ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΜΑΖΙΩΤΗ ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ
ΣΤΟ ΕΦΕΤΕΙΟ ΤΗΣ Α΄ ΔΙΚΗΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΣΤΙΣ 17/1/2017
ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ
Η επίθεση του Επαναστατικού Αγώνα στο υπουργείο Οικονομίας στις 12 Δεκεμβρίου 2005 ήταν μια απάντηση στις νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις που εφάρμοζε η τότε κυβέρνηση της ΝΔ του Καραμανλή η οποία τότε μόλις είχε καταρτίσει τον πρώτο προϋπολογισμό λιτότητας της θητείας της.
Η κυβέρνηση της ΝΔ και ο τότε υπουργός οικονομίας Γ. Αλογοσκούφης για να προωθήσουν το νεοφιλελεύθερο πρόγραμμα τους το οποίο συνίσταται στο πάγωμα των μισθών και των συντάξεων στην ιδιωτικοποίηση της δημόσιας περιουσίας, τον περιορισμό των δημοσίων δαπανών για την υγεία, την εκπαίδευση και το ασφαλιστικό σύστημα ενώ ενισχύουν και χρηματοδοτούν το μεγάλο κεφάλαιο, έθεσαν σε εφαρμογή το σχέδιο της απογραφής, δηλαδή δημοσιοποίησαν ότι η προηγούμενη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έδωσε ψεύτικα στοιχεία στην ΕΕ για το έλλειμμα της χώρας για να εισέλθει στην ευρωζώνη.
Με αυτόν τον τρόπο η κυβέρνηση της ΝΔ έθεσε υπό διεθνή οικονομικό έλεγχο την χώρα από την ΕΕ έτσι ώστε να περάσει και να εφαρμόσει πιο άνετα τις νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις που επέβαλλε και επέβλεπε η ΕΕ.
Έξι μήνες πριν, η ίδια κυβέρνηση με νομοσχέδιο του υπουργείου Απασχόλησης, του τότε υπουργού Π. Παναγιωτόπουλου στα ίδια πλαίσια των νεοφιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων, θεσμοθέτησε την ευέλικτη εργασία προς όφελος του κεφαλαίου και της εργοδοσίας βάζοντας τέλος στην πλήρη απασχόληση.
Κατάργησε ουσιαστικά το οχτάωρο, έδωσε το δικαίωμα στους εργοδότες να απασχολούν είτε λιγότερο είτε περισσότερο από 8 ώρες τους εργαζόμενους, κατάργησε την υπερωριακή αμοιβή και έδωσε στους επιχειρηματίες το δικαίωμα για αύξηση του ορίου απολύσεων πέραν του 5% που ίσχυε μέχρι τότε.
Αυτά ήταν ένα δείγμα της πολιτικής που άσκησε η τότε κυβέρνηση η οποία έκανε ουσιαστικά αναδιανομή του κοινωνικού πλούτου προς όφελος των πλουσίων και των ισχυρών, προς όφελος του κεφαλαίου.
Και ακριβώς αυτήν την πολιτική χτύπησε ο Επαναστατικός Αγώνας με τις ενέργειες του εκείνη την περίοδο, με τις βομβιστικές επιθέσεις του 2005 στα υπουργεία Οικονομίας και Απασχόλησης.
Οι νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις υιοθετήθηκαν τα τελευταία 25 χρόνια από όλες τις ελληνικές κυβερνήσεις που εναλλάχτηκαν στην εξουσία και από τη ΝΔ και από το ΠΑΣΟΚ.
Η πρώτη απόπειρα εφαρμογής τους έγινε την τριετία 1990-93 από την κυβέρνηση Μητσοτάκη η οποία όμως συνάντησε σφοδρές κοινωνικές αντιδράσεις, όπως π.χ. την βίαιη απεργία των εργαζομένων της ΕΑΣ ενάντια στην ιδιωτικοποίηση των δημοσίων συγκοινωνιών της Αθήνας.
Όμως άρχισαν να εφαρμόζονται σταδιακά και με επιτυχία την οκταετία της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ επί πρωθυπουργίας Σημίτη το διάστημα 1996-2004.
Αυτές οι μεταρρυθμίσεις που εφαρμόστηκαν είχαν ως αποτέλεσμα τη σταδιακή αποβιομηχάνιση της χώρας, την καταστροφή ενός μεγάλου τμήματος της εγχώριας βιομηχανικής υποδομής, την υποβάθμιση του δημόσιου ασφαλιστικού συστήματος με σκοπό την προώθηση της ιδιωτικής ασφάλισης, την καταστροφή της παραδοσιακής αγροτικής παραγωγής και τη συρρίκνωση της αγροτικής τάξης γιατί αυτό συνέφερε την ΕΕ, το άνοιγμα και την ενσωμάτωση της χώρας στις διεθνείς αγορές και αυτό έγινε με το γνωστό σκάνδαλο του χρηματιστηρίου το 1999 όταν το σύνολο της ελληνικής οικονομίας και οι ελληνικές επιχειρήσεις πέρασαν στον έλεγχο των μεγάλων καπιταλιστικών ομίλων του υπερεθνικού κεφαλαίου.
Αυτές οι μεταρρυθμίσεις είχαν επίσης ως αποτέλεσμα τη διόγκωση του δημόσιου δανεισμού από τις αγορές και την εκτόξευση του δημόσιου χρέους τα τελευταία 25 χρόνια, λεφτά με τα οποία χρηματοδοτήθηκαν επιχειρήσεις και επενδύσεις του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου εις βάρος των κοινωνικών αναγκών.
Αυτές οι μεταρρυθμίσεις ήταν το αποτέλεσμα του ευρωπαϊκού οράματος που ενστερνίστηκαν όλες οι κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης.
Η ένταξη στην ΕΟΚ και στην ΕΕ μετά τη συνθήκη του Μάαστριχτ, η ένταξη στην ευρωζώνη το 2002, οδήγησαν σταδιακά τη χώρα στο να μετατραπεί σε προτεκτοράτο των ανεπτυγμένων βιομηχανικών χωρών της Ευρώπης, τις οποίες η Ελλάδα δεν μπορούσε να ανταγωνιστεί οικονομικά και κατέληξε να εξαρτάται από τον δανεισμό από τις μεγάλες τράπεζες αυτών των κρατών και να είναι εισαγωγέας των προϊόντων τους.
Το 2005 σε μια εποχή που επικρατούσε στην Ελλάδα ένα κλίμα ευφορίας και ψεύτικης ευημερίας που στηριζόταν στον υπέρογκο δανεισμό και προπαγανδιζόταν από το κράτος ο μύθος της “ισχυρής Ελλάδας” και της “ισχυρής ελληνικής οικονομίας” που είναι προστατευμένη στη ζώνη του ευρώ, ο Επαναστατικός Αγώνας ήταν η μόνη οργάνωση και πολιτική συλλογικότητα που κόντρα στο κλίμα της εποχής ισχυριζόταν μέσα από τις προκηρύξεις με τις οποίες είχε αναλάβει την ευθύνη για τις επιθέσεις στα υπουργεία Οικονομίας και Απασχόλησης, ότι είναι απάτη η προπαγάνδα περί “ισχυρής Ελλάδας” και “ισχυρής ελληνικής οικονομίας” προστατευμένης στη ζώνη του ευρώ, ότι υπάρχει ένα τεράστιο δημόσιο χρέος –ήταν στο 114% του ΑΕΠ μετά τους ολυμπιακούς του 2004-, για την πληρωμή του οποίου, το ελληνικό κράτος δανείζεται ολοένα και περισσότερο με ακριβό επιτόκιο και ότι σε περίπτωση ξεσπάσματος μιας μεγάλης οικονομικής κρίσης, η χώρα θα βρεθεί σε πολύ δύσκολη θέση ακριβώς λόγω του τεράστιου δημόσιου χρέους.
Ουσιαστικά το 2005 προβλέπαμε τη σημερινή κατάσταση στην περίπτωση που ξεσπούσε μια μεγάλη οικονομική κρίση.
Λίγα χρόνια μετά επιβεβαιωθήκαμε αφού το 2007 ξέσπασε η τραπεζική κρίση στις ΗΠΑ, η οποία το 2008 διεθνοποιήθηκε και το 2009 άρχιζε να επηρεάζει την Ελλάδα αφού μετατράπηκε από τραπεζική κρίση σε κρίση χρέους.
Η σημερινή άθλια κατάσταση της ελληνικής κοινωνίας μετά την υπαγωγή το 2010 της χώρας στα προγράμματα του ΔΝΤ, της ΕΚΤ, της ΕΕ, με τα εκατομμύρια φτωχών, εξαθλιωμένων και πεινασμένων, με τους χιλιάδες νεκρούς που προκλήθηκαν από τα μέτρα των κυβερνήσεων, αυτή η κατάσταση προετοιμάστηκε τα προηγούμενα χρόνια με την πολιτική των νεοφιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων που εφάρμοζαν όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις τα προηγούμενα τουλάχιστον 25 χρόνια.
Αν κάποιοι λοιπόν πρέπει να κάτσουν στο εδώλιο του κατηγορούμενου, να απολογηθούν απέναντι σε έναν λαό εναντίον του οποίου διέπραξαν εγκλήματα κατ’ εξακολούθηση, ληστεία, απάτη, κλοπή, κατασχέσεις, κατάχρηση εξουσίας, δολοφονίες πολιτών, αυτοί είναι το σύνολο της πολιτικής ελίτ και των κυβερνήσεων Μητσοτάκη, Σημίτη, Καραμανλή, Γ. Παπανδρέου, Παπαδήμου, Σαμαρά και Τσίπρα, μαζί φυσικά με το σύνολο της οικονομικής ελίτ, που όλα αυτά τα χρόνια ήπιαν στην υγειά των κορόιδων που τους ψήφιζαν και τους εκμεταλλεύονταν.
Για να αποδοθεί μια τέτοιου είδους δικαιοσύνη, αυτό είναι ικανό να πραγματοποιηθεί μόνο από μια ένοπλη λαϊκή και κοινωνική επανάσταση, την οποία προπαγανδίζει ο Επαναστατικός Αγώνας από το 2003.
Νίκος Μαζιώτης
