Μέσα σε λίγους μήνες, η βιτρίνα του Σύριζα, με φορεμένο το αριστερό προσωπείο, έγινε θρύψαλα και μαζί με αυτήν, οι αυταπάτες πολλών ανθρώπων, μπροστά στα συμφέροντα της κυριαρχίας.
Νέα μέτρα με κορύφωση αυτών, την ψήφιση του 3ου μνημονίου, έχουν και συνεχίζουν να οδηγούν στον θάνατο, την φτώχια και την εξαθλίωση χιλιάδες ανθρώπους.
Ως πρώτο μέλημα την προστασία των τραπεζών, πολλοί άνθρωποι κινδυνεύουν να μείνουν στον δρόμο, με ορατή την απειλή του πλειστηριασμού.
Ατελείωτα κορμιά μεταναστών, ξερασμένα σε κάποια στεριά, πνιγμένα στα νερά του Αιγαίου ή αγνοούμενα… κι αν κάποιοι σταθεί σταθούν τυχεροί και δεν συναντήσουν τον θάνατο, στοιβάζονται, ξυλοφορτώνονται και εξευτελίζονται στα κέντρα κράτησης ή στα αστυνομικά τμήματα με την ανθρώπινη αξιοπρέπεια να πηγαίνει περίπατο.
Ασταμάτητες διώξεις μεταναστών, ολοένα και εντονότερη καταστολή με “επιτυχημένες” επιχειρήσεις των μπάσταρδων της αντιτρομοκρατικής που σε συνεργασία με τους δικαστές, έχουν στήσει ένα κυνήγι μαγισσών, κατασκευάζουν κατηγορίες και θάβουν ανθρώπινες ψυχές σε ένα καγκελόφραχτο τοπίο.
Εκδικητική άρνηση της άδειας του Νίκου Ρωμανού, κατοίκων περιορισμός για τις Εύη Στατήρη και Αθηνά Τσάκαλου, έρχονται να θυμίσουν άλλες εποχές όπου στέλνονταν οι ανυπότακτοι και οι κοντινοί τους άνθρωποι στα ξερονήσια. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, έρχεται να προστεθεί και η προφυλάκιση της Μαρίας Θεοφίλου (η οποία έληξε “σχετικά σύντομα”), στερώντας την από τα 2 ανήλικα παιδιά της, ποινικοποιόντας ξανά τις ανθρώπινες σχέσεις.
Όλα αυτά είναι κάποια ελάχιστα αλλά πολύ τρανταχτά πολιτικά γεγονότα, που έχουν καταγραφεί στη δωδεκάμηνη παρουσία του Σύριζα κατέχοντας την εξουσία.
Έτσι λοιπόν είναι πολύ κατανοητό, πως το Σύριζα δεν είναι τίποτα άλλο από ένα ακόμη κόμμα που την προεκλογική περίοδο είχε μια ριζοσπαστική πολιτική ατζέντα, έταζε ατελείωτες υποσχέσεις, εμπορευόταν την ελπίδα και τελικά όπως ήταν αναμενόμενο, εξαπάτησε.
Έτσι λοιπόν θέλουμε να σταθούμε στην προβληματική ότι συνεχίζουν να υπάρχουν ατελείωτοι “εύπιστοι” που επειδή έχουν αφήσει τον φόβο και την ανευθυνότητα να τους κυριεύσει, αρνούνται να πάρουν την ζωή στα χέρια τους και πετούν πρόθυμα τον εαυτό τους στα χέρια κάποιου εξουσιαστή, ευελπιστώντας πως θα είναι ένας πιθανός σωτήρας.
Στην αντίπερα όχθη, εμείς ως αναρχικοί δεν τρέφουμε αυταπάτες περί “καλύτερης διακυβέρνησης”, κάποια χάρης απο το κράτος ή έχουμε σκοπό να ζητιανέψουμε το οτιδήποτε από τον κόσμο της εξουσίας.
Με πυξίδα μας τον αντικρατικό αγώνα και την φλόγα μια διαρκής εξέγερσης να πυρπολεί την καρδιά μας, θέλουμε να βαδίσουμε το ατελείωτο μονοπάτι της ελευθερίας, να γίνουμε εραστές της και να θάψουμε μια για πάντα τον υπάρχον πολιτισμό και τις εξουσιαστικές σχέσεις που γεννά.
Για όλα τα παραπάνω και για πολλά ακόμα, τοποθετήσαμε εμπρηστικό μηχανισμό στα γραφεία του Σύριζα στη Καλαμαριά στα τέλη του προηγούμενου Νοέμβρη.
ΤΩΡΑ ΓΙΑ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ, ΖΗΤΩ Η ΑΝΑΡΧΙΑ
ΥΓ. Μια ζεστή αγκαλιά και ένα σινιάλο συνενοχής σε όλους τους εξεγερμένους της γης και στα αιχμάλωτα αδέρφια μας
ΦΩΤΙΑ ΣΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ
Αναδημοσίευση από athens.indymedia.org
