Η κυριαρχία, για να εδραιώσει την εξουσία της, θεμελίωσε την επιβολή της πάνω στον κοινωνικό έλεγχο. Στους κατασταλτικούς μηχανισμούς της (σχολεία, στρατός, φυλακές, ψυχιατρεία κτλ) προστίθενται και οι κάμερες, το τεχνολογικό αυτό κατασκεύασμα, που έχει τη δυνατότητα να παρακολουθεί κάθε κίνηση, να την καταγράφει και πλέον να δημιουργεί ένα προφίλ, χρησιμοποιώντας τα βιομετρικά χαρακτηριστικά. Έτσι, επιχειρείται η διττή φύση της καταστολής.
Η εγκατάσταση καμερών εξυπηρετεί τόσο την προληπτική λειτουργία αυτής, καθώς επιδιώκεται από τη μια ο εκφοβισμός, με τον έλεγχο κάθε κίνησης σε κάθε σημείο του μητροπολιτικού ιστού. Η στόχευση προφανής. Η αποτροπή εχθρικών προς την κυριαρχία ενεργειών, που διασαλεύουν το “status quo” της, σε όλα τα επίπεδα (οικονομικά, κοινωνικά, πολιτικά). Οι κάμερες αποτελούν άμεσο κατασταλτικό μηχανισμό, για όσους/ες παρεκκλίνουν από την κυρίαρχη νόρμα, επιλέγοντας ένα διαφορετικό δρόμο, αυτόν της “παραβατικότητας”, ρίχνοντας νερό στο μύλο της καταστολής. Από την άλλη, συνιστά όπλο στα χέρια της δικαστικής μαφίας και των μπάτσων. Με την κατασκευή δικογραφιών, για να οδηγηθούν εξεγερμένοι/ες στα μπουντρούμια της δημοκρατίας, η οποία άλλωστε φροντίζει να δείχνει το εκδικητικό της πρόσωπο σε όσους/ες επιλέγουν να αγωνιστούν με κάθε μέσο, αποδημώντας το επίπλαστο δίλημμα νόμιμού-παράνομου ,με σκοπό, βέβαια, το “σωφρονισμό” , που δεν είναι τίποτε άλλο, παρά μια δήλωση παραίτησης και αφομοίωσης στα “ιδανικά” της. Έτσι, αφενός υλοποιείται ο κατασταλτικός σχεδιασμούς ενάντια σε όσους/ες πραγματώνουν την αναρχική δράση και αφετέρου επιχειρείται η αποτροπή όσων θα την επέλεγαν.
Το κοινωνικό σύνολο από τη μεριά του, όχι μόνο δεν αντιδρά στο διάχυτο έλεγχο που επιβάλλει η κυριαρχία, αλλά εγκολπώνει με το χειρότερο τρόπο τη συγκεκριμένη πρακτική, ενστερνιζόμενο πλήρως το δόγμα ησυχία τάξη και ασφάλεια, ως την απόλυτη αλήθεια, ως εγχειρίδιο “έντιμου βίου”.
Από τα ανώτερα στρώματα μέχρι τα πλέον εξαθλιωμένα αναπαράγεται, χωρίς ίχνος αντίδρασης το κυρίαρχο αφήγημα περί αποτροπής της εγκληματικότητας από τη μια και προστασίας της περιουσίας από την άλλη, κάνοντας τρόπο ζωής το φόβο, ανάγοντας σε επιλογή τη ρουφιανιά, με αντάλλαγμα την προστασία του “οικογενειακού ασύλου” και των “κόπων μιας ζωής”.
Η κοινωνία ελέγχου είναι εδώ, προωθώντας αλλοτριωμένες συμπεριφορές, δημιουργεί τη δική της κανονικότητα, μια συνθήκη ζοφερή για εμάς, μια συνθήκη την οποία απεχθανόμαστε και επιδιώκουμε να αποδημήσουμε σε κάθε έκφρασή της.
Παράλληλα, η τοποθέτηση καμερών συμβάλλει στον έλεγχο της παραγωγικής διαδικασίας ελέγχοντας την αποδοτικότητα του εργαζομένου, αλλά και την “τιμιότητα” του έναντι του αφεντικού. Επιπλέον, διασφαλίζει την ομαλή ροή των προϊόντων στοχεύοντας και ως ένα βαθμό επιτυγχάνοντας την αποτροπή εχθρικών συμπεριφορών (ψειρισματικές), σε σχέση με την κανονικότητα που προωθεί κυρίαρχη αφήγηση ή σε επίπεδο αμιγώς επιθετικών συμπεριφορών (σαμποτάζ, απαλλοτριώσεις, ληστείες). Επί της ουσίας, διαδραματίζει σημαίνοντα ρόλο στη διαιώνιση και παραπέρα ανάπτυξη του δίπολου παραγωγή-κατανάλωση, καθώς χάρις σε αυτές διακινούνται ομαλά εμπορεύματα, κεφάλαια και ανθρώπινο δυναμικό, κάνοντας πράξη το “όνειρό” της παγκοσμιοποιημένης αγοράς. Από τα κάτεργα της μισθωτής σκλαβιάς μέχρι την καθημερινή ροή των εμπορευμάτων, ο μεγάλος αδερφός είναι εδώ για να θωρακίσει έναν από τους βασικούς πυλώνες της κυριαρχίας, την παραγωγή από τη μία και την κατανάλωση από την άλλη.
Εντός του εργοστασίου ελέγχου, όπου οι υπάρξεις κινούνται μηχανικά, κάνοντας καθημερινά προκαθορισμένα δρομολόγια (σπίτι-δουλειά-διασκέδαση), η επιτήρηση καιροφυλαχτεί.
Η τεχνολογικά φρουρούμενη κοινωνία και η συγκεκριμένη αρχιτεκτονική της δόμηση (η οποία θυμίζει φυλακές, άσυλα, στρατόπεδα, σχολεία), μαρτυρά την ανάγκη και επιθυμία της μάζας για ησυχία τάξη ασφάλεια, την ανάγκη και επιθυμία για κανονικότητα, μέσα στον αστικό ιστό, που στην ολότητα της συνθέτει μια άυλη φυλακή. Μια φυλακή που οι ρόλοι φύλακας και φυλακισμένος εναλλάσσονται διαρκώς, αφού στο όνομα της ασφάλειας και της νομιμότητας γεννιέται ο φαύλος κύκλος που ξεκινά από την κοινωνία της επιτήρησης και φτάνει στην επιτήρηση της κοινωνίας , για να αρχίσει πάλι από την αρχή.
Ιχνηλατώντας τη σύγχρονη αποστειρωμένη πραγματικότητα του αστικού πεδίου, ο πολυεπίπεδος έλεγχος της κυριαρχίας δομείται πλέον σε μια γλώσσα ψηφιακή. Η βιομηχανία της ασφάλειας οχυρώνει το εξουσιαστικό οικοδόμημα, άλλα και το κοινωνικό σώμα, προετοιμάζοντας τους με τέτοιο τρόπο, ώστε να απωθήσουν κάθε επερχόμενο χτύπημα. Με εξελιγμένα τεχνολογικά μέσα, κάμερες,συστήματα ελέγχου, τηλεπικοινωνίες, GPS, ηλεκτρονικό φακέλωμα και χαρακτηριστικά, άλλα και κάθε λογής μηχανισμοί ελέγχουν, καταγράφουν και ταξινομούν προς όφελος της κυριαρχίας.
Τελικά, ο τεχνολογικός “σωφρονισμός” επεκτείνεται και κατακτά κάθε πτυχή της ανθρώπινης δραστηριότητας. Θωρακίζει και διατηρεί τις λεπτές ισορροπίες της ομαλότητας και ταυτόχρονα γαλουχεί πειθαρχημένα και υπάκουα όντα, εμφυσώντας τους το αίσθημα της ασφάλειας.
Όσο υψώνονται οι φράχτες…
Η κυριαρχία υψώνει τείχη, σπέρνει την νομολατρεία, αναβαθμίζει συνεχώς τα μέσα της, εξελίσσεται, έτσι ώστε να φαντάζει άτρωτη. Παρατηρεί, καταγράφει, κατηγοριοποιεί, περιπολεί, ελέγχει και καταστέλλει οποιαδήποτε κίνηση, οποιαδήποτε επιλογή δεν της ταιριάζει. Κυκλώνει κάθε πτυχή της μη ζωής.
Τόσο βελτιώνονται οι άλτες…
Όμως, όσο ο εχθρός ενδυναμώνει το πλέγμα της προστασίας του και αναβαθμίζει τα μέσα του, τόσο εμείς θα τον σκιαγραφούμε προσεκτικά, ερμηνεύοντας τις προθέσεις του και θα του επιτεθόμαστε με κάθε δυνατό μέσο.
Η ανάγκη για τη διάλυση των πρέπει, της αποδόμησης του δίπολου του νόμιμου και του παράνομου, της επιθυμίας μας να βιώσουμε τη ζωή στο έπακρο, της διάρρηξης των εξουσιαστικών σχέσεων είναι εκείνη που μας κάνει να παίρνουμε θέση επίθεσης απέναντι στην ίδια την κοινωνία, δημιουργώντας ρωγμές στο υπάρχον, έως την κατάλυση του.
Υπό το άγρυπνο μάτι της κοινωνίας τιμωρού κανείς δεν είναι ελεύθερος. Μέσα, όμως, από την επιθυμία για την καταστροφή της αναδύονται δίοδοι, τεχνικές και μέσα. Συνωμοτικά ραντεβού, τυφλά σημεία, θηλιές και μερικές βαριές, γάντια εργασίας, ώστε να μην αφήσουμε το στίγμα μας είναι όσα χρειαστήκαμε. Στις 5 και 6/6 καταστρέψαμε 14 κάμερες σε περιοχές των Ανατολικών.
Πόλεμος ενάντια στην κοινωνική μηχανή.
Μέχρι την καταστροφή της κοινωνίας ελέγχου.
Αναρχικός αγώνας με όλα τα μέσα.
Αλληλεγγύη με τον αναρχικό Μ. Σεϊσιδη.
Δύναμη στον απεργό πείνας Δ. Κουφοντίνα. Άμεση ικανοποίηση των αιτημάτων του.
Αναρχικοί/ες.
