Όταν ακούς “τάξη” ανθρώπινο κρέας μυρίζει.
Τα ξημερώματα της 26ης Νοέμβρη, οι μπάτσοι εισέβαλλαν στην Κατάληψη Gare και συνέλαβαν τέσσερα άτομα τα οποία βρίσκονταν εντός του κτιρίου εκείνη την ώρα. Η εισβολή στο κτίριο της οδού Καλλιδρομίου 74 στα Εξάρχεια, αποτελεί μέρος από μια σειρά κατασταλτικών επιθέσεων που πραγματοποιεί το κράτος απέναντι στην ελευθερία που προτάσσει η αναρχία, ενάντια στους ανθρώπους μας, ενάντια στις δομές μας.
«Όλα για όλες και όλους»
Η κατάληψη Gare όπως και κάθε άλλος κατειλημμένος χώρος, είναι πρώτα και πάνω από όλα μια εστία αγώνα. Ανεξάρτητα από τα επιμέρους χαρακτηριστικά που έχουν δοθεί σε κάθε κατάληψη, ο ρόλος τους ήταν, είναι και θα είναι πάντα μια εστία αγώνα. Χώροι ελεύθεροι, χωρίς αφεντικά, χωρίς καθοδήγηση, όλα οριζόντια και οργανωμένα από όλους και όλες.
Μέσα στις καταλήψεις μας, γνωριζόμαστε, ανταλλάσουμε απόψεις και ιδέες, δημιουργούμε, καλύπτουμε ανάγκες για στέγαση απέναντι στην εκβιαστική συνθήκη του ενοικίου και των πλειστηριασμών, δίνουμε ζωή σε σάπια κι άδεια κτίρια, προωθούμε την αυτοδιεύθυνση, δείχνουμε οτι υπάρχει κι άλλος δρόμος μέσα στο καθεστώς της ατομικής ιδιοκτησίας και τις παθογένειες που αυτή γεννά. Σπάμε τη λογική της ανάθεσης, δεν περιμένουμε τα κράτη και τους νόμους να μας υποδείξουν πού και πώς θα κινηθούμε. Χαράζουμε τα δικά μας μονοπάτια, και μέσα από τα λάθη μας, μαθαίνουμε και προχωράμε.
Το κράτος δεν θέλει ακηδεμόνευτους ανθρώπους που δημιουργούν δομές. Έχει επενδύσει πάρα πολλά στην επιτήρηση και την καταστολή για να επιτρέψει σε νησίδες ελευθερίας να ανθίσουν και να πολλαπλασιαστούν. Έχει επενδύσει στην κοινωνική απάθεια, έχει επενδύσει στην τρομολαγνεία, έχει επενδύσει στη βίαιη αστυνομία και στο φακέλωμα, η δε τελευταία κυβέρνηση επενδύει και στην αριστερή αφομοίωση με μεγάλη απ’ ότι φαίνεται επιτυχία.
Καμία εντύπωση δεν μας κάνει γενικά η αριστερή πρόφαση της «μετατροπής» των καταλήψεων σε δομές φιλανθρωπικού/πολιτιστικού/κοινωνικού χαρακτήρα, όπως έχει γίνει στο παρελθόν μεταξύ άλλων στην περίπτωση της βίλας Αμαλία και της βίλας Ζωγράφου, όπως έγινε και στην περίπτωση της Gare. Και πιο ειδικά, η δήθεν ανάγκη της κυβέρνησης του σύριζα να απαντήσει στις πιέσεις της ΝΔ για εφαρμογή της νομιμότητας είναι ένα φτηνό πρόσχημα για την εφαρμογή του διαχρονικού κρατικού σχεδιασμού ενάντια στις καταλήψεις και στους αγωνιστές/αγωνίστριες.
Η ακολουθία των γεγονότων ήταν η εξής απλή : Με αφορμή την σκοπούμενη στοχοποίηση μελών της κατάληψης για συμμετοχή στα βίαια επεισόδια της 17ης Νοέμβρη, ως φορείς τυφλής βίας και τρομοκρατίας από την μιντιακή και όχι μόνο υστερία, στρώθηκε το έδαφος για το σφράγισμα του κτιρίου και την σύλληψη των συντρόφων μας. Αμέσως μετά κυκλοφόρησε η είδηση για την μελλοντική στέγαση του δικτύου για τα δικαιώματα του παιδιού, νομιμοποιώντας πλέον εντελώς το σπάσιμο, στη μαζική κοινή γνώμη. Σε όλο αυτό το παιχνίδι δεν ξεχνάμε τον ρόλο που έπαιξαν και οι κραυγές περί «εκκαθάρισης» του κινήματος από το αριστερό παρακράτος και τους γλύφτες του.
Έχουμε όμως και γνώση και μνήμη. Όταν χτυπάνε έστω κι έναν/μία απο εμάς, χτυπάνε όλους και όλες μας. Ξέρουμε ποιοι είναι μαζί μας και ποιοί είναι απέναντι. Μαθαίνουμε σε ποιούς να υπολογίζουμε, πού θα στραφούμε και πού θα βασιστούμε στις δύσκολες στιγμές.
Στεκόμαστε αλληλέγγυοι και αλληλέγγυες δίπλα στους συλληφθέντες καταληψίες της Gare. Στεκόμαστε δίπλα στους συντρόφους και τις συντρόφισσές μας που μάχονται και διώκονται μέσα και έξω από τις φυλακές, πρώτα ως αναρχικοί/ές και έπειτα ως μέσο αντιπληροφόρησης.
Στον πόλεμο ενάντια στο κράτος, τους φασίστες, τους μπάτσους και τους δικαστές, χάνονται μάχες, σημειώνονται όμως και νίκες. Να μην το ξεχνάμε.
Η αλληλεγγύη είναι τ’ όπλο μας.
Ούτε βήμα πίσω απέναντι στην κρατική και παρακρατική καταστολή.
Α/Α Ραδιόφωνο Ραδιοφράγματα
