Πίσω κρατικά και παρακρατικά σκυλιά. Αλληλεγγύη στον Νίκο Μαζιώτη.
Στις 21 Δεκεμβρίου 2017, λίγες μέρες μετά την ψήφιση του αντικοινωνικού και καθαρά ταξικού προϋπολογισμού, το κράτος και τα σκυλιά του έδειξαν για ακόμα μια φορά το πρόσωπό τους, χτυπώντας και μαχαιρώνοντας έναν αναρχικό απεργό πείνας σε περίοδο ανάρρωσης, ο οποίος μέχρι πριν λίγες μέρες μεταφέρονταν με καροτσάκι, με μια θρασύδειλη δολοφονική επίθεση των δέκα εναντίων ενός.
Φυσικά κάτι τέτοιο μας εξοργίζει αλλά δεν μας εκπλήσσει, αφού το κλίμα για την απομόνωσή του συντρόφου Ν. Μαζιώτη χτιζόταν σταδιακά το τελευταίο διάστημα, με σημείο αναφοράς τα γεγονότα στο εφετείο του επαναστατικού αγώνα. Ένα κλίμα που αναμφίβολα συνέβαλε στην αυτοπεποίθηση των θρασύδειλων που έκαναν την επίθεση.
Μέσα σε όλα αυτά είχαμε και ανακοινώσεις που επιχείρησαν να βαφτίσουν ως ρουφιανιά την ανοικτή ενημέρωση του κινήματος για την δολοφονική επίθεση σε σύντροφο! Πρόκειται για γελοιότητα που θα μπορούσαμε να αντιμετωπίσουμε μόνο με σαρκασμό, αν δεν αφορούσε ένα τόσο σοβαρό θέμα. Συνεπώς τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά, καθώς αυτή η γελοία συκοφαντία όχι μόνο λειτουργεί αθωωτικά για τους θρασύδειλους τραμπούκους παρουσιάζοντάς τους ως θύματα της επίθεσης που έκαναν, αλλά και αφήνει ορθάνοιχτη την πόρτα για μια ενδεχόμενη νέα επίθεση.
Για εμάς τα πράγματα είναι πλέον ξεκάθαρα. Η ευθύνη για ενδεχόμενη επανάληψη παρόμοιας επίθεσης, δεν επιβαρύνει μόνο το αρμόδιο κυβερνητικό υπουργείο και την υπηρεσία της φυλακής, αλλά και όλους τους πολιτικούς κρατούμενους. Κυρίως επιβαρύνει ακόμα περισσότερο όσους αντιμετώπισαν σιωπηλά τις καταγγελίες για απομόνωση αλλά και την καταγγελία της επίθεσης. Επιβαρύνει όλους αυτούς που αφήνουν να κυκλοφορεί εδώ και μήνες αναπάντητο το “ανεπιθύμητος σε όλες της πτέρυγες”. Μια φράση που ειπώθηκε μπροστά στο κράτος και που για να κρυφτεί από το κίνημα και την δημόσια σφαίρα στρατεύτηκαν ολόκληρα μέσα αντιπληροφόρησης, κατεβάζοντας μέχρι και ηχητικά αρχεία.
Είναι φανερό πως η αστική τάξη και το κράτος δεν έχουν καμία πρόθεση να ανεχτούν αμετανόητους αγωνιστές που δεν σκύβουν το κεφάλι. Εάν νομίζουν ότι οι σύντροφοι είναι μόνοι τους, κάνουν τραγικό λάθος.
Αλληλεγγύη στους αμετανόητους αναρχικούς συντρόφους Νίκο και Πόλα, μέλη του Επαναστατικού Αγώνα.
Πόλεμο στο κράτος, τον ιμπεριαλισμό, την αστική τάξη, την κυβέρνηση και τα σκυλιά τους, εντός και εκτός των τειχών.
Μόνη λύση η επανάσταση
ΥΓ1: Σε πρόσφατο κείμενο της ταξικής αντεπίθεσης, γίνεται συνεχή αναφορά σε μαφίες εντός των τειχών, πράγμα για το οποίο έχουν αναμφίβολα δίκιο. Αυτό που διαφεύγει από το κείμενο είναι πως δεν αποτελεί καθημερνό φαινόμενο το “τσάκισμα” πολιτικών κρατούμενων από τέτοιες μαφίες, πράγμα που αποδεικνύει την τεράστια συμβολή στην υλοποίηση της επίθεσης που διασφάλισε το κλίμα απομόνωσης του Νίκου Μαζιώτη. Εξάλλου ο άλλος σύντροφος που υπερασπίζονται στο κείμενο δεν έκανε αναφορά σε τραμπούκους και μαφιόζους, αλλά σε θύματα ρουφιανιάς. Θύματα της “αδυναμίας” του Μαζιώτη να υιοθετήσει τους άτυπους νόμους της φυλακής, νόμους που με πρωτόγνωρο τρόπο και για πρώτη φορά στην ιστορία, είδαμε αναρχικούς να υπερασπίζονται αυτούσιους και μάλιστα δημόσια. Μια θέση όχι “υψηλού” πολιτικού βάθους και “ευαισθησίας” αλλά σίγουρα μια θέση “σταθμό της διαδρομής του αναρχικού κινήματος των τελευταίων εικοσιπέντε ετών”. Μια θέση που νομιμοποιεί τέτοιες πρακτικές ανοίγοντας τον δρόμο για την επανάληψη τους στο μέλλον.
ΥΓ2: Όσοι μιλούν μόνο για το μένος του κράτους, της υπηρεσίας και της μαφίας απέναντι σε έναν πολιτικό κρατούμενο παραλείποντας κάθε αναφορά στην απομόνωσή του, οφείλουν να εξηγήσουν γιατί δεν δέχονται και οι υπόλοιποι πολιτικοί κρατούμενοι ανάλογη επίθεση. Μήπως δεν πληρούν τις προϋποθέσεις του “προς τσάκισμα” πολιτικού αντιπάλου ή απλά δεν βρίσκονται σε καθεστώς απομόνωσης από άλλους συντρόφους;
ΥΓ3: Όσοι από την άλλη αντιμάχονται όχι μόνο την φυσική βία, αλλά και εκείνη που κρύβεται στα λόγια, καλά θα κάνουν να καταγγείλουν πρωτοκλασάτη κυβερνητική φυλλάδα, που έκανε με διαφορά ημερών, αφενός πρωτοφανή χυδαία επίθεση στην απεργία πείνας των συντρόφων Νίκο και Πόλα, αφετέρου “Promotion” στο βιβλίο του συγκατηγορούμενού τους.
ΥΓ4: Η ιστορία πέρα από τα λόγια, που και που θυμάται και την σιωπή.
Αναρχικοί για την Επαναστατική Προοπτική.
