Μεσημέρι Τρίτης και χαζεύω στο Internet… Αγωνία για την δόση, αγωνία για το Eurogroup, Αγωνία για τις Τράπεζες…Αγωνία, αγωνία… Όχι δική μου φυσικά, αλλά των ΜΜΕ, των Ελλήνων golden boys και των πολιτικών…
Σπάνε καταλήψεις οι αστυνομικοί σε κτίρια αποκεντρωμένης διοίκησης, απεργία σε φαρμακεία, σε δήμους..Εικόνες σωρών από σκουπίδια, που τόσο έχουμε συνηθίσει και δεν μας κάνει εντύπωση…Συνηθίσει, είπα; Αλήθεια τι άλλο έχουμε συνηθίσει;
Έχουμε συνηθίσει τους άστεγους, τα εγκαταλελειμμένα ζώα, τα συσσίτια, τις λιποθυμίες παιδιών σε σχολεία, τις καθημερινές αυτοκτονίες, τους επαίτες, τα μάτια κάποιων τεράστια από την πείνα,την στέρηση του δικαιώματος στην επιλογή.. Έχουμε συνηθίσει…
Ανήκω σε μια γενιά που μεγάλωσε στο πικ του καπιταλισμού ή του νεοπλουτισμού ή της αλόγιστης σπατάλης… Εκατό ζευγάρια παπούτσια εκατό μπλουζάκια, εκατό παντελόνια, τρία νεσεσέρ γεμάτα καλλυντικά, καινούριο κινητό τηλέφωνο κάθε χρόνο, σταθερό και φορητό υπολογιστή, ταξιδάκια μια με δυο φορές στο εξωτερικό(να δούμε λίγο Ευρώπη, βρε αδερφέ). Σε μια γενιά που έκανε μόδα το εναλλακτικό που έβγαλε τους χιπστερς, τους νεοχίπις, τις bimbo, τους μετρο- και α- σεξουαλ…
Μα καλά θα μου πει κανείς, τι μας γράφει αυτή τώρα;
Σας γράφω τον επικήδειο αυτής της γενιάς.. Ή μάλλον του lifestyle της…
Γιατί αυτή η γενιά που είναι τώρα στο Δημοτικό έχει άλλα άγχη… Εαν θα καταφερει ο μπαμπάς να εχει λεφτά για ΜΙΑ φόρμα , για ΕΝΑ παντελόνι, για ΕΝΑ ζευγάρι παπούτσια . Εαν θα υπάρχει πετρέλαιο να ζεσταθεί το χειμώνα και ενα ποτήρι γάλα ή λίγο ψωμί… Εαν ο μπαμπάς και η μαμά έχουν δουλεία (ναι δουλεία, μετά την κατάργηση της συλλογικής Συμβασης και των δικαιωματων)… Εαν θα έχουν ρευμα/νερό, εμβόλια…
Και μπορεί τώρα αυτό να μην είναι τόσο έντονο, αλλά στο πολύ πολύ κοντινό μέλλον θα είναι
θα μου πείτε επίσης ότι είμαι απαισιόδοξη..
ΟΧΙ.. γιατί ενώ εσείς, εμείς καθόμαστε στον καναπέ μας, στο σπίτι μας, στο λαπτοπ μας και γράφαμε αυτές τις γραμμές στο διπλανό σπίτι κάποιοι έκοβαν το ρεύμα .. ‘Η στον πιο πέρα δρόμο κάποιος οικογενειάρχης κρεμαζόταν για χρέη, ή γιατί δεν είχε εργασία να θρέψει τα παιδιά του… κρατικές δολοφονίες τις ονομάζω αυτές, αλλά δεν θα λογοδοτήσει κανείς. Γιατί αυτοί που πρέπει να λογοδοτήσουν τρέχουν σε eurogroup, ζώντας σε πολυτελέστατα ξενοδοχεία ή γυρίζουν βίντεο για να διαφημίσουν την χώρα μας στο εξωτερικό… Ή καλύτερα να διαφημίσουν σε εταιρείες το εμπόρευμα που είναι προς πώληση…
Την ώρα λοιπόν που εσύ κοιμόσουν ή εκείνοι που δεν κοιμόταν, κυνηγούσαν τους φασίστες που το ίδιο σύστημα γέννησε για να τιμωρήσει τους μετανάστες ή να αποπροσανατολίσει τους ενάντια του αγωνιζόμενους, κάποιοι εγκληματούν εις βάρος άλλων…
Και χειρότερα : εις βαρος παιδιών..εις βάρος του μέλλοντος…
Δεν έχω απαντήσεις, ούτε ευθύνες να αποδώσω.. Είναι καιρός που όλοι πρέπει να κάνουμε την αυτοκριτική μας…
Αλήθεια… ξέρεις τι συμβαίνει .. ενώ εσύ κοιμάσαι, που λικνίζεσαι σε κέντρα διασκέδασης ή ζεσταίνεις υπέροχα τον καναπέ σου; Και για πόσο καιρό ακόμη θα περιμένεις από τους λίγους να σε σώσουν; και εκείνοι δεν είναι όλοι αυτοί που βαυκαλίζονται την σωτηρία σου σε ένα κανάλι, ούτε οι “καλοί” δανειστές μας… Είναι εκείνοι που κατεβαίνουν στον δρόμο, που αγωνίζονται που φωνάζουν… Εσύ αλήθεια έχεις βγει ποτέ στον δρόμο να φωνάξεις για όλα αυτά που σου στερούν;
“Τα δικαιώματα καταστράφηκαν. Αυτό ειναι υποκρισία και κοροϊδία. Τα παιδιά από το Δημοτικό”
Η φωτογραφία ειναι παρμένη από σελίδα στο facebook.
