Η κάθε εποχή μέσα στην ιστορία της ανθρωπότητας μιλά, φωνασκεί και αλίμονο σ’ αυτούς που δεν την ακούν.
Η εποχή που ζούμε κραυγάζει. Εμείς την αφουγκραζόμαστε και γνωρίζουμε το χρέος μας. Γινόμαστε η ίδια η κραυγή της εποχής μας. Μια κραυγή ανυποταξίας κι ανυπακοής, μια επαναστατική κραυγή εξεγερμένων ανθρώπων.
Μέσα στο κοινωνικό έρεβος και το αβυθομέτρητο κενό της απάθειας, του ατομικισμού και του φόβου που κυριαρχεί, μέσα στο αρχιπέλαγος της μοναξιάς, της κατάθλιψης και της μιζέριας του κοινωνικού σώματος, μέσα σε έναν εξαχρειωμένο, που νοσεί από πνευματική πανούκλα και συναισθηματική ένδεια πληθυσμό, μέσα σε μια παρηκμασμένη που διέπεται από μια ιστορική κρίση αξιών και συνειδήσεων κοινωνία κι έχοντας χάσει την ανθρωπιστικής της πυξίδα γινόμαστε η κραυγή που θα κάνει τα βουλωμένα αυτιά να ακούσουν, ο άνεμος που θα ταράξει και θα πάρει μακριά τα λιμνασμένα λασπονέρια, το λουλούδι που θα ανθίσει από τις στάχτες.
Ξέρουμε πως η πραγματοποίηση των ονείρων μας και η επίτευξη των στόχων μας που δεν είναι κάτι λιγότερο από την ανατολή της ουτοπίας μόνο εύκολη υπόθεση δεν είναι. Η ουτοπία όμως υπάρχει μόνο και μόνο για να βαδίζουμε προς αυτήν και για έναν αναρχικό η παραίτηση και η προδοσία των πεποιθήσεων και των αξιών που τον διακρίνουν αποτελούν τον προσωπικό του θάνατο και την μεγαλύτερη ήττα που θα μπορούσε να υποστεί. Πολύ μεγαλύτερη ακόμα κι από μια πολιτική ήττα απ’ τον μισητό του αντίπαλο, το κράτος και την εξουσία.
Το καπιταλιστικό σύστημα διανύει μια ακόμα βαθιά κρίση και όπως πάντοτε μέσα στην ιστορία του επιστρατεύει όλα τα μέσα που διαθέτει για την εξόντωση των πολιτικών του αντιπάλων, την επιβίωση του, την προστασία και την διατήρηση του κεφαλαίου και των πλουτοκρατών ως κυρίαρχη και κυβερνούσα τάξη.
Ένα από τα μέσα που χρησιμοποιεί είναι η ανήλεη οικονομική επίθεση που εξαπολύει στα κατώτερα κοινωνικά στρώματα οδηγώντας τα στη φτωχοποίηση (φόρους, χαράτσια, κόψιμο μισθών και συντάξεων, κατάργηση εργασιακών δικαιωμάτων, κατασχέσεις πρώτων κατοικιών, φυλακίσεις φυσικών προσώπων για λίγα ευρώ κ.α.) την ίδια στιγμή που ο κυρίαρχος καπιταλιστικός εσμός, εφοπλιστές, μεγαλοεργολάβοι, τραπεζίτες, μεγαλοβιομήχανοι κτλ παρόλο την υποτιθέμενη κρίση αυξάνει με ραγδαίους ρυθμούς τα κέρδη του.
Επίσης, είναι η αναβίωση του φασισμού με διάφορες μορφές, όπως μέσω νόμιμων πολιτικών φορέων και κομμάτων ή μέσω του παρακράτους που επιτίθεται σε κάθε αγωνιζόμενο κομμάτι της κοινωνίας, σε εργάτες ντόπιους ή αλλοδαπούς, μετανάστες, πρόσφυγες και οποιαδήποτε άλλη μειοψηφία η οποία διεκδικεί ένα καλύτερο αύριο. Επιπρόσθετα ένα άλλο μέσο που χρησιμοποιεί το σύστημα για τη σταθεροποίηση του είναι η όξυνση του εθνικιστικού και πατριωτικού πνεύματος. Έτσι με αφορμή την απειλή της πατρίδας από κάποιον εξωτερικό εχθρό στο όνομα της εθνικής ενότητας απορροφούνται όλες οι κοινωνικές αναταράξεις που θα μπορούσαν να εξελιχθούν εξαιτίας της κρίσης σε κάποια πιθανή εξέγερση.
Τέλος είναι ο κοινωνικός έλεγχος των ζωών μας μέσω των συστημάτων παρακολούθησης (κάμερες, αστυνομοκρατία, ηλεκτρονικά εισιτήρια κ.α.) καθώς και η όξυνση της κρατικής καταστολής μέσω της αναβάθμισης του εξοπλισμού των μπάτσων αλλά και του στρατού που στηρίζεται στο αφήγημα της πάταξης της τρομοκρατίας και της ασφάλειας των πολιτών και που μέσω των τρομονόμων ποινικοποιούν κοινωνικές σχέσεις και φρονήματα φυλακίζοντας δεκάδες αναρχικούς και αγωνιστές την ίδια στιγμή που οι πραγματικοί τρομοκράτες είναι αυτοί που μιλούν για τρομοκρατία. Ενώ παράλληλα την ίδια στιγμή που λεφτά δεν υπάρχουν για υγεία, παιδεία και μισθούς ξοδεύονται εκατομμύρια ευρώ για όπλα και συστήματα παρακολούθησης.
Όλα αυτά είναι η επιτομή της υποκρισίας, είναι το βαυκάλισμα από την πλευρά του κράτους με σκοπό την εξόντωση και του εναπομείναντος υγιούς κομματιού της κοινωνίας που αντιστέκεται.
Έτσι, παρά τις κοινωνικές στρεβλώσεις που αποτελούν τροχοπέδη για την ανατροπή του υπάρχοντος, εμείς οπλίζουμε αποφασιστικά τις αρνήσεις μας και τις επιθυμίες μας. Σκεφτόμαστε, οργανωνόμαστε και δρούμε.
Για όλα τα παραπάνω τον Μάιο του 2017 συστάθηκε η αναρχική συλλογικότητα “ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΕΣ ΣΕΙΡΗΝΕΣ ΚΟΡΙΝΘΟΥ”.
Η γνωριμία μας προήλθε μέσα από της άμεσες ανάγκες για δράσεις ριζοσπαστικού, ανατρεπτικού και ρηξιακού χαρακτήρα με στόχο την συσπείρωση του Αναρχικού χώρου τόσο στην περιοχή της Κορινθίας όσο και στον ευρύτερο ελλαδικό χώρο με μοναδικό σκοπό την εξεγερσιακή προοπτική για την κοινωνική επανάσταση και την χειραφέτηση ως τον Ελευθεριακό Κομμουνισμο και την ΑΝΑΡΧΙΑ.
Οι κοινές ιδεολογικές μας βάσεις λειτούργησαν ως ενθαρρυντικός παράγοντας στο να πραγματοποιήσουμε μια συλλογικότητα με άμεση εϕαρμογή της πολιτικής μας θέσης στα συντρίμμια μιας αδύναμης οργανωτικής κι αντιστασιακής αστάθειας που επικρατεί στην κοινωνία.
Μέσα απ’ τη συνάφεια θεωρίας και πράξης δημιουργήσαμε μια συλλογικότητα με βάση την οργανωτική δομή που θα έχει και η κοινωνία που οραματιζόμαστε. Μια δομή με αμεσοδημοκρατικές, οριζόντιες διαδικασίες, που χαρακτηρίζονται απ’ την αλληλεγγύη, τη συντροϕικότητα, την αυτοοργάνωση, την αντιιεραρχία και την αυτοθέσμιση μακρυά από δόγματα και ηγετισμούς. Οι αποφάσεις μας, για κάθε μορφή δράσης και για κάθε κείμενο, προκύπτουν συλλογικά από ζυμώσεις μέσω των τακτικών συνελεύσεων και αφού επέλθει η τελική συνδιαμόρφωση.
Θέλουμε να διατρανώσουμε πως οι αντιλήψεις της αντιπροσώπευσης και της ανάθεσης, οι λογικές του ρουσφετιού με αντάλλαγμα μια ψήϕο και τα δήθεν δημοκρατικά κοινοβουλευτικά συστήματα μοιάζουν πιο παρωχημένα από ποτέ. Απέτυχαν και θα αποτύχουν ξανά. Η ιστορία το έχει δείξει. Το μόνο που καταφέρνουν αυτές οι πρακτικές είναι η δημιουργία ανισοτήτων, τάξεων και εξουσιαστικών σχέσεων. Επίσης είναι η δημιουργία υπάκουων και άβουλων υποκειμένων δηλαδή σκλάβων στην υπηρεσία της καθεστηκυίας τάξης.
Αυτό που προπαγανδίζουμε και αντιπαρατάσσουμε ως αναρχικοί είναι μια κοινωνία αλληλοβοήθειας, συντροϕικότητας και ισότητας χωρίς εξουσιαστικές σχέσεις, με υποκείμενα που θα διέπονται από ανεπτυγμένη πολιτική και κριτική σκέψη, βούληση, αυτοσυνέπεια και υπευθυνότητα. Υποκείμενα ανεπτυγμένα νοητικά και πνευματικά, που αρμονικά θα συνυπάρχουν μεταξύ τους αλλά και με σεβασμό στη φύση. Μια κοινωνία ευημερίας για όλους με σκοπό το συλλογικό καλό, υπέρ του ανθρώπου και του πλανήτη που τον φιλοξενεί.
Τέλος, ύστερα από, σχεδόν, ένα χρόνο πειραματισμού, μέσα από συντροϕικές σχέσεις, ζυμώσεις και δράσεις, αποκτώντας μια ευρύτερη ανάγκη μέσα από μια οικουμενική ματιά με μεγαλύτερους ορίζοντες στο πως θέλουμε να δρούμε και να ενεργούμε στο πολιτικό πεδίο και στους κοινωνικούς αγώνες, προχωρήσαμε στην αλλαγή του ονόματος της συλλογικότητας μας, καταλήγοντας στην ονομασία “ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑ “ΣΕΙΡΗΝΕΣ”.
Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΠΑΙΔΕΙΑ
ΠΟΛΥΜΟΡΦΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΙΣΟΤΗΤΑ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑ
ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑ ΣΕΙΡΗΝΕΣ
