ΟΛΟΚΛΗΡΩΘΗΚΕ ΤΟ ΕΦΕΤΕΙΟ ΤΗΣ 1ης ΔΙΚΗΣ ΤΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ
Στις 24 Οκτωβρίου 2017 ολοκληρώθηκε το εφετείο της 1ης δίκης του Επαναστατικού Αγώνα μετά από 2 χρόνια. Οι πρωτόδικες ποινές για τους έχοντες αναλάβει την πολιτική ευθύνη της συμμετοχής τους στον Επαναστατικό Αγώνα, Νίκος Μαζιώτης, Πόλα Ρούπα, Κώστας Γουρνάς, αντιστοιχούσαν σε 50 χρόνια και 6 μήνες έκαστος. Για τους κατηγορούμενους αναρχικούς Βαγγέλη Σταθόπουλο και Χριστόφορο Κορτέση σε 7 χρόνια ο καθένας.
Η αγωνιστική στάση από τα μελή του Ε.Α. απέναντι στην έδρα και στους κατασταλτικούς μηχανισμούς, η συνέπεια στους πολιτικούς λόγους και τις επιλογές αγώνα για τα οποία βρέθηκαν αιχμάλωτοι του κράτους, τόσο στο πρώτο όσο και στον δεύτερο βαθμό της δίκης, είχε ως αποτέλεσμα να επικυρωθούν επί της ουσίας στο εφετείο, οι πρωτόδικες ποινές.
Καταδικάστηκαν σε 46 χρόνια οι Νίκος Μαζιώτης, Κώστας Γουρνάς, και σε 49 χρόνια η Πόλα Ρούπα.
Η απόφαση αυτή αποτελεί ακόμα μια παραδοχή του κράτους για τη πολιτική φύση της “ειδικής” δίκης ενάντια στην επαναστατική οργάνωση Ε.Α., καθώς και ότι η συνεπής αγωνιστική στάση απαντιέται από το καθεστώς με τις ίδιες βαριές ποινές, που στοχεύουν στην φυσική και ηθική εξόντωση των πολιτικών κρατούμενων, στον παραδειγματισμό και την δημιουργία “υγειονομικής” ζώνης για την απομόνωσή τους, στην τρομοκράτηση όσων σκέφτονται να επιλέξουν την ένοπλη αντιπαράθεση με το καθεστώς.
Οι αναρχικοί Βαγγέλης Σταθόπουλος και Χριστόφορος Κορτέσης που είχαν εκτίσει 12 μήνες μέχρι να αποφυλακιστούν από το δικαστικό συμβούλιο λόγω έλλειψης στοιχείων, μετά από 4μιση χρόνια “ελευθερίας” με περιοριστικούς όρους, στην τωρινή απόφαση του εφετείου σε 6 χρόνια (για συγκρότηση “τρομοκρατικής οργάνωσης”, 187Α), φυλακίστηκαν εκ νέου για να εκτίσουν ακόμα 5 και 8 μήνες φυλάκισης αντίστοιχα. Ο εισαγγελέας ποινών Δράκος διέταξε τη φυλάκισή τους στις απομακρυσμένες φυλακές Αλικαρνασσού και Κέρκυρας αντίστοιχα, απομονώνοντας τους από το πολιτικό και κοντινό τους περιβάλλον.
Τόσο η απόφαση της εκ νέου φυλάκισης των συντρόφων, όσο και η φυλάκισή τους σε απομακρυσμένες φυλακές, εντάσσεται στα πλαίσια όξυνσης της καταστολής, απέναντι σε όσους αγωνίζονται υπερασπιζόμενοι τη πολιτική τους ταυτότητα και τις επιλογές αγώνα, ως δηλωμένοι εχθροί του καθεστώτος.
Γι΄ αυτούς τους λόγους, η αλληλέγγυα μαχητική στάση δίπλα σε συντρόφους που βρίσκονται έγκλειστοι ή διωκόμενοι, αποτελεί ένα ακόμα πεδίο αντιπαράθεσης με το κράτος και τους μηχανισμούς του. Ακόμα περισσότερο είναι αναγκαία, σε μια περίοδο όπου η κατασταλτική πολιτική του κράτους εντείνεται και αποπειράται συνεχώς η αναβάθμιση του νομικού του οπλοστασίου (απόπειρες διεύρυνσης του 187Α, Νέος Σωφρονιστικός Κώδικας).
Ένα κίνημα οφείλει να έχει τη συνείδηση πως η υπεράσπιση των αιχμαλώτων του, των πολιτικών κρατούμενων, είναι πρωταρχικό καθήκον ζωτικής σημασίας για την ίδια του την ύπαρξη και την εξέλιξή του.
ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
ΣΤΑ ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ
ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ
Β. ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟ & Χ. ΚΟΡΤΕΣΗ
Συνέλευση Αλληλεγγύης για τους πολιτικούς κρατούμενους,
τους φυλακισμένους και διωκόμενους αγωνιστές
