Μια νύχτα σαν αυτή δεν θα μπορούσε η κατασταλτική μηχανή της κυβέρνησης να μην κάνει επίδειξη δύναμης και καταστολής αλλά κυρίως επίδειξη θρασύτητας απέναντι στην επέτειο της δολοφονίας του Αλέξη Γρηγορόπουλου πριν 4 χρόνια.
Το πρωί οι μαθητές δοκίμασαν τι θα πεί χωροφύλαξ από τα παληά, τί θα πεί βούρδουλας ή επί το νεώτερο τί θα πεί γκλομπ, χειροπέδες και δακρυγόνο. Κυρίως όμως είδαν πόσο ετοιμοπόλεμες είναι οι δυνάμεις της τάξης και της δημοκρατίας που πρεσβεύει ο αντωνάκις σαμαράς, ο πολιτικός της χλεύης, της καταστολής και της γελοιότητας.
Πριν καλά-καλά ξεκινήσει η απογευματινή πορεία φάνηκαν οι δολοφονικές διαθέσεις των ταγμάτων ασφαλείας αλλά και ο σχεδιασμός τους. Περικυκλωμένο το σημείο συγκέντρωσης από πάνω από χίλιους οπλοφόρους, έμοιαζε με φυλακή. Τα πρώτα δακρυγόνα πέσαν στη Ρ. Φερραίου, εμποδίζοντας τον κόσμο να πλησιάσει το σημείο συγκέντρωσης (Προπύλαια).
Αργότερα και πριν τελειώσει η πορεία τα τάγματα (μέτρησα τουλάχιστον 27 διμοιρίες, χώρια οι σκόρπιοι πάνω στην πλατεία, και χώρια τα τάγματα ΔΙΑΣ που παραμόνευαν στα μετόπισθεν) οπλοφόρων με δολοφονικές διαθέσεις έτρεξαν να καταλάβουν τα Εξάρχεια πριν οι διαδηλωτές (ένα μέρος τους) κατευθυνθεί εκεί. Εκδιώκοντας κάθε πολίτη που καθόταν ακόμη και στα εστιατόρια της πλατείας και σκορπίζοντας δακρυγόνα, χημικά και τρόμο εγκαταστάθηκαν στην πλατεία αλλά και σε κάθε σημείο πρόσβασης σε αυτήν.
Αυτή τη φορά περικυκλωμένοι ήταν οι οπλοφόροι και όχι οι πολίτες. Που αποκλεισμένοι από την πλατεία έκαναν ‘γιουρούσια” στους μπάτσους με πέτρες και μολότωφ προκειμένου να ελευθερωθεί η πλατεία. Πράγμα που γύρω στις 20.20 το πέτυχαν μετά από μια ομοβροντία από μολότωφ στη διμοιρία των μπάτσων που ήταν έξω από το Κ-ΒΟΞ.
Έντρομοι οι ταγματασφαλίτες αποσύρθηκαν τόσο προς την Ακαδημίας, όσο και προς τη Στουρνάρη χαμηλά (ύψος Πολυτεχνείου) αλλά εκατοντάδες από αυτούς είχαν κρυφτεί πίσω στην Τοσίτσα.
Πάλι γιουρούσια τόσο προς τη Στουρνάρη, όσο και προς την Τοσίτσα. Ώρα 21.00 και οι μάχες συνεχίζονταν.