Ένας άνθρωπος σταυρώνεται…
Ο Βασίλης Δημάκης διανύει σήμερα την 30η μέρα απεργίας πείνας και την 8η μέρα απεργίας δίψας. Τι τον ώθησε στο ύστατο μέσο άσκησης πίεσης, δηλαδή να ρισκάρει την ζωή του; Το εντελώς αυτονόητο δικαίωμά του στην εκπαίδευση.
Ο Βασίλης Δημάκης στα 40 του περνάει στις πανελλαδικές στο Πολιτικό της Νομικής Σχολής Αθηνών. Διαβάζει μόνος του στα Γρεβενά και ζητά να δώσει εξετάσεις σε εσπερινό λύκειο, γίνεται μεταγωγή στην Πάτρα μόλις ένα μήνα πριν τις εξετάσεις. Περνάει με 17.4 και συνεχίζει στην Πάτρα με πολλές επιστολές προς τους αρμόδιους για την αδυναμία πρόσβασης των κρατούμενων στις βιβλιοθήκες, για την έλλειψη θέρμανσης και υποδομών, αποφοιτά όμως εν τέλει με 19.9 και περνάει δεύτερος από όλα τα γενικά λύκεια πανελληνίως στο πολιτικό της νομικής. Ο Υπουργός Δικαιοσύνης του δίνει έπαινο και τον μεταφέρει στις φυλακές Κορυδαλλού ώστε να καταστεί δυνατή η φοίτησή του στο πανεπιστήμιο.
Ζητάει άδεια ώστε να φοιτά στη σχολή του με βραχιολάκι εντοπισμού. Του την αρνούνται εξαιτίας «πειθαρχικών παραπτωμάτων» που δεν ήταν άλλα παρά η σθεναρή υποστήριξη των δικαιωμάτων του και των δικαιωμάτων των συγκρατουμένων του. Οι συγκρατούμενοί του είναι μαζί του. Οι συμφοιτητές του είναι μαζί του και τον περιμένουν. Οι δάσκαλοί του (δευτεροβάθμιοι και πανεπιστημιακοί) είναι μαζί του. Αλλά οι αρμόδιοι απέναντι. Όσοι τον επαινούσαν και τον παρουσίαζαν ως πρότυπο κρατούμενο του σωφρονιστικού συστήματος και της αποτελεσματικότητας αυτού, του αρνούνται το δικαίωμα να σπουδάσει κανονικά. Οι «αρμόδιοι» που λίγα χρόνια πριν, ως αντιπολίτευση, για την ίδια περίπτωση ενός άλλου φοιτητή, του Νίκου Ρωμανού, απαιτούσαν από τη δεξιά κυβέρνηση να νομοθετήσει για το βραχιολάκι, νόμο που οι ίδιοι τώρα αρνούνται να εφαρμόσουν, νίπτουν τας χείρας τους..
Καλούμε σε συνέλευση αλληλεγγύης στο Στέκι Μεταναστ(ρι)ών Ηρακλείου απόψε,
Παρασκευή 13/4 στις 6 το απόγευμα
(Δελημάρκου 3, Καμαράκι)
Αλληλέγγυοι/ες
