Λάβαμε 22/06/2021 από Χειρονομία Αντιεξουσιαστική Κίνηση
Μετά την κοινωνική κατακραυγή και τις αλλεπάλληλες αποχωρήσεις συμμετεχόντων, τελικά ακυρώθηκε το 1ο Συνέδριο Γονιμότητας και Αναπαραγωγικής Αυτονομίας. Για ένα μεγάλο ποσοστό του κόσμου, ο λόγος για την εναντίωσή του στο εν λόγω συνέδριο ήταν το ιδιαίτερα σεξιστικό spot του, που ούτε λίγο ούτε πολύ, έλεγε ότι αν μια γυναίκα δεν κάνει παιδιά θα πρέπει να ντρέπεται. Πέρα από το σποτ όμως, θεωρούμε ότι πρέπει να γίνει και κριτική στο ίδιο το περιεχόμενο του συνεδρίου, που προφανώς το σποτάκι έδειχνε με μεγάλη ειλικρίνεια. Μια αρχική μάτια στους ομιλητές δείχνει και στον πιο καλόπιστο ότι το συνέδριο δεν ήθελε να ενημερώσει τις γυναίκες για την εξωσωματική γονιμοποίηση ή για κάποιο άλλο τεχνικό ζήτημα. Γιατί αν ήθελε να κάνει αυτό και μόνο αυτό, τι δουλειά είχαν ακροδεξιοί βουλευτές και παπάδες, σελέμπριτι από ριάλιτι σόου, σοσιαλδημοκράτες και φιλελεύθεροι που καμία σχέση δεν είχαν με ένα τέτοιο γνωστικό αντικείμενο και στην πλειοψηφία τους ήταν άντρες; Καμία. Επίσης, αυτό το τόσο «αθώο» συνέδριο διοργανώθηκε (μεταξύ πολλών άλλων που αξιοποιούν την επιθυμία τεκνοποίησης ως μπίζνα και εύκολο τρόπο να «ξεζουμίσουν» οικονομικά νέους γονείς, πατώντας στην ελπίδα τους) από τον Κωσταντίνο Πάντο. Έναν άνθρωπο που μόλις λίγα χρόνια πριν, δεν είχε χάσει την ευκαιρία να μιλήσει σε ένα εθνικιστικού χαρακτήρα συνέδριο, πλάι πλάι με γνωστούς ακροδεξιούς, όπως ο Κωνσταντίνος Πλεύρης και ο Λεωνίδας Γεωργιάδης. Και οι στενές σχέσεις με την ακροδεξιά δεν σταματούν εκεί, αφού ο ίδιος αποτελεί τώρα και συνεργάτη του Περιφερειάρχη Αττικής της Νέας Δημοκρατίας, Γιώργου Πατούλη, γιατί προφανώς, η αντιδραστικότερη κυβέρνηση της 20ετίας θα κρυβόταν πίσω από όλα αυτά.
Όμως, γιατί όλη αυτή η πρεμούρα με την υπογεννητικότητα; Γιατί πίσω από αυτή, κρύβεται ο ελληνικός εθνικισμός, αφού το ζήτημα στην πραγματικότητα δεν είναι ότι δεν έχουμε αρκετούς κατοίκους για την χώρα. Χαρακτηριστικό είναι άλλωστε, πως το ακροδεξιό αφήγημα όταν είχε να κάνει με μετανάστες και ήθελε να βάλει το κυριλέ του προσωπείο, έλεγε ότι δεν χωράμε άλλοι σε αυτό το κράτος. Όμως, πως γίνεται να «μην χωράνε άλλοι» και συγχρόνως να υπάρχει πρόβλημα υπογεννητικότητας; Γιατί όταν λένε πρόβλημα υπογεννητικότητας αυτό που εννοούν είναι ότι δεν υπάρχουν αρκετοί καθαρόαιμοι Έλληνες, έτοιμοι να χρησιμοποιηθούν για της ορέξεις του ελληνικού κράτους και του ιδιωτικού κεφαλαίου. Γιατί το ελληνικό κράτος χρειάζεται περισσότερους νέους Έλληνες να πραγματώσουν το εθνικό του αφήγημα και σκοπούς: περισσότερες γυναίκες, κλεισμένες στο σπίτι, να λειτουργούν ως αναπαραγωγικές μηχανές για τη συνέχιση του έθνους, περισσότερους άντρες – στρατιώτες να υπερασπίζονται τα εδάφη του (δεν ξεχνάμε ότι και η αύξηση της στρατιωτικής θητείας ήταν άλλη μία από τις εμπνεύσεις αυτής της συντηρητικής κυβέρνησης). Όταν μιλούν για υπογεννητικότητα λοιπόν, αυτό που λένε άρρητα είναι ότι η δουλειά, ο ρόλος και η υποχρέωση της κάθε γυναίκας είναι να κάνει παιδιά για το κράτος. Αφού τελικά, όσο και να προσπαθούν να το παίξουν φιλελεύθεροι, είναι τόσο αντιδραστικά συντηρητικοί που τους ξεφεύγουν, όπως έγινε και στη συνέντευξη του Μητσοτάκη που έλεγε, με γελάκια, πως οι γυναίκες οφείλουν να κάνουν τις δουλειές του σπιτιού. Ονειρεύονται λοιπόν, ένα κράτος που να μπορεί να ασκεί, με βάση τις ανάγκες του, σε μεγάλο βαθμό, βιοπολιτική και να μπορεί να καθορίζει τι κάνουν οι υπήκοοί του με τα σώματά τους. Εξάλλου, δεν ξεχνάμε την προσπάθεια που έγινε πρόσφατα, από χώρους κοντά και μέσα στην Νέα Δημοκρατία, να γίνει πανελλαδική καμπάνια ενάντια στο δικαίωμα των εκτρώσεων.
Μιλάμε φυσικά, για το γνωστό και καθόλου άσχετο «Αφήστε με να ζήσω» που είδαμε πρόσφατα να απλώνει τον σκοταδισμό του και στη δική μας μικρή πόλη. Η σύνδεση των δύο, της εκτενούς καμπάνιας ενάντια στις εκτρώσεις και του εν λόγω συνεδρίου που κουνάει το δάχτυλο στις γυναίκες, γιατί σπουδάζουν και δουλεύουν αντί να κάνουν παιδιά, είναι παραπάνω από εμφανής. Όπως παραπάνω από εμφανής είναι πια, από όλα αυτά, και η στενότατη σχέση της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, με έναν από τους πιο συντηρητικούς πυλώνες της ελληνικής κοινωνίας, την Εκκλησία. Είναι αδύνατο, άλλωστε, να μην προσέξει κανείς την παρουσία δεκάδων εκπροσώπων του ιερατείου μεταξύ των, επίσης πολυάριθμων, στελεχών της κυβέρνησης, στο πάνελ ομιλητών ενός συνεδρίου που όλα δείχνουν τελικά πως ήταν πολύ «επιστημονικό». Και αν για την κυβέρνηση η αντιδραστική και αναχρονιστική της φύση είναι πασιφανής, για την Εκκλησία ήταν πάντα ηλίου φαεινότερη. Δεν δίστασε άλλωστε να το αποδείξει ξανά και ξανά όλο το τελευταίο διάστημα, με τη στάση που κράτησε απέναντι στην υγεία και την ανθρώπινη ζωή εν μέσω πανδημίας, καθώς και με τη συμμετοχή της στη διοργάνωση της πανελλαδικής καμπάνιας «Αφήστε με να ζήσω». Τελικά, η επίσημη και πολυπληθής συμμετοχή της στο συνέδριο γονιμότητας ήταν μόνο μια ακόμη, αναμενόμενη, προσθήκη στο οικοδόμημα σκοταδισμού και στην πάγια θέση της ότι ο ρόλος των γυναικών είναι να κάνουν παιδιά, να είναι νοικοκυρές και είναι, φυσικά, κατώτερες από τους άνδρες.
Ωστόσο, πέρα από τον σκοταδισμό και την καταπάτηση θεμελιωδών δικαιωμάτων που επιχειρείται από την Κυβέρνηση και τον στενό της συνεργάτη, την Εκκλησία, διακρίνουμε και την απεριόριστη υποκρισία του κράτους. Ενός κράτους που απαιτεί περισσότερα παιδιά, ενώ όχι απλά αδιαφορεί, αλλά κάνει και τις συνθήκες όλο και πιο δυσμενείς για εκείνους τους νέους ανθρώπους που έχουν τελικά την επιθυμία να κάνουν παιδιά. Που καταλύει κάθε τους εργασιακό δικαίωμα (νόμος Χατζηδάκη για εργασιακά), που τους καταδυναστεύει οικονομικά, που ξεπουλάει τη φύση και τις τοπικές κοινωνίες όπου ζουν για το κέρδος των πολυεθνικών (νόμος Χατζηδάκη για περιβάλλον). Ποιος νέος άνθρωπος, άλλωστε, δεν θέλει να κάνει παιδιά ενώ δουλεύει 10ωρο με απλήρωτες υπερωρίες, ενώ με το ζόρι βγάζει το μήνα κι ενώ το άγχος και οι συνθήκες ζωής της καθημερινότητας τον καταρρακώνουν; Φτάνει πια λοιπόν, το υποκριτικό, δήθεν νοιάξιμο του κράτους για τα αγέννητα παιδιά και την υπογεννητικότητα, όταν εμφανώς, από τη στιγμή που γεννιούνται αυτά τα παιδιά δεν τα θεωρεί τίποτε άλλο πέρα από φτηνά αναλώσιμα.
Ταυτόχρονα όμως, ενώ η κυβέρνηση εμφανώς θέλει να πάρει οποιοδήποτε κοινωνικό κεκτημένο και να το κάνει θρύψαλα, από το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση του σώματος μέχρι τα εργασιακά ζητήματα, με θλίψη είδαμε και κόσμο «προοδευτικό», όπως τον Τ. Αλμπάνη, πρύτανη του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων ή τον Μ. Ελισάφ, δήμαρχο της πόλης, να συμμετέχουν στο συνέδριο και μόνο κατόπιν της κατακραυγής να αποσύρουν την συμμετοχή τους. Και αναρωτιόμαστε, αν δεν υπήρχε αυτή η κατακραυγή, αν το σποτάκι είχε το ίδιο μήνυμα με έναν πιο κεκαλυμμένο και politically correct τρόπο, θα είχαν συμμετάσχει; Θα μιλούσαν σε ένα συνέδριο μεσαιωνικού χαρακτήρα, δίνοντας νομιμοποίηση με την παρουσία τους σε μισαλλόδοξους ακροδεξιούς; Και σε ευρύτερο επίπεδο, δεν μπορούμε να μην σχολιάσουμε ένα ακόμη πρόσωπο, που ενώ είχε αρχικά προβληθεί ως πολύ «προοδευτική» επιλογή για την θέση που κατέχει, τελικά επίσης υποστήριξε το εν λόγω συνέδριο μέχρι το ξέσπασμα της κοινωνικής αποδοκιμασίας. Μιλάμε φυσικά, για την Πρόεδρο της Δημοκρατίας, την Κ. Σακελλαροπούλου, ένα άτομο του οποίου η επιλογή για το αξίωμα είχε πλασαριστεί ως ανάσα προόδου. Την πρώτη γυναίκα πρόεδρο στην Ελλάδα, με διαδικτυακές αναρτήσεις και δήθεν στήριξη στην lgbtq κοινότητα και σε λοιπές κοινωνικές δράσεις. Δεν άργησε όμως, τελικά, η στιγμή που αποδείχτηκε, όπως περιμέναμε, ότι το κοινωνικό προσωπείο αυτού του θεσμικού οργάνου του κράτους ήταν απλά ένα επικοινωνιακό παιχνίδι και που, όταν έρχεται η στιγμή δείχνει την αληθινή, συντηρητική του όψη, με φωτογραφίσεις μπροστά στον δολοφονικό φράχτη του Έβρου και στήριξη σε αναχρονιστικά συνέδρια, βγαλμένα από άλλο αιώνα.
Τέλος, στο ντροπιαστικό αυτό συνέδριο, πολυπληθής ήταν η συμμετοχή πολλών γνωστών προσώπων των Ιωαννίνων. Εκτός από τους ήδη αναφερθέντες Δήμαρχο και Πρύτανη, είδαμε και τον μητροπολίτη Ιωαννίνων, ενώ δυστυχώς και πολλούς επαγγελματίες υγείας της πόλης. Ειδική αναφορά, μάλιστα, θεωρούμε ότι πρέπει να γίνει και στον μεγαλογιατρό Ζηκόπουλο, ο οποίος όχι απλά συμμετείχε στο συνέδριο, αλλά αποτελούσε και μέλος της οργανωτικής του επιτροπής! Εμείς, από την πλευρά μας, καλούμε την γιαννώτικη κοινωνία, που πολλαπλές φορές έχει ήδη αποδείξει ότι απορρίπτει το σκοταδισμό, να απομονώσει έμπρακτα όσους στήριξαν το μεσαιωνικό αυτό συνέδριο και να κρατήσουμε όλοι μαζί την κοινότητά μας μακριά από τη συντηρητική και αυταρχική στροφή. Μια συντηρητική και αυταρχική στροφή που επιχειρείται καιρό τώρα σε κεντροπολιτικό επίπεδο από την κυβέρνηση της ΝΔ και τους κάθε είδους στενούς συνεργάτες της και που πρέπει να μας βρει όλους απέναντι. Τα κράτη, άλλωστε, εκ φύσεως, πάντα θα προσπαθούν να αυξάνουν τη δύναμή τους πάνω στους πολίτες και ποιος άλλος πέρα από τα κοινωνικά κινήματα και την κίνηση της κοινωνίας είναι ο τρόπος να περιορίζεται αυτή η δύναμη τους;
Χειρονομία – Αντιεξουσιαστική Κίνηση
