Στις 12 Δεκέμβρη, ώρα 8,43 π.μ. ανύποπτη βρισκόμουν στο λεωφορείο του ΚΤΕΛ Κρήτης, κατευθυνόμενη στο Ηράκλειο. Αγχωμένη πολύ σχετικά με την επικείμενη πρόοδο που έδινα σε μια ώρα, μιλούσα στο κινητό μου με τον σύντροφό μου. Ξαφνικά σταματά το λεωφορείο σε σημείο, στο οποίο δεν κάνει στάση και βλέπω μακριά στον δρόμο καπνούς και φλόγα.
Ο οδηγός δεν συνεχίζει την πορεία, αν και πολλοί επιβάτες τον παρότρυναν να το κάνει και μας λεει ότι καποια αυτοκίνητα συγκρούστηκαν και πήραν φωτιά και ότι δεν μπορεί να συνεχίσει.
Άκουσα από εκείνη την στιγμή και μετά, ό,τι μπορεί να φανταστεί ανθρώπου νους. ότι θα εκραγούν και θα πάρουν φωτιά ένα-ένα τα αυτοκίνητα και θα φτάσει μέχρι το δικό μας(!!!!), ότι θα χάσουν ραντεβού με γιατρούς πτήσεις/μαθήματα.
Είδα και άκουσα τις δυο εκρήξεις, είδα ανθρώπους να τρέχουν τρομαγμένοι, είδα το περιπολικό να έρχεται 20 λεπτά και την πυροσβεστική μισή ώρα μετά το συμβάν… τα είδα όλα.. Και με τάραξαν.
Με τάραξε ο τρόπος με τον οποίο αυτοί οι δυο άνθρωποι έχασαν την ζωή τους. Αλλά αυτό που με τάραξε είναι η πραγματικότητα. Ποια είναι αυτή? ότι τα ασθενοφόρα, δεν πληρούν πολλές προϋποθέσεις ασφαλείας. τα λάστιχα τους, πολλές φορές αντικαθιστώνται με χρήματα των εργαζομένων, τα υλικά τα οποία περιέχουν για να κάνουν το αυτονόητο(την διάσωση ενός ασθενούς) δεν είναι ασφαλώς αποθηκευμένα εκεί μέσα, ότι δεν υπάρχουν επαρκή αυτοκίνητα, είτε επαρκές προσωπικό, το οποίο εργάζεται πολλές φορές με κίνδυνο της ίδιας του της ζωής.
Φυσικά και καποιοι φταίνε για το δυστύχημα. Ειτε αυτοί ειναι τα μέλη του πληρώματος, είτε τα άτομα που επενέβαιναν στο άλλο αυτοκίνητο. Ο ηθικός αυτουργός όμως ειναι το ίδιο το κράτος και οι αρμόδιοι.
Και δεν ειναι μόνο το ΕΚΑΒ που νοσεί, αλλά όλο αυτό το δημιούργημα του Παπανδρέου(του Ανδρέα καλέ) που λέγεται ΕΣΥ.
Νοσοκομεία χωρίς τα βασικά μεσα για να προστατευθούν γιατροί και νοσηλευτές (βλέπε: γάντια), κλινικές χωρίς υλικό για την νοσηλεία, χωρίς κλινοσκεπάσματα επαρκή για να γίνονται οι απαραίτητες αλλαγές στο κρεββάτι του ασθενούς (και δεν είναι μύθος ότι πολλά από αυτά βρίσκονται σε σπίτια του προσωπικού), κλινικές μη επανδρωμένες που κινδυνεύουν να κλείσουν, κάποιες που δεν άνοιξαν ποτέ και θα κληθεί το κράτος να πληρώσει(πως??) πρόστιμο στη Ε.Ε. για αυτό.
Παράδειγμα η Καρδιοχειρουργική του ΠαΓΝΗ, που συναντώνται υπουργοί μεταξύ τους χρόνια τώρα και λύση δεν δίνεται. Αυτή βέβαια είναι απλή: ο διορισμός ενός διευθυντή.
Φοιτητές ΤΕΙ Νοσηλευτικής, οι οποίοι πλέον θα είναι στα νοσοκομεία στα πλαίσια εργαστηρίων και πρακτικής, χωρίς ασφάλεια. Τουτέστιν εάν πάθει κάτι ένας φοιτητής στον χώρο του νοσοκομείου, το ΤΕΙ λόγω έλλειψης πόρων “νίπτει τα χείρας” του, αναφορικά με την νοσηλεία και την θεραπεία του φοιτητή.
Και αυτό λόγω περικοπών που γίνονται στην χρηματοδότηση των ΤΕΙ. Και οι φοιτητικές παρατάξεις κερδίζουν συνελεύσεις, με απαίτηση να μην παίρνονται απουσίες στα εργαστήρια την εβδομάδα πριν τα Χριστούγεννα, ενώ για αυτό το φλέγον ζήτημα, δεν ενδιαφέρεται καμία.
Και ο κατάλογος μακρύς.
Αλλά όσα και να γράψουμε, όσα και να πουν δημοσιογράφοι σε κανάλια (τα οποία δεν άφησαν δευτερόλεπτο των κηδειών των άτυχων εργαζόμενων στο ΕΚΑΒ, χωρίς να το καλύψουν), το πρόβλημα παραμένει: η Υγεία νοσεί. Και δυστυχώς τα χειρότερα έρχονται.
mpalothia
