότητας, επιστρατεύονται τα ψεύτικα θέλγητρα των ίσων ευκαιριών, του επιτυχημένου καριερίστα, της ανταποδοτική υπακοής, για να εντυπωσιαστεί το φιλοθεάμων κοινό. Έτσι οι πλατείες των θεατών βομβαρδίζονται συνειδητά από την κυρίαρχη ιδεολογία και διοχετεύουν τις αρνήσεις τους προς ψευδείς εχθρούς.
Επομένως, για να ανατρέψουμε τον υπάρχον συσχετισμό ισχύος, χρειάζεται να λάβουμε υπ’ όψη τόσο τη γείωση στο κοινωνικό πεδίο, που θα αποδομεί τον κυρίαρχο λόγο, όσο και τη μετωπική αναμέτρηση με τους κατασταλτικούς μηχανισμούς. Οι αγώνες της κοινωνικής βάσης δεν θα πρέπει να ανέχονται τις περιχαρακώσεις, ούτε να φοβούνται την πολλαπλότητα των γλωσσών και την αντιφατική αναπαραγωγή τους. Μόνο έτσι θα καταστεί εφικτό το αυτοξεπέρασμα· από τη μία, του θεσμικού συνδικαλισμού και ειρηνισμού, που επιδιώκει άνευ όρων την κοινωνική συμπάθεια και από την άλλη της περιφρόνησης της κοινωνικής αναφοράς, που ρέπει είτε σε μια αέναη σύγκρουση με όλο και δυσμενέστερους όρους, είτε σ’ έναν ακίνδυνο εναλλακτισμό.
Γι’ αυτό το λόγο, η αναγκαία απάντηση για την απόπειρα εκκένωσης της Utopia-AD, οφείλεται να δοθεί πρώτα και κύρια μέσα στις σχολές και τις γειτονιές της Κομοτηνής και της Ξάνθης. Οι πολιτικές ομαδοποιήσεις και οι επιθετικοί σχηματισμοί είναι αυτοί που καλούνται να αναβαθμίσουν την πολιτική και οργανωτική αντεπίθεση στους μηχανισμούς τους Κεφαλαίου και στους κάθε είδους καλοθελητές.
Υ.Γ. Τις θερμές μας ευχές στα διοικητικά όργανα του ΔΠΘ. Είναι υπεύθυνα για την όποια δυσμενέστερη εξέλιξη. Δεν θα μπορούσαμε να μην αναφερθούμε ειδικά στους Μάρη, Καραγιάννη, οι οποίοι θεωρούνται κύριοι υπεύθυνοι για την όποια κατασταλτική μεθόδευση σε Κομοτηνή και Ξάνθη.
Λύσσα και Συνείδηση
Πρωτότυπη δημοσίευση 29/12/2019
via athens.indymedia.org
