Ανάληψη ευθύνης για την επίθεση στο Δημαρχείο Περιστερίου:
Στις 17 Απριλίου, ο δήμαρχος Περιστερίου Ανδρέας Παχατουρίδης, ένα μήνα δηλαδή, πριν τις επερχόμενες εκλογές της 26ης Μαΐου παραχώρησε το συνεδριακό κέντρο Περιστερίου (ΚΥΒΕ) στον ακροδεξιό Βελόπουλο για να διαχύσει ελεύθερα το ρατσιστικό του δηλητήριο και να παίξει τις πιθανότητες της “Ελληνικής λύσης” να διασφαλίσει ένα κομμάτι απο την πίτα της κοινοβουλευτικής εξουσίας. Προσπάθεια που εν τέλει ματαιώθηκε λόγω της αντιφασιστικής παρέμβασης ντόπιων συντρόφων και κατοίκων που ύψωσαν αναχώματα όπως ακριβώς συνέβη και στον Βύρωνα, την Νίκαια και τον Υμμητό.
Οι πολιτικές του Κ. Παχατουρίδη πάντοτε εφάμιλλες των επιχειρηματικών συμφερόντων, είναι γνωστές και δεν διαφέρουν απο τις γενικές γραμμές στις οποίες κινείται κάθε δημοτική αρχή. Αυτό φυσικά, υπό την σύμφωνη γνώμη και τις πλάτες Περιφέρειας και Υπουργείων.
Υπέρογκα δημοτικά τέλη – τα υψηλότερα στην Αθήνα – που καθίστανται δυσβάσταχτα στον συνεχώς μειούμενο μπεζαχτά της ντόπιας κοινωνικής βάσης, “ξεσπίτωμα” κατοίκων που επιλέγουν την εσωτερική μετανάστευση, ξεπούλημα δημοσίων χώρων σε ιδιώτες, καταστροφή πάρκων και φύσης, ad pro quo συνεργασίες με την ακροδεξιά αλλά και την βιομηχανία της νυχτερινής διασκέδασης σε Μπουρνάζι και Αιμιλίου Βεάκη όπου πλέον διαφεντεύονται απο τους ιδιοκτήτες των μαγαζιών – πίσω απο τις βιτρίνες των οποίων κρύβονται εργατικά κάτεργα – και τους μπράβους τους οι οποίοι μέσω τρομοκρατίας επιβάλλουν τους όρους του παιχνιδιού στους εργάτες.
Όλα αυτά δεν αποτελούν μεμονωμένη περίπτωση και επουδενί τρόπω δεν συγκεκριμενοποιούνται στο Περιστέρι και την δημαρχεία του. Τουναντίον αποτελούν διευρυμένο κανόνα που διαθλάται σε όλους μας σε κάθε κοινωνική πτυχή της ύπαρξης μας, σε κάθε γειτονιά.
Ο ρόλος της δημοτικής αρχής είναι ο ρόλος του σύγχρονου γκοτζαμάνη, με έντονα στοιχεία φαιουδαλισμού. Η τοποτήρηση, η πίστη εφαρμογή των αντικοινωνικών μέτρων και η προσαρμογή περιοχών ολόκληρων στα business plans της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας είναι τα καθήκοντά τους και όχι τα αποτελέσματα λανθασμένων πολιτικών επιλογών όπως συνηθίζει η εξουσία να διατείνεται για να απενοχοποιείται, αποσυνδέοντας το ειδικό του εγκλήματος της απο το γενικό της φύσης της.
Οι ευρωπαϊκές και αυτοδιοικητικές εκλογές πλησιάζουν και η συλλογική ιστορική εμπειρία έχει δείξει οτι το κεντρικό διακύβευμα τους είναι πάντα, το ποιός θα κληθεί να εκπληρώσει αυτό το ευρύ εχθρικό προς την κοινωνία, καθηκοντολόγιο.
Πάρκα στα οποία δεν άραξαν ποτέ, δρόμοι τους οποίους δεν περπάτησαν ποτέ, λημέρια στα οποία δεν γνώρισαν τον έρωτα και καβάτζες των οποίων την ύπαρξη ούτε καν γνώριζαν, παραλίες που δεν έβρεξαν ούτε το μικρό τους δαχτυλάκι, γήπεδα και παιδικές χαρές στις οποίες δεν μάτωσαν ποτέ, κρέμονται απο τις αποφάσεις των τοπικών αρχόντων.
Ξεπουλιούνται, καταστρέφονται, μετατρέπονται σε πιόνια στην σκακιέρα της εξουσίας με βάσει τις χωροταξικές ιδιομορφίες της περιοχής που διαχειρίζονται, σαν να μην είχαν καμία σημασία για αυτούς. Και η αλήθεια είναι ότι δεν έχουν, τουλάχιστον συναισθηματική, καθώς η μόνη αξία που μετράει στην ψυχρή πραγματικότητα της ταξικής κοινωνίας είναι εκείνη της κερδοφορίας των ισχυρών.
Η απόφαση μας, λοιπόν να επισκεφθούμε το Δημαρχείο Περιστερίου κινείται σε δύο μέτωπα:
Εκείνο της επίθεσης σε όσους επιλέγουν να φιλοξενούν τον φασισμό στις γειτονιές μας παρέχοντας του κοινωνικό βήμα για να αναπαράγεται. Και εκείνο της συμβολικής αναρχικής δράσης για την προώθηση της μαζικής αποχής απο τις εκλογές.
Παλεύουμε λοιπόν απο το μετερίζι των εκμεταλλευόμενων και καλούμε όσους θέλουν να συνταχθούν σε αυτόν τον αγώνα να οργανωθούν σε στέκια γειτονιάς, κοινότητες και συλλογικότητες αγώνα.
Για να έρθει η μέρα που θα κατακτήσουμε όλοι και όλες μαζί το απαράβατο δικαίωμα να επιδρούμε και να δημιουργούμε όπως οι ίδιοι αποφασίσουμε ότι πρέπει, στις ίδιες μας τις γειτονιές, δίχως να το αναθέτουμε στον ένα ή τον άλλο σερίφη.
Υ.Γ. Η δράση αφιερώνεται στον αμετανόητο επαναστάτη/αντάρτη πόλεων Δημήτρη Κουφοντίνα, ο οποίος θα διαβεί όρθιος για έβδομη φορά τη πύλη των κατέργων της αστικής “δημοκρατίας” για μια μικρή ανάσα ελευθερίας. Όρθιος αλλά λαβωμένος, γιατί μπορεί μεν να μην εκτελέστηκε η θανατική ποινή στην οποία τον καταδίκασαν, από την άλλη δε όλοι όσοι εκ του κρατικού εσμού συναποφάσισαν στο κόψιμο της άδειάς του, συνέβαλαν στην ίσως αμετάκλητη κλόνιση της υγείας του. Δεν ξεχνάμε τίποτα καθάρματα…
Για επικοινωνία με την συλλογικότητα:
Πρωτότυπη δημοσίευση 20/05/2019
via athens.indymedia.org
