Οι πολιτιστικές Ομάδες του Παν/μιου Ρεθύμνου, καθώς και ο σύλλογος μεταπτυχιακών φοιτητών, διοργάνωσαν την Παρασκευή 23 Νοέμβρη, στο Στέκι Πολιτιστικών ομάδων, Ανοιχτή συζήτηση για την υπόθεση του Στ. Αλεξανδρόπουλου.
Η αίθουσα των Πολ. ομάδων ήταν κατάμεστη και γύρω στις 20,30 ξεκίνησε με προβολή ενός δεκαπεντάλεπτου αποσπάσματος της εκπομπής του Κ. Μπαξεβάνη “Το Κουτί της Πανδώρας”, το οποίο αφορούσε την υπόθεση του Στ. Αλεξανδρόπουλου.
Η εκπομπή με τον τίτλο : “πανεπιστήμιο ναι, Τίμιο;”, προβλήθηκε στις 9/12/2010
[youtube http://www.youtube.com/watch?v=NvVJxM48ehA&w=420&h=315]Μετά το τέλος της προβολής ακολούθησαν τοποθετήσεις ενός καθηγητή του πανεπιστημίου Κρήτης, ενος τότε προπτυχιακού φοιτητή, στην πτυχιακή εργασία του οποίου ήταν επιβλέπων ο Αλεξανδρόπουλος ενός φίλου του αποθανόντος και μίας εκπροσώπου του συλλόγου των μεταπτυχιακών.
Ειπώθηκαν εν συντομία τα γεγονότα, που οδήγησαν στην σημερινή δίκη, τα οποία έχουν ως εξής:
Γεγονότα:
“Τον Ιούλιο του 2005, γινεται συνέλευση τμήματος, ώστε να εγκριθούν οι φοιτητες που θα στελεχώσουν τα μεταπτυχιακά προγράμματα του τμήματος πολιτικών επιστημών. Παρουσιάζεται στην συνέλευση για επικύρωση ένας πίνακα με 24 ονόματα, χωρίς να υπάρχουν διπλα ο αριθμός των μορίων. Ο κοσμήτορας της Σχολής, Δ. Κοτρόγιαννος, ζήτησε από την συνέλευση την επικύρωση της λίστας.
Ο Αλεξανδρόπουλς ζητησε να δει τους αναλυτικούς καταλόγους βαθμολογίας, αφου είχε ήδη λάβει την ένσταση του Ρητινιώτη.
Από τους τρεις κατηγορουμενους (ο κοσμήτορας Δ. Κοτρόγιαννος, ο αντιπρύτανης Κ. Λάβδας και η υπεύθυνη του μεταπτυχιακού Μ. Δενδρινού – τα μέλη της επιτροπής, με άλλα λόγια, που έκανε την επιλογή των υποψηφίων.)το μόνο που πήρε ήταν συστηματική άρνηση.
Οι βδομάδες περνούν και ο καθηγητής επιμένει με επιστολές του, να αποκτήσει πρόσβαση στην αναλυτική μοριοδότηση των υποψηφίων για το μεταπτυχιακό.
Καταγγέλλει αδιαφάνεια . Στο τέλος Αυγούστου τού απαντούν ότι οι φάκελοι των υποψηφίων είναι προσωπικά δεδομένα, κι επομένως απόρρητοι.
Το Σεπτέμβριο του 2005 υποβάλλει ένσταση για τα αποτελέσματα της εισαγωγής τόσο στη Γενική Συνέλευση Ειδικής Σύνθεσης του τμήματος, όσο και στη Σύγκλητο Ειδικής Σύνθεσης.
Η ένστασή του, όμως απορρίπτεται και, αφού έχει εξαντλήσει την πανεπιστημιακή οδό, ο Στ. Αλεξανδρόπουλος στρέφεται στο υπουργείο Παιδείας και στον πολιτικό κόσμο. Καταγγέλλει παρατυπίες και παρανομίες, στη Νομαρχιακή Επιτροπή της ΝΔ Ρεθύμνου, σε βουλευτές ΠΑΣΟΚ Κρήτης, στο υπουργείο και στο βουλευτή κ. Δραγασάκη, ο οποίος κατέθεσε σχετική ερώτηση στη Βουλή.
Το Νοέμβριο του 2005, ο υφυπουργός Παιδείας Σπ. Ταλιαδούρος, απαντώντας σε ερώτηση του Γ. Δραγασάκη στη Βουλή ανακοινώνει ότι «το υπουργείο ζήτησε από την πρυτανεία να ερευνήσει το θέμα». Μετά την επερώτηση Δραγασάκη το θέμα φαίνεται να λήγει. Από τότε άλλωστε έως την ημέρα του θανάτου του, ο Στέλιος Αλεξανδρόπουλος δεν προχώρησε σε καμιά άλλη ενέργεια, νομική η πολιτική, σχετική με την υπόθεση.
Το υπουργείο όντως ζητά με επιστολή του στις 4 Νοεμβρίου την επείγουσα διερεύνηση την υπόθεση. Ο πρύτανης του πανεπιστημίου απαντά στο υπουργείο στις 18 του μήνα και την ίδια ημέρα στέλνει επιστολή στον καθηγητή Γ. Πυργιωτάκη, να ξεκινήσει εμπιστευτική έρευνα.
Έρευνα όμως, όχι για το αν ήταν αξιοκρατική η επιλογή των μεταπτυχιακών φοιτητών, αλλά με βάση το άρθρο 126 του υπαλληλικού κώδικα, που ερευνά την τέλεση πειθαρχικού παραπτώματος των μελών ΔΕΠ.
Στις 23 Ιανουαρίου 2006, το πανεπιστήμιο λαμβάνει από το υπουργείο και δεύτερη εντολή διερεύνησης της υπόθεσης, ύστερα από ένσταση που κατέθεσαν τρεις φοιτητές οι οποίοι δεν εισήχθησαν στο μεταπτυχιακό: οι Κ. Ρητινιώτης, Κ. Χρήστου και Π. Ε. Μουρατίδου.
Το πόρισμα του καθηγητή Πυργιωτάκη, με ημερομηνία 23 Φεβρουαρίου 2006 συμπεραίνει ότι η διαδικασία εισαγωγής στο μεταπτυχιακό ήταν άψογη και ότι τέθηκε σε εφαρμογή με τον καλύτερο δυνατό τρόπο
Η έκθεση Πυργιωτάκη συντάσσεται ως απάντηση στο έγγραφο του Υπουργείου, και αυτό ρυθμίζει ως ένα βαθμό το περιεχόμενο και το ύφος της. Χρησιμοποιείται ωστόσο εν αγνοία του ιδίου για την τεκμηρίωση της παραπομπής σε πειθαρχική δίωξη.
Όντως, δύο μήνες μετά, ο πρύτανης του πανεπιστημίου, Παλλήκαρης, ζητά την πειθαρχική δίωξη του Στ. Αλεξανδρόπουλου. Το παραπεμπτικό, που κοινοποιείται στον καθηγητή μέσα στις ημέρες του Πάσχα, τον κατηγορεί για «παράνομες και αυθαίρετες ενέργειες», για «αβάσιμη και δημόσια κριτική» που «θίγει την επιστημονική και την επιστημονική και προσωπική τιμή και υπόληψη μελών ΔΕΠ» και για «συμπεριφορά βαρέως απάδουσα στην αξιοπρέπεια πανεπιστημιακού λειτουργού».
Στις 3 Μαΐου 2006 συγκαλείται συνέλευση για την έγκριση του προγράμματος σπουδών. Από τη συνέλευση έλειπαν δικαιολογημένα ο καθηγητής Γράβαρης με εκπαιδευτική άδεια, και ο Λάβδας που είχε το δικαίωμα ως αντιπρύτανης να λείπει. Ο κοσμήτορας Κοτρόγιαννος επικαλείται «έλλειψη απαρτίας» και προτείνει να αναβληθεί η συνέλευση για δεκαπέντε ημέρες.
Ο Στ. Αλεξανδρόπουλος, φορτισμένος πολύ ψυχολογικά, ζητά επίμονα το λόγο εκτός διαδικασίας. Όταν τελικά του δίνεται η δυνατότητα να μιλήσει, ανακοινώνει στους συναδέλφους του την πειθαρχική του δίωξη και δηλώνει ότι αρνείται να μπει σε επιστημονικό διάλογο με τους «διώκτες» του, Κοτρόγιαννο, Λάβδα και Μενδρινού.
Μετά την επιστροφή του στο γραφείο του, ο Στέλιος Αλεξανδρόπουλος αποβιώνει αιφνιδίως.”
Ομιλίες/συμπεράσματα/προσωπικές ιστορίες από τους τρεις καλεσμένους της συζήτησης:
Ουσιαστικά αυτό που ζητούσε ο αποθανών από την επιτροπή ήταν να δει τους καταλόγους μοριοδοτησης, ακόμη και εάν με αυτά η έκθεση του διαψεύδονταν.
Μετά τον θάνατο Αλεξανδρόπουλου κινητοποιήθηκαν άτομα, τα οποία δεν ασχολήθηκαν ποτέ με συνδικαλιστικά θέματα του πανεπιστημίου, ενώ από ΚΑΜΙΑ παράταξη δεν υπήρξε ανταπόκριση.
Ιδρύθηκε λοιπόν μια πρωτοβουλία συμπαράστασης. Κάποιοι από αυτούς εκβιάστηκαν ότι εαν δεν σταματήσουν να ασχολούνται με το θέμα δεν θα πάρουν ποτέ πτυχίο.
Η πρωτοβουλία που δημιουργήθηκε μετά τον θάνατο του ήταν ανεξάρτητη. Συγκροτούνταν από ανεξάρτητους, δημοκρατικούς, αριστερούς και αναρχικούς φοιτητές. Το κύριο αίτημα τους ήταν η παραίτηση ενόχων ανεξαρτήτου πορίσματος και η διαλεύκανση της υπόθεσης. Το ζήτημα παραμένει ακόμη άλυτο, αφού και η Σύγκλητος ποτέ δεν έλαβε την ευθύνη της. Μετά την τότε αναστάτωση στον φοιτητικό χώρο, πολλοί καθηγητές βρήκαν το θάρρος να μιλήσουν και κάποια στοιχεία της υπόθεσης δεν τα ήξεραν πολλοί.
Η δίκη αυτή λοιπόν αγγίζει βαθύτερα πράγματα λειτουργίας του πανεπιστημίου και ότι είναι δύσκολο για έναν καθηγητή να βρει το δίκιό του. Ας λάμψει λοιπόν εκεί η αλήθεια και ας απομονωθούν όλοι εκείνοι που δημιούργησαν αυτή την ιστορία.
Στην εκπομπή του Μπαξεβάνη, ακούστηκε ότι ο Αλεξανδρόπουλος ήταν «γραφικός», «μοναχικός». Μόνο αυτό δεν ήταν. Ήταν ένας δάσκαλος από αυτούς που δίνουν νόημα στο πανεπιστήμιο,που έλεγε ότι : «εμείς θέλαμε να αλλάξουμε τον κόσμο». Είχε μια συγκρουσιακή κουλτούρα και κατάφερε να προβάλλει κάποια κρυμμένα ζητήματα στην φόρα. Ήθελε να φέρει τους κατηγορούμενους προ των ευθυνών τους στο τέλος.
Σχετικά με την δίκη:
Την δίκη, δυστυχώς, την παρακολουθούν πολλοί λίγοι. Βέβαια αρκετοί είναι μάρτυρες και δεν μπορούν να παραστούν στην δίκη. Άλλοι ξέχασαν τι έγινε, άλλοι έφυγαν από την πόλη. Όταν άνοιξε η δίκη πολλοί λίγοι την ήξεραν. Δεν υπάρχουν στο ακροατήριο μεταπτυχιακοί φοιτητές, ούτε μέλη του ενιαίου φορέα διδασκόντων. Το κλίμα είναι στενάχωρο και υπάρχει μια γενικά αμηχανία. Το θέμα αφορά το Πανεπιστήμιο και αυτό θα έπρεπε να εχει μηχανισμούς ώστε να το λύσει, καθώς όμως αυτό ειναι ανίκανο δηγηθηκε σε δίκη, με κατηγορούμενους μέλη της παν/κης κοινότητας.
Το νόημα της υπόθεσης Αλεξανδρόπουλου είναι οτι αποτελεί έναν αγώνα για το πανεπιστήμιο που θέλουμε.
Αυτές συνοπτικά ήταν οι τοποθετήσεις ανθρώπων που είτε ήξεραν ως συνεργάτες στον Στ. Αλεξανδρόπουλο, είτε ως φίλοι, είτε ως φοιτητές.
Η δίκη συνεχίζεται μέχρι σήμερα στο Τριμελές Πρωτοδικείο Ρεθύμνου. Η επόμενη δικάσιμος έχει οριστεί για την Τετάρτη 28 Νοέμβρη στις 9,00 π. μ.
