Τοποθέτηση του Κώστα Σακκά σχετικά με την απεργία πείνας

0
830

ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΣΑΚΚΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ

Η δικαιοσύνη όπως και το σωφρονιστικό σύστημα είναι παράγωγα της κεντρικής αστικής πολιτικής εξουσίας και ως τέτοια ορίζονται -και καθορίζονται- από αυτήν. Η πρώτη δεν μπορεί ποτέ να δικαιώσει πραγματικά αφού ο ρόλος της είναι να προασπίζει τα συμφέροντα της κυρίαρχης αστικής τάξης -και όχι ένα διαταξικό δίκαιο-, ενώ η δεύτερη δεν μπορεί να επανεντάξει (η να σωφρονίσει), αφού το σωφρονιστικό σύστημα είναι αυτό που έχει ρόλο να «αποθηκεύει» τις κοινωνικές παραγωγικές δυνάμεις που περισσεύουν.. Είναι το ίδιο το σύστημα εξουσίας που γεννάει δομικά τον αποκλεισμό μεγάλου μέρους της κοινωνίας, κομμάτι των οποίων κατά βάση είναι και οι φυλακισμένοι.

Η φυλακή είναι ένα περιβάλλον στο οποίο στερείσαι κυριολεκτικά και με πραγματικό τρόπο τον ζωτικό σου χώρο. Η διεκδίκηση-προάσπιση των δικαιωμάτων που θα σου δώσουν στην πράξη τη δυνατότητα να τον διευρύνεις έστω και κατά λίγο, είναι ουσιαστικά η έκφραση της προσπάθειας του έγκλειστου ατόμου για την ίδια την επιβίωση.

Τη φυλακή δεν την επιλέγεις έστω και αν αυτή αποτελεί παρενέργεια δικών σου πράξεων. Το αν θα παραιτηθείς η θα επιβιώσεις όμως είναι καθαρά δική σου επιλογή, όπως δική σου επιλογή είναι και το αν θα παραιτηθείς η θα επιβιώσεις και στον έξω, τον “ελεύθερο” κόσμο, στον οποίο συχνά αγωνιζόμαστε για καλύτερες και αξιοπρεπέστερες συνθήκες επιβίωσης παράλληλα με την προώθηση τον ολικών απελευθερωτικών μας προταγμάτων.

Δεν υπάρχει διαχωρισμός μεταξύ των δύο αλλά ουσιαστικά αποτελούν το ενιαίο μωσαϊκό αυτού που ονομάζουμε αγώνα.

Η διαφορά είναι ότι στην απόλυτη πραγματικότητα της φυλακής η ελευθερία δεν ζει ούτε μέσα στα εισαγωγικά…

Για κάθε ζώο (ανθρώπινο ή μη), η ελευθερία είναι το ισχυρότερο ένστικτο καθώς είναι σύμφυτο με αυτό της επιβίωσης. Στα χρόνια που έχω περάσει μέσα στις φυλακές πάντα άδραχνα κάθε ευκαιρία, κάθε δυνατότητα που θα με έφερνε αξιοπρεπώς λίγο πιο κοντά, λίγο πιο γρήγορα, στην επανάκτηση της φυσικής μου ελευθερίας.

Μετά από σκληρούς αγώνες και πολυήμερες απεργίες πείνας που δόθηκαν στο παρελθόν, οι κρατούμενοι έχουν τη δυνατότητα να συμμετέχουν στις πανελλήνιες εξετάσεις που διεξάγονται κάθε χρόνο και να σπουδάσουν χορηγούμενοι εκπαιδευτικών αδειών. Ο νόμος είναι σαφής και ορίζει ξεκάθαρα τις δυνατότητες που δίνονται στον φυλακισμένο σπουδαστή.:

“Οι φοιτητές κρατούμενοι των Καταστημάτων Κράτησης της χώρας, έχουν δικαίωμα μετεγγραφής σε αντίστοιχο ή συναφές με το Τμήμα εισαγωγής τους Α.Ε.Ι. Τμήμα το οποίο εδρεύει σε Περιφερειακή Ενότητα όπου λειτουργεί το Κατάστημα Κράτησης στο οποίο κρατούνται κατά την ημερομηνία της αίτησης μετεγγραφής τους. Σε περίπτωση κατά την οποία στην Περιφερειακή Ενότητα όπου λειτουργεί το Κατάστημα Κράτησης δεν υπάρχει Τμήμα Α.Ε.Ι. ή συναφές Τμήμα με το Τμήμα εισαγωγής τους Α.Ε.Ι., τότε οι εν λόγω φοιτητές έχουν δικαίωμα μετεγγραφής σε αντίστοιχο ή συναφές με το Τμήμα εισαγωγής τους Α.Ε.Ι. Τμήμα, το οποίο εδρεύει σε όμορη Περιφερειακή Ενότητα εκείνης όπου λειτουργεί το Κατάστημα Κράτησής τους”

Πουθενά στην σχετική εγκύκλιο δεν αναφέρεται δυνατότητα εξ αποστάσεως φοίτησης αλλά αντίθετα προβλέπεται μεταγραφή του φοιτητή κρατουμένου ακόμα και σε συναφές ακόμα και αν δεν υπάρχει αντίστοιχο τμήμα με αυτό που έχει εισαχθεί, προκειμένου να μπορέσει να παρακολουθήσει δια ζώσης τα μαθήματα λαμβάνοντας εκπαιδευτικές άδειες από το κατάστημα κράτησης που βρίσκεται στον ίδιο νομό με το εκπαιδευτικό ίδρυμα. Είναι αδύνατο σε σχολές που έχουν υποχρεωτικά εργαστήρια και που η παρακολούθηση τους είναι υποχρεωτική να γίνει εξ αποστάσεως φοίτηση.

Για μένα προσωπικά το τμήμα αγροτικής ανάπτυξης του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου στο οποίο πέρασα ήταν η δεύτερη επιλογή, ακριβώς για το λόγο ότι είναι το μόνο τμήμα που έχει πλήρη και απόλυτη αντιστοιχία με την γεωπονική σχολή Αθηνών (η οποία ήταν η πρώτη), ώστε να διασφαλίσω πως μεταγραφή μου θα γίνει δεκτή και έτσι θα έχει νόημα η όλη διαδικασία.

Επίσης ξεκάθαρη είναι και η εγκύκλιος σχετικά με την υποχρεωτική άσκηση των δημοσίων ΙΕΚ, αντίστοιχων αυτού που λειτουργεί τα τελευταία 5 χρόνια στο κ.κ. Κορυδαλλού και την οποία διεκδίκησα με την απεργία πείνας αφού έχω ολοκληρώσει τα πρώτα δύο χρόνια της βασικής εκπαίδευσης του τμήματος γραφιστικής. :

“Η εξάμηνη Πρακτική Άσκηση (ή Μαθητεία) σε χώρους εργασίας, διάρκειας 960 ωρών, είναι υποχρεωτική για τους σπουδαστές των Ινστιτούτων Επαγγελματικής Κατάρτισης (Ι.Ε.Κ.) και θεωρείται απαραίτητη προϋπόθεση για την απόκτηση Βεβαίωσης Επαγγελματικής Κατάρτισης (άρθρο 23 του Ν. 4186/2013 για την «Αναδιάρθρωση της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και λοιπές διατάξεις»).

Μέσω της Πρακτικής Άσκησης ή της Μαθητείας, οι καταρτιζόμενοι των Ι.Ε.Κ. ενισχύουν τις γνώσεις και τις δεξιότητές τους και αποκτούν επαγγελματική εμπειρία σε συναφείς με την κατάρτισή τους κλάδους, σε θέσεις που προσφέρονται από φορείς και επιχειρήσεις του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα.” (η πρακτική άσκηση στο κ.κ.Κορυδαλλού . πραγματοποιείται στο τυπογραφείο της φυλακής)

Κατά τη διάρκεια της απεργίας βρισκόμουν στην απομόνωση και στερούμουν την δυνατότητα ουσιαστικής επικοινωνίας. Προς αποκατάσταση της αλήθειας και κυρίως της κοινής λογικής οφείλω να αναφέρω κάποια πράγματα τώρα που είμαι σε θέση να το πράξω.

Στις 17/9, μια μέρα μετά την ολοκλήρωση της δίκης μου στη Θεσσαλονίκη, αντί να επιστρέψω στον Κορυδαλλό όπου κρατούμουν για 15 μήνες (σε πρώτο χρόνο λόγω δικαστηρίου που βρισκόταν σε εξέλιξη και σε δεύτερο επειδή φοιτούσα στο ΙΕΚ), θα μεταχθώ χωρίς καμία ειδοποίηση στις φυλακές Νιγρίτας Σερρών.

Αντιδρώντας σε αυτήν την παράλογη και εντελώς αδικαιολόγητη απόφαση που είχε ως συνέπεια τη διακοπή των σπουδών μου στο ΙΕΚ (πρακτική άσκηση) και τη διαδικασία εγγραφής-μεταγραφής στη σχολή μου, πραγματοποίησα και τότε απεργία πείνας, την οποία λανθασμένα δεν κοινοποίησα αφού με διαβεβαίωναν μέσω του δικηγόρου μου πως πρόκειται για γραφειοκρατικό λάθος και ότι άμεσα θα επιστρέψω στην φυλακή που κρατούμουν. Η μεταγωγή μου τότε πραγματοποιήθηκε μετά από πέντε μέρες απεργίας πείνας ύστερα από απόφαση που εξέδωσε η Κεντρική Επιτροπή Μεταγωγών κάνοντας δεκτό το αίτημα που είχα υποβάλει με αριθμό πρωτοκόλλου 12796-18/9/20, και με το οποίο ζητούσα να μεταχθώ εκ νέου στο κ.κ. Κορυδαλλού για λόγους σπουδών.

Λιγότερο από ένα μήνα μετά θα και συγκεκριμένα ξημερώματα της 7/11 και πρώτη μέρα της επιβολής του γενικού lock down, θα μεταχθώ χωρίς καμία ειδοποίηση και εντελώς αναίτια ΞΑΝΑ στο κατάστημα κράτησης της Νιγρίτας Σερρών!…

Σύμφωνα με την ανακοίνωση -απάντηση της γεν.γραμ., αυτό που οδήγησε στην εκ νέου μεταγωγή μου, ήταν ότι “εξέλειπαν οι λόγοι για την παραμονή μου στον κ.κ. Κορυδαλλού”, αποσιωπώντας την προηγούμενη απόφαση που είχε εκδώσει και πάλι η ΚΕΜ, σύμφωνα με την οποία οι λόγοι τότε δεν εξέλειπαν ….Δηλαδή στις 21/9 οι λόγοι ήταν επαρκείς ενώ στις 7/11 έπαψαν να είναι…

Είναι προφανές και αυτονόητο ότι για να αναιρέσει την προηγούμενη απόφαση της η επιτροπή κάτι προέκυψε και από τη στιγμή που δεν υπήρξε κάποιο περιστατικό που να την δικαιολογεί, το μόνο που μπορεί να προέκυψε ήταν κάποια νέα παρέμβαση. Είναι γνωστό πως από μια φυλακή μπορεί να σε διώξει ή το υπουργείο ή η διεύθυνση του καταστήματος και αυτό φυσικά το γνωρίζει και η Ο.Σ.Υ.Ε. που βιάστηκε να πάρει θέση. Προφανώς λοιπόν η μεταγωγή μου διατάχθηκε από την διεύθυνση του Κορυδαλλού και το υπουργείο την εκτέλεσε όπως γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις.

Αυτά όπως είπα και πριν προς αποκατάσταση της αλήθειας αλλά και της κοινής λογικής.

Κλείνοντας να ξεκαθαρίσω πως δεν έχω διάθεση να αναμοχλεύσω ξανά το ζήτημα ούτε και να κάνω κατάχρηση του δημοσίου διαλόγου. Για μένα προσωπικά, το θέμα θεωρείται λήξαν.

Αυτή τη στιγμή στα 16 από τα 32 σωφρονιστικά καταστήματα υπάρχουν επιβεβαιωμένα κρούσματα covid19 ενώ μετράμε ήδη δύο νεκρούς. Οι φυλακές της χώρας στο σύνολο τους είναι υπερπλήρεις και ξεπερνάνε κατά πολύ τη δυναμική τους. Μιλάμε για φύλακες με κρατούμενους να κοιμούνται στα πατώματα, μιλάμε για φύλακες χωρίς Ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, μιλάμε για φυλακές χωρίς ειδικούς χώρους για τον διαχωρισμό των κρουσμάτων, μιλάμε για φύλακες στην επαρχία που κόβεται το νερό για ώρες ολόκληρες με αποτέλεσμα οι κρατούμενοι να μην μπορούν να πλύνουν ούτε τα χέρια τους, μιλάμε για φύλακες που παρά τα δεκάδες κρούσματα από τον περασμένο μήνα δεν τα έχει επισκεφτεί ο ΕΟΔΥ ,μιλάμε για φύλακες στις οποίες έχει πέσει ένα πέπλο σιωπής και κανένας δεν βρίσκεται να μιλήσει για τις ανθρώπινες ψυχές που ζούνε σε αυτές…

Μόνη λύση στη σημερινή δυστοπική πραγματικότητα των σωφρονιστικών καταστημάτων είναι η αποσυμφόρηση τους.

ΟΙ ΖΩΕΣ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ ΜΕΤΡΑΝΕ

ΚΩΣΤΑΣ ΣΑΚΚΑΣ
Φυλακές Κορυδαλλού 22/11/2020

Αρχική δημοσίευση στις 22/11/2020 στο athens.indymedia.org