Σε κάθειρξη δεκατριών ετών, για συμμετοχή στη ΣΠΦ και «λήψη, κατοχή, μεταφορά και απόκρυψη όπλων και πυρομαχικών με σκοπό τη διάθεσή τους σε τρίτους για διάπραξη κακουργήματος και τον παράνομο εφοδιασμό ομάδων και οργανώσεων», καταδικάστηκαν την 1η Ιούνη δυο νέοι άνθρωποι, από το Β’ Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων Αθηνών. Πρόκειται για μια απόφαση-πρόκληση, όπως θα δούμε παρακάτω.
Δε δημοσιεύουμε τα ονόματα των καταδικασθέντων, που έχουν ήδη οδηγηθεί στη φυλακή, κατόπιν δικής τους παράκλησης. Πρόκειται για έναν άνδρα, πτυχιούχο πανεπιστημίου, και μια γυναίκα, πτυχιούχο επίσης, που ήδη πραγματοποιεί το διδακτορικό της σε ελληνικό πανεπιστήμιο, οι οποίοι δεν είχαν καμιά σχέση με τη ΣΠΦ. Σημειώνουμε ότι και οι δύο, κατά τη φάση της ανάκρισης, δεν είχαν προφυλακιστεί, μολονότι ο ανακριτής Μόκας, που χειρίζεται τις υποθέσεις που σχετίζονται με τη ΣΠΦ, είναι ιδιαίτερα σκληρός έναντι όσων κατηγορούνται. Μάλιστα, η καταδικασθείσα κατάφερε να πετύχει (με δύο βουλεύματα) ακόμα και την άρση περιοριστικών όρων που της είχαν επιβληθεί και να ταξιδέψει στο εξωτερικό για να συμμετάσχει σε συνέδρια σχετικά με την πανεπιστημιακή της σταδιοδρομία.
Η συγκεκριμένη τρομοδίκη έμεινε μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, με επιλογή των κατηγορούμενων, των οικογενειών τους και των συνηγόρων τους. Εμείς, μολονότι γνωρίζαμε την υπόθεση, δε γνωρίζαμε ότι επίκειται τέτοια δίκη. Το πληροφορηθήκαμε εκ των υστέρων από δημοσίευμα της συναδέλφου Κατερίνας Κατή στην ιστοσελίδα documentonews.gr (δείτε εδώ).
Εκτιμούμε ότι η έλλειψη δημοσιότητας έπαιξε το ρόλο της στην καταδίκη και στην επιβολή της τρομοκρατικής ποινής των 13 ετών. Οι συγγενείς του καταδικασθέντα, με τους οποίους επικοινωνήσαμε, επιμένουν να μη δώσουμε συνέχεια, γι’ αυτό θα αναφερθούμε μόνο στην καταδίκη της υποψήφιας διδάκτορος.
Η γυναίκα αυτή δεν έχει καμία σχέση με τη ΣΠΦ, αλλά ούτε και με τον αναρχικό χώρο. Η μόνη «σχέση» που έχει είναι ότι είναι σύντροφος του Κώστα Παπαδόπουλου, που είναι φοιτητής στο πτυχίο στη Σχολή Ναυπηγών του ΕΜΠ. Ο Κ. Παπαδόπουλος είχε συλληφθεί και κατηγορηθεί το 2011 για ένταξη στη ΣΠΦ, όμως το τρομοδικείο, με πρόεδρο την Μ. Τζανακάκη και σύμφωνη πρόταση του εισαγγελέα Σ. Μπάγια (έχει αποβιώσει), τον αθώωσε ομόφωνα. Αυτή η εξέλιξη, όμως, φαίνεται ότι άφησε παγερά αδιάφορη τη σύνθεση του Β’ Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων, που λειτούργησε εκδικητικά σε βάρος του και σε βάρος της συντρόφου του, καταδικάζοντάς την, επιβάλλοντάς της την εξοντωτική ποινή των 13 χρόνων κάθειρξης και στέλνοντάς την στη φυλακή, απορρίπτοντας το αίτημα να δοθεί ανασταλτικός χαρακτήρας στην έφεσή της.
Με τι «στοιχεία» αποφάσισε το τρομοδικείο να την καταδικάσει σε 13 χρόνια κάθειρξη; Το μοναδικό «στοιχείο» ήταν ένα «μερικό» γενετικό προφίλ, που φέρεται να βρέθηκε σε γεμιστήρα εκτός όπλου (στα όπλα που βρέθηκαν θαμμένα στην Πολυτεχνειούπολη). Βάζουμε τις λέξεις «στοιχείο» και «μερικό» σε εισαγωγικά, γιατί ο όρος «μερικό γενετικό προφίλ» είναι αδόκιμος για τους επιστήμονες που ασχολούνται με το DNA. Οταν δε ρωτηθούν γιατί χαρακτηρίζουν αδόκιμο τον όρο «μερικό γενετικό προφίλ», απαντούν καταρχάς, ότι ταύτιση του γενετικού προφίλ ενός ατόμου και του γενετικού προφίλ ενός πειστηρίου υπάρχει μόνο όταν ταυτίζονται και οι 16 γενετικοί τόποι και όλα τα αλληλόμορφα. Παραπέρα, η ταύτιση δε σημαίνει ότι το άτομο του οποίου το γενετικό προφίλ ταυτίζεται με το γενετικό προφίλ που βρέθηκε στο δείγμα του πειστηρίου, ήρθε οπωσδήποτε σε επαφή με το πειστήριο αυτό. Αυτό είναι ένα πολύ σπουδαίο ζήτημα και δεν μπορεί το οποιοδήποτε τρομοδικείο να το παρακάμπτει και να επιβάλλει βαριές καταδικαστικές ποινές.
Ενα δεύτερο, εξίσου σπουδαίο ζήτημα, είναι ότι, ακόμη και στην περίπτωση που το γενετικό προφίλ κάποιου κατηγορούμενου ταυτίζεται με το γενετικό προφίλ του δείγματος του πειστηρίου, αυτό δεν αρκεί για να οδηγηθεί ένα δικαστήριο σε καταδικαστική απόφαση. Χρειάζονται και άλλα αποδεικτικά στοιχεία που να πιστοποιούν την ενοχή του.
Τέτοια στοιχεία στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν προέκυψαν. Δεν υπήρξε μια μαρτυρία ή έστω κάποιο άλλο εύρημα. Και όχι μόνον αυτό. Είχαν απέναντί τους μια 29χρονη γυναίκα, που ασχολείται με το διδακτορικό της στο πανεπιστήμιο και δεν είχε ούτε έχει σχέση με το αναρχικό κίνημα. Ο σύντροφός της Κ. Παπαδόπουλος, που είχε κοινωνικές και όχι πολιτικές σχέσεις με δύο μέλη της ΣΠΦ, στο πλαίσιο του ευρύτερου αντιεξουσιαστικού χώρου, το πλήρωσε αρχικά με τη σύλληψη και την υποδικία (ούτε αυτός είχε προφυλακιστεί, αλλά είχε αφεθεί ελεύθερος με περιοριστικούς όρους), στο τέλος όμως αυτής της δυσάρεστης γι’ αυτόν ιστορίας αθωώθηκε. Θα περίμενε κανείς, λοιπόν, ότι το πρόσφατο τρομοδικείο, με προεδρεύουσα την εφέτη Αποστολίδου-Δημοπούλου Ζωή και μέλη τις εφέτες Ανδρουλάκη Β. και Γκόγκολη Αδ., θα οδηγούνταν σε απαλλακτική απόφαση για την 29χρονη γυναίκα και όχι στην τρομοκρατική καταδίκη, στην εξοντωτική ποινή της κάθειρξης 13 χρόνων και τη φυλάκισή της.
Την άποψη ότι η ταύτιση του γενετικού προφίλ δεν είναι αρκετή γα να καταδικαστεί ένας κατηγορούμενος, αλλά χρειάζονται και άλλα αποδεικτικά στοιχεία, δεν την υπερασπιζόμαστε μόνον εμείς. Πολλά Τριμελή Εφετεία Κακουργημάτων εξέδωσαν αθωωτικές αποφάσεις, είτε επειδή είχαν ως μοναδικό στοιχείο την ταύτιση του γενετικού προφίλ του κατηγορούμενου, είτε επειδή υπήρχαν μείγματα γενετικού προφίλ περισσότερων των δύο ατόμων, είτε επειδή είχαν ταύτιση μερικών γενετικών τόπων και όχι των αλληλόμορφων.
Παραθέτουμε καταρχάς εκτενές απόσπασμα από την απόφαση 3912/2012 του Ε’ Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων, με κατηγορούμενο τον αναρχικό αγωνιστή Σίμο Σεϊσίδη, στον οποίο τόσα είχε αποδώσει η κατευθυνόμενη «αντιτρομοκρατική» παραφιλολογία:
«Στις 3.5.2010 συνελήφθη ο κατ/νος Συμεών Σεϊσίδης, για απόπειρα ανθρωποκτονίας σε αστυνομικό και από τα ενδύματα και από τα υποδήματά του λήφθηκαν δείγματα σάρωσης με εμφανή ίχνη αίματος, τα οποία κατά την εργαστηριακή εξέτασή του (ανάλυση πυρηνικού DNA) απέδωσαν γενετικό τύπο αίματος, που ταυτίζεται με τον γενετικό τύπο του αγνώστου ανδρός, που είχε προκύψει από το προαναφερόμενο πειστήριο (σκούφο), που βρέθηκε στο Π. Φάληρο (σχετ. η από 7.5.2010 έκθεση εργαστηριακής πραγματογνωμοσύνης).
Κατόπιν αυτού του ευρήματος η υπόθεση ανασύρθηκε από το αρχείο αγνώστων δραστών και παραγγέλθηκε η διενέργεια συμπληρωματικής κύριας ανάκρισης, ενώ διατάχθηκε η επανάληψη της ανάλυσης DNA ως και η διενέργεα σχετικής πραγματογνωμοσύνης από την Ιουλία Σκίτσα, Βιοχημικό, Διδάκτορα Υπεύθυνη Εργαστηριακής Ανάλυσης DNA της Ιατροδικαστικής υπηρεσίας Αθηνών για να αποφανθεί σχετικά.
Η τελευταία στην από 31/1/2011 έκθεση αναφέρει μεταξύ άλλων: “ότι ο γενετικός τύπος των κηλίδων αίματος που βρίσκονται στο πουκάμισο και στα υποδήματα του Συμεών Σεϊσίδη ταυτίζεται με το γενετικό τύπο του βιολογικού υλικού που απομονώθηκε από την εσωτερική επιφάνεια του σκούφου.
Η ανωτέρω έκθεση πραγματογνωμοσύνης, εκτιμάται ελεύθερα, η δε διαλαμβανόμενη σ’ αυτήν αξιολόγηση δεν μπορεί να θεωρηθεί αξιόπιστη, καθόσον η ανεύρεση γενετικού υλικού του κατηγορούμενου στο πιο πάνω αντικείμενο (σκούφο) δεν σημαίνει ότι αυτός ήρθε απαραίτητα σε επαφή με το αντικείμενο αυτό, διότι οι έμμεσοι τρόποι μεταφοράς του DNA με μορφή διάφορων βιολογικών υλικών είναι πολλοί λ.χ. με τον αέρα.
Επίσης η συλλoγή DNA με βαμβακοφόρο στυλεό (…) είναι τόσο μικρή, ώστε η ανάλυση της συλλεγείσας ποσότητας να μην είναι εφικτή με τη χρήση της κοινής μεθόδου ανάλυσης DNA με μικροδορυφόρους STR, υπάρχουν αντιρρήσεις για την εγκυρότητά της. Εξάλλου η εν λόγω έκθεση πειστικώς αντικρούεται από την τεχνική έκθεση της Αρτεμης Ρούμπου καθώς και την κατάθεση της εξετασθείσας στο ακροατήριο του παρόντος Δικαστηρίου μάρτυρος Ευγενίας Κολοβού.
Σημειωτέον, ότι ο κατηγορούμενος έχει αμετάκλητα αθωωθεί για την αποδιδόμενη σ’ αυτόν αξιόποινη πράξη της απόπειρας ανθρωποκτονίας εναντίον αστυνομικού (…)
Αποδείχθηκε ακόμη ότι οι δράστες της κρινόμενης ληστείας όπως κατέθεσε (…) φορούσαν μαύρες κουκούλες full face και δεν έγινε αντιληπτό από αυτούς να κρατούν στα χέρια τους κάποιο σκούφο ή άλλο αντικείμενο εκτός από πυροβόλο όπλο. Οι ίδιοι εξάλλου μάρτυρες δεν αναγνώρισαν στο πρόσωπο του κατηγορούμενου τον ένα εκ των δραστών της ένοπλης ληστείας.
Συνεπώς το δικαστήριο δεν πείστηκε ότι ο κατηγορούμενος διέπραξε τις αξιόποινες πράξεις της ληστείας και παράνομης οπλοφορίας που του αποδίδονται και πρέπει να κηρυχθεί ΑΘΩΟΣ» (οι επισημάνσεις δικές μας).
Σύμφωνα με την έκθεση εργαστηριακής πραγματογνωμοσύνης, το γενετικό προφίλ του Σ. Σεϊσίδη ταυτιζόταν με το γενετικό προφίλ του βιολογικού υλικού που συλλέχθηκε από ένα σκούφο. Το δικαστήριο πήρε θέση για την έκθεση αυτή και είπε ότι εκτιμάται ελεύθερα, γιατί δεν είναι σίγουρο ότι ο κατηγορούμενος ήλθε σε επαφή με τον σκούφο. Και δεν είναι σίγουρο γιατί υπάρχουν πολλοί τρόποι, έμμεσοι, για τη μεταφορά του βιολογικού υλικού. Το δικαστήριο βασίστηκε στις μαρτυρικές καταθέσεις που δόθηκαν στην ακροαματική διαδικασία. Κανείς από τους μάρτυρες δεν αναγνώρισε τον Σ. Σεϊσίδη, ούτε κανείς είδε τους δράστες να φορούν ή να κρατούν σκούφο. Μ’ άλλα λόγια, εκείνο το δικαστήριο δε στηρίχτηκε μόνο στην έκθεση για το γενετικό προφίλ, αλλά έψαξε να βρει και άλλα αποδεικτικά στοιχεία. Δε βρήκε και αθώωσε τον Σ. Σεϊσίδη.
Αντίθετα, το Β’ Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων, προκειμένου να εκδικηθεί τον Κ. Παπαδόπουλο, καταδίκασε τη σύντροφό του στην εξοντωτική ποινή των 13 χρόνων μόνο με το περιβόητο «μερικό γενετικό προφίλ».
Υπάρχει ακόμα η απόφαση 2965/2015 για τις υποθέσεις Βόλου – Πεύκης – Ι. Μιχαηλίδη. Στην υπόθεση του Βόλου (ήταν η τρίτη δίκη που έγινε γι’ αυτή την υπόθεση) βρέθηκε ο γενετικός τύπος (προφίλ) των Αργύρη Ντάλιου και Νίκου Ρωμανού στο σπίτι της οδού Ελλησπόντου στο Βόλο, όπου βρέθηκε οπλισμός της ΣΠΦ. Απ’ αυτό το σπίτι πετάχτηκε και μια φιάλη μπίρας που εμφανίστηκε να φέρει το γενετικό προφίλ του Ντάλιου. Η εισαγγελέας εξέτασε από όλες τις πλευρές την ύπαρξη του γενετικού προφίλ του Ντάλιου στη φιάλη μπίρας, για να καταλήξει στο αν αυτός πήγαινε στο συγκεκριμένο σπίτι. Δεν κατέληξε αυτόματα στο συμπέρασμα ότι ο Ντάλιος πήγαινε στο συγκεκριμένο σπίτι επειδή ένα μπουκάλι που πέταξαν στον κάδο απορριμμάτων και προερχόταν απ’ αυτό το σπίτι εμφανιζόταν να φέρει το γενετικό του προφίλ. Εψαξε αν υπάρχει μαρτυρική κατάθεση που να βεβαιώνει ότι είδε τον Ντάλιο να μπαίνει στο σπίτι της Ελλησπόντου. Ο οργανωτής και σχεδιαστής των διώξεων κατά της ΣΠΦ στην Αντιτρομοκρατική, Ε. Χαρδαλιάς, κατέθεσε, ότι ποτέ ούτε ο ίδιος ούτε οι ασφαλίτες του είδαν τον Ντάλιο να μπαίνει στο σπίτι. Ετσι, η εισαγγελέας Ολγα Σμυρλή κατέληξε σε απαλλακτική πρόταση για τους Ντάλιο και Ρωμανό (εμφανίστηκε και δικό του γενετικό υλικό σε κινητά αντικείμενα), απόσπασμα της οποίας παραθέτουμε:
«Θα πρέπει μετά μεγάλης προσοχής να διεξάγεται η δικαστική διερεύνηση και η αποδοχή των στοιχείων με DNA σε τέτοιες περιπτώσεις. Γιατί μπορεί να οδηγήσουν σε λανθασμένες εκτιμήσεις και περισσότερο να εμπλακούν και άτομα που μπορεί να μην έχουν σχέση με κάποια αξιόποινη πράξη, που συνδέεται μ’ αυτό το αντικείμενο, από την επαφή και μόνο μ’ αυτό σε κάποια χρονική στιγμή.
Θα χαθούμε στον κυκεώνα εκδοχών και υποθέσεων και θ’ απομακρυνθούμε από τον απαιτούμενη πέρα από κάθε αμφιβολία σχηματισμό δικανικής κρίσης.
Ετσι υπάρχει ο κίνδυνος να αχθεί μια δικαστική διερεύνηση σε λανθασμένα συμπεράσματα και το χειρότερο, από άποψη δικανικής κρίσης, σε δικαστική πλάνη.
Είναι ορθή η κρίση, ότι ο κατηγορούμενος ΝΤΑΛΙΟΣ ενέχεται σε συμμετοχή στην κατοχή των όπλων στο διαμέρισμα στην οδό Ελλησπόντου, όπως κατηγορείται, και βέβαια πέρα από κάθε αμφιβολία ή για το ότι υπάρχουν, σύμφωνα με αυτά που αναφέρθηκαν αμφιβολίες, που στηρίζονται και σ’ άλλους παράγοντες και συνθήκες και στοιχεία, που μας ανάγκασαν να προχωρήσουμε περισσότερο στην αναζήτηση της αλήθειας, διερευνώντας την υπόθεση, από όλες τις παραμέτρους και από κάθε πλευρά και να καταλήξουμε στην κρίση, ότι δεν ενέχεται σ’ αυτή την πράξη; Θεωρώ ότι συντρέχει η δεύτερη περίπτωση.
Ετσι τα υπάρχοντα στοιχεία δεν είναι ικανά να θεμελιώσουν την πράξη της κατοχής όπλων σε βάρος του κατηγορούμενου ΝΤΑΛΙΟΥ» (σελίδα 88 της απόφασης, οι επισημάνσεις δικές μας).
Η εισαγγελέας Σμυρλή προσέγγισε με τον ίδιο τρόπο και τον Νίκο Ρωμανό και αποφάνθηκε ότι δεν μπορεί να θεμελιωθεί η πράξη της κατοχής όπλων. Η πρόταση της εισαγγελέα έγινε δεκτή και από το τρομοδικείο, που απάλλαξε τους Ντάλιο και Ρωμανό για την πράξη της κατοχής των όπλων που βρέθηκαν στο διαμέρισμα της οδού Ελλησπόντου στο Βόλο. Παραθέτουμε το σχετικό απόσπασμα:
«Πλην εκ των στοιχείων τούτων, αναφερομένων εις τοιούτου είδους αντικείμενα, τα οποία είναι ευκόλως μεταφερόμενα από τόπου εις τόπον, δεν δύναται κατά την κρίση του δικαστηρίου, να αποδειχθεί η ως άνω κατηγορία εις βάρος των ειρημένων κατηγορούμενων περί κατοχής όπλων κλπ., εν όψει της μη διαπιστώσεως διαμονής ή παρουσίας τούτων στο διαμέρισμα κατά τα προεκτεθέντα».
Πρέπει να επισημανθεί ότι το τρομοδικείο αυτό, που το καλύψαμε και δημοσιεύσαμε πολλά ρεπορτάζ, ήταν ιδιαίτερα σκληρό απέναντι σε όλους τους κατηγορούμενους. Δε διανοήθηκε, όμως, να καταδικάσει τους Ντάλιο και Ρωμανό μόνο με μια έκθεση για την παρουσία DNA τους σε κινητά αντικείμενα στο διαμέρισα της οδού Ελλησπόντου στο Βόλο, άσχετα αν υπήρχε ταύτιση γενετικού προφίλ σε 16 ή μερικούς γενετικούς τόπους και αν υπήρχαν όλα τα αλληλόμορφα. Και αυτοί οι δικαστές κινήθηκαν όπως και οι συνάδελφοί τους στην υπόθεση Σεϊσίδη.
Αναφορικά με το περιβόητο μερικό γενετικό προφίλ, θα αναφερθούμε στην κατάθεση της χημικού Ε.Κ. στην τρομοδίκη για την υπόθεση των όπλων στη Ν. Σμύρνη (κατηγορούμενοι οι Γ. Καραγιαννίδης, Α. Μητρούσιας, Κ. Σακκάς και Στ. Αντωνίου), με πρόεδρο την Μ. Τζανακάκη και εισαγγελέα τον Σ. Μπάγια. Η χημικός Ε.Κ. έχει πλούσια εμπειρία και επιστημονική κατάρτιση στα ζητήματα της ανάλυσης DNA και κατέθεσε σχετικά με την έκθεση ότι το γενετικό προφίλ της Στ. Αντωνίου ανιχνεύτηκε σε μείγμα DNA περισσότερων των δύο ατόμων. Η Ε.Κ. εξετάστηκε από την πρόεδρο και τον εισαγγελέα και έδωσε ολοκληρωμένες απαντήσεις που φωτίζουν το ζήτημα. Ολόκληρο το ρεπορτάζ από την κατάθεσή της μπορείτε να το διαβάσετε εδώ. Παραθέτουμε μόνο ένα μικρό απόσπασμα, στο οποίο επιβεβαιώνεται ότι ο όρος «μερικός γενετικός τύπος» είναι αδόκιμος και χρησιμοποιείται είτε από ανίδεους είτε από δικαστές που έχουν σκοπιμότητα και θέλουν οπωσδήποτε να καταδικάσουν, όπως συνέβη με την 29χρονη γυναίκα:
«Εισαγγελέας: Αν υποθέσουμε ότι κάποιος προσφέρεται και δίνει βιολογικό υλικό, δίνει αίμα, και στη συνέχεια αυτό το βιολογικό υλικό ανιχνεύεται κάπου 100%, είναι το ίδιο άτομο;
Ε.Κ.: Μόνο εάν υπάρχει ταύτιση σε όλους τους γενετικούς τόπους και σε όλα τα αλληλόμορφα.
Εισαγγελέας: Τότε μόνο είναι 100% βέβαιο.
Ε.Κ.: Τότε μόνο μπορούμε να εξετάσουμε εάν ο άνθρωπος ήρθε σε επαφή με το αντικείμενο. Γιατί από εκεί και πέρα, ειδικά για την εγκληματολογία, υπάρχει μια ολόκληρη διαδικασία».
Η απάντηση της χημικού Ε.Κ. δεν αφήνει την παραμικρή αμφιβολία για το ότι δεν υπάρχει ταύτιση μερικού γενετικού προφίλ. Το τρομοδικείο του Β’ Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων κατέφυγε στη χρήση αυτού του αδόκιμου όρου («μερικό γενετικό προφίλ»), και δεν έκανε περαιτέρω έρευνα, γιατί προφανώς ήθελε να αχθεί σε καταδικαστική απόφαση. Περιτεύει να πούμε ότι πρόκειται για δικαστικό σκάνδαλο.
Το ίδιο δικαστήριο δεν αναγνώρισε στην 29χρονη κανένα ελαφρυντικό, ενώ της αρνήθηκε τον ανασταλτικό χαρακτήρα στην έφεση μέχρι την εκδίκαση της υπόθεσης σε δεύτερο βαθμό, στέλνοντάς την στη φυλακή. Αρκεί μια απλή σύγκριση με σχετικά πρόσφατη απόφαση του Ε’ Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Αθηνών, που εκδίκασε ένα σκάνδαλο το οποίο εμείς είχαμε αποκαλύψει. Πρόκειται για την υπόθεση του Ν. Φλαούνα που κατηγορείται για κατάχρηση σε βάρος του Ελληνικού Δημοσίου. Η υπόθεση εκδικάστηκε στις 6 Δεκέμβρη του 2016, με προεδρεύουσα την εφέτη Σ. Πανουτσακοπούλου, μέλη τις εφέτες Πρωϊμάκη-Ηλία Μαρία και Βαμβακά Ελένη και εισαγγελέα τον Χαρ. Τζώνη. Το δικαστήριο αναγνώρισε στον καταχραστή του δημοσίου (από το 1996 έως το 2009) το ελαφρυντικό της παρ. 2α του άρθρου 84 του ΠΚ (πρότερος έντιμος βίος) μόνο με την ύπαρξη λευκού ποινικού μητρώου! Ο κατηγορούμενος έπρεπε να καταδικαστεί σε ισόβια, αλλά χάρη στο ελαφρυντικό η ποινή του έπεσε στα 12 χρόνια κάθειρξης. Στο τέλος, του έδωσαν και αναστολή στην εκτέλεση της ποινής μέχρι την εκδίκαση της υπόθεσης σε δεύτερο βαθμό.
Οι συγκρίσεις είναι παραπάνω από προφανείς. Καταστρέφουν μια νέα γυναίκα, της στραπατσάρουν τη ζωή, καθαρά για λόγους εκδίκησης. Το υπουργείο Δικαιοσύνης πρέπει να πάρει θέση και να μην παριστάνει τον Πόντιο Πιλάτο. Το ίδιο και οι κορυφές της αστικής Δικαιοσύνης. Και βέβαια, οφείλουν να πάρουν θέση ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθήνας και όλοι οι επιστημονικοί φορείς (πανεπιστημιακοί κ.ά.). Στην πρώτη αίτηση αποφυλάκισης που θα καταθέσει, η 29χρονη υποψήφια διδάκτορας θα πρέπει ν’ αφεθεί ελεύθερη μέχρι την εκδίκαση της υπόθεσης σε δεύτερο βαθμό.
Δευτέρα 05 Ιουνίου 2017
via ΚΟΝΤΡΑ
