Λάβαμε 16/02/2020
Κάλεσμα για την διοργάνωση πορείας μνήμης και αγώνα για τον αναρχικό σύντροφο και μέλος του επαναστατικού αγωνα Λάμπρο Φούντα.
Τι απομένει. Ότι δεν υπάρχει καμιά δυστυχία εκτός από το να μη ζεις. Και στο τέλος καμιά απελπισία εκτός από εκείνη του να μην έχεις ζήσει. Κρίστα Βολφ
Στις 10.3.2010 ο αναρχικός σύντροφος Λάμπρος Φούντας πέφτει νεκρός μετά από ένοπλη συμπλοκή με μπάτσους στα στενά της Δάφνης κατά τη διάρκεια απόπειρας απαλλοτρίωσης αυτοκινήτου, που επρόκειτο να χρησιμοποιηθεί σε ενέργεια της οργάνωσης Επαναστατικός Αγώνας στην οποία συμμετείχε και ο ίδιος.
Ένα μήνα μετά η αντιτρομοκρατική συνέλαβε τους αναρχικούς Πόλα Ρούπα, Νίκο Μαζιώτη και Κώστα Γουρνά -οι οποίοι και ανέλαβαν την πολιτική ευθύνη της συμμετοχής τους στην οργάνωση Επαναστατικός Αγώνας- καθώς και άλλους αναρχικούς συντρόφους με την κατηγορία συμμετοχής σε αυτήν.Στα χρόνια που ακολούθησαν οι πολιτικές και κοινωνικές αλλαγές υπήρξαν έντονες και βαθιές. Ο αγώνας συνεχίστηκε και ο αναρχικός χώρος ως αναπόσπαστο κομμάτι του μέτρησε και μετράει δεκάδες αγωνιστές και αγωνίστριες στις φυλακές. Σε μια κοινωνία ακραίας ανθρωπιστικής κρίσης το κράτος χρησιμοποιώντας άλλοτε την ακραία καταστολή κι άλλοτε την αφομοίωση επιχειρεί όλη αυτή την περίοδο να ισοπεδώσει τις αντιστάσεις, να φυλακίσει τους περισσευούμενους και τους αγωνιζόμενους, να συνθλίψει τους καταπιεσμένους. Στους αγώνες μικρότερους ή μεγαλύτερους που δόθηκαν όλο αυτό το διάστημα, ο α/α χώρος συνέβαλε άλλοτε πιο δυναμικά κι άλλοτε αποσπασματικά προσπαθώντας να πολεμήσει την εξαθλίωση και την πρακτική της ανάθεσης, να “κερδίσει” πιο μερικά ζητήματα θέτοντας ταυτόχρονα το συνολικό επαναστατικό πρόταγμα, να πραγματώσει την αυτοοργάνωση, την ισότητα, την αλληλεγγύη Στις διαδικασίες αυτές ο σύντροφος Λάμπρος ήταν δίπλα μας. Η συγκροτημένη του σκέψη, ο τρόπος ζωής και δράσης, η πολυμορφία του αγώνα του, η φωτεινή προσωπικότητά του ήταν και παραμένει για πολλούς έμπνευση και κίνητρο να συνεχίσουν να αγωνίζονται, μια πολύτιμη αγωνιστική παρακαταθήκη.
“Αυτό που είναι μεγάλο στον άνθρωπο είναι ότι αυτός είναι γεφύρι και όχι σκοπός: αυτό που μπορεί να αγαπήσει κανείς στον άνθρωπο είναι ότι αυτός είναι ένα πέρασμα και μια δύση.Αγαπώ εκείνους που δεν ξέρουν να ζουν παρά δυοντας γιατί είναι εκείνοι που περνούν αντίπερα.Αγαπώ τους μεγάλους καταφρονητες επειδή αυτοί σέβονται περισσότερο και επειδή είναι βέλη της σφοδρής επιθυμίας για την άλλη όχθη”. Νίτσε.
Ο Λάμπρος αφιέρωσε τη ζωή του στον αγώνα παλεύοντας με κάθε μέσο και έφυγε ακριβώς έτσι: πολεμώντας μέχρι τέλους για την ελευθερία. Φύσει και θέσει ριζοσπαστικός και εξεγερμένος συμμετείχε σε κάθε στιγμή του αναρχικού αγώνα με δέσμευση και συνέπεια. Από τις μαζικές μαθητικές καταλήψεις του ΄91, στα γεγονότα του Πολυτεχνείου το ΄95 όπου και συνελήφθη μαζί με εκατοντάδες ακόμη αναρχικούς/ές, στις μαθητικές συγκρουσιακές διαδηλώσεις ΄98 και ΄99 κατά του νόμου Αρσένη, στην ”υποδοχή” στις επισκέψεις του Κλίντον και της Κοντολίζα, σε όλα τα αντιπολεμικά συλλαλητήρια εκείνης της περιόδου , στις πορείες κατά την εξάμηνη προεδρία της ελλάδας στην ε.ε με αποκορύφωμα την διαδήλωση στην θεσσαλονίκη το 2003, την καμπάνια ενάντια στους Ολυμπιακούς Αγώνες το 2004, στην πορεία ενάντια στο FORUM το 2005, στα φοιτητικά του 2006/7, στην εξέγερση τον Δεκέμβρη του 2008, σε δράσεις και καταλήψεις για απεργούς πείνας, καταπιεσμένους, φυλακισμένους ανθρώπους εντός και εκτός της χώρας. Για μια εικοσαετία ο Λάμπρος Φούντας ήταν εκεί ενεργός, δίνοντας στον αγώνα όλη του τη ζωτικότητα, την αλληλεγγύη, την πολιτική του κατεύθυνση και σκέψη, κρίνοντας πως κάθε πράξη και κάθε μέσο που λειτουργεί ενισχυτικά στην ανατροπή του υπάρχοντος είναι σημαντικά και απαραίτητα εξίσου, πως κάθε επιλογή βαραίνει αλλά απελευθερώνει παράλληλα. Και βέβαια προσηλωμένος στην αναρχική παράδοση πως κάθε αγώνας για την καταστροφή του υπάρχοντος είναι καταρχήν και ένας αγώνας ενάντια στον ίδιο μας τον εαυτό, για να καταρρίψει καθετί που μας κρατάει μακριά από την ελευθερία και την ανθρωπιά.
Στις 10 Μαρτίου κλείνουν 10 χρόνια από τη δολοφονία του συντρόφου μας Λάμπρου Φούντα, για αυτό και καλούμε συνέλευση για την διοργάνωση πορεία μνήμης και αγώνα στη Δάφνη, στο σημείο που δολοφονήθηκε, ώστε όσα άτομα και συλλογικότητες το επιθυμούν να συμμετέχουν στη συνέλευση που θα πραγματοποιηθεί στο Πολυτεχνείο την Τετάρτη 19 Φλεβάρη καθώς για μας είναι επιθυμητό αλλά και ζητούμενο να εκφραστούν σκέψεις και σχετικές κινήσεις. Άλλωστε θεωρούμε πως ένα γεγονός παίρνει κεντρικό χαρακτήρα όταν το αγκαλιάζει η κοινότητα του αγώνα με κάθε τρόπο και μέσο που το εκάστοτε κομμάτι της ορίζει ή/και θεωρεί ότι αντιστοιχεί.Σε μια περίοδο που ο πολιτικός μας χώρος δέχεται μια πολυεπίπεδη και σφοδρή επίθεση ο αγώνας για μια κοινωνία ελεύθερη και ισότιμη, για μια ανθρώπινη ζωή εμπεριέχει και τον αγώνα ενάντια στη λήθη, δίνοντας τις μάχες μας καθημερινά και με κάθε τρόπο δίχως να ξεχνάμε του/τις συντρόφους/ισσες μας που λείπουν, που έφυγαν υπερασπιζόμενοι/ες μέχρι τέλους τις επιλογές τους.
Στον κοινωνικό-ταξικό πόλεμο που μαίνεται ο Λάμπρος Φούντας είναι δίπλα μας .Για την κοινωνική επανάσταση και απελευθέρωση , για την ΑΝΑΡΧΙΑ.
Πρωτοβουλία συντρόφων-ισσών του Λάμπρου Φούντα.
