Λάβαμε 17/06/2020
Παρέμβαση στο σπίτι του υφυπουργού Δικαιοσύνης Δ. Κράνη
ενόψει της πορείας αλληλεγγύης στους αόρατους αυτού του κόσμου
Την Τετάρτη 17/6 η “Συνέλευση αλληλεγγύης στους φυλακισμένους, φυγόδικους και διωκόμενους αγωνιστές” προχώρησε σε παρέμβαση στο σπίτι του υφυπουργού Δικαιοσύνης Δ. Κράνη ενόψει της πορείας αλληλεγγύης στους αόρατους αυτού του κόσμου, που θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη 18 Ιουνίου στις 18:30 – Μοναστηράκι.
Έχουν περάσει λίγοι μήνες μετά το ξέσπασμα της πανδημίας και ο κόσμος που ξέραμε φαίνεται να αλλάζει από πάνω μέχρι κάτω, με την κάτω μεριά του να υφίσταται τη μεγαλύτερη και βιαιότερη υποτίμηση, προκειμένου η πάνω να βγει και απ’ αυτήν την κρίση όσο γίνεται πιο αλώβητη. Είναι ξεκάθαρο ότι το βάθεμα της καπιταλιστικής κρίσης θα το πληρώσουν ξανά οι καταπιεσμένοι και οι εκμεταλλευόμενοι. Η έξαρση της πανδημίας ανέδειξε τις δομικές αντιθέσεις του καπιταλιστικού κόσμου και την καταστατική του απαξίωση για την ανθρώπινη ζωή.
Το μεγαλύτερο ψέμα της περιόδου αυτής είναι πως απέναντι σε αυτήν την πανδημία είμαστε όλοι ίσοι. Κανείς φτωχός δεν έχει την ίδια πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας και φάρμακα με έναν πλούσιο. Είναι αυτός, ο φτωχός, που, αν δεν είναι φυλακισμένος ή κρατούμενη μετανάστρια, θα βρίσκεται ανάμεσα σε αυτούς που αναγκάστηκαν να δουλεύουν σε συνθήκες μεσαιωνικής γαλέρας ή εντάχθηκε στις στρατιές των ανέργων που ήδη υπήρχαν. Είναι τα χαμηλά κοινωνικά στρώματα αυτά που παγκοσμίως χτυπήθηκαν περισσότερο όπως δείχνουν οι χιλιάδες νεκροί του βιομηχανικού ιταλικού βορρά, οι ομαδικοί τάφοι των φτωχών στις ΗΠΑ και η εξάπλωση του ιού στους γκετοποιημένους αφροαμερικανούς, οι πληβείοι στη Λατινική Αμερική που έβαζαν τους νεκρούς σε χαρτόκουτα ή έκαιγαν τα πτώματα των συγγενών τους στον δρόμο.”Η διαχείριση της πανδημίας απέδειξε ότι η υπεράσπιση της αξίας της ανθρώπινης ζωής αποτελεί ένα μύθο για το κράτος και η κοστολόγησή της διαφέρει ανάλογα με τη θέση του καθενός στην κοινωνικο-ταξική πυραμίδα.
Οι φυλακές, τα κρατητήρια, τα κέντρα κράτησης μεταναστών και προσφύγων πάντα αποτελούσαν αποθήκες ανθρώπων και άτυπα γκέτο χωρίς ουσιαστικά δικαιώματα. Με το ξέσπασμα της πανδημίας, οι φυλακισμένες και οι μετανάστες αποτέλεσαν το πιο εκτεθειμένο κομμάτι απέναντι στον ιό βρισκόμενο, έτσι κι αλλιώς, στη δεινότερη θέση της κοινωνικής πυραμίδας, δεχόμενο τις πιο σκληρές μορφές εκμετάλλευσης και καταστολής, με ελάχιστες δυνατότητες αντίδρασης και με περιορισμένες φωνές συμπαράστασης και αλληλεγγύης.
Τα μόνα μέτρα που πάρθηκαν στις φυλακές εν μέσω covid-19 ήταν μονομερή και αφορούσαν την περαιτέρω περιστολή των δικαιωμάτων των κρατουμένων, όπως το κόψιμο των επισκεπτηρίων και των αδειών. Αντιστρόφως ανάλογη της ατολμίας της κυβέρνησης για τη λήψη μέτρων για τον ιό ήταν η αντιμετώπιση των όποιων κινητοποιήσεων έγιναν ή αποπειράθηκαν να γίνουν σε διάφορες φυλακές. Εισβολές των κατασταλτικών δυνάμεων (ΜΑΤ, εξωτερική φρουρά κλπ), ξυλοδαρμοί, εκδικητικές μεταγωγές, απομονώσεις, πειθαρχικά, απειλές ήταν η άμεση απάντηση του κράτους στα αιτήματα των κρατουμένων.
Ενώ το τελευταίο χρονικό διάστημα μια σειρά αστυνομικών επιχειρήσεων σε φυλακές της χώρας έρχονται να παρουσιαστούν ως δείγμα πολιτικής μιας κυβέρνησης που και προεκλογικά έχει μιλήσει, μεταξύ άλλων, για αυστηροποίηση του ποινικού κώδικα και σωφρονιστικού, για νέες φυλακές τύπου Γ ΄και μεταφορά των μεγαλύτερων φυλακών υποδίκων της χώρας (Κορυδαλλός) εκτός πόλης. Οι νέες αυτές επιχειρήσεις, με τη μορφή εκτεταμένων ερευνών σε κελιά κρατουμένων, οι οποίοι σε πολλές περιπτώσεις είναι στοχευμένα πολιτικοί κρατούμενοι, διαφημίζονται ως πάταξη της εγκληματικότητας εντός των τειχών, της συστηματικής διαφθοράς μέρους του φυλακτικού προσωπικού και της υποτιθέμενης ασυδοσίας που επικρατεί στις φυλακές της χώρας. Τα ευρήματα ωστόσο των ερευνών αυτών αφορούν κυρίως αντικείμενα μιας καθημερινότητας . Καθημερινότητα την οποία οι κρατούμενοι απλώς προσπαθούν να κάνουν πιο άνετη, και που ακόμα κι αν κάποια, όπως τα κινητά, μπορεί να είναι παράνομα, είναι κομμάτι μιας ευρύτερης συζήτησης για τα οφέλη που θα είχαν στη θετική ψυχολογία των εγκλείστων. Από την άλλη παρουσιάζονται ως ευρήματα, δήθεν αποκαλυπτικά της ανεξέλεγκτης κατάστασης που επικρατεί στις φυλακές, αντικείμενα που είναι καθόλα νόμιμα όπως τηλεοράσεις, σκληροί δίσκοι με δικογραφίες, και ψηφιακές συσκευές αναπαραγωγής ήχου και εικόνας (usb), τα οποία όχι μόνο δικαιούνται να έχουν οι κρατούμενοι, αλλά και ελέγχονται εξονυχιστικά από τεχνικούς για την πιθανότητα να έχουν κάτι ο επιλήψιμο.
Προφανής σκοπός αυτού του κλίματος είναι να εμφανιστεί ως απαραίτητη και αναγκαία η θέσπιση πιο αυστηρού καθεστώτος κράτησης, όπως εξάλλου έχει εξαγγελθεί μεσούσης της καραντίνας, από το γραφείο της Γενικής Γραμματέως Αντεγκληματικής Πολιτικής Σόφιας Νικολάου, με χρονικό ορίζοντα εφαρμογής τον Ιούνιο. Την εικόνα αυτή λοιπόν μιας δήθεν ανεξέλεγκτης κατάστασης, προσπαθούν να εκμεταλλευτούν, με την αγαστή φυσικά συνεργασία των ΜΜΕ, σε μια προσπάθεια να βρει κοινωνική γείωση το σχέδιο που ετοιμάζουν. Ένα σχέδιο για φυλακές, όπου πολιτικοί και άλλοι κρατούμενοι που δεν είναι κατάλληλα πειθαρχημένοι, με ότι μπορεί να σημαίνει αυτό, θα διαβιούν σε ειδικά διαμορφωμένες συνθήκες, με περισσότερα μέτρα ελέγχου και παρεμβατικότητας στην έτσι κι αλλιώς περιορισμένη ζωή τους. Μια φυλακή μέσα στη φυλακή, με ατελείωτους αυστηροποιημένους κανονισμούς, με την αστυνομία διαρκώς παρούσα και τη δυνατότητα να επεμβαίνει όποτε νομίζει.
Ο σχεδιασμός τέτοιων φυλακών, που ετοιμάζεται να λειτουργήσει πρότυπα για μια ακόμα φορά στο κατάστημα υψίστης ασφαλείας του Δομοκού, εντάσσεται και στη γενικότερη ατζέντα της παρούσας πολιτικής διαχείρισης της κεντρικής εξουσίας, όσον αφορά τον πόλεμο με το μέτωπο της “τρομοκρατίας” και του “εξτρεμισμού” αλλά και το επικοινωνιακό παιγνίδι χτισίματος του προφίλ μιας κυβέρνησης προσηλωμένης στην Τάξη και την Ασφάλεια. Είναι ακόμα ένας τρόπος να πάρει η άλλη πλευρά το προβάδισμα μέσα στο γενικότερο κοινωνικό ανταγωνισμό και να κατακτήσει περισσότερο έδαφος και χώρο πάνω σε κεκτημένα αγώνων που έχουν δοθεί με αγώνες τόσο των μέσα όσο και των έξω. Είναι μέρος μια γενικότερης προσπάθειας αντεπίθεσης ενάντια στον κόσμο που αγωνίζεται για ευγενείς αξίες, για αξιοπρέπεια, για ισότητα, δικαιοσύνη και ελευθερία, μέρος του γενικότερου κοινωνικού πολέμου που εντείνεται και οξύνεται με πρωτοβουλία των από τα πάνω σε μια χρονική συγκυρία που θεωρούν ευνοϊκή για τους ίδιους.
Καμία πειθαρχική δίωξη στις εξεγερμένες κρατούμενες της Θήβας
Κανένα καθεστώς εξαίρεσης – Καμιά πειθαρχική φυλακή στον Δομοκό ούτε πουθενά
Από τις ΗΠΑ ως την Ελλάδα αλληλεγγύη στους αόρατους αυτού του κόσμου
Διαδήλωση: Πέμπτη 18 Ιουνίου – Μοναστηράκι 18:30
Συνέλευση αλληλεγγύης
στους φυλακισμένους, φυγόδικους και διωκόμενους αγωνιστές
