Την Πέμπτη 5/4, νωρίς το απόγευμα, πραγματοποιήσαμε αντιφασιστική-αντιεθνικιστική παρέμβαση στο κέντρο της Καλαμπάκας, από κοινού με συντρόφους και συντρόφισσες της Πρωτοβουλίας Αναρχικών Τρικάλων. Μοιράστηκαν κείμενα και αναρτήθηκε πανό στην κεντρική πλατεία της πόλης. Κατά τη διάρκεια της παρέμβασης 2 περιπολικά μας σταμάτησαν για εξακρίβωση στοιχείων έπειτα από ανώνυμες καταγγελίες για παρεμβάσεις (βαψίματα με σπρέι, ανάρτηση πανό, μοίρασμα κειμένων) που πραγματοποιήσαμε τόσο σήμερα, όσο και τις προηγούμενες μέρες, αλλά και λόγω της προφανούς δυσφορίας των τοπικών αρχών. Οι μπάτσοι ήταν ιδιαίτερα ερειστικοί και προσπαθούσαν να δημιουργήσουν ένα κλίμα φόβου. Τους κόψαμε όμως τον βήχα διατηρώντας την ψυχραιμία μας, χειριζόμενοι/ες καταλλήλως την επιχειρούμενη επίδειξη δύναμης από τις κατασταλτικές δυνάμεις του κράτους. Μετά το τέλος της παρέμβασής μας, όλα τα περιπολικά της πόλης (3) έκοβαν, ασταμάτητα και επιδεικτικά, βόλτες στον κεντρικό δρόμο της πόλης, ώστε να δημιουργήσουν κλίμα αναταραχής, αλλά και ένα επιτηδευμένο αίσθημα “ασφάλειας” στην πόλη. Το ίδιο έπρατταν πάντως και τις προηγούμενες μέρες, καθώς οι μπάτσοι μας ενημέρωσαν πως τους είχε δοθεί εκ των άνω εντολή για να μας εντοπίσουν και να καταγράψουν τα στοιχεία μας. Ο κρατικός ρεβανσισμός και η μεθοδευμένη λοιδορία της αναρχικής παρέμβασης στην περιοχή δεν πρόκειται να αναστείλουν τη δράση μας. Ο κόσμος του αγώνα, με δύναμή του την αλληλεγγύη και τη συντροφικότητα, θα υπερβεί κάθε παρουσιαζόμενο εμπόδιο, κάθε εμφανιζόμενη κατασταλτική “ενέδρα”.
Παρακάτω ακολουθεί το κείμενο που μοιράστηκε κατά την αντιφασιστική-αντιεθνικιστική παρέμβαση:
Ο αγώνας ενάντια στον φασισμό είναι ιστορικό καθήκον των καταπιεσμένων. Είναι αγώνας για ζωή και ελευθερία.
Το τελευταίο διάστημα το ενδιαφέρον της δημόσιας σφαίρας μονοπωλεί το λεγόμενο μακεδονικό ζήτημα. Η διόλου τυχαία αναμόχλευσή του έδωσε την ευκαιρία για τον σχεδιασμό τυχοδιωκτικών πολιτικών κινήσεων που μετουσιώθηκαν στα δύο εθνικιστικά συλλαλητήρια, τα οποία πραγματοποιήθηκαν στη Θεσσαλονίκη και την Αθήνα. Πρώτα απ’ όλα, το πλήθος που πλαισίωσε αυτά τα συλλαλητήρια ήταν ετερόκλητο. Απαρτιζόταν κυρίως από μικροαστούς, δεξιούς, χριστιανούς κάθε λογής (βλ. παραχριστιανικές οργανώσεις), συντηρητικούς και αντιδραστικούς, κομμάτια της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς (βλ. ΚΟΕ, αλλά και πατριωτικές δηλώσεις της ΛΑΕ) που εκμεταλλεύτηκαν το γεγονός για να αντλήσουν πολιτική υπεραξία και εν τέλει ψήφους σε αυτόν τον εθνικιστικό παροξυσμό των ημερών εκείνων. Στα συλλαλητήρια έδωσαν, επίσης, το παρόν άνθρωποι των κατώτερων στρωμάτων όντας πλήρως απογοητευμένοι από την τρέχουσα πολιτική συγκυρία και εξαθλιωμένοι από την κρίση, αναζητώντας μια τελευταία σανίδα σωτηρίας στους αντιδραστικούς κύκλους του αστικού στρατοπέδου και φυσικά ακροδεξιοί και φασίστες-νεοναζί. Είναι αυτονόητο, βέβαια, πως παρότι η τελευταία μερίδα ανθρώπων δεν αποτελούσε την πλειοψηφία, ήταν όμως αυτοί, οι οποίοι διοργάνωσαν και διαμόρφωσαν τα πολιτικά χαρακτηριστικά των συλλαλητηρίων. Με την ανοχή όλων των υπολοίπων και με την συνεπικουρία των μπάτσων άδραξαν την ευκαιρία να εμφανιστούν ενισχυμένοι στον δρόμο, πραγματοποιώντας επιθέσεις σε καταλήψεις (βλ. επίθεση και τελικά εμπρησμός της κατάληψης Libertatia από φασίστες και χούλιγκαν του ΠΑΟΚ, επίθεση στον Ε.Κ.Χ. Σχολείο και στο αυτοδιαχειριζόμενο θέατρο Εμπρός, συνεχίζοντας έπειτα τις επιθέσεις τους στα μουλωχτά ενάντια σε χώρους του αγώνα και μετά το πέρας των συλλαλητηρίων). Και στα δύο συλλαλητήρια ο κόσμος του αγώνα έδειξε, πάντως, για ακόμα μία φορά τα αυξημένα αντιφασιστικά αντανακλαστικά του πραγματοποιώντας μαζικές αντισυγκεντρώσεις, περιφρουρώντας τις δομές αγώνα και τα στέκια και κρατώντας τις γειτονιές καθαρές από φασίστες.
Βλέπουμε λοιπόν, πως το μακεδονικό ζήτημα ανακινείται σκόπιμα έπειτα από αρκετά χρόνια, σε μια προσπάθεια του εθνικιστικού χώρου να ανασυνταχθεί από τις στάχτες του και να επανενταχθεί στον πολιτικό στίβο με ένα επίπλαστο δημοκρατικό προσωπείο. Σε αυτό συνηγορούν και οι εθνικιστικές κορώνες που εξαπέλυσε ο απόστρατος αξιωματικός Φράγκος Φραγκούλης στο συλλαλητήριο που έλαβε χώρα στη Θεσσαλονίκη. Συγκεκριμένα, ανακοίνωσε πως αποσκοπεί στην δημιουργία ενός κομματικού φορέα, «μιας σοβαρότερης Χρυσής Αυγής», που θα έγκειται δεξιότερα της Νέας Δημοκρατίας. Ο ίδιος, έχοντας βρώμικο παρελθόν στην υπηρεσιακή κυβέρνηση Πικραμένου, πραγματοποίησε στρατιωτικές ασκήσεις καταστολής πλήθους (άσκηση «Καλλίμαχος» στο στρατόπεδο Κορομηλά στην Αργυρούπολη του δήμου Κιλκίς το 2011), ήταν θερμός υποστηρικτής του ΝΑΙ στο δημοψήφισμα-φαρσοκωμωδία του 2015 και τέλος, κατέθεσε υπέρ στη δίκη των ΟΥΚάδων που κατηγορήθηκαν για ρατσιστική συνθηματολογία στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου 2010. Μην ξεχνάμε όμως και την έκβαση της δίκης της Χ.Α. και το πώς αυτήν οδηγεί το ναζιστικό μόρφωμα στην κοινωνική απονομιμοποίησή του. Κάπως έτσι ανοίγεται ο δρόμος για την ανάδειξη ενός νέου και «σοβαρού» εθνικιστικού κόμματος. Βέβαια, οι εθνικιστικοί τυχοδιωκτισμοί δεν σταματούν εκεί. Συγκεκριμένα, από τον χώρο της δεξιάς έκαναν την εμφάνισή τους στα συλλαλητήρια και πολιτικά στελέχη της Ν.Δ. παρά το γεγονός ότι επίσημα τάσσεται με τις Νατοϊκές επιταγές. Για ακόμα μία φορά, η παραδοσιακή δεξιά προβαίνει σε τακτικούς ελιγμούς με σκοπό να διατηρήσει την εθνικιστική της απεύθυνση στο συντηρητικό κοινό.
Οι γεωπολιτικές εξελίξεις και οι κεφαλαιοκρατικές επιταγές είναι αυτές που επί της ουσίας ανέσυραν το μακεδονικό ζήτημα στην επικαιρότητα και αναμόχλευσαν τους εθνικισμούς στα Βαλκάνια. Τον προσεχή Ιούνιο μέλλεται να αποφασιστεί η ένταξη της Δημοκρατίας της Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ, με επόμενο βήμα την είσοδό της στην Ε.Ε.. Οι κυρίαρχοι ιμπεριαλιστικοί πόλοι είναι αυτοί που εποφθαλμιούν σαν οικόπεδο τα Βαλκάνια, με απώτερο στόχο να αποκτήσουν υποτακτικούς συμμάχους για τους διακρατικούς τους σχεδιασμούς. Το ΝΑΤΟ θέλει να διευρύνει την επικυριαρχία του στην περιοχή και οι Η.Π.Α. να αναβαθμίσουν τον ρόλο της στρατιωτικής βάσης Camp Bondsteel, που βρίσκεται στα σύνορα Κοσσόβου-Δημοκρατίας της Μακεδονίας, αλλά και να δημιουργήσουν ταυτόχρονα μια δεύτερη βάση νοτιοανατολικά της προαναφερθείσας. Ο ευρωατλαντικός ιμπεριαλισμός επιδιώκει να απομονώσει τα ρωσικά συμφέροντα στα Βαλκάνια, καθιστώντας τα, ουσιαστικά, θύλακα των δυτικών συμφερόντων στην ανατολική Μεσόγειο και στρατιωτικό ορμητήριο για μιλιταριστικές επιχειρήσεις στη Μέση Ανατολή. Ο ψυχρός πόλεμος έχει επανέλθει, με τους ανταγωνισμούς Η.Π.Α.-Ρωσίας να οξύνονται σε πολλά μέτωπα (βλ. Συρία/Μέση Ανατολή, ανατολική Ουκρανία, Βαλκάνια) και τα σενάρια μιας γενικευμένης σύγκρουσης για το ξεπέρασμα της κρίσης από τις δυνάμεις του κεφαλαίου παραμένουν διαρκώς στο τραπέζι. Το ελληνικό κράτος, όντας προσαρτημένο στο άρμα του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού εφαρμόζει τις υποδείξεις του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε., γι’ αυτό τόσο η κυβέρνηση, όσο και τα λοιπά αστικά κόμματα, καλούνται να γεφυρώσουν τις διακρατικές αντιπαλότητες με την κυβέρνηση Ζάεφ. Η ελληνική αστική τάξη δεν πρόκειται, πάντως, να ζημιωθεί καθόλου. Ίσα-ίσα, πρόκειται να διευρύνει τις επικερδέστατες επιχειρηματικές της δραστηριότητες, τόσο στη Δημοκρατία της Μακεδονίας, όσο και στις υπόλοιπες βαλκανικές χώρες. Αρκεί μόνο να σημειωθεί, πως από τις αρχές της δεκαετίας του 90′ μέχρι σήμερα, το ελληνικό κεφάλαιο έχει επενδύσει στα Βαλκάνια πάνω από 1 δις ευρώ, εκμεταλλευόμενο τις γεωπολιτικές ανακατατάξεις, τις πολεμικές συρράξεις που υποδαυλίζονται από το ΝΑΤΟ, αλλά και την αναζωπύρωση των εθνικισμών στη χερσόνησο.
Η πόλη της Καλαμπάκας δε θα μπορούσε να μείνει έξω από τον εθνικιστικό αναβρασμό. Η παρουσία των φασιστών της Χ.Α. στην Καλαμπάκα ξεκινά μερικά χρόνια πριν. Από όσα γνωρίζουμε το ξενοδοχείο Edelweiss, χωρίς το παραμικρό ίχνος ντροπής, φιλοξένησε εκδηλώσεις τους κατά τα έτη 2013, 2014, 2015 και φέτος στις 10 Μάρτη 2018. Επίσης, Χρυσαυγίτες έχουν πραγματοποιήσει μοιράσματα φυλλαδίων και αφισοκολλήσεις στην πόλη το 2014 και το 2016. Τέλος, τον Απρίλιο του 2017 ο τομεάρχης της Χ.Α. για την πόλη της Καλαμπάκας, Γ. Ρούστας, παρενέβη στο δημοτικό συμβούλιο επιδιδόμενος σε ένα ξενοφοβικό κρεσέντο ενάντια στη δημιουργία camp διαμονής προσφύγων και μεταναστών, προκαλώντας την ηθελημένη αποχώρηση δύο δημοτικών συμβούλων. Ερχόμενοι τώρα στο μακεδονικό, την πλήρη προπαγάνδισή του οργάνωσαν το Stagon News και το Μετεώρων Λιθόπολις. Είναι αυτοί που ανέλαβαν τη μετακίνηση με λεωφορεία των εθνικοφρόνων συμπολιτών μας στα συλλαλητήρια της Θεσσαλονίκης και της Αθήνας. Στις εκδηλώσεις που φρόντισαν να οργανώσουν, καλεσμένοι τους ήταν «εξέχουσες» προσωπικότητες που συνδέονται είτε με χριστιανικούς κύκλους είτε με την ακροδεξιά. Μερικοί από αυτούς ήταν η Μ. Μαντούβαλου, ο Φρ. Φραγκούλης και ο Ν. Λυγερός. Οι δύο τελευταίοι πραγματοποίησαν ομιλία στο συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης, ενώ η πρώτη (καθηγήτρια!) πρωταγωνιστεί σε εκδηλώσεις της Ενωμένης Ρωμιοσύνης και ανιστόρητα άρθρα της κυκλοφορούν κυρίως σε sites του κίτρινου τύπου. Οι άνθρωποι του Μετεώρων Λιθόπολις φροντίζουν να ντύνουν τις εκδηλώσεις τους με ένα εθνικοπατριωτικό μανδύα, αναρτώντας ελληνικές και βυζαντινές σημαίες στον χώρο όπου πραγματοποιείται η εκάστοτε εκδήλωση. Ο σύλλογος αυτός αποτελείται από άτομα που συνδέονται άρρηκτα με τους μοναστικούς κύκλους και έχουν καταφέρει να αποκτήσουν ένα κύρος στην τοπική κοινωνία.
Τους φασίστες δεν τους λογαριάζουμε ως γραφικούς, ούτε τους απομονώνουμε με το να μην ασχολούμαστε μαζί τους. Επίσης, δεν έχουμε την παραμικρή αυταπάτη πως θα τους “τακτοποιήσει” το κράτος και η αστική δικαιοσύνη. Έχουμε ιστορική μνήμη, την οποία διαφυλάττουμε σαν κόρη οφθαλμού από κάθε επιχειρούμενη προσπάθεια αναθεώρησής της από τις εκάστοτε μεθοδεύσεις των αστικών κύκλων. Έχουμε χρέος απέναντι στην τάξη μας, απέναντι στον άνθρωπο, να μην αφήσουμε ούτε σπιθαμή δημόσιου χώρου στους φασίστες, να τους τσακίζουμε όπου τους πετυχαίνουμε, να τους χώσουμε στις τρύπες τους. Ο φασισμός αποτελεί τη στερνή, μα, πιο επιθετική εφεδρεία που διαθέτει ο καπιταλισμός για να διασώσει τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης όταν το σύστημα κλονίζεται από τις δομικές, εσωτερικές του αντιφάσεις. Αποτελεί στρατηγική επιθετικής αναδιάρθρωσης για το κεφάλαιο, όταν η κοινωνική συναίνεση που εξασφαλίζει η αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία θρυμματίζεται, όταν το κεφάλαιο καλείται να ξεπεράσει μια καπιταλιστική κρίση υπερσυσσώρευσης που η ίδια η κεφαλαιοκρατία προκάλεσε, όταν το δίλημμα “κοινωνική επανάσταση ή βαρβαρότητα” προβάλλει όλο και πιο έντονα στο προσκήνιο. Ο φασισμός ψάχνει για αποδιοπομπαίους τράγους, ώστε να μεταβιβάσει την ευθύνη των καπιταλιστών για την εξαθλίωση και τη φτώχεια των υποτελών μαζών, σε κάποιον επίπλαστο εχθρό που η ίδια η κυριαρχία επιλέγει να στοχοποιήσει. Αυτός ο εχθρός είναι όσοι δεν υπάγονται στην καθεστηκυία τάξη, όσοι αποκλίνουν από την κυρίαρχη κανονικότητα, όσοι αγωνίζονται ενάντια στην τυραννία του κράτους και του κεφαλαίου. Οι φασίστες χρηματοδοτούνται από μερίδες της αστικής τάξης και ενισχύονται από το κράτος και τους επικουρικούς μηχανισμούς του (βλ. αστυνομία). Είναι απαραίτητη δικλείδα ασφαλείας για το σύστημα, είναι κομμάτι του συνολικότερου μηχανισμού του κράτους και του κεφαλαίου. Βρίσκονται πάντοτε μέσα στους σχεδιασμούς της κυριαρχίας. Ο φασισμός ως μαντρόσκυλο του καπιταλισμού και ως δεκανίκι του κράτους -αφού αποτελεί το παρακράτος- είναι ορκισμένος εχθρός της εργατικής τάξης. Είναι αυτός που για να επιβληθεί ως ολοκληρωτικό πολιτειακό καθεστώς, θέλει να τσακίσει τις κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις των από τα κάτω, να διαλύσει τις πολιτικές και ταξικές οργανώσεις των καταπιεσμένων, ώστε να στρατιωτικοποιήσει την εργασία, να υπαγάγει την κοινωνία σε ένα καθεστώς απόλυτου ελέγχου και δεσποτισμού και να διέπει τις κοινωνικές σχέσεις μέσω του άκρατου κοινωνικού δαρβινισμού και του ρατσισμού. Ο φασισμός, λοιπόν, είναι η πιο βάρβαρη μορφή του καπιταλισμού.
Στα δύο εθνικιστικά συλλαλητήρια, πέραν της ανοχής και του ξεπλύματος των φασιστών από τον αντιδραστικό όχλο, επισφραγίστηκε και ανανεώθηκε η ισχύς της εθνικής ενότητας. Το αστικό ιδεολόγημα της εθνικής ενότητας επιχειρεί να μας πείσει πως υπάρχει αδιαιρετότητα και ενότητα των συμφερόντων στο σύνολο του κοινωνικού σώματος. Πως φτωχοί και πλούσιοι, εργάτες και αφεντικά, όλοι μαζί ανεξαιρέτως, έχουν τα ίδια συμφέροντα, τα αποκαλούμενα εθνικά συμφέροντα. Η εν λόγω αστική ρητορική, που εξυπηρετεί τα αντίστοιχα καπιταλιστικά συμφέροντα, διαψεύδεται από την υλική πραγματικότητα. Δεν μπορεί να υπάρξει καμία ειρήνη μεταξύ καταπιεστών και καταπιεσμένων, εκμεταλλευτών και εκμεταλλευόμενων. Αυτό συμβαίνει γιατί οι λίγοι ζουν παρασιτικά από τον μόχθο των πολλών, γιατί οι λίγοι είναι αυτοί που διευθύνουν και εξουσιάζουν τους πολλούς. Τα συμφέροντα, λοιπόν, αυτών που βρίσκονται στη βάση της κοινωνικής πυραμίδας είναι ασυμφιλίωτα με τα αντίστοιχα εκείνων που βρίσκονται στην κορυφή της. Με λίγα λόγια, εθνική ενότητα σημαίνει διαταξική ειρήνη και υποταγή των άκληρων και υποτελών στρωμάτων στα αφεντικά. Είναι μια πράξη καταδίκης της εργατικής τάξης στην εκμετάλλευση και την καταπίεσή της από τους ισχυρούς. Συμπερασματικά, μπορούμε να διαπιστώσουμε πως η εθνική ενότητα υποσκάπτει την ταξική ενότητα και αλληλεγγύη, αλλοτριώνοντας τις τάξεις των καταπιεσμένων και καταδικάζοντας a priori τη χειραφέτηση τους.
Η συγκρότηση των εθνών ανάγεται στη δημιουργία των εθνών-κρατών, τότε που εθνικισμός έκανε τα πρώτα του βήματα ταυτίζοντας με στρεβλό και επίπλαστο τρόπο τα συμφέροντα των καταπιεσμένων με τη μοίρα του έθνους-κράτους και του δεσποτικού προσωπικού του, στα πλαίσια της κατασκευασμένης φαντασιακής κοινότητας του έθνους, με απώτερο σκοπό την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των κυρίαρχων και την κατοχύρωση της λαϊκής εθελοδουλίας. Το έθνος δεν είναι λοιπόν αυθύπαρκτη οντότητα, αλλά αποτελεί ιστορικό προϊόν της μετάβασης από τη φεουδαρχία στον καπιταλισμό, από τις μοναρχίες στα έθνη-κράτη. Κάπως έτσι, καταρρέουν οι εθνικιστικοί μύθοι περί της ιστορικής συνέχειας των εθνών, περί ιστορικών και μυθικών καταγωγών και γραμμών αίματος. Αν εστιάσουμε στην ιστορία των Βαλκανίων, θα διαπιστώσουμε εύκολα πως αποτελούν ένα χωνευτήρι λαών, μια δεξαμενή πολιτισμικού συγκρητισμού, διατηρώντας ως τις μέρες μας τον πολυεθνικό τους χαρακτήρα. Οι βαλκανικοί λαοί συνυπήρχαν αρμονικά επί σειρά αιώνων. Δεν είχαν να χωρίσουν τίποτα μεταξύ τους. Αντίθετα, είχαν κοινό τον βραχνά της τυραννίας των ντόπιων και ξένων αφεντάδων. Ο εθνικισμός έχει ποτίσει με το αίμα των φτωχών τη βαλκανική χερσόνησο (βλ. Βαλκανικοί Πόλεμοι) με σκοπό την προώθηση των συμφερόντων των ισχυρών, τα οποία πάντοτε ενδύονταν τον μανδύα του αλυτρωτισμού και των Μεγάλων Ιδεών, ώστε να καταστούν θελκτικά για τους από τα κάτω, παρότι αυτοί πάντα ήταν και είναι οι μόνοι χαμένοι της υπόθεσης.
Οι προλετάριοι όλων των χωρών δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα μεταξύ μας. Βρισκόμαστε στην ίδια μεριά του οδοφράγματος, όσο και αν προσπαθούν οι κυρίαρχοι να μας διαιρέσουν με επίπλαστους διαχωρισμούς βάσει φύλου και σεξουαλικού προσανατολισμού, φυλής, θρησκείας και ηλικίας, με απώτερο σκοπό να μας εκμεταλλεύονται αποτελεσματικότερα και να κοιμούνται οι ίδιοι ήσυχοι. Ο εχθρός μας είναι κοινός. Είναι το κράτος και το κεφάλαιο. Ο δικός μας πόλεμος, λοιπόν, δεν είναι εθνικός. Είναι κοινωνικός και ταξικός, ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο, ενάντια σε κάθε έκφανση της εξουσίας και της ιεραρχίας. Όντας κομμάτι της κοινωνικής βάσης δεν πρόκειται να στρέψουμε τις κάννες των όπλων στα ταξικά μας αδέρφια. Δεν πρόκειται να πολεμήσουμε για καμία πατρίδα, για κανένα αφεντικό.
Απέναντι στον εθνικιστικό παροξυσμό και το διαφαινόμενο ξεθάρρεμα των φασιστών ένεκα συγκυρίας, οφείλουμε να διατηρήσουμε ακέραια τα αντιφασιστικά και αντιεθνικιστικά αντανακλαστικά μας και να αναχαιτίσουμε δραστικά οποιαδήποτε προσπάθεια ανάπτυξης του φασισμού και του κοινωνικού κανιβαλισμού μέσα στον κόσμο της κοινωνικής βάσης. Οφείλουμε να τσακίσουμε τον φασισμό σε όλο το κοινωνικό πεδίο στο οποίο κινούμαστε και ζούμε: στους δρόμους, στη δουλειά, στα σχολεία και τις σχολές, στις γειτονιές μας.. Για μας ο αγώνας ενάντια στον εθνικισμό και τον φασισμό είναι κομμάτι του συνολικότερου αγώνα ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο, είναι αναπόσπαστο κομμάτι του αγώνα για την καθολική ανθρώπινη χειραφέτηση και την αναρχία. Ο αγώνας λοιπόν απέναντι στο φασισμό για να είναι συνολικός, οφείλει να είναι ταυτόχρονα αντικρατικός, αντικαπιταλιστικός και διεθνιστικός. Στην Καλαμπάκα την οποία πυρπόλησαν το 1943 οι Ναζί συνοδεία εκτελέσεων αμάχων, στην Καλαμπάκα στην οποία εξετέθησαν το 1947 στην πλατεία της πόλης οι κομμένες κεφαλές των ανταρτών του Δ.Σ.Ε., Τσουμερκιώτη και Κουκολιού, δε χωράνε φασίστες. Αυτό ας το βάλουν καλά στο μυαλό τους όσοι τους κάνουν πλάτες, όσοι φιλοξενούν τις εκδηλώσεις τους, όσοι προπαγανδίζουν με περισσό θράσος τον λόγο και την πολιτική ατζέντα τους, γιατί ο αντιφασιστικός χείμαρρος θα τους πνίξει για τα καλά.
ΟΥΤΕ ΣΤΗΝ ΚΑΛΑΜΠΑΚΑ, ΟΥΤΕ ΠΟΥΘΕΝΑ – ΤΣΑΚΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΣΕ ΠΟΛΕΙΣ ΚΑΙ ΧΩΡΙΑ
ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΤΥΡΑΝΝΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ, ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΙΚΟΥΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΚΟΥΣ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΥΣ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΝΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ
Πυρήνας Αναρχικών Κομμουνιστών Καλαμπάκας
email: [email protected]
fb: facebook.com/AnarxokommounistesKalampakas
Υ.Γ.: Παραθέτουμε, συνοδευτικά, και φωτογραφίες από τα βαψίματα με σπρέι που πραγματοποιήσαμε την προηγούμενη μέρα, στις 4/4.
