Κάθε κίνηση από το ελληνικό κράτος στο πλαίσιο της παγκόσμιας αναδιάρθρωσης του καπιταλισμού και σε κοινό βηματισμό με τους υπερεθνικούς μηχανισμούς (ΕΕ, ΕΚΤ, ΔΝΤ), έρχεται να συνεισφέρει το λιθαράκι της στο κτίσιμο του σύγχρονου ολοκληρωτισμού.
Ύστερα από τη λεηλασία του κοινωνικού πλούτου των προηγουμένων ετών, έρχεται τώρα η σειρά για περαιτέρω μείωση των μισθών και για την εξαφάνιση οποιουδήποτε εργασιακού δικαιώματος που είναι ακόμα σε ισχύ. Όλα αυτά συμβαίνουν την ίδια στιγμή που προστατεύονται τα συμφέροντα των αφεντικών και ιδιωτικοποιούνται το νερό, το ρεύμα και το σύνολο των δημόσιων αγαθών.
O κρατικός προϋπολογισμός για το 2018, προσχέδιο του οποίου έχει ήδη κατατεθεί και θα πάει το επόμενο διάστημα προς ψήφιση στη βουλή, κινείται στη βάση της κατακρεούργησης του εισοδήματος των εργατών, ταυτόχρονα όμως διογκώνει τη φοροληστεία για τους από τα κάτω της κοινωνίας, με διακηρυγμένο στόχο την υπερπαραγωγή πρωτογενών πλεονασμάτων.
Ξεκάθαρα, ο προϋπολογισμός από τη συγκεκριμένη διαχείριση του κράτους ενσωματώνει, αφενός τα αντικοινωνικά μέτρα ολόκληρης της περιόδου της καπιταλιστικής κρίσης, αφετέρου δε, διευρύνει την επίθεση του κεφαλαίου και του κράτους προς την κοινωνική πλειοψηφία (με την επιπλέον μείωση των ήδη καταβαλλόμενων συντάξεων -από το 2019- και του αφορολόγητου ορίου -από το 2020) προκειμένου να μπορέσει να κλείσει η πολυπόθητη για τους κυρίαρχους 3η «αξιολόγηση».
Ταυτόχρονα, οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί, που ήδη εγκαινιάστηκαν, αποτελούν προαπαιτούμενο από μεριάς Τρόικα, προκειμένου να κλείσει η 3η αξιολόγηση, με υποτιθέμενο στόχο αλλά και πρόφαση τη μείωση των κόκκινων δανείων. Στην ουσία όμως η κρατική βούληση δεν είναι άλλη από τη μετακύλιση του δημοσιονομικού ελλείμματος στους εργαζόμενους, -ες μέσω της εξοντωτική φορολόγησης και την περαιτέρω μείωση των μισθών και των συντάξεων αλλά και την άλωση από το κεφάλαιο όλων των κοινωνικών αγαθών (στέγαση, μετακινήσεις, περίθαλψη) παράλληλα βέβαια με τη λεηλασία του φυσικού περιβάλλοντος. Μόνο με τον τρόπο αυτό θα μπορέσει ίσως ο καπιταλισμός να υπερκεράσει τη δική του κρίση αναπαραγωγής, στην οποία έχει βυθιστεί τα τελευταία χρόνια.
Όλα αυτά τα αντικοινωνικά μέτρα, η ολομέτωπη επίθεση που δεχόμαστε, δεν αποτελεί έργο αποκλειστικά και μόνο της παρούσας κυβέρνησης και ούτε πρόκειται να ανακοπεί από την όποια επόμενη. Και αυτό ισχύει, διότι η εν λόγω επίθεση αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της αναδιάρθρωσης του συστήματος σε μια περίοδο παρατεταμένης κρίσης, στην προσπάθειά του να μπει και πάλι σε κερδοφόρα τροχιά παρασιτώντας σε κοινωνίες πλήρως υποταγμένες και ελεγχόμενες.
Μέσα σ΄όλα αυτά, η κυβερνητική διαχείριση προσπαθεί να περάσει τη νομοθετική ρύθμιση για το χτύπημα της απεργιακής κατάκτησης, πληρωμένης στο διάβα των προηγούμενων δεκαετιών με καταστολή και με αίμα. Δεν πέφτουμε από τα σύννεφα και ούτε η κινηματική καπηλεία των προηγούμενων χρόνων από πλευράς Σύριζα μπορεί να μας ξεγελάσει.
Κομμάτι τέλος τόσο της αναδιάρθρωσης των δομών του κράτους όσο και της αναβάθμισης της καταστολής-πειθάρχησης είναι και οι αλλαγές στο σωφρονιστικό κώδικα. Το χαρτί του δικαιωματισμού που είχε παίξει αυτή η νεόκοπη νεοφιλελεύθερη σοσιαλδημοκρατική διαχείριση του κεφαλαίου και του κράτους δε μας θάμπωσε, ώστε να μην αντιλαμβανόμαστε πως η αναδιάρθρωση του σωφρονιστικού κώδικα –που ειρήσθω εν παρόδω θα οδηγήσει σε αλλαγές και στον ποινικό κώδικα- είναι μέρος της αναβάθμισης του κρατικού οπλοστασίου. Οι κυρίαρχοι επιθυμούν μέσω της καταστολής, του ελέγχου και της εξόντωσης όσων περισσεύουν από την καπιταλιστική αναδιάρθρωση να ενσταλάξουν το φόβο σε όσους αντιδρούν και αγωνίζονται ριζοσπαστικά ενάντια στη βαρβαρότητα του καπιταλισμού.
Δεν είναι επίσης τυχαία η χρονική συγκυρία στην οποία επιχειρείται να ποινικοποιηθεί η εργατική κατάκτηση στην απεργία ούτε και οι αλλαγές που έρχονται στο σωφρονιστικό κώδικα. Δεν έγινε την περίοδο εκείνη κατά την οποία οι αντιστάσεις των από τα κάτω ήταν οξυμμένες αλλά στην παρούσα συγκυρία που βιώνουμε μια κινηματική άμπωτη. Παρ’ όλη όμως την πτώση των αγώνων, ο φόβος της κυριαρχίας για μια πιθανή εκ νέου μαζικοποίησή τους με χαρακτηριστικά συλλογικά, ριζοσπαστικά και εχθρικά προς τους ίδιους είναι υπαρκτός. Και γι’ αυτό το λόγο το κράτος θέλει να θωρακιστεί, προκειμένου να μπορέσει να διαχειριστεί με ευνοϊκούς όρους για τους από τα πάνω μια πιθανή κοινωνική και ταξική έκρηξη και αντεπίθεση από τους σύγχρονους πληβείους. Εξάλλου, οι επιδιώξεις του κράτους είναι η μια πλευρά της κοινωνικής πραγματικότητας. Το πώς εμείς αντιστεκόμαστε και ορθώνουμε αναχώματα στην επέλαση του καπιταλιστικού ολοκληρωτισμού είναι αυτό που θα καθορίσει το αν το ταξικό ανταγωνιστικό κίνημα μπορεί πράγματι να αμφισβητήσει την παντοδυναμία του κράτους, να ανατρέψει το υπάρχον και να βάλει φρένο στη λεηλασία της ζωής μας.
Η βαρβαρότητα κράτους και κεφαλαίου λοιπόν γεννά τεράστιες ανισότητες, δυστυχία και απόγνωση στις ανθρώπινες κοινωνίες και συνάμα λεηλατεί το φυσικό περιβάλλον για τα καπιταλιστικά συμφέροντα. Η μόνη ρεαλιστική προοπτική, για να πάρουμε πίσω τη ζωή μας, είναι ο αγώνας για την ανατροπή του καπιταλισμού. Όλοι εμείς που παράγουμε τον κοινωνικό πλούτο, οι εργαζόμενοι, ντόπιοι και μετανάστες, επίσης και οι άνεργοι δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτα από καμιά κυβέρνηση, από καμιά συνδικαλιστική γραφειοκρατία. Πρέπει να οργανωθούμε, και με συλλογικούς, αδιαμεσολάβητους κι οργανωμένους στη βάση κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες να αντισταθούμε σε κάθε πεδίο της κοινωνικής μας ζωής, σε κάθε χώρο εργασίας, σε κάθε γειτονιά, στα σχολεία και στις σχολές.
Να βάλουμε φραγμό στα σχέδια των κυρίαρχων, που επιδιώκουν η συνέχιση του βάρβαρου αυτού συστήματος να περάσει πάνω από τη ζωή και την αξιοπρέπειά μας. Η αυτοοργάνωση σε κοινωνικές, ταξικές και πολιτικές δομές με χαρακτηριστικά αντιιεραρχικά, οριζόντια και αντιθεσμικά καθώς και η δημιουργία ενός πλατιού ριζοσπαστικού κινήματος που θα κινείται στο δρόμο της συνολικής αμφισβήτησης και ανατροπής του κεφαλαίου και του κράτους, μπορεί να πείσει για τη διεξοδικότητά του τόσο στο επίπεδο των συλλογικών μας αντιστάσεων ενάντια στην κυριαρχία, όσο και στον αγώνα ενάντια στον καπιταλισμό, τον αγώνα για την Κοινωνική Επανάσταση και τη δημιουργία μιας αναρχικής-κομμουνιστικής κοινωνίας ελευθερίας, ισότητας κι αλληλεγγύης.
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΚΡΑΤΟΥΣ – ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ
ΝΑ ΕΝΙΣΧΥΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΑΚΗΔΕΜΟΝΕΥΤΟΥΣ, ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΥΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΩΝ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΤΩ !
ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ – ΠΟΡΕΙΑ
ΠΕΜΠΤΗ 14 ΔΕΚΕΜΒΡΗ ΣΤΙΣ 10:30 ΤΟ ΠΡΩΙ ΣΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ
Συνέλευση Αναρχικών για την Κοινωνική και Ταξική Αντεπίθεση
Πάτρα Δεκέμβρης 2017
saktapatra.wordpress.com
