Λάβαμε 01/02/2021
Η Μαρία Β. δολοφονήθηκε από μπάτσους στο διαμέρισμα της στο Βερολίνο ένα χρόνο πριν στις 24.01.2020, όταν ο συγκάτοικος της κάλεσε την αστυνομία επειδή ένιωθε να απειλείται απ’ την ίδια. Τέσσερις αστυνομικοί διέρρηξαν το διαμέρισμα της και ένας από αυτούς τη πυροβόλησε θανάσιμα.
Στις 24.01.2021 έλαβε χώρα συγκέντρωση μπροστά στο σπίτι της Μαρίας εις μνήμην της.
Το παρακάτω κείμενο μεταφράστηκε από το site attaque.noblogs.org, διαβάστηκε φωναχτά και μοιράστηκε ως φυλλάδιο.
Ποιά αλήθεια, Ποιά δικαιοσύνη?
Οι “καταχρήσεις” της αστυνομίας. Οι αστυνόμοι που χαράσσουν, προσβάλλουν, βιαιοπραγούν, ακρωτηριάζουν, βιάζουν. Οι υπηρέτες του έθνους μιλούν γι’ αυτά σαν να ήταν ασυνήθιστα και μεμονωμένα περιστατικά, συνέπειες άτυχων περιστάσεων, η στη χειρότερη περίπτωση εξαιτίας κάποιων “χαλασμένων καρπών”. Και όλος αυτός ο πρόλογος υπάρχει για να πουν ότι ως σύνολο, γυναίκες και άντρες αστυνομικοί είναι γενναίοι ιππότες στην υπηρεσία του κοινού καλού. Και σε κάθε περίπτωση η δουλειά τους είναι απαραίτητη για την κοινωνία.
Μια στιγμή μόνο χρειάζεται να ανοίξεις τα μάτια, για να συνειδητοποιήσεις ότι η βία είναι η ουσία της εξουσίας. Μία αυθαίρετη βία που συνήθως συγκαλύπτεται η θεωρείται κάτι φυσιολογικό, λες και το να εκμεταλλεύεσαι, να επιτίθεσαι, να φυλακίζεις και να δολοφονείς κάποιον θα μπορούσε να είναι φυσιολογικό.
Πολύ συχνά, όταν προκύπτουν περιστατικά αστυνομικής βίας, τα θύματα ή και οι αγαπημένοι / συγγενείς τους καταδικάζουν αυτή την συμπεριφορά μόνο στη συγκεκριμένη υπόθεση που εμπλέκονται. Η ύπαρξη του αστυνομικού θεσμού και η εξουσία που εξυπηρετεί σχεδόν ποτέ δεν αμφισβητείται. Η αστυνομία σκότωσε κάποιον; Τα αγαπημένα του πρόσωπα πιέζουν, κάνουν σιωπηλές πορείες, καταπνίγουν τον θυμό τους και προσπαθούν να ηρεμήσουν την οργή εκείνων που φωνάζουν για εκδίκηση. Καταγγέλλουν τις ρατσιστικές, φασιστικές, αντιδημοκρατικές συμπεριφορές ορισμένων αστυνομικών. Απευθύνονται στον νόμο, στον νόμο που υπάρχει ακριβώς για την υπεράσπιση της κυριαρχίας και της εκμετάλλευσης.
Πόσο συχνά ακούμε το αίτημα για «αλήθεια και δικαιοσύνη»; Αλήθεια, καθώς η «εγκληματική» συμπεριφορά κάποιου αστυνομικού αναγνωρίζεται (και έτσι αποκαθίσταται η «σωστή» συμπεριφορά). Δικαιοσύνη, καθώς τιμωρούνται οι υπεύθυνοι (έτσι ώστε το σύστημα να παραμένει το ίδιο). Και σε ποιόν γίνεται η ερώτηση? Στη δικαιοσύνη, αυτή των δικαστηρίων, μα φυσικά! Αυτή η δικαιοσύνη για την οποία λειτουργούν οι μπάτσοι και που χωρίς αυτή δεν θα υπήρχε αστυνομία. Ποια αλήθεια και ποια δικαιοσύνη λοιπόν; Εκείνων που η δικαιοσύνη, μέσο της πολιτικής, οικονομικής και ηθικής δύναμης, θα εξουσιάζει εμάς.
Όλα αυτά τα μέσα για να επιδοκιμαστεί η εξουσία και οι υπηρέτες της. Είναι ένας φαύλος κύκλος από τον οποίο δεν υπάρχει πλέον πιθανότητα να ξεφύγεις εφόσον μπεις.
Η εξουσία μερικές φορές μπορεί να θεωρήσει χρήσιμη την τιμωρία (σχεδόν πάντα με συμβολικό τρόπο, αλλά αυτό δεν είναι το πρόβλημα) μιας συμπεριφορά της αστυνομίας που θεωρείται υπερβολική. Βρισκόμαστε σε μια δημοκρατία, μην το ξεχνάμε αυτό! Και τα «παράπονα» των ανθρώπων, εάν θέτουν υπό αμφισβήτηση μόνο μερικές λεπτομέρειες του συστήματος, όχι ολόκληρο το σύστημα, είναι χρήσιμα για αυτό. Η εξουσία μπορεί να διορθώσει τις δικές της αδυναμίες και υπερβολές, ενώ ταυτόχρονα δίνει την εντύπωση ότι παίρνει στα σοβαρά τα προβλήματα της. Αυτό τη καθιστά ισχυρότερη: εξαλείφει τα ψεγάδια που προκύπτουν κατά τη λειτουργία της.
Όσο θα υπάρχει αστυνομία, θα υπάρχει αστυνομική βία, είτε κατά λάθος είτε επιτηδευμένα, όποτε η εξουσία αποφασίζει να καταφύγει στις εφεδρικές δυνάμεις της. Αλλά σε συνηθισμένες καταστάσεις, η επιβολή του νόμου είναι πολύ πιο αποτελεσματική εάν φαίνεται να φροντίζει για τα δικαιώματα των πολιτών. Έτσι, το παραμύθι της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων μπορεί να συνεχιστεί…
Ποιος πιστεύει στον καλό αστυνομικό; Παραμένει αστυνομικός και κάνει τη βρώμικη δουλειά του καλύτερα (με λιγότερη αντίσταση και τριβή) από τον σκληρό αστυνομικό. Αλλά ας φανταστούμε για μια στιγμή ότι μια τέλεια «ευγενική», «δημοκρατική» αστυνομική δύναμη που σέβεται τα υποτιθέμενα «δικαιώματά μας» είναι δυνατή. Τι θα σήμαινε αυτό; Ότι, από την άλλη πλευρά, ο πληθυσμός θα ήταν επίσης «ευγενικός».
Μια εξουσία που καλύπτεται με τη μάσκα της δημοκρατίας, αυτό το κολοσσιαίο ψέμα, θα έχει όλο της το ενδιαφέρον σε μία αστυνομική δύναμη που δεν θα έκανε σχεδόν καθόλου χρήση βίας ή και καθόλου. Αυτό θα σήμαινε ότι από την άλλη πλευρά θα υπάρχουν υποκείμενα που θα υπακούουν χωρίς δεύτερη σκέψη, τυφλά υπάκουοι.
Όσοι επιθυμούν μια αστυνομική δύναμη που να κάνει «καλά» τη δουλειά της σημαίνει ότι ζητούν την πληρέστερη υποβολή. Δεν θα υπήρχε πλέον ανάγκη για το γκλοπ, γιατί ο καθένας μας θα είχε ήδη έναν αστυνομικό, τον πιο ισχυρό απ ‘όλους και όλα, στο ίδιο μας το μυαλό.
Το βασικό πρόβλημα βρίσκεται αλλού και όχι στην δεδομένη βία της αστυνομίας. Βρίσκεται στην ίδια την ύπαρξη της αστυνομίας, στην ίδια την ύπαρξη του κράτους που υπηρετούν, στην ίδια την ύπαρξη μιας κοινωνίας που βασίζεται στην εξουσία και την υποτέλεια.
Γι ‘αυτό δεν θέλουμε καμία αστυνομία, ούτε καν την πιο δημοκρατική, ειδικά την πιο δημοκρατική. Όχι μόνο επειδή οι μπάτσοι είναι δολοφόνοι. Αλλά επειδή το σύστημα που υπερασπίζονται και επιβάλλουν, ο κόσμος που χρειάζεται την αστυνομία, είναι εξίσου θανατηφόρα. Επειδή δεν θέλουμε πλέον καμία εξουσία. Επειδή θέλουμε να είμαστε ελεύθεροι.
ΠΗΓΗ: https://malacoda.noblogs.org/post/2021/01/28/a-un-anno-dalla-morte-di-maria-ammazzata-da-uno-sbirro-berlino-24-01-2021/
