Δημοσιεύτηκε στο facebook από τον Tasos Karagiorgos και αναδημοσιεύτηκε από πολλούς φίλους. Μεταφέρεται όπως ακριβώς δημοσιεύτηκε.
Συνέβη σήμερα τό πρωί στό Περιβολάκι τής Νίκαιας (08/02).
Εξω από τή σχολή οδηγών τού Μελισσανίδη είναι πεσμένος ένας ηλικιωμένος περίπου 70 ετών ΤΕΛΕΙΩΜΕΝΟΣ.
Γύρω του καμμιά δεκαριά από τούς μπάτσους πού ήταν εκεί προκειμένου νά ”περιφρουρήσουν” τήν εκδήλωση γιά τή μάχη τής Κοκκινιάς πού έκαναν τά παιδιά τού αντιεξουσιαστικού χώρου, οί οποίοι δέν ήξεραν τί νά κάνουν.
Είμαστε εκεί κάνα δεκάλεπτο περιμένοντας τό ασθενοφόρο, ό ανθρωπος είχε μελανιάσει, δέν είχε σφυγμό, τά μάτια καρφωμένα στό πουθενά, είχε σχεδόν φύγει.
Ξαφνικά σκάνε δυό πιτσιρικάδες, ”αναρχικοί, περιθωριακοί, κακά παιδιά” μέ μιά αγωνία καί ένα πάθος σάν νά κείτοταν ό πατέρας τους κάτω, έπεσαν πάνω στόν παππού, ό ένας μέ μαλάξεις καί ό άλλος μέ τεχνητές αναπνοές.
Ηταν τέτοια ή αγωνία καί ή τρέλλα πού τούς είχε πιάσει γιά νά σώσουν μιά ζωή, πού κυριολεκτικά μείναμε όλοι κάγκελο μπροστά στή προσπάθεια πού κάνανε.
Μετα από λίγη ώρα καί τρελλές προσπάθεις τών δυό λεβεντόπαιδων, ό άνθρωπος πού μέχρι πρίν πέντε λεπτά είχε κλείσει ραντεβού ”ψηλά” άρχισε νά δίνει σημάδια ζωής, άρχισε νά παίρνει κάποιες ανάσες καί έδειχνε νά επανέρχεται, ακριβώς τήν ίδια στιγμή πού έφθανε τό ασθενοφόρο, τό οποίο τόν πήρε γιά τό κοντινότερο νοσοκομείο.
Τά παιδιά έφυγαν έτσι αθόρυβα όπως ήρθαν γιά νά ξαναπάνε στήν εκδήλωση τους, (εκδήλωση πού ”τιμάνε μέ τήν απουσία τους” οί ”νοικοκυραίοι” καί νομοταγείς κάτοικοι τής περιοχής), έχοντας προφανώς σώσει μιά ανθρώπινη ζωή, μπροστά στά μάτια τών ανήμπορων ”ανθρώπων τής τάξης” πού μετά από λίγο θά τους παρακολουθούν καί θά τους κυνηγάνε σάν νά πρόκειται γιά εγκληματίες.
Οταν ρώτησα τόν γαλονά πού ήταν παρών σέ όλο τό συμβάν άν έχει νά μού πεί κάτι, δείχνοντάς του μέ νόημα τούς δυό λεβέντες πού κατηφόριζαν πρός τή πλατεία, μέ κοίταξε αμήχανα καί κούνησε τό κεφάλι σάν νά μού έλεγε….καταλαβαίνω, όμως δέν είχε καταλάβει απολύτως τίποτα.
Δέν έχει όμως καμμιά σημασία.
Σημασία έχει ότι σώθηκε μιά ανθρώπινη ζωή, από δυό παιδιά πού ή….κοινωνία, οί νοικοκυραίοι, οί πουθενάδες καί οί μυρωδιάδες έχουν θέσει στό περιθώριο, έτσι απλά, επειδή τό σύστημα τούς τό επιβάλλει καί αυτοί τό δέχονται.
Εγώ προσωπικά υποκλίθηκα μπροστά στό μεγαλείο ψύχης αυτών τών παλληκαριών καί πιστεύω ειλικρινά πώς ελπίδα υπάρχει, όσο υπάρχουν τέτοια νέα παιδιά.
ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ (δικό μου και παίρνω την ευθύνη του)
Ζήτω η Ζωή !
Να θυμόμαστε πού και πού τα βασικά. Γιατί με την πολύ “καταστροφή του υπάρχοντος ” και το “μίσος ταξικό” θα έχουμε πρόβλημα να εξηγήσουμε όχι στους άλλους ανθρώπους αλλά και στον ίδιο μας τον εαυτό σε λίγο σε τι διαφέρουμε από τα Μαύρα Κρίνα. Βέβαια όσο μένουμε άπραγοι επί της ουσίας καθότι τόσο μα τόσο μόνοι/ες τόσο ο θυμός , η ματαιωμένη δίψα για ριζική ανατροπή, θα γίνεται αδιέξοδο μίσος κι ελάχιστη διάθεση για δημιουργική αντίσταση. Τώρα αν το βαφτίσουμε και μίσος ταξικό δεν τρέχει τίποτα. Μιζέρια είναι κατά βάση κι αδιέξοδο. Κι όσο χυδαίο είναι το “αναρχοφασίστες” και το “μελανοχίτωνες” των καριόληδων της ηγεσίας του κκε και της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς ( δεν ξεχνάμε κι ας κατεβαίνουμε μαζί στο δρόμο, δεν την ξαναπατάμε) Κι όσο άδικο κι αν είναι να απομονώνει κανείς στιγμές και σιγκοντάροντας τον Πρετεντέρη (στο πρίμο) να λέει ξετσίπωτα και ισοπεδωτικά ότι οι “αναρχικοί μόνο σπάνε καίνε”. Άλλο τόσο χυδαίο και άδικο είναι να συγχρωτιζόμαστε με κόσμο που εξαντλεί την αναρχική του (ψευδή συνείδηση) ταυτότητα στο αντιμπά και αντιφά και να ξετελεύει με κάθε άλλου είδους ανάλυση εξαντλώντας τη θεωρία του σε ένα “κάτω το κράτος και το κεφάλαιο”. Ή θα μπούνε συνδιαμορφωμένα αλλά σαφή όρια ή πολύ προτού αφομοιωθούμε, ενσωματωθούμε, σκύψουμε, ηττηθούμε ή ότιδήποτε θα έχουμε προ πολλού αλλοτριωθεί από μια απίστευτη εξομοίωση με το πρόσωπο του τέρατος. Θα λέμε αναρχοατομικισμός και δε θα καταλαβαίνουμε το οξύμωρο. Δεν μπορεί να ανεχόμαστε ακόμα ανέκδοτα όπως “καταστροφή του υπάρχοντος” χωρίς επεξεργασμένη σε αδρές έστω γραμμές αντιπρόταση για μια καλύτερη αφήγηση του κόσμου. Δεν υπάρχει “μίσος ταξικό” , “μίσος αντεθνικό”, “μίσος έκφυλο” (sic) ή “έμφυλο” που να έχει τίποτα να πει σε εμάς τους ίδιους ή την κοινωνία αν δε συνδυάζεται με το “Ζήτω η Ζωή! ” Στην πράξη. Κάθε μέρα. Όσο αντέχουμε. Ζήτω η Ζωή !
Y.Γ. Δεν μπορεί γαμωτοχριστό μου οι Ζαπατίστας να μην έχουν στρατιωτικοποιήσει πλήρως τις κοινότητές τους ενώ για χρόνια δέχονται συνεχείς επιθέσεις κάθε είδους από παραστρατιωτικούς, δεν μπορεί παλιοί Ελασίτες σαν τον μπαρουτοκαπνισμένο το μακαρίτη τον Μπαρμπα Γιάννη που ερχόταν κάθε μέρα στην κατάληψη όσο ζούσε να μην γέμισαν την ψυχή τους με μίσος για τον αντίπαλο παρά την ακλόνητη και συγκροτημένη εναντίωσή τους και να βλέπεις παιδιά που η μόνη σχέση τους με πόλεμο είναι τα συνθήματα της εξέδρας και η τελετουργική βία των πορειών να μιλάνε για “μίσος” και μόνο για “μίσος. Αλλά αυτή είναι μόνο η μία πλευρά…
[youtube http://www.youtube.com/watch?v=-tvG7R3Rs2M&w=420&h=315])
