Από τις αρχές Μαρτίου, βρίσκεται σε εξέλιξη αντιεκλογική καμπάνια στην πόλη της Θεσσαλονίκης. Έχουν κολληθεί 4.000 αφίσσες, έχουν μοιραστεί τουλάχιστον 9000 κείμενα, 2000 εφημερίδες δρόμου Άπατρις, αλλά και κείμενα για άλλες θεματικές, έχουν πεταχτεί 30.000 τρικάκια που καλούν τον κόσμο σε γενικευμένη αποχή από τις εκλογές και σε παράλληλη συμμετοχή του σε αδιαμεσολάβητους αγώνες ενάντια σε κράτος και καπιταλισμό.
Οι παρεμβάσεις απλώθηκαν σε όλο το αστικό ιστό της πόλης: δεκάδες λαικές αγορές, εφορίες, ΟΑΕΔ, ΕΟΠΥΥ, γήπεδα, παρκάκια και στέκια νεολαίας, πανεπιστήμια, νοσοκομεία, μοιράρσματα πόρτα-πόρτα σε πολυκατοικίες, σε χώρους εργασίας, σε κεντρικούς κόμβους της ροής των ανθρώπων μέσα στη μητρόπολη και σε στενάκια γειτονιών.
Πιο συγκεκριμένα οι περιοχές που δέχτηκαν/δέχονται την επίσκεψή μας:
Νέα Κρήνη, Καλαμαριά, Βότση, Κηφισιά, Όλγας, Μπότσαρη, Μαρτίου, Ευζώνων, Δελφών, Χαριλάου, Πυλαία, Άνω και Κάτω Τούμπα, Βούλγαρη, Τριανδρία, Ευαγγελίστρια, 40 Εκκλησιές, Άνω Πόλη, Λιμάνι, ΔΙκαστήρια/Βαρδάρης, Εύοσμος, Κορδελιό, Σταυρούπολη, Ηλιούπολη, Πολίχνη, Νεάπολη, Ξηροκρήνη, Αμπελόκηποι, Συκιές και όλη σχεδόν η έκταση του κέντρου της πόλης.
Επίσης μεγάλο τιράζ έντυπου υλικού δόθηκε και σε άλλες πόλεις για να πραγματοποιηθούν παρεμβάσεις και σε αυτά τα μέρη.
Υπήρχε λοιπόν, ένα βήμα μπροστά σε ποσοτικό επίπεδο. Με αφορμή τις εκλογές, η πόλη μας ομόρφυνε από άκρη σε άκρη, ο αναρχικός λόγος ισοπέδωσε στο πέρασμά του κομματικά και φασιστικά ξεμυτίσματα, οι συμμετέχοντες/ συμμετέχουσες στις δράσεις ήρθαν σε τριβή με δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους, όχι πάντα μέσα σε καλό κλίμα, κάτι το οποίο βέβαια δεν είναι και το ζητούμενο.
Για εμάς που δε ζητάμε ακολουθητές και ψηφοφόρους, αλλά προσπαθούμε να προωθήσουμε την δύναμη των ανθρώπων να οργανωθούν αντιιεραρχικά, με όρους αυτενέργειας, αλληλεγγύης και ρήξης με τους υπάρχοντες θεσμούς, οι παρεμβάσεις αυτές, ήταν ένα πρώτο και μικρό βήμα για να κάνουμε φανερή μέσα στη γενική θολούρα των καιρών, την αντικρατική προοπτική, τον αναρχικό λόγο απέναντι στην ακατάπαυστη κρατική προπαγάνδα.
Το ποιοτικό βήμα όμως που έγινε μέσα σε αυτόν τον καιρό, είναι και αυτό που πρέπει κυρία να κρατήσουμε. Στη συνέλευση αναρχικών για την εκλογική απεργία, όπως ονομάστηκε από τους/τις συμμετέχοντες/συμμετέχουσες, έγινε ένα βήμα σύνθεσης απόψεων αλλά και σύμπραξης μεταξύ διαφορετικών αναρχικών/αντιεξουσιαστικών συλλογικοτήτων/πρωτοβουλιών/ατόμων.
Ο πλούτος των αναρχικών θεωρήσεων και πρακτικών, εκφράζεται κοινωνικά από τις αρχές Μαρτίου στην πόλη της Θεσσαλονίκης, όχι συγκεντρωτικά δομημένος, ούτε από την άλλη αόριστα αφημένος, στα πλαίσια της πολυτασικότητας. Προωθώντας την κουλτούρα της ανοχής και του σεβασμού απέναντι στις διαφορετικές αιχμές που βάζουν τα πολιτικά σκεπτικά αγωνιστών/αγωνιστριών, και με κεντρικό άξονα την κοινή πεποίθηση ότι οι εκλογές είναι ένας δρόμος υποδούλωσης και όχι απελευθέρωσης των καταπιεσμένων, στη συνέλευση βρέθηκαν και ζυμώθηκαν άνθρωποι, απόψεις και σχέσεις όταν με μια πρώτη ματιά, μια τέτοια σύνθεση κόσμου θα μπορούσε να φαντάζει ως “δύσκολα” διαχειρίσιμη.
Ο “χώρος” μας άλλωστε, συνηθίζοντας να βλέπει περισσότερο αυτά που μας χωρίζουν από αυτά που μας “ενώνουν” και με τις προσωπικές σχέσεις να έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο στον τρόπο που προωθεί τους αγώνες του, δεν έχει καταφέρει να ανακαλύψει τις δυνατότητες που μας προσφέρει η -σε πολιτική βάση- επαφή μεταξύ των επιμέρους αποχρώσεών του.
Δεν είναι, λοιπόν, ότι παραμερίστηκαν οι θεωρητικές διαφοροποιήσεις, είναι αντίθετα η οικοδόμηση της κουλτούρας εκείνης, που θέλει ανθρώπους να επικοινωνούν και να πράττουν από κοινού, βάζοντας βραχυπρόθεσμους και μακροπρόθεσμους στόχους, πάνω στο πεδίο που όλα και όλοι κρίνονται, που οι σχέσεις δοκιμάζονται και οι απόψεις μετριούνται. Στις διαδικασίες αγώνα, στο δρόμο και πάλι στο δρόμο.
Κρατάμε λοιπόν, πέρα από τα καθημερινά πρωινά στραβωμένα ξυπνήματα, πέρα από πιθανά λάθη μέσα στην ίδια τη διαδικασία των συνελεύσεων, τη δύναμη που μας έδωσε η συνύπαρξη μας στο δρόμο και στις κουβέντες, το στοίχημα που άνοιξε για τη μονιμοποίηση των σχέσεων -σε πρώτο βαθμό-, τη συνέπεια και την υπευθυνότητα που έδειξε πολύς κόσμος, ραγίζοντας έστω και λίγο τη βιτρίνα της παράδοσης που κυριαρχεί στους κύκλους μας και που θέλει να ξεχνάμε ραντεβού, να μη μιλάμε στις συνελεύσεις, να δεσμευόμαστε για δράσεις που ποτέ δε συμμετέχουμε.
Η Θεσσαλονίκη λοιπόν, το έπιασε το νόημα, η φάση είναι αποχή από τις εκλογές και παράλληλη οικοδόμηση κοινοτήτων αγώνα, κοινοτήτων ανταγωνιστικών προς την υπάρχουσα αθλιότητα.
Η Θεσσαλονίκη λοιπόν, το έπιασε το νόημα, η φάση είναι αγώνας ενάντια στο κράτος και στον καπιταλισμό, ενάντια στις δημοκρατικές ψευδαισθήσεις, στους κομματικούς και στους φασιστικούς στρατούς.
Η Θεσσαλονίκη λοιπόν, το έπιασε το νόημα, όπως και τόσες άλλες πόλεις όπου δραστηριοποιούνται και αγωνίζονται άνθρωποι ενάντια στην υποδούλωσή τους:
Ο ΔΡΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΠΕΡΝΑΕΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ/ΑΝΤΙΘΕΣΜΙΚΗ ΔΡΑΣΗ ΤΩΝ ΚΑΤΑΠΙΕΣΜΕΝΩΝ
ΥΓ. Τo site δημιουργήθηκε για αρχειακούς λόγους φιλοξενώντας κείμενα και αφίσες της συνέλευσης αλλά και άλλων ομάδων γύρω από την ίδια θεματική
Αναδημοσίευση από : antiekloges.wordpress.com
