Το πρωί της Παρασκευής 27 δεκεμβρίου περίπου 30 συντρόφια πραγματοποιήσαμε παρέμβαση στο Νοσοκομείο του Ευαγγελισμού. Μοιράσαμε κείμενο που ενημέρωνε και καλούσε τους εργαζόμενους/-ες να πάρουν θέση σε σχέση με την εκκένωση ειδικά της Ματρόζου 45 που αποτελεί ιδιοκτησία του Ν. Ευαγγελισμού. Παράλληλα μια πολύ μικρή ομάδα συντρόφων/-ισσων επισκέφτηκε τα γραφεία της διοίκησης και ενημέρωσε την γραμματέα της διοικήτριας Παναγιώτας Γκουλάκη-Μητσάκη πως καλό θα ήταν να ασχοληθούν με το νοσοκομείο και να αφήσουν την κατάληψη ήσυχη. Η Γκουλάκη είχε καταθέσει πολιτική μήνυση εναντίον της κατάληψης και έκτοτε έχουν δείξει υπερβάλλοντα ζήλο για να αποκτήσουν ένα αντικειμενικά άχρηστο για αυτούς κτήριο. Η γραμματέας υπερασπίστηκε τις επιλογές της διοικήτριας. Προχωρήσαμε στο γραφείο της διοικήτριας και πετάξαμε τρικάκια. Οι μπράβοι αντέδρασαν εμποδίζοντας μας να αποχωρήσουμε εγκλοβίζοντας έναν από μας. Εν τέλει η παρέμβαση στα γραφεία έλειξε αναίμακτα, όλοι και όλες αποχωρήσαμε από το νοσοκομείο χωρίς πρόβλημα, λίγα δευτερόλεπτα πριν σκάσουν γύρω στις 10 μηχανές ΔΙΑΣ. Επόμενη στάση της παρέμβασης ήταν η λαϊκή του Κουκακίου όπου συναντήσαμε τους ανθρωπους της γειτονιάς μας και μοιράσαμε 2 κείμενα. Ένα σχετικά με την κατασταλτική επιχείρηση και ένα σε σχέση με την κατάληψη της Αρβάλη 3 που αποτελούσε ιδιωτική περιουσία. Το κείμενο για την Αρβάλη 3 συνοδευόταν από φωτογραφίες με τις δομές της που είχαμε φτιάξει εντός της.
Ο αγώνας συνεχίζεται..
Κοινότητα Καταλήψεων Κουκακίου
Κείμενο για Ευαγγελισμό
Για την κατασταλτική επιχείρηση στην Κοινότητα Καταλήψεων Κουκακίου και την εμπλοκή της διοίκησης του Ευαγγελισμού στην εκκένωση του ενός σπιτιού Στις 18/12/2019 το κράτος επιτέθηκε για ακόμα μια φορά στην κοινότητά μας. Αυτή τη φορά σε μια προσπάθεια να την ξεριζώσει από τη γειτονιά εκκενώνοντας και τα τρία σπίτια της. Η εκστρατεία ξεκίνησε από τις 6 περίπου το πρωί όταν κάμερες εγκαταστάθηκαν στο λόφο του Φιλοπάππου για να καταγράψουν από την αρχή την θεαματική επιχείρηση των μπάτσων. Λίγο αργότερα διμοιρίες των ΜΑΤ, ομάδες των ΕΚΑΜ, ασφαλίτες, ΔΙΑΣ και ΔΕΛΤΑ κυκλώνουν όλη τη γειτονιά και προσεγγίζουν τα κτίρια.
Το “μπλε σπίτι” (Αρβάλη 3) όπου βρίσκονταν δύο άτομα εκ των οποίων το ένα ήταν φιλοξενούμενο εκκενώθηκε χωρίς αντίσταση και τα άτομα οδηγήθηκαν στη ΓΑΔΑ. Επειδή οι δύο συλλήψεις δεν τους φάνηκαν αρκετές οι μπάτσοι άνοιξαν ένα ακόμα σπίτι που ήταν εγκαταλελειμμένο (άγνωστο αν υπήρχε μαζί τους εισαγγελέας) όπου και δεν βρήκαν τίποτα.
Στην Παναιτωλίου υπήρχε σθεναρή αντίσταση στους εισβολείς. Οχυρώνοντας το κτίριο και φωνάζοντας συνθήματα οι συντρόφισσες και οι σύντροφοι αμύνθηκαν. Οι μπάτσοι ρίξανε κρότου λάμψης στην ταράτσα του σπιτιού και πλαστικές σφαίρες, ενώ από μία ευθεία βολή τραυματίστηκε μια συντρόφισσα η οποία οδηγήθηκε στο νοσοκομείο. Εκεί έγιναν οι εξετάσεις και η ιατρική γνωμάτευση επιβεβαίωσε πως ήταν πλαστική σφαίρα. Κατά την διάρκεια της εξέτασης, γυναίκα αστυνομικός ήταν μέσα στο δωμάτιο, επιμένοντας να βλέπει την διαδικασία ενώ η γιατρός την απέκλεισε κλείνοντας το παραβάν.
Στην Ματρόζου οι μπάτσοι πλημμύρησαν τους δρόμους και ύστερα από κάποια ώρα προσπάθειας και μία κάπως γρήγορη και άγαρμπη μετακόμιση των επίπλων από συντρόφους και συντρόφισσες προς τα έξω, οι μπάτσοι κατάφεραν να μπουν στο σπίτι. Οι λυσσασμένοι μισθοφόροι όμως δε μπόρεσαν να δεχθούν ότι αυτοί και αυτές που αντιστάθηκαν είχαν εξαφανιστεί και ότι δε θα μπορέσουν να βασανίσουν τα σώματά τους. Αλλά αυτό που τους πονούσε περισσότερο ήταν η υποψία πως κάποιος ή κάποια από τη γειτονιά, μας έχει δώσει καταφύγιο. Έτσι, ως γνήσιος μισθοφορικός στρατός, οι μπάτσοι στοχοποίησαν το πρώτο σπίτι που βρήκαν μπροστά τους. Πραγματοποίησαν ένοπλη εισβολή χτυπώντας και αιχμαλωτίζοντας μία ολόκληρη οικογένεια οδηγώντας σε σύλληψη τον πατέρα και τους δύο γιούς. Αυτοί που έχουν τόσο ψηλά το θεσμό της ελληνικής οικογένειας και την προστασία του ιδιωτικού χώρου ισοπέδωσαν τα πάντα από τη μανία τους να βρουν τους αντιστεκόμενους και τις αντιστεκόμενες. Και ακριβώς επειδή δεν τους βρήκαν αναγκαστήκαν να τους κατασκευάσουν στα πρόσωπα τυχαίων ανθρώπων.
Τα κτίρια σφραγίστηκαν με τσιμεντόλιθους σε πόρτες και παράθυρα αφού οι δικαιολογίες πως εμποδίζουμε εμείς την αξιοποίησή τους περισσεύουν μετά από τις εκκενώσεις.
Παράλληλα στη γειτονιά υπήρξε από τις 7 συγκέντρωση αλληλεγγύης ,όπου στα 10 πρώτα άτομα, οι μπάτσοι κατάσχεσαν τις ταυτότητες και εν τέλει προσήγαγαν 5 από αυτά, ενώ το ένα το κράτησαν στο τμήμα εκδικητικά χωρίς κανένα λόγο μέχρι το απόγευμα. Γύρω στα 40 αλληλέγγυα άτομα έκαναν πορεία στη γειτονιά προσεγγίζοντας τα σπίτια και λίγο μετά από τις 10 κατευθύνθηκαν συγκροτημένα μέχρι τον σταθμό Συγγρού- Φίξ. Στη συνέχεια πραγματοποίησαν μαζικότερη συγκέντρωση έξω από τη ΓΑΔΑ όπου και δέχτηκαν επίθεση με δακρυγόνα χωρίς κανένα λόγο.
Ο απολογισμός της ημέρας ήταν 3 καταλήψεις εκκενωμένες, 5 προσαγωγές αλληλέγγυων, 5 συλλήψεις συντρόφων-συντροφισσών και μιας φιλοξενούμενης, 3 συλλήψεις άσχετων ανθρώπων, 4 σύντροφοι-συντρόφισσες που ξέφυγαν και μια μαζική βραδινή πορεία σε μία από τις κεντρικές αρτηρίες του εμπορεύματος που άφησε πίσω της τρικάκια, συνθήματα σε τοίχους και σπασμένα ΑΤΜ και βιτρίνες.
Όλη τη μέρα μπάτσοι και ΜΜΕ βρίσκονταν σε παράκρουση και ξεφτιλίζονταν χωρίς κανένα όριο. Από τη μία οι μπάτσοι να ισχυρίζονταν πως οι ταράτσες είναι δημόσιοι χώροι, πως οι πλαστικές σφαίρες ήταν μπαλάκια του πινγκ πονγκ, ότι οι φωτογραφίες που κυκλοφόρησαν με την οικογένεια στο πάτωμα ήταν πειραγμένες, πως οι γείτονες είναι μέλη της κατάληψης. Ακόμα και συνεργάτης του Χρυσοχοίδη έφτασε στο σημείο να κάνει λόγο για παραίτηση αφού δεν μπορούσε να δικαιολογήσει τις καφρίλες τους. Από την άλλη τα ΜΜΕ (χωρίς προφανώς αυτό να μας εκπλήσσει) δείχνανε “υλικά που χρησιμοποιούνται για κατασκευή μολότοφ” όπως κατσαρόλες, την άμμο για τις γάτες και γλάστρες. Τα ρεπορτάζ πρόβαλαν “παγίδες θανάτου-καταπέλτες”, “στρατιωτικά πρωτόκολλα” και δεν ξεχνούσαν να υπενθυμίζουν πόσο επικίνδυνοι/ες είναι οι καταληψίες. Κατά τη διάρκεια της εκκένωσης της Ματρόζου υπήρχε ζωντανή μετάδοση και μπορούμε να καταλάβουμε την αγωνία με την οποία οι δημοσιογράφοι περίμεναν συλλήψεις-τρόπαια και να χυθεί “λίγο αίμα μπαχαλάκηδων”. Όταν αυτό δεν έγινε και οι κανίβαλοι δεν χόρτασαν αφού δεν είδαν την εικόνα βασανισμένων καταληψιών, έπρεπε τουλάχιστον να βρεθούν τα τρόπαια της νίκης. Αφού από την πόρτα της Ματρόζου δεν βγήκε ποτέ κανένας άνθρωπος τους αρκούσε που βγήκαν γείτονες από την δίπλα. Οι δημοσιογράφοι δημιούργησαν και καταδίκασαν ”ενόχους” καθώς δεν μπορούσαν να προσφέρουν θέαμα χωρίς αποτέλεσμα. Όπως πάντα όμως, η πραγματικότητα απέχει πολύ από αυτά που μας παρουσίασαν οι μπάτσοι και οι παρατρεχάμενοί τους στα δελτία. Η πραγματικότητα για την εισβολή τους στο δίπλα σπίτι αποτυπώθηκε από τη γυναίκα που δεν συλλάβανε και τα drone των μπάτσων που δεν σταμάτησαν να πετάνε ούτε λεπτό, οπότε ήξεραν πως στη δίπλα ταράτσα δεν υπήρχαν καταληψίες και πως το βίντεο που δείχνει ένα άτομο να περνάει για να αφήσει τα δύο γατιά είναι κομμένο αφού εκείνος γυρνάει πίσω στην κατάληψη μετά από μισό λεπτό. Η αλήθεια είναι πως οι μπάτσοι για ακόμα μία φορά, με την ηθική νομιμοποίηση που τους δίνουν οι συντηρητικοί αυτής της κοινωνίας, ξέσπασαν τα νεύρα τους όπου βρήκαν επειδή θίχτηκε ο εγωισμός τους γνωρίζοντας πως καμία ΕΔΕ δεν θα τους σταματήσει αν δεν υπάρχει μαζική απάντηση στις επιθέσεις τους.
Πιο συγκεκριμένα για το κτίριο στην οδό Ματρόζου 45. Ανήκει στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός» ως κληροδότημα με όρο να χρησιμοποιηθεί σαν χώρος «εκμάθησης οικοκυρικών για νέες γυναίκες». Το πάτωμα στο ισόγειο ήταν κατεστραμμένο, τα ταβάνια πέφτανε και οι τοίχοι έμπαζαν νερό από τους σωλήνες. Στις 4/3/17 καταλάβαμε το κτήριο και ξεκινήσαμε επισκευές. Όταν το κτήριο έγινε βιώσιμο στεγαστήκαμε και δημιουργήσαμε μια κοινότητα με αγωνιστικό σώμα, ενώ στις 18/12/2019 έγινε η δεύτερη εκκένωση-επίθεση στην κοινότητά μας. Η Παναγιώτα Γκουλάκη-Μητσάκη (η άμεσα υπεύθυνη για τις εκκενώσεις) προσπαθεί μανιωδώς να αναγνωριστεί ως μια διοικήτρια με πυγμή και υψηλούς στόχους. Από τη μία βλέπουμε την στοχευμένη υποβάθμιση (μέσω της υποστελέχωσης και της έλλειψης βασικού εξοπλισμού) των υπηρεσιών του νοσοκομείου μέχρι την πλήρη αδιαφορία για τις ζωές των εργαζομένων και τις συνθήκες στις οποίες εκείνες-οι δουλεύουν. Τελευταίο τρανταχτό παράδειγμα αυτής της κατάστασης είναι το “ατύχημα” που οφειλόταν στην ανύπαρκτη συντήρηση των υποδομών του νοσοκομείου όπου από καθαρή τύχη δεν υπήρξαν νεκροί ή τραυματίες. Από την άλλη, είναι οι διασυνδέσεις της με το κεφάλαιο, η ξεκάθαρη εναντίωσή της σε οτιδήποτε ριζοσπαστικό και η δήθεν προστασία της ιδιοκτησίας του νοσοκομείου. Το κάθε άτομο κρίνεται από τις πράξεις του και όχι από το χρώμα της πολιτικής κλίκας στην οποία λέει πως ανήκει. Η Μητσάκη λοιπόν, καλό θα ήταν να κοιτάξει λίγο περισσότερο τα στραβά του νοσοκομείου στο οποίο είναι υποτίθεται διοικήτρια και λιγότερο το να χτίζει σπίτια-εστίες αγώνα μόνο και μόνο επειδή το κληρονόμησε η δομή που “διοικεί”. Προφανώς όμως η Μητσάκη δεν θα αλλάξει ξαφνικά, ούτε θα νοιαστεί για την δημόσια υγεία ή το δικαίωμα της χρήσης ενός αναξιοποίητου κτιρίου. Πρέπει να βάλει στη ζυγαριά τις πράξεις της και να δει προς τα που γέρνει έστω και για το προσωπικό της συμφέρον. Πρέπει να φροντίσουμε καταληψίες και εργαζόμενες-οι να γέρνει προς το συμφέρον μας, όχι μόνο με την τωρινή διοίκηση αλλά και με την επόμενη. Δεν πρέπει να αφήσουμε κανέναν-καμία να πατήσει στις πλάτες μας για να ανέβει στην πυραμίδα της εξουσίας. Το κείμενο αυτό έχει σαν στόχο να καλέσει για ακόμα μια φορά προσωπικό του Ευαγγελισμού να διαχωρίσει τη θέση του είτε σε προσωπικό, είτε σε συλλογικό επίπεδο από τις φιλοδοξίες της Διοίκησης.
Από τη μεριά μας έχουμε να δηλώσουμε πως δεν θα αφήσουμε τους χώρους αγώνα, τα σπίτια και τα πράγματά μας στα χέρια τους και πως θα τους δώσουμε πάλι ζωή. Θα τους δείξουμε πως η κρατική καταστολή δεν μπορεί να φοβίσει και να καταστρέψει ένα ολόκληρο κίνημα. Θα τους δείξουμε για πολλοστή φορά πως η αλληλεγγύη θα νικήσει.
Ραντεβού στους κοινωνικούς-ταξικούς αγώνες και στα άδεια σπίτια
κείμενο για Αρβάλη 3
ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΚΗ ΑΠΛΗΣΤΙΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΝΙΒΑΛΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ
18 Δεκεμβρίου, στις 6 τα χαράματα, δυνάμεις των ΜΑΤ, ΟΠΚΕ και Αντιτρομοκρατική εκκενώνουν και τσιμεντώνουν 3 καταλήψεις στο Κουκάκι. Οι καταληψίες αντιστέκονται με κάθε τρόπο, δέχονται πλαστικές σφαίρες και κρότου λάμψης και εντέλει συλλαμβάνονται. Με εξαίρεση τους καταληψίες της Ματρόζου 45 που διέφυγαν. Στην συνέχεια ακολούθησε το γνωστό φιάσκο με την οικογένεια που συλλήφθηκε και ταπεινώθηκε στο σπίτι της επειδή οι μπάτσοι υπέθεσαν ότι οι καταληψίες είχαν περάσει εκεί.
Εμείς είμαστε μια κοινότητα και από το 2017 έχουμε κάνει κατάληψη σε 3 εγκαταλελειμμένα κτίρια στο Κουκάκι. Η κοινότητα μας φτιάχτηκε μέσα σε αυτά τα κτίρια. Εκεί στεγαζόμασταν μόνιμα, είχαμε φτιάξει τις ζωές μας, στηρίζαμε η μία τον άλλο και προσφέραμε στέγαση σε όποιον το χρειαζόταν και ήθελε να συμμετάσχει στην κοινότητα. Επίσης στα κτίρια οργανωνόμασταν για να αντισταθούμε στο Κράτος, τον Καπιταλισμό και την Πατριαρχία, τα κύρια συστήματα που ευθύνονται για την δυστυχία των ανθρώπων. Τα δύο κτίρια ανήκαν στο δημόσιο ενώ το τρίτο, η Αρβάλη 3 ήταν ιδιόκτητο.
Όταν κάναμε κατάληψη στην Αρβάλη 3, το κτίριο ήταν σε οριακή κατάσταση, δεν έμενε κανεις εκει και δεν ήταν ούτε προς πώληση, ούτε προς ενοικίαση. Το ταβάνι κατάρρεε σε βαθμό που όταν έβρεχε η κουζίνα πλημμύριζε, οι τοίχοι φούσκωναν από την υγρασία και η αυλή είχε γίνει ζούγκλα. Εμείς μονώσαμε την ταράτσα, φτιάξαμε τους τοίχους, την αυλή, βάλαμε θερμοσίφωνα και ξεκινήσαμε να συντηρούμε ένα χώρο που κάλυπτε τις ανάγκες, όχι μόνο τις δικές μας αλλά και κάθε άνθρωπου που χτύπαγε την πόρτα. Με αφίσες και φυλλάδια, ενημερώναμε την γειτονιά και τους περαστικούς ότι εδώ μπορούν να κάνουν μπάνιο να πλύνουν τα ρούχα τους, να πάρουν ρούχα να αφήσουν ρούχα και να δουλέψουμε μαζί στην αυλή ή στην κουζίνα φτιάχνοντας μαρμελάδες και άλλα φαγητά. Οι πόρτες ήταν ανοιχτές και πολλοί άνθρωποι που ζουν στην φτώχια ή και απλά στην μοναξιά βρήκαν χώρο σε αυτό το σπίτι χωρίς θεσμικούς και οικονομικούς φραγμούς.
Από τον πρώτο καιρό εμφανίστηκε ένας φερόμενος ως ιδιοκτήτης που μας ζητούσε να φύγουμε από το σπίτι χωρίς δεύτερη κουβέντα. Δεν τον ενδιέφερε να το χρησιμοποιήσει, δεν τον ενδιέφερε τι κάνουμε, δεν ήθελε καν να μπει μέσα, ουτε καν να έχει κλειδιά. Όσες φορές και εάν ζητήσαμε να υπάρξει μια επικοινωνία, έστω και κάποια παραχώρηση με όρους, αυτό που λάβαμε ήταν άρνηση. Πρόκειται για πραγματικά στενόμυαλους ανθρώπους που πιστεύουν πως επειδή κατέχουν στα χαρτιά ένα κομμάτι γης και 4 τοίχους μπορούν να κάθονται από πάνω τους εμμονικά μέχρι να πεθάνουν. Αδιαφορούν πλήρως για τους χιλιάδες άστεγους ή τους ανθρώπους που δεν μπορούν να στεγαστούν σε μια γειτονιά που τα ενοίκια είναι στον θεό. Το μόνο που τους νοιάζει είναι να μην μπει κανείς στα παρατημένα ντουβάρια τους.
Τέτοιου είδους άνθρωποι, που έχουν καλύψει όλες τους τις ανάγκες με μεγάλη ιδιοκτησία κάτω από τον λόφο Φιλοπάππου, στην οδό Μιρτσιέφσκυ, κάλεσαν τον μπατσοστρατό να εισβάλει και να καταστρέψει ότι είχαμε κτίσει 3 χρόνια τώρα, να μας χτυπήσουν και να μας συλλάβουν, εμάς, που δίναμε ζωή και πραγματική κοινωνική αξία στα τούβλα τους.Πάνω σε τέτοιες λογικές κτίζεται όλη μας η καταστροφή, διαλύεται η επικοινωνία, οι άνθρωποι κανιβαλίζονται και όλοι μαζί γινόμαστε εύκολη λεία για τα συμφέροντα των ισχυρών.
Είναι ξεκάθαρα παράλογο να υπάρχουν άδεια σπίτια και παράλληλα άνθρωποι στο δρόμο ή σε σκατότρυπες. Πιστεύουμε στην χρησικτησία και όχι στην ιδιοκτησία των πραγμάτων. Σεβόμαστε την συναισθηματική σύνδεση που έχουν οι άνθρωποι με τα πράγματα αλλά τασσόμαστε ενάντια στην απληστία και την κουλτούρα του τσιφλικά. Ότι έχει αξία σε αυτό τον κόσμο είναι ο αγώνας μας και ότι προσφέρουμε στους διπλά μας. Ο κάθε ενας/μια διαλέγει.
Πρωτότυπη δημοσίευση 30/12/2019
via athens.indymedia.org
