Για τη συμμετοχή της ΣΑΚΤΑ στην πρωτομαγιάτικη απεργιακή πορεία και όχι μόνο…
Την Πρωτομαγιά, ως Συνέλευση Αναρχικών για την Κοινωνική και Ταξική Αντεπίθεση, καλέσαμε σε απεργιακή συγκέντρωση και πορεία στην Πάτρα. Όπως χαρακτηριστικά γράφαμε στο κείμενο-κάλεσμα : ‘’Ιδίως σε μια εποχή, κατά την οποία η κυριαρχία επιχειρεί έντεχνα και μεθοδικά να παρουσιάζει την εργατική πρωτομαγιά αποστεωμένη από τα ριζοσπαστικά πολιτικά νοήματα και τη σημασία της, καθιστώντας την κενή περιεχομένου και ακίνδυνη για την υφιστάμενη τάξη πραγμάτων, η εκμεταλλευόμενη τάξη καλείται να διαφυλάξει τα ριζοσπαστικά της στοιχεία καθιστώντας την κάτι πολύ περισσότερο από ημέρα αργίας και ανάπαυσης. Να εγγραφεί στο κοινωνικό συνειδητό ότι δεν υπάρχει ημέρα ανάπαυσης και εφησυχασμού για τους καταπιεσμένους αυτής της γης, όσο το αδηφάγο καπιταλιστικό σύστημα εξακολουθεί να είναι ο κυρίαρχος ρυθμιστής των σχέσεων και της ζωής μας της ίδιας’’.
Άλλωστε, η αντίληψη της συνέλευσης είναι πως ο αναρχισμός έχει ξεκάθαρα ταξικά και επαναστατικά χαρακτηριστικά. Ο δικός μας δρόμος με στρατηγικό στόχο την αταξική κοινωνία, την αναρχία και τον ελευθεριακό κομμουνισμό, περνάει μέσα από την αυτοοργάνωση των προλετάριων σε όλα τα πεδία του κοινωνικού και του ταξικού, προϋποθέτει την ανατροπή των σχέσεων εκμετάλλευσης και καταπίεσης, καθώς και των θεσμών επιβολής της κρατικής εξουσίας, τόσο στους χώρους δουλειάς όσο και σε κάθε άλλο πεδίο της καθημερινότητας.
Ως εκ τούτου, είναι στρατηγική επιδίωξη της συνέλευσης να συμμετέχει σε απεργιακές συγκεντρώσεις και πορείες, διότι αντιλαμβανόμαστε πως η θέση των αναρχικών είναι στο δρόμο, εκεί που επικοινωνούμε και προσπαθούμε να γειώσουμε κοινωνικά τα πολιτικά σκεπτικά μας.
Βέβαια, το τελευταίο διάστημα έχουν παρατηρηθεί στον κινηματικό και συνδικαλιστικό χώρο της Πάτρας, διάφορες δυναμικές, που φαίνεται να επηρεάζουν το κινηματικό τοπίο της πόλης. Πιο συγκεκριμένα, το τελευταίο χρόνο βλέπουμε μια προσπάθεια των σωματείων που πρόσκεινται στο ΠΑΜΕ να κεντρικοποιήσουν τη θέση τους και να διεκδικήσουν τη διοίκηση του εργατικού κέντρου Πάτρας. Η προσπάθειά τους αυτή είχε φανεί αφ’ ενός με την κατάληψη του εργατικού κέντρου κατά τη διάρκεια των εκλογών (εκλογών νοθείας, όπως καταλογίζουν οι ίδιοι στη διοίκηση του ΕΚΠ), αφετέρου καταδείχτηκε με το κάλεσμα που έκανε το ΠΑΜΕ για την απεργία της 14ης Δεκέμβρη. Τότε είχε καλέσει σε συγκέντρωση μπροστά στο εργατικό κέντρο, ενώ όλα τα προηγούμενα χρόνια καλούσε μόνο του στην πλ. Γεωργίου. Την ίδια πρακτική του καλέσματος σε συγκέντρωση μπροστά στο εργατικό κέντρο επανέλαβε και την Πρωτομαγιά.
Ως κόσμος του αγώνα που συμμετέχουμε και προωθούμε τους αδιαμεσολάβητους, αυτοοργανωμένους και αντιιεραρχικούς ταξικούς και κοινωνικούς αγώνες, ακριβώς επειδή αντιλαμβανόμαστε ότι ο τρόπος που αγωνίζεται κανείς στο παρόν προεικονίζει την κοινωνία που οραματίζεται για το μέλλον, παρόλο που αναγνωρίζουμε τις πολιτικές διαφορές μεταξύ των συνδικαλιστικών παρατάξεων, εντούτοις, δε μπορούμε παρά να αποστρεφόμαστε τόσο τα ξεπουλημένα τομάρια της ΓΣΣΕ-ΑΔΕΔΥ και των πασοκογενών εργατικών κέντρων, όσο και τη γραφειοκρατική λογική και πρακτική του ΠΑΜΕ, που αντιλαμβάνεται το μηχανισμό του ως θεματοφύλακα των εργατικών διεκδικήσεων, που έχει αρκετές φορές λειτουργήσει ως τροχοπέδη για τους αγώνες των από τα κάτω και που εν τέλει έχει μια πάγια τακτική κατασυκοφάντησης και λάσπης προς τους αναρχικούς αγωνιστές.
Με αυτά ως δεδομένα, γνωρίζοντας δηλαδή ότι το ΠΑΜΕ θα καλούσε σε συγκέντρωση στο εργατικό κέντρο, έπρεπε ως συνέλευση με έναν τρόπο, αφ’ ενός να μη συρθούμε πίσω από ξένες για μας γραφειοκρατικές αριστερές αντιλήψεις, αφ’ ετέρου να μην αποκοπούμε από το δρόμο που είναι για μας το βασικό ζητούμενο.
Είχαμε εξάλλου στο μυαλό μας την εμπειρία της συμμετοχής στην τελευταία πανεργατική απεργία της 14ης Δεκέμβρη, τότε που το ΠΑΜΕ είχε καλέσει (για πρώτη φορά) στο εργατικό κέντρο. Δυστυχώς, οι φοιτητικοί σύλλογοι μαζί με τα ταξικά σωματεία και τις αριστερές παρατάξεις που για χρόνια καλούσαν σε ανεξάρτητη απεργιακή προσυγκέντρωση στο Παράρτημα, αποφάσισαν τότε να αλλάξουν το κάλεσμά τους και να στηρίξουν το κάλεσμα του ΠΑΜΕ, στην ουσία υποστηρίζοντάς το στον ενδοπαραταξιακό ανταγωνισμό.
Στην εν λόγω πορεία του Δεκέμβρη, με το ΠΑΜΕ στην κορυφή της, βρεθήκαμε -παρ’ όλη τη διακριτή μας παρουσία στο τέλος – στη δυσάρεστη θέση να συμμετέχουμε σε μια πορεία, η οποία δεν ακολούθησε το κλασικό κεντρικό δρομολόγιο, παρά κινήθηκε παραλιακά προς το νέο λιμάνι, κατευθυνόμενη κοντά στο χώρο που διεξάγονταν το περιφερειακό συνέδριο ανάπτυξης και παραγωγικής ανασυγκρότησης, όπου μίλαγε ο πρόεδρος της δημοκρατίας, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και κάποιοι υπουργοί. Μόλις –μεσούσης της πορείας- αντιληφθήκαμε ότι παραμένοντας στην πορεία στην ουσία σερνόμαστε πίσω από τις πολιτικές επιλογές του ΠΑΜΕ και γινόμαστε ακόλουθοι πραγμάτων για τα οποία δεν ήμασταν ενήμεροι, προφανώς και αποχωρήσαμε, μη θέλοντας να βάλουμε πλάτες στις πολιτικές επιδιώξεις προβληματικών για μας πολιτικών αντιλήψεων. Εν τέλει κι εκ του αποτελέσματος, φάνηκε ότι συλλογικά πράξαμε σωστά, καθώς θα ήταν ιδιαίτερα ντροπιαστικό να παρατηρούμε τον αρχιπαμίτη να συνομιλεί με τους μπάτσους -υποτίθεται εκπροσωπώντας όλη την πορεία- και να τους δίνει εγγυήσεις πως δε θα ανοίξει ρουθούνι.
Η απόφαση ως εκ τούτου για την πρωτομαγιά κρίθηκε εκ μέρους μας ως σημαντική, δεδομένου ότι δεν υπήρχε φέτος κάλεσμα σε ανεξάρτητη ταξική πρωτομαγιά στην πλ. Τριών Συμμάχων, όπως τα προηγούμενα χρόνια, από ταξικά σωματεία και αριστερές οργανώσεις, το οποίο θα πλαισιώναμε. Προφανώς, όπως αντιλαμβανόμαστε, το ότι δεν έγινε φέτος ανεξάρτητο ταξικό κάλεσμα για την πρωτομαγιά σχετίζεται με την προσπάθεια του ΠΑΜΕ για να κεντρικοποιήσει το ρόλο του εντός ΕΚΠ.
Καλέσαμε λοιπόν σε προσυγκέντρωση στο Παράρτημα κι εν συνεχεία μεταβήκαμε στην πλατεία Όλγας (σε κοντινή απόσταση από το εργατικό κέντρο αλλά ξεκάθαρα διακριτά). Εκεί ανοίξαμε πανό, παραμείναμε για αρκετή ώρα και σιγά σιγά μαζεύτηκε κόσμος. Μετά τις ομιλίες και τα τετριμμένα, ξεκίνησε από το εργατικό κέντρο η πορεία με κορυφή τα σωματεία του ΠΑΜΕ κι εν συνεχεία τα υπόλοιπα σωματεία, τους φοιτητικούς συλλόγους και τις οργανώσεις της αριστεράς. Έχοντας την προηγούμενη εμπειρία της πορείας της 14ης Δεκέμβρη και της ορθής μας απόφασης να μη συνεχίσουμε να συμμετέχουμε σε κάτι που ήταν αντιπαραθετικό απέναντί μας, είχαμε ήδη λάβει τις αποφάσεις μας. Δε θα χαρίζαμε το δρόμο στους γραφειοκράτες, αντιθέτως θα δίναμε τη δυνατότητα στους εαυτούς μας αλλά και σε όσους κι όσες επιθυμούν να κατεβούν στην πρωτομαγιάτικη πορεία πλαισιώνοντας ένα αναρχικό μπλοκ. Από την άλλη, θα συνεχίζαμε να μην κάνουμε έκπτωση στα αξιακά και την αξιοπρέπειά μας και θα φροντίζαμε να έχουμε μια απόσταση από τα προηγούμενα μπλοκ, ώστε να φαίνεται (αλλά και πραγματικά να είναι) ξεκάθαρα διακριτή η παρουσία του αναρχικού μπλοκ της ΣΑΚΤΑ. Συγκροτήθηκε λοιπόν αναρχικό μπλοκ, το οποίο πορεύτηκε στους κεντρικούς δρόμους της πόλης διατηρώντας απόσταση από τα προπορευόμενα μπλοκ.
Γι’ αυτό ακριβώς το λόγο, παρόλο που πλέον ξέραμε ότι το ΠΑΜΕ θα είναι στο εργατικό κέντρο την Πρωτομαγιά, καλέσαμε σε συγκέντρωση και πορεία. Διότι ξέρουμε ότι το δρόμο δε μας τον χαρίζει κανένας, αντιθέτως τον κατακτούμε μέτρο το μέτρο, πορεία τη πορεία. Και βέβαια, δε μπορεί η συμμετοχή ενός γραφειοκρατικού συνδικαλιστικού μηχανισμού στην πορεία της Πρωτομαγιάς να αποκόψει τους αναρχικούς από την οργανωμένη παρουσία τους στο δρόμο και από την παρέμβαση στον αστικό ιστό. Ακριβώς, γιατί δε μας ενδιαφέρει ως αναρχικοί και ως αγωνιζόμενα υποκείμενα εν γένει, να αποκοπούμε από άλλα αγωνιζόμενα κομμάτια, όπως τα πρωτοβάθμια ταξικά σωματεία αλλά σίγουρα δε θέλουμε να έχουμε σχέση μήτε να πριμοδοτούμε γραφειοκρατικές αντιλήψεις και πρακτικές που είναι ξένες για μας κι εχθρικές, όπως ο κόσμος της εξουσίας που αντιπαλεύουμε.
Κλείνοντας, επαναλαμβάνουμε τα τελευταία λόγια του καλέσματός μας στην Πρωτομαγιά: Απέναντι στο καθεστώς του σύγχρονου ολοκληρωτισμού που το μόνο που έχει να προσφέρει είναι εξαθλίωση, καταπίεση και θάνατο, η μόνη διεξοδική προοπτική αντίστασης είναι η αυτοοργάνωση όλων των καταπιεσμένων στα φυσικά τους πεδία. Στους χώρους δουλειάς, σχολές, πανεπιστήμια και γειτονιές. Με ταξικά σωματεία βάσης και αυτόνομο επαναστατικό συνδικαλισμό, με λαϊκές συνελεύσεις γειτονιάς, αυτοδιαχειριζόμενους χώρους αντίστασης και κοινωνικά ιατρεία να πορευτούμε στην κατεύθυνση του γκρεμίσματος αυτού του σάπιου κόσμου. Με όπλο μας την ταξική αλληλεγγύη και τις άγριες απεργίες διαρκείας οφείλουμε να αποτινάξουμε από πάνω μας τον φόβο, την μοιρολατρία, την παθητικότητα και την ιδιώτευση στην κατεύθυνση της κοινωνικής και ταξικής χειραφέτησης.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ
ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ !
ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ, ΙΣΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ
ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ !
Συνέλευση Αναρχικών για την Κοινωνική και Ταξική Αντεπίθεση
Πάτρα, Μάης 2018
