ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΑΠΑΓΩΓΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ 3ΩΡΗΣ ΟΜΗΡΙΑΣ ΜΟΥ
Την Τετάρτη 13 Νοεμβρίου, στις 2 και μισή το μεσημέρι και ενώ περίμενα το λεωφορείο στην πλατεία Κάνιγγος για να επιστρέψω στο σπίτι μου, με προσεγγίζει ένα όχημα τύπου τζιπ και με αστραπιαίες κινήσεις κατεβαίνει ένα άτομο δηλώνοντάς μου ότι είναι από κρατική ασφάλεια και πριν προλάβω να αντιδράσω μου ανακοινώνει ταυτόχρονα εξακρίβωση και προσαγωγή και με βίαιες κινήσεις με έσπρωξε στο εσωτερικό του οχήματος. Από αυτό το σημείο ξεκινάει το χρονικό της τρίωρης απαγωγής μου από τις κρατικές δυνάμεις καταστολής.
Στο εσωτερικό του οχήματος μετέβαιναν τρία άτομα (οδηγός καλυμμένος με full face, συνοδηγός και ο τρίτος που με “συνόδευε” στο πίσω κάθισμα), άρχισα από τη πρώτη στιγμή να διαμαρτύρομαι για την απαγωγή μου και σε ερωτήσεις για το πού μεταφέρομαι μου απαντούσαν με ειρωνικά σχόλια τύπου “είναι έκπληξη”. Στην προσπάθεια μου να επικοινωνήσω με συντρόφους μου άρχισαν να με απειλούν ότι θα μου σπάσουν το τηλέφωνο μου. Η παραμονή μου στο όχημα διήρκησε αρκετή ώρα κάνοντας συνεχώς βόλτες στο κέντρο της Αθήνας σε μια προσπάθεια να με αποπροσανατολίσουν αλλά περίμεναν και οι ίδιοι να λάβουν εντολές για το πού τελικά θα μεταφερθώ και πως θα συνεχιστεί η ομηρία μου. Μετά από τηλεφώνημα πού δέχτηκε ο συνοδηγός η εντολή είχε έρθει: Κατεχάκη κ Κηφισίας. Φτάνοντας στο σημείο διακρίνω ένα άλλο όχημα τύπου τζιπ μαύρου χρώματος, από το οποίο κατέβηκε οπλισμένος άνδρας με full face και προσέγγισε το όχημα στο οποίο με κρατούσαν. Ενεργώντας πολύ γρήγορα άνοιξε την πίσω πόρτα από την πλευρά πού καθόμουν, μου φόρεσε κουκούλα στο κεφάλι, με κατέβασε από το όχημα και μου πέρασε χειροπέδες. Στην ερώτηση του ασφαλίτη “πού την πηγαίνετε, έχουμε εντολή για προσαγωγή” η απάντηση ήρθε αστραπιαία “τώρα αναλαμβάνουμε εμείς”.
Μετά την επιβίβαση μου στο δεύτερο όχημα συνέχισα να διαμαρτύρομαι για την απαγωγή μου και στις επανειλημμένες ερωτήσεις μου για το ποιοι είναι, αν ανήκουν σε κάποια υπηρεσία και πού με μεταφέρουν, εισέπραξα την απόλυτη σιωπή. Στη συνέχεια οδηγήθηκα στη ΓΑΔΑ και οι απαγωγείς μου με οδήγησαν σε κάποιον από τους ορόφους του κτιρίου. Όντας διαρκώς κουκουλωμένη με περιφέρανε στους διαδρόμους του ορόφου με μοναδικό σκοπό να με αποπροσανατολίσουν και να χαθεί κάθε αίσθηση του χώρου και του χρόνου. Ξαφνικά μου αφαιρούν την κουκούλα από το κεφάλι μου και συνειδητοποιώ πως βρίσκομαι σε ένα σκοτεινό κελί με τους βασανιστές μου να με απειλούν πως θα σαπίσω εκεί μέσα. Αυτό διήρκησε ελάχιστα και αφού μου φορέθηκε πάλι η κουκούλα στο κεφάλι συνεχίστηκε η περιφορά μου στους διαδρόμους του ορόφου. Στη συνέχεια κατέληξα σε ένα δωμάτιο και αφού με έβαλαν να καθίσω στη μοναδική καρέκλα πού είχε μέσα, μου έβγαλαν την κουκούλα, ενώ παρέμεινα με τις χειροπέδες πισθάγκωνα. Αυτό πού αντίκρισα ήταν τρεις οπλισμένους άντρες με full face, ο ένας να στέκεται από πίσω μου και οι άλλοι δύο μπροστά να με κοιτάνε χωρίς να μιλάνε για κάποια ώρα. Στην ερώτηση μου ποιος είναι ο λόγος της απαγωγής μου δεν πήρα κάποια απάντηση. Εν συνεχεία προχώρησαν σε ανάκριση και άρχισαν τις ερωτήσεις .Αρχικά επικεντρώθηκαν στο αν γνωρίζω τον σύντροφο Δ.Χ. και αν ξέρω πού βρίσκεται, αν γνωρίζω τον σύντροφο Β.Σ., καθώς και ερωτήσεις για άλλους συντρόφους και φίλους με τους οποίους διατηρώ προσωπική και συντροφική σχέση. Τους ενημέρωσα ότι δεν πρόκειται να απαντήσω σε καμία από τις ερωτήσεις τους και ότι αν μου καταλογίζουν οποιαδήποτε κατηγορία θέλω να επικοινωνήσω με τον δικηγόρο μου. Η απάντηση από μεριάς τους ήταν ότι δεν πρόκειται για σύλληψη ,επομένως δεν δικαιούμαι να καλέσω δικηγόρο. Στη συνέχεια μου έδειξαν φωτογραφίες που απεικόνιζαν την παρουσία μου σε παρεμβάσεις διεθνιστικής αλληλεγγύης και άρχισαν να γνωστοποιούν γεγονότα της καθημερινής μου ζωής στο πολιτικό και κοινωνικό πεδίο. Πιο συγκεκριμένα μου ανέφεραν την παρουσία μου στις δικαστικές αίθουσες των φυλακών Κορυδαλλού δίπλα στο πλευρό των έγκλειστων συντρόφων. Επίσης μου ανέφεραν τις συχνές επισκέψεις μου στο νοσοκομείο για ένα πρόβλημα υγείας πού αντιμετωπίζω το τελευταίο διάστημα καθώς και ένα ταξίδι πού πραγματοποίησα στην πόλη από την οποία κατάγομαι.
Κατά τη διάρκεια της ανάκρισης μου σύντροφος μου άρχισε να με αναζητεί στη ΓΑΔΑ ενώ είχε ενημερώσει δικηγόρο. Αυτό πού εισέπραξε από τους υπαλλήλους του μπατσομέγαρου ήταν ότι δεν έχουν λάβει γνώση για προσαγωγή και συνεχίστηκε με ειρωνείες του τύπου “πως κάνεις έτσι για 2 ώρες”. Όταν οι απαγωγείς μου έλαβαν γνώση ότι με αναζητούν άτομα του συντροφικού μου περιβάλλοντος επίσπευσαν την ανάκριση εκφράζοντας ανησυχίες για την εμπλοκή δικηγόρου. Στο τέλος αφού μου έλυσαν τις χειροπέδες για να μαζέψω τα προσωπικά μου αντικείμενα πού αδειάσανε από το σακίδιο μου, μου φορέσανε ξανά κουκούλα και χειροπέδες και με οδήγησαν στην έξοδο του κτιρίου. Έτσι έληξε η απαγωγή μου και η τρίωρη ομηρία μου από τις δυνάμεις καταστολής του ελληνικού κράτους.
Η νεοεκλεγείσα κυβέρνηση της ΝΔ – παίρνοντας τη σκυτάλη από τη σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές της 7ης Ιούλη- έχει εξαπολύσει μια λυσσαλέα επίθεση σε βάρος των χαμηλών κοινωνικών στρωμάτων, των εργαζομένων, των φοιτητών και μαθητών, των προσφύγων και μεταναστών και σε κάθε αντιστεκόμενο κομμάτι της κοινωνίας. Ο νέος “αναπτυξιακός” νόμος, η κατάργηση του ασύλου, η διατήρηση των στρατοπέδων συγκέντρωσης, η επαναφορά της ομάδας ΔΕΛΤΑ καθώς και η ψήφιση του νέου ποινικού κώδικα αποτελούν την αναβάθμιση του οπλοστασίου του κράτους πού στόχο έχει να καθυποτάξει κάθε κοινωνική και ταξική αντίσταση και να αλυσοδέσει ακόμα πιο σφιχτά τους καταπιεσμένους και εκμεταλλευόμενους αυτού του τόπου.
Σε ένα ειδικότερο πλαίσιο στο στόχαστρο της κατασταλτικής εκστρατείας πού έχει κηρύξει η ακροδεξιά κυβέρνηση της ΝΔ είναι οι εστίες και οι δομές αγώνα του αναρχικού χώρου και η γειτονιά των Εξαρχείων. Μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα ορδές μπάτσων έχουν εισβάλει στη γειτονιά εκκενώνοντας καταλήψεις πού δραστηριοποιούνται σύντροφοι και συντρόφισσες καθώς και καταλήψεις στέγης προσφύγων και μεταναστών οι οποίοι οδηγούνται στα κολαστήρια της Π.Ράλλη και σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Η ωμή αστυνομική βία, οι καθημερινές σεξιστκές και ομοφοβικές επιθέσεις και η διατήρηση και ενίσχυση των χακί καθαρμάτων των ΜΑΤ έχουν θέσει μία ολόκληρη περιοχή σε διαρκή πολιορκία. Αυτή η συνθήκη αποτελεί την επιστροφή στην “κανονικότητα” πού θέλουν να επιβάλλουν οι σημερινοί διαχειριστές των κοινωνικών υποθέσεων.
Τις τελευταίες μέρες έχει καλλιεργηθεί ένα κλίμα τρομοϋστερίας με αφορμή τις συλλήψεις στην υπόθεση “εξάρθρωσης της οργάνωσης Επαναστατική Αυτοάμυνα”. Οι κατασταλτικές δυνάμεις εισβάλουν σε σπίτια, έχουν απαγάγει συντρόφους και συντρόφισσες και τους έχουν οδηγήσει στα ανακριτικά γραφεία της ΓΑΔΑ σε μία προσπάθεια να διασπείρουν το φόβο και να ποινικοποιήσουν φιλικές και συντροφικές σχέσεις. Σε πλήρη σύμπνοια και τα ΜΜΕ που διψούν για αίμα, βομβαρδίζουν το φιλοθεάμον κοινό με ρεπορτάζ πού κάνουν λόγο για “τρομοκράτες πού θα αιματοκυλούσαν την χώρα” για “έρευνες για ασύλληπτα μέλη” κ.α.
Η επιχείριση της απαγωγής και της τρίωρης ομηρίας μου εντάσσεται στις συνθήκες πού συνοπτικά έχω περιγράψει σε αυτό το κείμενο. Δηλώνω δημόσια και προς πάσα κατεύθυνση πως δεν τρομοκρατούμαι από τέτοιου είδους άθλιες ενέργειες του κράτους και των μηχανισμών του. Παρά τα όσα προσδοκούν τους διαβεβαιώ ότι θα συνεχίσω να μάχομαι μέσα από τις γραμμές του αναρχικού αγώνα ενάντια στους γδάρτες των ζωών μας και των πολιτικών πού έχουν επιβάλει οι ντόπιες και διεθνείς ελίτ. Θα συνεχίσω να στέκομαι στο πλευρό των πολιτικών κρατουμένων και διωκόμενων αγωνιστών, των καταπιεσμένων και εκμεταλλευόμενων όλου του κόσμου μιας και εγώ η ίδια αποτελώ κομμάτι αυτής της τάξης. Στα πλαίσια της διεθνιστικής αλληλεγγύης θα συνεχίσω να υπερασπίζομαι την Επανάσταση των λαών της Β.Α. Συρίας και τη σθεναρή αντίσταση τους, τον εξεγερμένο λαό της Χιλής, τις εξεγερμένες ζαπατιστικές κοινότητες στο Μεξικό, τη διαρκή αντίσταση του παλαιστινιακού λαού, τις κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις πού λαμβάνουν χώρα σε κάθε γωνιά του πλανήτη.
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
Ανθούλα Καραγιάννη
Παρασκευή 16 Νοεμβρίου 2019
Πρωτότυπη δημοσίευση 16/11/2019
via athens.indymedia.org
