To λοιπόν, πήγα να πάρω «καλά ρούχα» σήμερις για μια κοινωνική υποχρέωση. Μπήκα σε ένα μαγαζί με κουστουμιές να κοιτάξω διάφορα. Δίπλα ένα παιδί με σύνδρομο down. Παραδίπλα μια μαμά γύρω στα 45 με την 15 χρόνη κόρη της.
Το παιδί με το σύνδρομο down πρέπει να ήταν γύρω στα 5-6. Η πιτσιρίκα λοιπόν έκανε ματάκια και γκριμάτσες στον πιτσιρικά κα εγώ του έκανα την γκριμάτσα κου-κου-τσά και ο πιτσιρίκος γέλαγε. Και σε κάποια φάση του χάιδεψε το κεφάλι η πιτσιρίκα και ο μικρός την πήρε αγκαλιά. Και πετάγεται η μάνα της και λέει στη μαμά του μικρού να «να μαζέψει το μούλικο μην κολλήσει τίποτα την κόρη της».
Η μάνα του πιτσιρίκου εξηγεί ότι δεν είναι «κολλητικό» το σύνδρομο down. Το ίδιο εξηγεί και η κόρη της. Εκείνη τίποτα. Ρωτάω μια πωλήτρια εάν έχουν σφουγγαρίστρα στο μαγαζί, μου λέει ότι έχουν και λούζω με καφέ την κυράτσα. Ο μικρός ξεκαρδιστικέ στα γέλια, η μάνα του ήθελε να μου κάνει δώρο ότι ήθελα να αγοράσω, η πιτσιρίκα έλεγε στη μάνα της «αυτά παθαίνεις άμα είσαι ρατσίστρια», η πωλήτρια επέμενε να μην σφουγγαρίσω του καφέδες και εγώ έκανα κου-κου-τσα στον μικρό.
[Θ]Αναδημοσίευση από : Ο Άκρατος
