Λάβαμε 23/03/2020
Φοιτητικές Εστίες: Η θεία κοινωνία του ανθρώπινου πνεύματος
Γνωρίζουμε όλοι ότι η πανδημία έφερε στο φως την ανευθυνότητα, την ανετοιμότητα και την ανεντιμότητα της εξουσίας.
Αφού δεν μπορεί να διαχειρισθεί το ζήτημα το έχει μετακυλήσει ως ατομική ευθύνη στην κοινωνία.
Αφού δεν μπόρεσε να σταματήσει τον πιο οπισθοδρομικό θεσμό όπως είναι η εκκλησία, από το να εκφέρει ακατάλληλες και επικίνδυνες συστάσεις για την δημόσια υγεία αντιποιούμενη την ιατρική επιστήμη.
Αφού για ψηφοθηρικούς λόγους δεν μπόρεσε να σταματήσει την ανομία του θρησκευόμενου, εθνοπατριωτικού όχλου που έσπευσε να μοιραστεί «θεία» υγρά και να διασπείρει μεγαλύτερο κίνδυνο για την δημόσια υγεία.
Αφού το ιδεολόγημα για την υγειονομική βόμβα που φέρνουν οι μετανάστες, αποδείχθηκε ψεύτικο, μιας και την πανδημία την έφερε ο πλούσιος και κοσμοπολίτικος ταξιδιωτικός καταναλωτής – εκδρομέας του Λονδίνου, του Μιλάνο ή των Αγίων τόπων.
Τώρα μετά το απαράδεκτο, αντιδημοκρατικό και αναποτελεσματικό μέτρο της απαγόρευσης κυκλοφορίας, ήρθε η ώρα να τα βάλει με τον κατεξοχήν αντίπαλο της την νεολαία.
Η απόφαση για το κλείσιμο των φοιτητικών εστιών αποδεικνύει την αποτυχία της εξουσίας και των θεσμών της να διαφυλάξουν την δημόσια υγεία. Το μέτρο αυτό, εκτός από αντικοινωνικό είναι εξίσου αναποτελεσματικό και μπορεί να θέσει σε μεγαλύτερο κίνδυνο τους φοιτητές αλλά και τις κοινότητες καταγωγής τους, ενώ δεν αποτρέπουν την διασπορά του ιού. Αποτελεί δε μέγιστη αντίφαση την στιγμή που η ίδια η πολιτεία ζητά περιορισμό των μετακινήσεων.
Βρισκόμαστε σε μια στιγμή που εκτός από τις προσλήψεις του ιατρονοσηλευτικού προσωπικού, οι συντεταγμένες προσπάθειες δεν θα πρέπει να έχουν αστυνομική – κατασταλτική χροιά, αλλά να εστιάζονται στον πολλαπλασιασμό των διαγνωστικών ελέγχων ώστε να γίνει η έγκαιρη διάγνωση του ιού, η θεραπεία του και να επιτευχθεί η ανοσία αγέλης από την προσφορά πλάσματος όσων έχουν ήδη ιαθεί από τον ιό. Η ευκαιρία είναι πραγματικά εκεί αν δεν θέλουμε άλλες εκατόμβες νεκρών.
Σε μια κατάσταση πανδημίας δεν υπάρχει μονομερής ατομική ευθύνη με την έννοια που την ορίζει η εξουσία, ίσως να υπάρχουν μεμονωμένα μέτρα που να εστιάζουν στην ουσία του προβλήματος, αλλά ένα τέτοιο ζήτημα μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο συλλογικά και προπαντός αλληλέγγυα. Ειδικά σε μια εποχή εξατομίκευσης τέτοιου είδους απομόνωση ενισχύει την αποκοινωνικοποίηση και τις αυτοκτονικές συμπεριφορές. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι η ενίσχυση του αισθήματος κοινότητας και όχι η διάλυση της. Στο πλαίσιο αυτό προτείνουμε αντί να κλείσουν οι εστίες, την ενίσχυση του δημόσιου συστήματος υγείας καθώς και την απαραίτητη παροχή όλων μέσων προστασίας ώστε οι φοιτητικές εστίες να παραμείνουν ανοικτές στην διάθεση της φοιτητικής κοινότητας όπως οι ίδιοι οι διαμένοντες τους διεκδικούν.
Αλληλέγγυοι Λειτουργοί Υγείας
23/3/2020
