Εξάρχεια: Για την παρέμβαση ενάντια στις ναρκο-μαφίες στις 9/3

0
183

Δεν χρειάζεται πλέον να εξηγούμε τα προφανή. Δεν χρειάζεται να περιγράφουμε και να δημοσιοποιούμε αυτά που όλοι πλέον γνωρίζουν στη γειτονιά των Εξαρχείων. Οι προγενέστερες εκτιμήσεις μας για ένα δυστοπικό τοπίο που σταδιακά διαμορφώνεται στην περιοχή, έχουν ήδη γίνει πραγματικότητα, έχουν γίνει καθεστώς. Και αυτό το γνωρίζουν όλοι. Γι’ αυτό, από δω και πέρα, ο καθένας ας αναλάβει τις ευθύνες του. Κανείς δεν μπορεί πια να παριστάνει τον ανήξερο, κανείς δεν μπορεί να αδιαφορεί. Κανείς δεν μπορεί να κλείνει τα μάτια, μπροστά στη βαρβαρότητα που έχει κατακλύσει οριστικά την περιοχή των Εξαρχείων, στην ολοένα και εντεινόμενη συνθήκη φόβου και τρομοκρατίας, στην διάχυτη αντικοινωνική βία που εκφράζεται μέσω των σχεδόν καθημερινών πλέον μαχαιρωμάτων, πυροβολισμών, τραμπουκισμών, κλοπών, αλλά και εσχάτως βιασμών.

Οι βιασμοί που συνέβησαν το τελευταίο διάστημα μέσα στα Εξάρχεια, αποτελούν το επιστέγασμα της διάχυτης αντικοινωνικής βίας που ηγεμονεύει αγέρωχη, οριστικοποιούν την απεμπόληση και των τελευταίων ελευθεριακών γνωρισμάτων του πολιτικού και πολιτιστικού χαρακτήρα της περιοχής. Η ασύστολη βία που ασκήθηκε πάνω στα σώματα αυτών των γυναικών, αποκρυσταλλώνει τελειωτικά και τις υπό διαμόρφωση νέες κοινωνικές σχέσεις εντός των Εξαρχείων, με κοινό συντελεστή τη βία και τις διάφορες εκφράσεις της. Από την κατασταλτική βία των μπάτσων και την εργοδοτική βία των αφεντικών, μέχρι την αντικοινωνική βία των ναρκέμπορων και την πατριαρχική βία των βιαστών.

Είναι πολύ φτωχές οι λέξεις για να περιγράψουν την οργή μας για τα θρασίμια που τόλμησαν να επιτεθούν σε αυτές τις γυναίκες, και μάλιστα μέσα στην ίδια μας τη γειτονιά. Είναι πολύ φτωχές οι λέξεις για να περιγράψουν τη θλίψη μας για την κατάντια των Εξαρχείων, για τον ολοκληρωτικό εκφυλισμό τους, για τη χαμένη πια αμοιβαιότητα που κάποτε γεννούσε νέες σχέσεις, ιδέες και οράματα ενώ σήμερα εκτρέφει τον κανιβαλισμό και τη βία όλων εναντίον όλων.

Όμως, αν είναι οι λέξεις φτωχές, το ίδιο δεν ισχύει και για τις πράξεις. Είμαστε αποφασισμένοι/ες πως δεν πρόκειται να παραδοθούμε αμαχητί μπροστά στον πολιτικό, πολιτιστικό και αξιακό θάνατο που θα επιφέρει στον κόσμο του αγώνα ο συντελούμενος εκφυλισμός των Εξαρχείων. Πως δεν θα υποταχθούμε στην εξατομίκευση και τον φόβο που μας επιβάλει η συνθήκη, πως δεν θα γίνουμε αμήχανοι και άπραγοι θεατές της μετατροπής των Εξαρχείων σε κοινωνικό σφαγείο. Άλλωστε εδώ δοκιμάζονται όλα. Εδώ δοκιμάζεται η θέση και η στάση μας, όχι στη θεωρία αλλά στην πράξη, στην υλική αναμέτρηση με την κυριαρχία και τους όρους ζωής που θέλει να επιβάλει πάνω μας. Σε μια «μοριακή» αναμέτρηση γειτονιάς, που όμως συμπυκνώνει το σύνολο των προταγμάτων του αγώνα μας. Των προταγμάτων για αλληλεγγύη και αυτοοργάνωση ενάντια στο κράτος και την αστυνομία του, ενάντια στο κεφάλαιο και τις συμμορίες του.

Βάσει των παραπάνω, το Σάββατο 9 Μαρτίου πραγματοποιήσαμε δυναμική παρέμβαση, με τη συμμετοχή 50 συντρόφων/συντροφισσών, εκδιώχνοντας τους ναρκέμπορους που καθημερινά στρατοπεδεύουν ένοπλοι στην πλατεία Εξαρχείων. Ο σχεδιασμός της παρέμβασης προέβλεπε τη στοχοποίηση και την ακινητοποίηση των ναρκέμπορων που θα βρίσκονταν εκείνη την στιγμή στην πλατεία και είχε ως αποτέλεσμα να εγκλωβίσουμε κάποιους από αυτούς και να τους «μεταφέρουμε» το μήνυμα πως απέναντι στο μονοπώλιο της αντικοινωνικής βίας που εκφράζουν, υπάρχει η κινηματική αντιβία που θα τους συντρίψει.

Μπροστά στην πανθομολογούμενη ηγεμονία των ναρκέμπορων και των λοιπών αντικοινωνικών στοιχείων που τους περιστοιχίζουν, κινήσεις σαν τις δικές μας, αποτελούν μια ελάχιστη ανταπόδοση της βίας, μια μικρή αλλά σημαντική κίνηση στην κατεύθυνση της ανοιχτής κοινωνικής-κινηματικής σύγκρουσης που πρέπει να επιτευχθεί. Είναι κινήσεις- σαμποτάζ στην εύρυθμη λειτουργία της ναρκο-οικονομίας και μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση πως στα Εξάρχεια δεν είναι όλα ανεκτά, πως όσοι πουλούν ναρκωτικά, μαχαιρώνουν, πυροβολούν, τραμπουκίζουν και βιάζουν, είναι στο στόχαστρο των κοινωνικών και κινηματικών δυνάμεων.

Με δικά μας όπλα το πείσμα, την αλληλεγγύη και την οργάνωση, και με την απαιτούμενη συσπείρωση δυνάμεων που θα δυναμώσει τον αγώνα είμαστε πεπεισμένοι/ες πως μπορούμε να τελειώσουμε διαπαντός με την αντικοινωνική βία και όσους την υπηρετούν. Ίσως όχι άμεσα, ίσως όχι αναίμακτα, αλλά σίγουρα αποτελεσματικά και νικηφόρα. Προϋπόθεση για αυτή την νίκη δεν είναι άλλη από την συλλογική κατανόηση τους βάθους του προβλήματος στην περιοχή, την κατανόηση πως είναι δικό μας (ιστορικό, αξιακό, πολιτικό) χρέος να αντισταθούμε απέναντι στις συμμορίες και τους κρατικούς προστάτες τους και, εντέλει, την κατανόηση της αστείρευτης δύναμης που έχουμε όταν επιλέγουμε να σταθούμε ο ένας πλάι στον άλλον.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ Ή ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ. Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ.

Υ.Γ. Κατά τη διάρκεια της παρέμβασης μας, τσιράκι πασίγνωστου Εξαρχειώτη επιχειρηματία και των μπράβων του, επιχείρησε ατυχώς να μας κάνει επίδειξη δύναμης, νομίζοντας πως οι «πλάτες» που τον προστατεύουν θα τον άφηναν αλώβητο. Ενώ λοιπόν η παρέμβασή μας εξελισσόταν βάσει σχεδίου, ο συγκεκριμένος προσέγγισε τους συντρόφους της περιφρούρησης και απρόκλητα άρχισε να ξεστομίζει απειλές και ύβρεις εναντίον τους (‘’ποιοι είστε εσείς ρε;’’ ‘’πουτάνες φύγετε από δω’’, ‘’θα σας γαμήσω έναν έναν’’). Δεν γνωρίζουμε έαν ήταν η ηλιθιότητα ή οι «άκρες» του αυτά που τον έκαναν να νομίζει πως μπορεί να απειλεί και να βρίζει ένα σώμα 50 συντρόφων/ισσών χωρίς κόστος. Μετά τις «απαντήσεις» που εισέπραξε ίσως να το αναρωτηθεί ο ίδιος για τον εαυτό του. Αυτό που γνωρίζουμε όμως, είναι πως την άλλη όψη του ίδιου νομίσματος, αναφορικά με την παρακμή των Εξαρχείων, αποτελούν συγκεκριμένοι μεγαλομαγαζάτορες, οι μπράβοι και τα τσιράκια τους. Με αφορμή την αντίδραση συγκεκριμένου μαγαζάτορα, ο οποίος τόλμησε να εισβάλει σε αυτοοργανωμένες δομές ψάχνοντας όσους χτύπησαν τον «προστατευόμενο» του, οφείλουμε να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα: Αρχικά, πως οι συγκεκριμένες δομές δεν είχαν καμία σχέση με τη δράση μας και, εν συνεχεία, πως αν πειραχτεί έστω και μια τρίχα από αναρχικό σύντροφο ή συντρόφισσα, είτε συμμετέχει στον αγώνα για τα Εξάρχεια είτε όχι, αυτό που θα επακολουθήσει δεν θα έχει προηγούμενο.

σύντροφοι και συντρόφισσες

via athens.indymedia.org