Toν Ιούλιο του 2012, ενώ δεν είχε καταλαγιάσει ακόμα η κατάσταση με τα ACTA/SOPA και μόλις είχαν διαρρεύσει οι σχετικές πληροφορίες (λίγες τότε), δημοσιοποιούσαμε το θέμα με το Trans–Pacific Partnership (ΤΡΡ), βλέποντας αρκετές από τις προεκτάσεις που θα είχε αυτό. Αυτό είχε βαφτιστεί ως “στρατηγική-οικονομική συμφωνία” με νομοθετικές ρυθμίσεις, έχοντας όμως και ισχυρό πέπλο συγκάλυψης. Προσπαθώντας, όπως όλοι, να συγκεντρώσουμε πληροφορίες γι’ αυτό, επειδή ήταν πλέον σαφές πως διέλυε θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα, επιφέροντας ακόμα γεωπολιτικές και οικολογικές ανατροπές στον πλανήτη, αντιλαμβανόμασταν πως είναι “απλά” μια τυπική διαδικασία, η – ας την πούμε – επίσημη ημερομηνία που θ’ αναφέρονται οι ιστορικοί του μέλλοντος, όταν θα θέλουν να σηματοδοτήσουν την στιγμή που ο πλανήτης και οι πληθυσμοί περάσανε στην εποχή της απόλυτης δυστοπίας.
ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ
Η Συμμαχία Ψηφιακού Εμπορίου (Digital Trade Coalition, DTC), στην οποία συμμετέχουν βιομηχανίες από τους τομείς του Διαδικτύου και της υψηλής τεχνολογίας, πιέζει τους αντιπροσώπους στις διαπραγματεύσεις για την ΤΤΙΡ να άρουν τους φραγμούς που εμποδίζουν τις ελεύθερες ροές προσωπικών δεδομένων από την Ευρώπη προς τις ΗΠΑ.
Στο στόχαστρο έχουν μπει και οι προδιαγραφές ποιότητας στο πεδίο της διατροφής. Η αμερικανική βιομηχανία κρέατος επιδιώκει να επιτύχει την κατάργηση του ευρωπαϊκού κανονισμού που απαγορεύει την εισαγωγή κοτόπουλων, τα οποία έχουν απολυμανθεί με χλώριο, ή χοιρινού κρέατος με ρακτοπαμίνη.
Η δικτατορία των «αγορών» δείχνει το πιο αδιάλλακτο πρόσωπό της στα ζητήματα του χρηματοπιστωτικού τομέα. Πέντε χρόνια μετά την εκδήλωση της κρίσης των τοξικών ομολόγων, οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι διαπραγματευτές έχουν συμφωνήσει ότι η ρύθμιση του χρηματοπιστωτικού συστήματος πρέπει να αποτελέσει παρελθόν.
- Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή, ώστε να ενημερωθούν και αυτοί που δεν γνωρίζουν ακόμα:
ΤΤΡ
Είναι μέσα Νοεμβρίου 2013, όταν οι σύμβουλοι και όλος ο θίασος των κυβερνώντων (ΗΠΑ, Αυστραλία, Καναδάς, Μεξικό, Ιαπωνία, Χιλή, Μαλαισία, Νέα Ζηλανδία, Περού, Σιγκαπούρη, Μπρουνέι, Βιετνάμ) που μετείχαν στην συνάντηση κορυφής με αντικείμενο την εν λόγω συμφωνία ΤΤΡ, στο Σολτ Λέικ Σίτι της Γιούτα (19-24 Νοεμβρίου), τρέχουν να κανονίσουν τους ξύλινους λόγους και τα διακανονίστηκα, ψάχνοντας τρόπους ώστε να γίνει αποδεκτό χωρίς αντιρρήσεις από τις κοινωνίες και κυρίως πώς να τα μπαλώσουν στο πιο αμφιλεγόμενο, κεφάλαιο που δεν είναι άλλο από αυτό περί πνευματικής ιδιοκτησίας.
Όλα αυτά γίνονται με μεγάλο μυστικισμό γύρω από το όλο θέμα και μάλιστα σε κάθε επίπεδο. Για παράδειγμα, μέλη του αμερικανικού Κογκρέσου μπορούν να διαβάσουν επιλεγμένα μόνο τμήματα της Συνθήκης, με εξαιρετικά περιοριστικούς όρους και υπό αυστηρή εποπτεία ενώ, όπως είχε αποκαλυφθεί στο παρελθόν, μόνο τρία άτομα σε κάθε εμπλεκόμενο κράτος-μέλος μπορεί να έχει πλήρη πρόσβαση στο περιεχόμενο της συνθήκης.
Όμως η αλήθεια είναι πως αυτό έχει βάσεις αρκετά πιο πίσω και συγκεκριμένα στο 1998, όταν μια διαρροή στον Τύπο δεν άφησε τα σχέδιο της Πολυμερούς Συμφωνίας για τις Επενδύσεις (ΠΣΕ) να προχωρήσουν. Το σχέδιο έδινε την δυνατότητα σε πολυεθνικές εταιρίες να μηνύουν και να ζητούν αποζημιώσεις από τα κράτη των οποίων ο πολιτικός προσανατολισμός, η εργατική και περιβαλλοντική νομοθεσία είχαν ως αποτέλεσμα τη μείωση των κερδών τους.
Συνοπτικά θα λέγαμε πως η Trans-Pacific Partnership (TPP) είναι μια τεράστια, μυστική συμφωνία μεταξύ 12 χωρών η οποία σκοπεύει να δώσει πρωτοφανή ισχύ και προνόμια στις πολυεθνικές. Με βάση αυτήν την συμφωνία, οι πολυεθνικές θα μπορούν να καταφεύγουν σε ειδικά, διεθνή δικαστήρια και να μηνύουν τις κυβερνήσεις μας όταν πιστεύουν πως οι νόμοι μας θίγουν και τα κέρδη τους! Ουσιαστικά θα τους δοθεί η δύναμη να εμποδίζουν την εφαρμογή οποιουδήποτε νόμου έρχεται σε κόντρα με τα συμφέροντά τους, όπως για παράδειγμα ο έλεγχος των γενετικά μεταλλαγμένων προϊόντων, τα δικαιώματα των εργαζομένων, την ιδιωτικότητά μας, την δικαιοσύνη, το περιβάλλον και την διατροφή μας και την ελευθερία μας παντού και όχι μόνο στο διαδίκτυο.
Το ίδιο διάστημα όμως (Νοέμβρη 2013), έρχεται μια διαρροή στοιχείων από το Wikileaks, λόγω και της μεγάλης επίδρασης που αναμένεται να έχει η συμφωνία στους τομείς των φαρμάκων και των βιολογικών πατεντών, των εκδόσεων, των διαδικτυακών υπηρεσιών, αλλά και των πολιτικών ελευθεριών, ενώ παρουσιάζει τα σημεία διαφωνίας ανάμεσα στα 12 μελλοντικά κράτη μέλη. Ο ιδρυτής του Wikileaks, Τζούλιαν Ασάνζ, υπογράμμισε τους κινδύνους της TPP, τονίζοντας:
Αν θεσπιστεί, το καθεστώς αυτών των συμφωνιών θα καταπατά τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ελευθερία της έκφρασης, θα τσαλαπατά τις άδειες πνευματικών δικαιωμάτων (Creative Commons). Αν μιλάς, γράφεις, εκδίδεις, σκέφτεσαι, χορεύεις, τραγουδάς ή εφευρίσκεις, αν παράγεις ή καταναλώνεις τροφή, αν είσαι άρρωστος ή σκοπεύεις να αρρωστήσεις, θα βρίσκεσαι στο «στόχαστρο» της ΤPP.
Καθώς το Wikileaks έριξε φως σ’ αυτήν την απάτη, το κύμα αντίδρασης ολοένα και μεγαλώνει καθώς εδώ έχουμε ένα καθαρό πραξικόπημα των πολυεθνικών με τις κυβερνήσεις να παίζουν τον ρόλο του θύματος και του θύτη. Ειρωνεία και ψέμα από κάθε κατεύθυνση που, έτσι κι’ αλλιώς, εξυπηρετούν τους ίδιους σκοπούς και χάρη αυτών υπάρχουν.
Συν τ’ άλλα, μιλάει για την ποινικοποίηση χρήσης του διαδικτύου με μη δηλωμένα κριτήρια, αναλαμβάνοντας τον ρόλο του μπάτσου οι ISPs, σταματώντας κάθε ιδιωτικότητα των χρηστών και ξεκινώντας νομικές διαδικασίες σύλληψής τους, με κριτήρια καταπάτησης πνευματικών δικαιωμάτων και χωμένο σε αυτό και κάτι περί κινδύνων εθνικής κυριαρχίας (sic). Δίνει επίσης και το δικαίωμα της λογοκρισίας με αφαίρεση και απαγόρευση περιεχομένου σε ιστοσελίδες και υπηρεσίες, όπου με διάφορα κριτήρια θεωρούνται μη αρεστές (είναι τόσο θολό και αυτό, που περιλαμβάνει τα πάντα που δεν αρέσουν σε κάποια κυβέρνηση / καθεστώς (τα ίδια πράγματα είναι). Οι πρώτες διαπραγματεύσεις των ΗΠΑ για την εμπορική συμφωνία λαμβάνουν χώρα το 2008. Η συνάντηση κορυφής στην Γιούτα συνιστά τον 20ο κύκλο μυστικών διαπραγματεύσεων. Μέσα σε αυτά τα χρόνια, οι εργασίες σχεδιασμού και διαπραγμάτευσης έχουν παραμείνει στο σκοτάδι, ενώ οι μόνες πληροφορίες που έχουν φτάσει στο κοινό για το περιεχόμενό της προέρχονται από διαρροές.
ΤΤΙΡ
Να προσθέσουμε, πως η TPP αποτελεί πρόδρομο για την επίσης μυστική συνθήκη ΤΤΙΡ (Transatlantic Trade and Investment Partnership), που αφορά τις εμπορικές και εταιρικές σχέσεις επενδύσεων, ανάμεσα στις ΗΠΑ και την Ευρωπαϊκή Ένωση, συμφωνία για την οποία οι διαπραγματεύσεις ξεκίνησαν τον Ιανουάριο του 2013 και προωθείται εδώ και πολλά χρόνια από τον Διατλαντικό Οικονομικό Διάλογο (Trans-Atlantic Business Dialogue, TABD), ένα λόμπι που σήμερα είναι πιο γνωστό με την ονομασία Trans-Atlantic Business Council (TABC). Αυτό το φόρουμ πλούσιων επιχειρηματιών, το οποίο δημιουργήθηκε το 1995, υπό την αιγίδα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του αμερικανικού υπουργείου Εμπορίου, υποστηρίζει ένθερμα έναν πολύ εποικοδομητικό «διάλογο» μεταξύ των οικονομικών ελίτ των δύο ηπείρων, της αμερικανικής κυβέρνησης και των Ευρωπαίων επιτρόπων στις Βρυξέλλες.
Το TABC είναι ένα διαρκές φόρουμ που επιτρέπει στις πολυεθνικές να συντονίζουν τις επιθέσεις τους κατά των πολιτικών γενικού συμφέροντος, οι οποίες ακόμη διαθέτουν ερείσματα στις δύο πλευρές του Ατλαντικού. Για να γίνει αντιληπτή η σημασία και το μέγεθος των δύο συνθηκών, πρέπει να σημειωθεί πως οι χώρες της TTP αντιπροσωπεύουν μια αγορά 792 εκατ. ανθρώπων και περισσότερο από το 40% του παγκοσμίου ΑΕΠ, ενώ συνδυαστικά οι δυο συνθήκες καλύπτουν περισσότερο από το 60% του παγκόσμιου ΑΕΠ.
Tα στοιχεία αυτά τα συγκεντρώσαμε τον Δεκέμβρη του 2013 και τα παρουσιάσαμε τότε μ’ ένα αναλυτικό άρθρο: Trans-Pacific Partnership: Το νέο νομοσχέδιο υποδούλωσης είναι εδώ.
Λίγο αργότερα, τον Μάρτη του 2014, με κάποιες γνωστοποιήσεις και διαρροές που προέκυψαν, έγινε σαφές πως οι ίδιες οι πολυεθνικές θα μπορούν απευθείας και νομιμοποιημένα να καταδικάζουν με βαριές αποζημιώσεις τα κράτη και άρα τους φορολογούμενους, όταν η νομοθεσία της χώρας θα περιορίζει τα κέρδη τους. Ασφάλεια τροφίμων, προδιαγραφές τοξικότητας, ενέργεια, φυσικοί πόροι, ελευθερία στο διαδίκτυο είναι τομείς ελεγχόμενοι αλλά και λέξεις κενές περιεχομένου εάν δεν μετουσιώνουν το νόημά τους σε χρήμα και κερδοφορία στον ετήσιο ισολογισμό των εταιρειών. Χρησιμοποιώντας την «ανάπτυξη» και την «πρόοδο» ως θέσφατα, ιδιωτικοί πολυεθνικοί κολοσσοί επιβάλλουν το κυρίαρχο μοντέλο οικονομικής ανάπτυξης που στρέφεται κατά της ίδιας της ζωής. Στην πραγματικότητα, η «ανάπτυξη» μετράει την μετατροπή της φύσης σε κεφάλαιο, και των φυσικών πόρων σε εμπορεύματα. Και αυτό, αν το σκεφτούμε καλύτερα, έχει άμεσες συνέπειες στο δεύτερο συστατικό μετά ατό οξυγόνο που χρειαζόμαστε ως οργανισμοί για να επιβιώσουμε, στην διατροφή δηλαδή.
Η περίπτωση της Moνσάντο είναι ένα καλό παράδειγμα αυτού που εκείνη την εποχή, το είδαμε πιο αναλυτικά με το άρθρο: Διατροφικές Πατέντες: Φυτρώνουν και ας μην τις σπέρνουν.
TISA
Με τις υφιστάμενες δυσκολίες εκείνη την εποχή και τις αντιρρήσεις ορισμένων χωρών να επικυρώσουν στο σύνολό της αυτήν την συμφωνία, οι διεργασίες, έγιναν πιο διπλωματικά στρατηγικές και έτσι προέκυψε το TISA. Και αυτό φυσικά κάτω από πέπλα μυστικότητας αφού το εν λόγω σχέδιο έχει χαρακτηρισθεί ως άκρως απόρρητο και πρέπει να κρατηθεί μυστικό, όχι μόνο κατά την διάρκεια των διαπραγματεύσεων αλλά και, πέντε χρόνια μετά αφού τεθεί σε ισχύ, ήρθε στην επιφάνεια μετά από πληροφορίες που δόθηκαν και έβγαλε τοWikileaks.
Σύμφωνα με το κείμενο που διέρρευσε, στόχος της εν λόγω συμφωνίας TISA είναι η παγίωση του εμπορικού μοντέλου έσχατης απορρύθμισης της δεκαετίας του 1990. Πώς; Απλούστατο˙ θα απαγορεύεται οι χώρες να βελτιώνουν τις δημοσιονομικές ρυθμίσεις τους. Σύμφωνα με το σχέδιο του Παραρτήματος που αφορά τις Χρηματοοικονομικές Υπηρεσίες (Financial Services Annex), συν των άλλων, θεσπίζονται και νόμοι οι οποίοι θα ευνοούν την επέκταση των χρηματοπιστωτικών πολυεθνικών σε άλλες χώρες. Πώς; Απαγορεύοντας τους οιουσδήποτε νόμους που βάζουν τέτοια εμπόδια. Η εν λόγω συμφωνία έγινε τον Απρίλιο του 2014 μετά από γύρο διαπραγματεύσεων.
Το είχαμε δει αναλυτικότερα τον Ιούλη του 2014: TISA: Εμπορική Συμφωνία για Παγκόσμια Οικονομική Απορρύθμιση.
ΤΤΙΡ και CETA
Έχοντας πλέον γίνει η επεξεργασία όλων αυτών, καλύπτοντας κάθε τυχόν υφιστάμενο κενό, αυτήν ακριβώς την στιγμή (Σεπτέμβρης 2015), φτάσαμε να βρισκόμαστε αντιμέτωποι, με δυο συμφωνίες, τις TTIP και CETA. Πιο συγκεκριμένα, η Ευρωπαϊκή Ένωση σχεδιάζει με απόλυτη μυστικότητα να υπογράψει δύο εμπορικές συμφωνίες με τις ΗΠΑ (TTIP) και τον Καναδά (CETA), οι οποίες απειλούν σχεδόν κάθε πτυχή της ζωής μας: τα κεκτημένα δεκαετιών στην εργατική νομοθεσία, την προστασία του περιβάλλοντος και της διατροφής μας, το σύστημα δικαιοσύνης, την ιδιωτικότητά μας και τελικά την ίδια την ελευθερία μας, ως και αυτή την δημοκρατία που επικαλούνται οι εξουσίες. Οι συμφωνίες αυτές περιλαμβάνουν ζητήματα μείζονος σημασίας, όπως η διευθέτηση διαφορών επενδυτή-κράτους και οι κανόνες σχετικά με την κανονιστική συνεργασία, και αποτελούν απειλή για την δημοκρατία που επικαλούνται και το γράμμα του νόμου της! Έτσι θα επέλθει υποβάθμιση των εργασιακών, κοινωνικών, περιβαλλοντικών, ιδιωτικών και καταναλωτικών προτύπων, καθώς και απορρύθμιση των δημόσιων υπηρεσιών (όπως το νερό) και των πολιτιστικών αγαθών μέσα από αδιαφανείς διαπραγματεύσεις.
Μέσα από την TTIP, οι επιχειρήσεις αποκτούν το δικαίωμα συμμετοχής στη δημιουργία νομοθεσίας ήδη από το πρώτο στάδιο της σύλληψής της και, το σημαντικότερο, να μηνύουν τις εθνικές κυβερνήσεις για δισεκατομμύρια αν θεωρούν ότι τα συμφέροντά τους βλάπτονται.
Να θυμίσουμε πως γι’ αυτές τις διαρροές “ευθύνεται” το Wikileaks, καθώς εδώ και καιρό έχει ξεκινήσει καμπάνια ανταμοιβής με 100.000 ευρώ, για διαρροές σχετικά με την Συμφωνία Διατλαντικής Εμπορικής και Επενδυτικής Συνεργασίας (Trans-Antlantic Trade and Investment Partnership, TTIP).
ΕΠΙΛΟΓΟΣ;
Πολλές οργανώσεις και οργανισμοί έχουν ξεκινήσει δράσεις διαμαρτυρίας, τόσο με συγκεντρώσεις δικτυακών υπογραφών (πχ η Greenpeace), αλλά και με συγκεντρώσεις σε διάφορες πόλεις.
Το μόνο βέβαιο είναι πως όλο αυτό είναι πλέον δρομολογημένο και μια κοινωνία σαν αυτήν που περιγράφει το Rollerball και ο Νευρομάντης, όπου κυριαρχούν αδίστακτες πολυεθνικές, έχοντας χωρίσει τον κόσμο σε ζώνες ελέγχου, δεν είναι και τόσο μακρυά και καθόλου sci-fi. Άλλωστε, αυτού του είδους τις κοινωνιες, τις οραματίζονται ήδη αρκετοί και ο όρος: “νεοφιλελευθερισμός” είναι πλέον ως δεδομένο σε οικονομική και κοινωνική δομή. Βέβαια, το TTIP και τα υπόλοιπα, στην πράξη θα δείξουν πως άλλο ο οραματισμός, και άλλο η πραγματικότητα.
Το γεγονός είναι πως δεν θα έχουμε κανένα ατομικό δικαίωμα, ούτε καν την έννοια της “ελεύθερης μετακίνησης”, μα ούτε καν και στην επιβίωση άπαντες, καθώς πλέον ο ουρανός, οι θάλασσες, τα βουνά, οι ανάσες μας, θα ανήκουν στις πολυεθνικές. Θα έχουν βέβαια – όσοι μπορούν να πληρώσουν για κάποιο είδος τροφής και νερού – ασφάλεια. Οι δυνάμεις καταστολής θα είναι παντού. Με φυσική και ηλεκτρονική παρουσία, ελέγχοντας τα πάντα για την “ασφάλεια”.
Θα έχουμε επίσης ποδόσφαιρο και θέαμα. Και καταναλωτικά αγαθά που, έστω και αν χρειαστεί να δουλέψουμε ένα χρόνο γι’ αυτά, θα τα αποκτούμε. Το TTIP είναι εδώ και αποτελεί ταφόπλακα.
via osarena.net
