Ναύπακτος: Πορεία 17 Νοέμβρη

0
199

17 ΝΟΕΜΒΡΗ! ΓΙΟΡΤΗ Ή ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ;

Κάθε Νοέμβρη, ο νους και η καρδιά μας είναι εκεί, στο Πολυτεχνείο, στην εξέγερση των φοιτητών, της νεολαίας και ολόκληρου του Ελληνικού λαού κατά της χουντικής τυραννίας, το Νοέμβριο του 1973.

Το Πολυτεχνείο ήταν η κορυφαία εκδήλωση της επτάχρονης αντιχουντικής πάλης και μία από τις κορυφαίες στιγμές των αγώνων του λαού και της νεολαίας. Ήταν ξέσπασμα οργής όλων των αγωνιζόμενων και επαναστατημένων ανθρώπων, που έκαναν για άλλη μία φορά μία υπέρβαση όλων των στερεοτύπων ενάντια στην Κυρίαρχη Ιδεολογία. Δεν ήταν ούτε μεμονωμένο, ούτε τυχαίο περιστατικό. Προετοιμάστηκε και προανναγγέλθηκε από φοιτητικές διαδηλώσεις που οργανώθηκαν συνωμοτικά μέσα στη Χούντα.

Σαράντα τέσσερα χρόνια μετά, η τότε εξέγερση, δεν αποτελεί απλά μία επέτειο ή ένα μνημόσυνο, αλλά είναι εκεί για να μας θυμίζει πως με πρωτοβουλία μίας ομάδας φοιτητών για αποχή από τα μαθήματα, στις 5 Φεβρουαρίου του 1973, ξεκίνησε μία σειρά από διαδηλώσεις, που κλιμακώθηκαν σε αντιχουντική εξέγερση και έληξαν με αιματοχυσία το πρωί της 17ης Νοεμβρίου. Η καταστολή της ωμή και βίαιη όσο ποτέ, με επέμβαση του στρατού, ο οποίος ρίχνει την κεντρική πύλη ενώ

βρισκόντουσαν πάνω φοιτητές, με είσοδο μίας μονάδας ενόπλων στρατιωτικών των ΛΟΚ, με αστυνομικές δυνάμεις που περιμένουν στα δύο πεζοδρόμια της Στουρνάρη και επιτίθενται σε φοιτητές και με ελεύθερους σκοπευτές της αστυνομίας να ανοίγουν πυρ από γειτονικές ταράτσες, ενώ άντρες της ΚΥΠ καταδιώκουν τους εξεγερθέντες.

Και φτάνουμε στο σήμερα για να διαπιστώσουμε πως τίποτα δεν τελείωσε τότε. Τα τρία τότε αιτήματα ¨ΨΩΜΙ – ΠΑΙΔΕΙΑ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ¨ αποτελούν μια εικονική πραγματικότητα στη σημερινή εποχή μιας και δεν είναι δεδομένα για όλους. Όλα αυτά που γνωρίζαμε ως κοινωνικά κεκτημένα, καταλύονται. Οι ιδιωτικοποιήσεις δημόσιων οργανισμών, η καταλήστεψη ταμείων, οι μειώσεις μισθών, οι επιστρατεύσεις απεργών και η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας είναι μόνο λίγα παραδείγματα που απομυθοποιούν το κράτος “πρόνοιας”.

Η ψευδαίσθηση ελευθερίας που διατυμπάνιζε τόσες δεκαετίες η αστική δημοκρατία εξανεμίζεται μέσα σε λίγα χρόνια. Όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά και μυρίζει μπαρούτι, τον λόγο έχει η κρατική καταστολή η οποία παρουσιάζει την πιο βάρβαρη μορφή της, με επιθέσεις σωμάτων ασφαλείας σε μεγάλες απεργίες, τρομονόμους, στημένα δικαστήρια, κατάργηση πανεπιστημιακού ασύλου, φυλακές τύπου Γ, αστυνομοκρατία στις γειτονιές, κέντρα κράτησης μεταναστών, στοχοποιήσεις αγωνιστών. Τίποτα δεν τελείωσε όσο το κράτος και το κεφάλαιο υπονομεύουν τις ζωές μας. Η ανάγκη αντίστασης ενάντια σε αυτούς τους θεσμούς είναι πιο επιτακτική από ποτέ. Πρέπει να καταλάβουμε πως η αντιπροσωπευτική δημοκρατία (ή φιλελεύθερη ολιγαρχία για να ακριβολογούμε) και η δικτατορία είναι δύο ξεχωριστές όψεις του ίδιου νομίσματος· της κυριαρχίας του κράτους και του κεφαλαίου. Η κοινωνία οφείλει να παλέψει με τις δικές της δυνάμεις, μακριά από οποιοδήποτε κόμμα και παράταξη, μέσα από οριζόντια σωματεία βάσης, συνελεύσεις γειτονιάς, στέκια, καταλήψεις, συλλογικότητες, αυτοοργανωμένα εγχειρήματα, ενάντια σε κάθε μορφή εξουσίας, ιεραρχίες και διαχωρισμούς. Η παρουσία μας στους δρόμους είναι πιο απαραίτητη από ποτέ και η άμεση αντίδραση μας επιτακτική ανάγκη.

ΟΤΑΝ Ο ΛΑΟΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΝ ΚΙΝΔΥΝΟ ΤΗΣ ΤΥΡΑΝΝΙΑΣ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΑΛΕΞΕΙ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ!

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, ΤΗΝ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ, ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ!!

Αντιφα-Ναυπακτος