Σκηνοθέτες Σκασμός

0
574
(πανό έξω από την καλών τεχνών)
(πανό έξω από την καλών τεχνών)

Καμιά μας δεν ξέχασε τι συνέβη τον Νοέμβριο του 2006.

Στην Αμάρυνθο, μια 16χρονη μετανάστρια βιάζεται από 4 συμμαθητές της στις τουαλέτες του σχολείου ενώ τη βιντεοσκοπούν. Ένας από αυτούς γιος μπάτσου, ένας άλλος γιος δασκάλου.
Η μητέρα της κάνει μήνυση και το θέμα καταλήγει να παίρνει τεράστιες διαστάσεις με αυτήν την υπόθεση φύσει ασύμβατη με όσα η κοινή γνώμη αξιώνει για τον εαυτό της.

Καμιά μας δεν ξέχασε τι συνέβη τον Μάρτιο του 2010.

Η Δικαιοσύνη αθώωσε πανηγυρικά τους επτά κατηγορούμενους (οι 4 βιαστές και οι 3 για συνέργεια). Η τοπική κοινωνία καταδίκασε την 16χρονη, βροντοφώναξε για μια ακόμη φορά τον μισογυνισμό και τον ρατσισμό της ενάντια στη μετανάστρια που βιάστηκε και σε όσες/όσους την υποστήριξαν οργανωμένα, διαδηλώνοντας στην Αμάρυνθο.

Καμιά μας δεν μπορεί ούτε μια στιγμή να τα ξεχάσει όλα αυτά.
Γιατί είναι ένα από τα χίλια στιγμιότυπα της καθημερινής επίθεσης στα γυναικεία σώματα και μυαλά.

Η αθώωση των ελληναράδων βιαστών με τη βούλα του νόμου και τη θερμή υποστήριξη της κοινωνίας και των media, η μετονομασία του βιασμού και της σεξουαλικής επίθεσης και της γυναικοκτονίας σε «απλή παρενόχληση, νεανικό σφάλμα, έγκλημα πάθους, ερωτική συνεύρεση, συντρέχον πταίσμα της γυναίκας» είναι  η ωμή κανονικότητα της πατριαρχίας.
Το φεστιβάλ αθηνών και η ελληνική ακαδημία κάνουν μια υπενθύμιση όλων αυτών όσο πιο χυδαία μπορούν:

Φέτος, στο Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, στις 4 Ιουλίου, έχει πρεμιέρα η παράσταση «Αμάρυνθος» με το συμβάν να επαναδιατυπώνεται και να εξετάζεται: ανιχνεύονται τα «δύο πολωμένα στρατόπεδα» που καταδεικνύουν «την τάση μας να συσπειρωνόμαστε προς τη μια ή την άλλη πλευρά» για να αναδειχθεί ο «ενδιάμεσος χώρος για επικοινωνία, για αναστοχασμό».

Από την παράσταση δεν λείπει  βέβαια και το Πάντειο Πανεπιστήμιο με την Αθανασίου και το teamάκι  gender studies και κοινωνικής ανθρωπολογίας να πλαισιώνουν με τις έρευνές τους το θέμα.

Ας το ξαναθυμηθούμε λοιπόν:

Όλοι αυτοί οι φορείς και όσοι τους διαφημίζουν και θα τους χειροκροτήσουν είναι ένα «καλλιτεχνικό» ξέπλυμα όσων συνέβησαν στην Αμάρυνθο.
Σχετικοποιούν και αισθητικοποιούν το βιασμό βαπτίζοντάς τον «ευαίσθητο κοινωνικό θέμα».
Εξετάζουν τις «όψεις του νομίσματος» και προσπαθούν να απαλείψουν τις πιο ανάγλυφες έμφυλες και ταξικές αντιθέσεις. Γιατί αυτό είναι η βασική προϋπόθεση της ύπαρξής τους.
Και για να τελειώνουμε με αυτές τις μαλακίες.
Δεν αξιώνουμε την υποστήριξη όλων αυτών. Ξέρουμε ότι είναι απέναντί μας.
Στεκόμαστε όμως σε κάτι που αυτός ο συρφετός δηλώνει ρητά: «αυτή η κοινωνία επιθυμεί το δικαίωμα στη λήθη».
Και σαν αντιφασίστριες και αντιφασίστες ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ, ΛΕΜΕ ΚΑΙ ΞΑΝΑΛΕΜΕ ότι: η μνήμη, η ιστορία και οι πληγές που μας αφήνουν είναι το βασικό μας όπλο. Και η μόνη επιθυμία που έχουμε για όλους αυτούς είναι να τους στείλουμε στο διάολο.

via diarriktes.wordpress.com