Πυρήνας Αναρχικών Κομμουνιστών Καλαμπάκας: Αλληλεγγύη στον απεργό πείνας Δημήτρη Κουφοντίνα

Λάβαμε 09/06/2018

Στις 30/5 ο κομμουνιστής πολιτικός κρατούμενος Δημήτρης Κουφοντίνας ξεκίνησε απεργία πείνας με αιτήματα τη χορήγηση κανονικής τακτικής άδειας και την άρση του εισαγγελικού βέτο. Στις 9 Μαρτίου το αίτημα του για την άδεια που δικαιούται έπεσε στο κενό εν μέσω ενός πρωτοφανούς φαινομένου. Δεν υπήρχε σύσταση του συμβουλίου φυλακής, ώστε να αποφανθεί για το αίτημα της άδειάς του, καθώς ο εισαγγελέας εφετών, Σαββαϊδης, και ο εισαγγελέας πρωτοδικών Σπηλιώτης, καρατομήθηκαν διαδοχικά έπειτα από άσκηση πειθαρχικής δίωξης σε βάρος τους από την αρχιεισαγγελέα του Αρείου Πάγου, Ξένη Δημητρίου, διότι αμφότεροι ψήφισαν υπέρ της χορήγησης άδειας στον Δ. Κουφοντίνα, τον Νοέμβριο του 2017 και τον Φεβρουάριο του 2018 αντίστοιχα. Να σημειωθεί πάντως πως και οι δύο άδειες που έχει πάρει μέχρι στιγμής ο Δ. Κουφοντίνας ήταν 48ωρες, με αυστηρούς περιοριστικούς όρους και όχι 8ήμερες, όπως δικαιούται ήδη από το 2010. Με την υγεία του να είναι αρκετά επιβαρυμένη, δυσανάλογα σε σχέση με τη χρονική διάρκεια της απεργίας πείνας που διεξάγει μέχρι στιγμής, δεδομένων και των προηγούμενων απεργιών πείνας που έχει σηκώσει στις πλάτες του, ο Δ. Κουφοντίνας μεταφέρθηκε το μεσημέρι της Πέμπτης 7/6 στο Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο της Νίκαιας.

Η περίπτωση του Δημήτρη Κουφοντίνα σχηματοποιεί την εφαρμογή ενός ιδιότυπου καθεστώτος εξαίρεσης, βάσει του οποίου οι αστικοδημοκρατικές διατάξεις αναιρούνται κατά περίπτωση με σκοπό τη ρεβανσιστική αντιμετώπιση του εσωτερικού εχθρού. Η τακτική άδεια είναι κεκτημένο δικαίωμα, το οποίο λογίζεται ως αναφαίρετο. Οι ανάσες σχετικής ελευθερίας είναι πολύτιμες για όσους η αστική δικαιοσύνη έχει στοιβάξει στα κελιά της δημοκρατίας. Όπως και κάθε δικαίωμα στον καπιταλισμό, έτσι και η χορήγηση αδειών, δεν αποτελεί δώρο του κράτους, αλλά αναγκαστική υποχώρησή του ενώπιον των αγώνων κυρίως μέσα στις φυλακές, με εξεγέρσεις, διαμαρτυρίες και απεργίες πείνας των κρατουμένων, αλλά και των κινητοποιήσεων αλληλεγγύης εκτός των τειχών.

Ο Δημήτρης Κουφοντίνας αντιμετωπίζεται εδώ και 16 χρόνια με όρους φρονηματικής μεταχείρισης από το κράτος και τους κατασταλτικούς-διωκτικούς μηχανισμούς του. Η διαρκής πίεση του κράτους και του δικαστικού προσωπικού του, σε άμεση συνάρτηση με τις αντίστοιχες υποδείξεις της αμερικανικής πρεσβείας, αλλά και της πίεσης από συγκεκριμένα αστικά τζάκια πολιτικών κηφήνων, υποδεικνύουν, ως μέτρο εκβιασμού για τη χορήγηση της δικαιούμενης άδειας στον Δ. Κουφοντίνα, την αποκήρυξη της πολιτικής του διαδρομής και της κομμουνιστικής του ταυτότητας μέσα από μια δήλωση μετάνοιας. Αυτή τη δήλωση, η οποία συνεπάγεται το επιχειρούμενο σύρσιμο στις λάσπες του πολιτικού εξευτελισμού και παραπέμπει σίγουρα σε άλλες εποχές διόλου ξεχασμένες, δεν πρόκειται να την πάρουν ποτέ από τον συναγωνιστή Δ. Κουφοντίνα. Στη μακρά διαδρομή του έχει αποδείξει πολλάκις και με το παραπάνω πως αποτελεί υπόδειγμα αξιοπρέπειας και επαναστατικής ιδιοσυγκρασίας. Οι διώκτες και οι συκοφάντες του δεν μπορούν να χωνέψουν με τίποτα όμως ότι παραμένει με συνέπεια και υπευθυνότητα προς την επαναστατική του παράδοση, αλύγιστος και αμετανόητος. Γι’ αυτό και έχουν βαλθεί κατ’ επανάληψη και επί σειρά ετών να εκτονώσουν στο πρόσωπό του όλη την εκδικητικότητα του αστικού στρατοπέδου, απέναντι σε έναν αγωνιστή που συγκρούστηκε με τους κυρίαρχους και συνεχίζει αδιάκοπα να παρέχει τη συμβολή του στους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες μέσα από τη φυλακή.

Από το 2002 μέχρι σήμερα, η αντιτρομοκρατική, αντικομμουνιστική και αντι-αναρχική προπαγάνδα έχει ενταχθεί οργανικά στην ατζέντα της κρατικής καταστολής και έχει καταλάβει σημαντικό μέρος στο δημόσιο λόγο, εκφρασμένη από καθεστωτικά Μ.Μ.Ε. και αστούς πολιτικούς. Στην προσπάθεια της απονοηματοδότησης της πολιτικής δράσης των επαναστατών και της επιχειρούμενης κοινωνικής απονομιμοποίησής τους, τα καθεστωτικά Μ.Μ.Ε. κατ’ υπόδειξη των εργοδοτών τους και των συναφών πολιτικών τους κύκλων, πασχίζουν να καταστήσουν ως κοινό τόπο την υπαγωγή της πολιτικής δράσης στα πλαίσια του κοινού ποινικού δικαίου, με αποτέλεσμα οι πολιτικοί κρατούμενοι να αντιμετωπίζονται ως ποινικοί. Ειδικά για την Επαναστατική Οργάνωση 17 Νοέμβρη, αλλά και για τον Δημήτρη Κουφοντίνα ειδικότερα, μέσα από τις συχνότητες των καθεστωτικών Μ.Μ.Ε. έχουν βρει έκφραση διάφοροι αντιδραστικοί παροξυσμοί από τους κάθε λογής λυσσασμένους εχθρούς της εργατικής τάξης, για τους οποίους δεν αξίζει να δώσουμε περισσότερη σημασία και έκταση.

Η εκδικητική, κατασταλτική οδύσσεια που βιώνει ο Δημήτρης Κουφοντίνας αποτελεί ένα πεισματικό εγχείρημα για τη διάσωση και τη διασφάλιση του μονοπωλίου της βίας από το ίδιο το κράτος, της καταδίκης της λαϊκής αντι-βίας και της επαναστατικής δράσης. Όταν πρόκειται περί καταστρατήγησης των κατακτήσεων μακρόχρονων αγώνων είναι δεδομένο για εμάς πως οι πολιτικές διαφωνίες τίθενται στο περιθώριο, διότι η καθαρολογία και ο πολιτικός αναχωρητισμός δεν αρμόζουν, ειδικά σε κρίσιμες στιγμές, σε ένα κίνημα που θέλει να έχει επαναστατικές αξιώσεις. Το ελληνικό κράτος, υπό την τωρινή πολιτική διαχείριση της συγκυβέρνησης ΣΥ.ΡΙΖ.Α.-ΑΝΕΛ και υπό τις υποδείξεις του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού, αυτή τη φορά θέλει να δοκιμάσει πόσο μπορούν να υπομείνουν οι από τα κάτω την καταστολή και τις εκδικητικές πολιτικές, παίζοντας στη φωτιά τη ζωή του Δημήτρη Κουφοντίνα.

Καλούμε τον κόσμο της τάξης μας, με τις δυνάμεις και τις δυνατότητες που διαθέτει να αντιστρέψει τον ασφυκτικό κλοιό της κρατικής καταστολής απέναντι στο ίδιο το κράτος και τους φορείς της αστικής δικαιοσύνης, οι οποίοι αποτελούν οργανικό κομμάτι του κράτους ως ένας από τους βραχίονες καταστολής που διαθέτει. Η περίπτωση του Δημήτρη Κουφοντίνα αφορά συλλήβδην την κοινωνική πλειοψηφία, διότι είναι απαραίτητη η άρση του καθεστώτος εξαίρεσης και της διάρρηξης της κρατικής καταστολής, ειδικά όταν εκφράζεται καταφανώς με όρους επίμονης εκδικητικότητας.