Η ΣΥΝΤΑΓΗ ΕΙΝΑΙ ΓΝΩΣΤΗ , ΝΕΑ ΜΟΔΑ ΒΙΟΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΛΙΟ ΤΡΟΠΟ ΑΙΣΧΡΟΚΕΡΔΕΙΑΣ
“Ένας τόπος μικρός μα με μεγάλα βάσανα είναι το Μεσολόγγι. Και η λιμνοθάλασσα του χιλιοβιασμένη από την παρέμβαση του ανθρώπου εξουσιαστή για το κέρδος…”.
Δεκαετίες περνούν και το Μεσολόγγι βουλιάζει στα τσιμέντα και στην καπιταλιστική λαίλαπα της ανάπτυξης. Ούτε 45 χρόνια δεν έχουν περάσει από τις κοπιώδεις προσπάθειες του κεφαλαίου να μετατρέψει τον αγνό τόπο του Μεσολογγίου σε έναν παραγωγικό παράδεισο για τις εταιρείες και μια κόλαση για τους Μεσολογγίτες. Νωπές οι μνήμες των μεγάλων ανθρώπων που θυμούνται και εξιστορούν στις νέες γενιές τα παιδικά τους χρόνια. Αναθράφηκαν ως ψαράδες-κυνηγοί, όπως όριζε ο φυσικός τους ρόλος. Γνωρίζουν καλά λοιπόν από ψάρια και ψαρούκλες.
Γνωρίζουν ότι από εκείνα τα χρόνια η εξουσία-κράτος άρχισε να εκμεταλλεύεται το φυσικό πλούτο του Μεσολογγίου προχωρώντας σε αλυκοποίηση μεγάλου μέρους της λιμνοθάλασσας, φτάνοντας ως και το σημείο το δυτικό μέτωπο της πόλης να μη βρέχεται από τη λιμνοθάλασσα, αλλά από τη προθερμάστρα των αλυκών. Δημιούργησαν λίγες θέσεις εργασίας υποβαθμίζοντας την παραγωγικότητα της λιμνοθάλασσας στον τομέα της αλιείας, καθιστώντας τον ελεύθερο κυνηγό ψαρά σε δούλο της κάθε εταιρείας που διαχειρίζεται τις αλυκές. Άλλη μία προσπάθεια να βιομηχανοποιηθεί η κοινωνία του Μεσολογγίου ήταν η δημιουργία πετροχημικών εργοστασίων. Ο αποφασιστικός αγώνας των κατοίκων της περιοχής ανέτρεψε τα σχέδια του κράτους και του κεφαλαίου, με αποτέλεσμα τα εργοστάσια αυτά να μην δημιουργηθούν. Στη γλώσσα του κέρδους η λέξη < ντροπή> δεν υπάρχει. Το κράτος και το κεφάλαιο για άλλη μια φορά υποσχέθηκε θέσεις δουλείας σε εργοστάσια επεξεργασίας άλατος και καθετοποίηση του, που θα δημιουργούσε στο Μεσολόγγι. Πράγμα που ποτέ δεν έγινε.
Φτάνοντας στο σήμερα, η συνεχόμενη προσπάθεια βιομηχανοποίησης της κοινωνίας του Μεσολογγίου δίνει καρπούς. Σαν ώριμο φρούτο πλέον παρουσιάζεται η βατή βιομηχανική ανάπτυξη στο Μεσολόγγι. Πέφτοντας από τον ουρανό δημιουργεί την ψευδαίσθηση πως αρκετοί θα προλάβουν να γευτούν την ενεργειακή πίτα.
Πιο συγκεκριμένα η δημιουργία 4 μονάδων παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος μέσω καύσης βιοκαυσίμων, κατά μήκος του λιμνοθαλάσσιου μετώπου από Γαλατά έως Αιτωλικό, καταλαμβάνοντας συνολική έκταση εμβαδού 166,179,92 τ.μ., θα λειτουργεί εντός του λιμνοθαλάσσιου προστατευόμενου πάρκου. Σύμφωνα με το ΤΕΕ Μαγνησίας σε μια αντίστοιχη μονάδα στο Βόλο, για να παράγει 1MW αποβάλλει 1 τόνο στερεά απόβλητα που περιέχουν τοξικές ουσίες. Το βιοκαύσιμο που θα χρησιμοποιείται σε αυτές τις μονάδες, είναι βιοντίζελ που θα προέρχεται από την επεξεργασία της βιομάζας των ελαιούχων σπόρων, από τα μικροφύκη, από ανακυκλώσιμα οργανικά απόβλητα κ.α., τα οποία αναμειγνύονται με το πετρέλαιο κίνησης κατά 2%.
Σε αυτή την ενεργειακή θάλασσα, ο ρόλος του καρχαρία ανήκει στη ΔΕΗ που κατασπαράζει τον φυσικό πλούτο και κερδοσκοπεί, δίνοντας την ευκαιρία να υπάρχουν τα ψάρια πιλότοι που βοηθούν τον καρχαρία στο έργο του. Τα ψάρια πιλότοι είναι αρκετά και αποτελούνται από τους κτηματίες Μεσολογγίτες που συνεργάζονται με τις μονάδες βιοντίζελ νοικιάζοντας τα χωράφια τους ,από την τοπική εξουσία που νομιμοποιεί τις ενέργειες των μονάδων και από τα τσιράκια που θα εμπορεύονται την πρώτη ύλη.
Η νοοτροπία αυτή, δηλαδή η βαθειά σκέψη της εκμετάλλευσης του φυσικού πλούτου με άμεση και βίαιη παρέμβαση του ανθρώπου στο φυσικό περιβάλλον πρέπει να σταματήσει προτού να είναι αργά. Το μόνο που δημιουργεί είναι η λεηλασία της φύσης, κερδοσκοπία του κεφαλαίου, κοινωνικές ανισότητες και τέλος λεηλασία των ζωών μας.
Η πρόταση μας δεν είναι να μην παράγουμε ενέργεια ή να λέμε σε όλα ένα στείρο όχι. Η πρόταση μας είναι να αγωνιστούμε ενάντια στα καταστροφικά σχέδια του κεφαλαίου και να δημιουργήσουμε οικολογικά μέσα παραγωγής ενέργειας, η οποία θα είναι για όλους δωρεάν αφού αποτελεί κοινωνικό αγαθό.
ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΣ ΧΩΡΟΣ ΔΙΧΩΣ ΣΚΕΠΗ
ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑ ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΚΙΝΗΣΗ ΒΑΛΒΕΙΟΥ
