Xιλή: Απάντηση στο κάλεσμα «Shit nations-Squat the world» 7 χρόνια μετά το θάνατο του συντρόφου Mauricio Morales

Στο πλαίσιο των συζητήσεων και των προτάσεων σχετικά με τις καταλήψεις και τους αντιεξουσιαστικούς χώρους, θα θέλαμε να μοιραστούμε κάποιες από τις εμπειρίες, τους συλλογισμούς και τις προτάσεις μας σχετικά με το κάλεσμα για το «Shit nations – squat the world» που προτάθηκε από τους συντρόφους στην Ελλάδα, θέλοντας να διαδόσουμε τη κριτική και την αυτοκριτική του αγώνα ενάντια στην εξουσία, 7 χρόνια μετά το θάνατο του αναρχικού συντρόφου Mauricio Morales.

Μέσα σε αυτά τα χρόνια έχουμε υπάρξει αρκετοί σύντροφοι όπου ένα σημαντικό κομμάτι της πολιτικής μας ωριμότητας εξελίσσεται με τη συμμετοχή μας σε διάφορες διαδικασίες σε αυτόνομους αναρχικούς/αντιεξουσιαστικούς χώρους. Κατειλημμένοι χώροι όπως οι La Krota, Sacco y Vanzetty, La Idea, και άλλα αυτόνομα κοινωνικά κέντρα, αποτελούν χώρους-κλειδιά για την ανάπτυξη, την όξυνση και την διάχυση εξεγερτικών δράσεων σε τοπικό πλαίσιο στη πόλη του Σαντιάγο για αρκετά χρόνια.

Μερικοί από εμάς που συμμετείχαμε σε συνελεύσεις, συζητήσεις και αγκιτάτσιες που αναπτύχθηκαν σε τέτοιους χώρους, ανακαλούμε στη μνήμη μας τέτοιες εμπειρίες σα να έγιναν χθες, παίρνοντας φρέσκες αναμνήσεις ενός γενικού πλαισίου εξεγερτικών αναβρασμών που δε πέρασαν απαρατήρητοι από την εξουσία και την κοινωνία τους.

Ήταν τότε που η εξουσία είδε μέσα σε τέτοιους χώρους τον κίνδυνο της κοινωνικής ειρήνης, διότι μέσα σε αυτούς τους χώρους εμφανιζόταν μια προοπτική εξέγερσης που συνυπήρχε ταυτόχρονα μαζί με εμπρηστικές/βομβιστικές επιθέσεις και συγκρούσεις αναρχικών στους δρόμους. Μετά το θάνατο του συντρόφου Mauricio Morales τον Μάιο του 2009, η καταστολή ενάντια σε καταλήψεις και αυτόνομα αντιεξουσιαστικά κέντρα αυξήθηκε.

Η συλλογική απάντηση ήταν σφοδρή, υπερασπίζοντας τους χώρους ακόμα και αντιμετωπίζοντας τις αστυνομικές εισβολές, όπως και έγινε στην περίπτωση της κατάληψης Sacco & Vanzetty μετά τον θάνατο του συντρόφου Mauricio Morales όπου η αστυνομία προσπάθησε να εισβάλλει στη κατάληψη.

Ένα χρόνο αργότερα, το 2010 αρκετοί από αυτούς τους χώρους θα δεχόντουσαν εισβολή και θα έκλειναν από την εξουσία, συλλαμβάνοντας 10 συντρόφους και κατηγορώντας τους για συμμετοχή στις εμπρηστικές/βομβιστικές επιθέσεις. Ήταν η επονομαζόμενη «Υπόθεση Βόμβες».

Έχει τονιστεί σε άλλες αναλύσεις και κείμενα, ότι η συλλογική απάντηση σε μια τέτοια επίθεση από την εξουσία το 2010 ΄δεν ήταν τόσο μαχητική όσο θα μπορούσε να είναι και ότι ακόμα και κάποιοι άνθρωποι επέλεξαν να «υποχωρήσουν», να «αναθεωρήσουν» και καμουφλάροντας με ιδεολογικό μανδύα έναν φόβο που πολλούς μας είχε καταλάβει αλλά δε μας είχε παραλύσει όλους, μιας που αρκετοί από μας αποφασίσαμε να συνεχίσουμε διαδίδοντας ανοιχτά την εξέγερση στις εν λόγω δύσκολες στιγμές. Η ιστορία μίλησε από μόνη της.

Οι προτάσεις οργάνωσης βασισμένες στη τάση της άτυπης οργάνωσης και της μόνιμης επίθεσης, είναι κάποιοι από τους πυλώνες που έχουν χτιστεί –στη περίπτωση μας- κυρίως μέσα στην ένταση συζητήσεων και συνελεύσεων μεταξύ συντρόφων σε αυτόνομους χώρους. Και παρόλο που η διακίνηση τέτοιων ιδεών σταμάτησε να έχει τη δυναμική και τη παρουσία που υπήρχε πριν από τις συλλήψεις για την «Υπόθεση Βόμβες», παρέμειναν ζωτικά στοιχεία της ζωής μας στον αγώνα, χωρίς να παραδινόμαστε ή να να κάνουμε έστω και ένα βήμα μεταμέλειας και σχετικοποίησης των αρχών μας.

Το να ενισχύουμε τις πεποιθήσεις μας-και όχι να τις κάνουμε πέρα απ’τη καθημερινότητα μας- ήταν σε κάθε «θύελλα» το θεμέλιο που μας βοήθησε να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε, με τις πληγές και τις ουλές μας, αλλά άθικτοι στον αγώνα μας ενάντια στην εξουσία.

Σήμερα συνεχίζουν να υπάρχουν καταλήψεις και αυτόνομοι χώροι. Η διάγνωση είναι πάνω κάτω η ίδια σύμφωνα με αυτά που είπαν και οι σύντροφοι από την Ελλάδα: η πλειοψηφία αυτών –τουλάχιστον στο Σαντιάγο- είναι χώροι εναλλακτικής στέγης και διασκέδασης. Παρ’όλα αυτά υπάρχουν ακόμα σε άλλους χώρους αναπτυσσόμενα αναρχικά εγχειρήματα τα οποία αποτελούν τις βάσεις του αγώνα ενάντια στην εξουσία, αναζητώντας μέρη για συνελεύσεις, συζητήσεις και άτυπη οργάνωση του αγώνα για την ολική απελευθέρωση.

Είναι η επιθυμία μας εγχειρήματα σαν αυτά να οραματίζονται και να ενισχύονται ακόμα περισσότερο, αλλά είναι επίσης σημαντικό το αναρχικό μένος ενάντια στην εξουσία να εξαπλωθεί παντού.

Γι’αυτό χρειάζεται να επιτρέψουμε ατομικές πρωτοβουλίες και να προωθήσουμε εγχειρήματα αντιεξουσιαστικής προπαγάνδας και δράσης, πηγαίνοντας πέρα από το νεποτισμό της άμεσης δράσης, ενισχύοντας την πολύμορφη δράση που γεμίζει τους δρόμους της προπαγάνδας εγείροντας την σύγκρουση με την εξουσία, έτσι ώστε να μετατρέψουμε ξανά τις καταλήψεις και τους χώρους συνάντησης σε επαναστατικά οχυρά αντιεξουσιαστικής αλληλεπίδρασης και δημιουργίας συζητήσεων για τον αγώνα, διοργανώνοντας πορείες και ακατάβλητες παρεμβάσεις στους δρόμους που διακόπτουν την κανονικότητα των πολιτών αλλά και χτυπάνε το υπάρχον με κάθε πιθανό μέσο.

Μόνο η πραγματοποίηση αυτών των πρωτοβουλιών θα φέρει τον αναρχικό χώρο πίσω στη θέση του όπου θα αποτελεί έναν πραγματικό εξεγερτικό κίνδυνο για τα σχέδια της εξουσίας, σαν ένα αστέρι με κοφτερές αιχμές που διασκορπίζει το χάος στις μητροπόλεις του πολιτισμένου κόσμου, στοχεύοντας πάντα στην απελευθέρωση ανθρώπων, ζώων και γης.

Να σπάσουμε τον κομφορμισμό και την εικόνα της εξέγερσης ως μια νεανική μόδα. Να προπαγανδίσουμε την αναρχία. Ας γίνουμε επικίνδυνοι για την εξουσία….

ΜΕ ΤΟΝ MAURICIO MORALES ΣΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΜΑΣ ΜΝΗΝΗ…

ΝΑ ΠΡΟΩΘΗΣΟΥΜΕ, ΝΑ ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΒΕΛΤΙΩΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ, ΤΑ ΕΓΧΕΙΡΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΕΣ ΣΤΟ ΠΟΛΕΜΟ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ!

Sin Banderas Ni Fronteras, πυρήνας αντιεξουσιαστικής αγκιτάτσιας.

Μάιος 2016.
sinbanderas.nifronteras@riseup.net

Μεταφραστικό εγχείρημα Ραδιοφραγμάτων