Λάβαμε με μήνυμα 31/01/2020
Ανάρτηση πανό σε ματς της Προοδευτικής Έκρηξης Τούμπας για τον αναρχικό σύντροφό IRDI.K. που απειλείται από το κράτος με απελαση.
Επόμενη συνέλευση αλληλεγγύης στον σύντροφό
Τρίτη 4 Φεβρουαρίου ώρα 6 ΣΘΕ
Ακολουθεί κείμενο του συντρόφου :
Μια πρώτη ενημέρωση σχετικά με την εκδικητική προσπάθεια απομάκρυνσής μου από την χώρα.
Στις 3 Ιουλίου 2019, αφού συνέλεξα τα απαραίτητα έγγραφα και πλήρωσα το σχετικό παράβολο των 300 ευρώ, πήγα στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας για να ανανεώσω την άδεια παραμονής μου, η οποία θα έληγε μια εβδομάδα μετά. Η αρμόδια υπάλληλος, αφού κοίταξε τα στοιχεία μου, έκανε μια μεγάλης διάρκειας βόλτα από γραφείο σε γραφείο με έναν τεράστιο φάκελο στα χερια της και έπειτα με ενημέρωσε πως δεν μπορεί να δεχθεί το αίτημα μου για ανανέωση, αφού θα βγει ούτως ή άλλως αρνητικό καθώς υπάρχει δικαστική απόφαση εις βάρος μου που με καθιστά δημόσιο κίνδυνο. Μου ανακοίνωσε, επίσης, πως αυτό που πρέπει να κάνω είναι να αποχωρήσω οικειοθελώς από την χώρα μέχρι να εκδικαστεί σε δεύτερο βαθμό η υπόθεση μου. Την επόμενη φορά που επισκέφθηκα μαζί με δικηγόρο την ίδια υπηρεσία θα μάθαινα, μάλιστα, πως ο φάκελος μου είχε σταλεί στην Περιφέρεια λίγες μόνο μέρες μετά την σύλληψη μου στις 6/12/2014 και περιλάμβανε και μια ακόμη υπόθεση στην οποία είχα απαλλαγεί με βούλευμα.
Λίγα λόγια σχετικά με τη σύλληψη μου στις 6/12/2014 και το δικαστήριο που ακολούθησε.
Στις 6 Δεκέμβρη 2014 πραγματοποιείται στη Θεσσαλονίκη πορεία μνήμης για τη δολοφονία του αναρχικού Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου αλλά και στήριξης του αγώνα του έγκλειστού απεργού πείνας Νίκου Ρωμανού. Ως αναρχικός συμμετείχα συνειδητά και πλαισίωσα πολιτικά την πορεία αυτή. Αφότου η πορεία δέχθηκε επίθεση από τις αστυνομικές δυνάμεις, αυτές κατόπιν προχώρησαν σε συλλήψεις στο σωρό χρεώνοντας στους/ις συλληφθέντες/είσες για ακόμη μια φορά το γνωστό πακέτο σύλληψης – διατάραξη, αντίσταση, οπλοκατοχή, οπλοχρησία, και σωματικές βλάβες σε ένστολους εν ώρα υπηρεσίας. Μέσα στις συλλήψεις αυτές ήμουν και εγώ. Από την πρώτη στιγμή αρνήθηκα όλες τις κατηγορίες που μου αποδόθηκαν – κατηγορίες για τις οποίες ευχαρίστως θα αναλάμβανα την ευθύνη αν πράγματι κάτι τέτοιο ίσχυε, ευθύνη όπως αυτή που ανέλαβα για τη συμμετοχή μου στην πορεία στηρίζοντας την πολιτικά και δηλώνοντας την πολιτική μου ταυτότητα στο δικαστήριο. Στο δικαστήριο αυτό, λοιπόν, χρεώθηκα με 27 μήνες φυλάκιση με τριετή αναστολή με μοναδικό στοιχείο την μαρτυρία αστυνομικού – απόφαση στην οποία ασκήθηκε έφεση. Αξίζει να σημειωθεί στο σημείο αυτό, πως όπως διαπιστώσαμε η απόφαση του δικαστηρίου αυτού δεν έχει καν καθαρογραφεί και το εφετείο δεν έχει ακόμη καν οριστεί, γεγονός που δυσχεραίνει ακόμη περισσότερο τη θέση μου στο σήμερα.
Η Περιφέρεια, λοιπόν, μετά από εντολή της αστυνομίας,αποφάσισε χωρίς να έχει τελεσιδικήσει η απόφαση καθώς η ποινή ήταν εφέσιμη και το εφετείο δεν έχει καν οριστεί, να με κατηγορήσει ως δημόσιο κίνδυνο και να μου απορρίψει το αίτημα για ανανέωση της άδειας παραμονής μου για λόγους δημόσιας τάξης και να μου χαρίσει απλόχερα 30 ημέρες οικειοθελούς αποχώρησης από την χώρα. Η πρώτη αρνητική απόφαση συνοδεύτηκε από μια δεύτερη, καθώς μέχρι και το απλό μου αίτημα για παράταση διαμονής 30 ημέρων απορρίφθηκε εκ νέου με συνοπτικές διαδικασίες. Οι επόμενες νομικές κινήσεις ήταν να πάμε την υπόθεση μου στα διοικητικά δικαστήρια, όπου και θα ζητούσαμε να γίνει αναστολή και ακύρωση της αρνητικής απόφασης της Περιφέρειας. Θεωρώντας πως όλη αυτή η κατάσταση θα τελειώσει με ομαλό τρόπο κάπου εκεί, συνέλεξα για ακόμη μια φορά ένα σωρό από έγγραφα που καταδεικνύουν πως ήρθα στον ελλαδικό χώρο από πολύ μικρή ηλικία, έχω μεγαλώσει εδώ, έχω πάει σχολείο εδώ, εδώ έχω κάνει τις σπουδές μου, πως εργάζομαι εδώ και πως εδώ βρίσκονται όλα τα κοντινά μου οικογενειακά, φιλικά και συντροφικά πρόσωπα. Ταυτόχρονα τονίστηκε πως δεν με συνδέει τίποτα με την Αλβανία και το να μετοικήσω σε αυτή δεν αποτελεί με κανένα τρόπο βιώσιμη επιλογή για μένα, αφού επί της ουσίας έχω ζήσει όλη μου τη ζωή εδώ. Τα παραπάνω δικαιολογητικά είναι συνήθως παραπάνω από αρκετά ώστε να ολοκληρωθεί μια γραφειοκρατική διαδικασία σαν και αυτή, αν και από ό,τι φανηκε σε περίπτωση που είσαι αναρχικός κάτι τέτοιο δεν ισχύει.
Η υπόθεση μου εκδικάστηκε σε μονομελές διοικητικό δικαστήριο και η πρόεδρος που εξέτασε την αίτηση της προσωρινής διαταγης την απέρριψε με συνοπτικές διαδικασίες. Η δικαστής προσπέρασε όλα τα παραπάνω και εστίασε σε ένα μονάχα πράγμα. Ζήτησε επίμονα να μάθει περισσότερες πληροφορίες για το δικαστήριο μου για την πορεία της 6ης δεκέμβρη, πέταξε ειρωνείες σχετικά με μπάχαλα και όχι μόνο και πολύ άμεσα απέρριψε το αίτημα μου για παραμονή στη χώρα έως ότου να γίνει το δικαστήριο για ακύρωση της απόφασης της Περιφέρειας. Η δικαστής αυτή, φάνηκε πως με ξαναδίκασε για το δικαστήριο της 6ης Δεκέμβρη. Με δίκασε για την πολιτική μου ταυτότητα και τις επιλογές μου. Σε αυτή την υπόθεση μπήκα έχοντας την ψευδαίσθηση πως πρόκειται για μια τυπική διαδικασία που άπτεται του μεταναστευτικού δίκαιου και πολύ σύντομα κατάλαβα πως πρόκειται για μια καθαρά πολιτική δική.
Την δικαστή αυτή θα ξανασυναντήσω μπροστά μου εκ νέου στις 12 Μαρτίου όπου και εξετάζεται το αίτημα μου για ακύρωση της απόφασης της Περιφέρειας.
Εδώ και κάποιους μήνες, λοιπόν, βιώνω μια ακόμη έκφανση της εκδικητικότητας του κράτους, το οποίο σε συνεργασία με τους μπάτσους και το δικαστικό σώμα προσπαθούν να επέμβουν στη ζωή μου και να με ξεριζώσουν, πετώντας με μακριά. Αρνούμαι να τους αφήσω να με αποδυναμώσουν, αρνούμαι να απομακρυνθώ από τα κοντινά και συντροφικά μου πρόσωπα, τις επιλογές μου και τα κεκτημένα μου. Αρνούμαι να υποταχθώ σε αυτή τη δυστοπία που προσπαθούν να μου επιβάλλουν. Μπορεί η καταστολή να προσπαθεί διαρκώς να βρει καινούριους τρόπους να μας περιορίσει και να μας κλονίσει, αλλά υπάρχουν ένα σωρό παράμετροι που δεν υπολογίζει. Έχουμε το θράσος, έχουμε το σθένος και το πείσμα και δεν πάμε πουθενά. Σε αυτόν τον πόλεμο, δεν αναδιπλωνόμαστε και δεν κάνουμε βήμα πίσω.
Irdi K.
πηγή: Δελτίο Αντιπληροφόρησης Θεσσαλονίκης
