Κείμενο της Συνέλευσης Αναρχικών για την Κοινωνική & Ταξική Αντεπίθεση σχετικά με την πανευρωπαική επιχείρηση σκούπα που διεξάγεται από τις 13 εώς τις 26 Οκτώβρη με το κωδικό όνομα “Mos Maiorum” .
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΣΚΟΥΠΑ
Από τις 13 του μήνα και μέχρι τις 26 πραγματοποιείται σε όλη την ΕΕ μεγάλη αστυνομική επιχείρηση κατά της “παράνομης” μετανάστευσης με την κωδική ονομασία Mos Maiorum, που σημαίνει στα λατινικά “τα έθιμα των προγόνων μας”. Πέρα από τον εμπαιγμό, η διαστρέβλωση της σημασίας των λέξεων -όπως είδαμε πρόσφατα και στην Ελλάδα με την ονομασία επιχείρησης δίωξης μεταναστων ως “Ξένιο Δία” (δηλ. φιλόξενος Δίας)- έχει ως σκοπό να αλλοιώσει τον πραγματικό σκοπό της επιχείρησης και ενδεχομένως να δείξει μια αναληθή διαχρονικότητα σε τέτοιες πρακτικές. Η κυριαρχία, αφομοιώνοντας και διαστρεβλώνοντας τη γλώσσα, προσπαθεί να ξαναγράψει την ιστορία.
Η επιχείρηση Mos Maiorum πραγματοποιείται υπό την αιγίδα της ιταλικής προεδρίας και την συμβολή της Frontex. Πρόκειται για ένα σύγχρονο “κυνήγι μαγισσών” που στοχεύει στην ποινικοποίηση της μετανάστευσης και αποτελεί κομμάτι της πολυεπίπεδης καταστολής των απόκληρων του εξουσιαστικού-καπιταλιστικού κόσμου. H Ευρώπη-φρούριο θωρακίζει όλο και περισσότερο τα συνορά της, με διακρατικές συμφωνίες και υψηλότατα κονδύλια για την ασφάλεια των συνόρων. Με πρόσχημα την ασφάλεια του δυτικού κόσμου και της πάταξης της “λαθρομετανάστευσης”, εδραιώνεται μια συνθήκη έκτακτης ανάγκης όπου στοιχειώδη δικαιώματα καταπατούνται.
Τα καπιταλιστικά κέντρα λεηλατούν την περιφέρεια (στυγνή εκμετάλλευση της εργατικής τάξης, λεηλασία πλουτοπαραγωγικών πηγών/φυσικών πόρων, μεταφορά εκεί των πιο ανθυγιεινών βιομηχανιών και απάνθρωπων δραστηριοτήτων, π.χ. διαχείρισης αποβλήτων, πυρηνικών δοκιμών, χημικών/βιολογικών ερευνών),καταδικάζοντας μεγάλα κομμάτια του παγκόσμιου πληθυσμού σε εξαθλίωση και δημιουργώντας εκρηκτικές ανισότητες μεταξύ του λεγόμενου πρώτου και τρίτου κόσμου που όσο βαθαίνουν γεννούν «απόβλητους» και ρεύματα μετανάστευσης.
Η όλη έννοια της μετανάστευσης, όπως τη γνωρίζουμε σήμερα, πατάει στο έθνος-κράτος. Τα σύνορα είναι ένα είδος στρόφιγγας μέσω της οποίας το κράτος ρυθμίζει τη ροή ανθρώπων σύμφωνα με τις ανάγκες των αφεντικών αλλά και πολιτικές σκοπιμότητες. Ανάλογα με τους πολιτικούς και οικονομικούς συσχετισμούς, είτε βγάζουν τους μετανάστες στην εγχώρια παραγωγή (με όρους Μανωλάδας) είτε τους σπρώχνουν πίσω στην “προμηθεύτρια” χώρα. Τα δυτικά κράτη, με την εξουσία που έχουν, καθορίζουν τη ζωή αυτών των ανθρώπων (πόσους και ποιους θα δεχτούν, πόσους θα νομιμοποιήσουν/θα δώσουν άσυλο, και βεβαίως τι θα κάνουν αφού μπουν στη χώρα). Στον καπιταλιστικό καταμερισμό της εργασίας, οι μετανάστες είναι οι σύγχρονοι είλωτες που ξεζουμίζονται, και όταν “περισσεύουν”, γίνονται οι παρίες που φυλακίζονται επ’ αόριστον σε στρατόπεδα συγκέντρωσης χωρίς καν το πρόσχημα κάποιου αδικήματος.
Για να επιτευχθεί αυτή η διαχείριση, η μετανάστευση αντιμετωπίζεται ως συλλογική παρανομία. Ο έλεγχος και η διαχείριση της μεταναστευτικής ροής προς το εσωτερικό των επικρατειών άλλοτε αποσκοπεί στην πλήρη αναχαίτιση της εισόδου (τότε χαρακτηρίζεται λαθραία) και άλλοτε στην είσοδο μεταναστών με τους (ποιοτικούς και ποσοτικούς) όρους που θέτουν οι κρατικές εξουσίες (τότε χαρακτηρίζεται νόμιμη). Ως εκ τούτου, ο διαχωρισμός μεταξύ νόμιμης και παράνομης μετανάστευσης είναι άνευ νοήματος, είναι ένα κατασκεύασμα κρατικής διαχείρισης. Είναι τα ίδια κυρίαρχα συμφέροντα που ενώ ευθύνονται για την ύπαρξη και τη διόγκωση της μεταναστευτικής ροής έρχονται στη συνέχεια να δαιμονοποιήσουν τους σύγχρονους φυγάδες, χαρακτηρίζοντάς τους ως λαθραίους ή ως υγειονομική βόμβα. (αυτοπροβαλλόμενο μετά το κράτος ως ο μόνος σωτήρας).
Αφού εισέλθουν λοιπόν στη χώρα, οι μετανάστες (συχνά κρατούμενοι σε στρατόπεδα συγκέντρωσης) χάνουν κάθε προηγούμενη ιδιότητα και κοινωνική ταυτότητα, η ύπαρξή τους καταντά μια «γυμνή ζωή», δηλ. μια ζωή χωρίς δικαιώματα. Το κράτος κατασκευάζει για τους μετανάστες την εχθρική εικόνα του “ξένου”, την ψευδή εικόνα του “εσωτερικού εχθρού”, τους κολλάει τη ρατσιστική στάμπα της υγιειονομικής βόμβας (και μέσα από το παρακράτος δημιουργεί πολεμικό κλίμα προωθώντας την βία και τον ρατσισμό) , την ίδια στιγμή που το ίδιο επιτίθεται πιο ωμά και απροκάλυπτα από ποτέ στην κοινωνία, καταπατώντας και καταλύοντας οτιδήποτε μέχρι πρότινος θεωρείτο συλλογική κατάκτηση. Στην συγκεκριμένη συγκυρία τα κράτη έχουν εγκαθιδρύσει μια συνθήκη – καθεστώς βασισμένο έκτακτης ανάγκης όπου μέσα από επιχειρήσεις όπως το Mos Maiorum, ο ξένιος Δίας κ.α. εξαθλιώνονται έως και εξοντώνονται όσοι “ενοχλούν”, όσοι περισσεύουν, όσοι δεν καταναλώνουν, όσοι αποτελούν πλεονάζον εργατικό δυναμικό, ενώ παράλληλα δημιουργούν καθεστώς τρομοκρατίας για τα υπόλοιπα κοινωνικά κομμάτια. Αυτή είναι η εικόνα απο το μέλλον που επιφυλάσσει για όλους μας η κυριαρχία. Στην ουσία προσπαθεί να μετατρέψει την οργή της κοινωνίας για την συνολική επίθεση που δέχεται, σε φόβο, απάθεια και κανιβαλισμό μεταξύ των καταπιεσμένων και εκμεταλλευόμενων κοινωνικών κομματιών.
Εμείς, ως αναρχικοί, παλεύουμε για έναν κόσμο χωρίς χαρτιά, σύνορα, κράτη, πατρίδες και εκμετάλλευση. Είμαστε αλληλέγγυοι στους μετανάστες και στους αγώνες που αυτοί πραγματοποιούν. Επιλέγουμε το δρόμο της αλληλεγγύης μεταξύ όλων των καταπιεσμένων, επιλέγουμε να στήσουμε δομές που θα οδηγήσουν στο δρόμο του αγώνα, για μια κοινωνία ισότητας και ελευθερίας. Η απάντησή μας στο κράτος και τα αφεντικά πρέπει να είναι η συλλογικοποίηση των αρνήσεών μας, η συνειδητοποίηση της κοινής μας θέσης -ντόπιων και μεταναστών- η αλληλοβοήθεια και ο αλληλοσεβασμός, χωρίς πλαστούς διαχωρισμούς (έθνος-φυλή, νόμιμος vs παράνομος). Απέναντι στη προσπάθεια διαίρεσης των καταπιεσμένων, να απαντήσουμε με ταξική αλληλεγγύη.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ
ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΝΤΟΠΙΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ
Συνέλευση Αναρχικών για την κοινωνική & Ταξική Αντεπίθεση
