Λάβαμε 26/11/2018
ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ, ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ & ΚΑΘΕ ΕΞΟΥΣΙΑ
Το επόμενο διάστημα πρόκειται να έλθει προς ψήφιση στη βουλή ο προϋπολογισμός για το 2019. Η διακυβέρνηση Σύριζα-ΑΝΕΛ, με τον εν λόγω προϋπολογισμό, όχι μόνο κατοχυρώνει όλα τα επαχθή οικονομικά μέτρα της προηγούμενης περιόδου αλλά προσθέτει και νέα, ‘’χρυσώνοντας’’ όμως την αντικοινωνική της πολιτική με την υποτιθέμενη μη περικοπή των συντάξεων. Πρόκειται για τη διπλή γλώσσα και πρακτική της εξουσίας, ιδίως αυτής της φαιορόζ διακυβέρνησης των Σύριζα–ΑΝΕΛ, που από τη μια προωθεί ομαλά την καπιταλιστική λεηλασία κι εκμετάλλευση, απ’ την άλλη όμως δεν παραλείπει να πλάσει το αφήγημα για το δήθεν τέλος της οικονομικής λιτότητας για ίδια πολιτικά οφέλη.
Πιο συγκεκριμένα, ο προϋπολογισμός φέρνει την κατακρεούργηση των κοινωνικών κονδυλίων μέσα από τη μείωση της επιδότησης της συμμετοχής φτωχών ασφαλισμένων για συνταγογραφούμενα φάρμακα και επίσης τη διάλυση του καθεστώτος της νομικής προστασίας για την πρώτη κατοικία -μέτρο με το οποίο η κυβέρνηση δίνει τις λαϊκές κατοικίες που δεσμεύονται από στεγαστικά δάνεια βορά στους τραπεζίτες. Επιπλέον, μειώνεται η δαπάνη για τις συντάξεις, την ίδια στιγμή που το χαράτσι της «εισφοράς αλληλεγγύης» θα καταβάλλεται κανονικά. Ακόμα περισσότερο, μειώνονται οι παροχές προς τους ανέργους, παρόλο που μόλις το 10% από αυτούς λαμβάνει επίδομα, ενώ επέρχεται και πετσόκομμα στη χρηματοδότηση των δημόσιων νοσοκομείων.
Παράλληλα, η ληστεία του λαϊκού-κοινωνικού εισοδήματος επιτείνεται, καθώς στις απανωτές μειώσεις συντάξεων, σύμφωνα με τον νόμο Κατρούγκαλου, έρχεται να προστεθεί η δραστική περικοπή του αφορολόγητου ορίου από το 2020. Η επίθεση όμως εναντίον των πληττόμενων κοινωνικών κομματιών πάει χέρι χέρι με την αβάντα στο κεφάλαιο, μέσα από τη μείωση της φορολογίας σε επιχειρήσεις.
Η υποτιθέμενη τέλος μη περικοπή των συντάξεων -δηλαδή η προσωρινή μη εφαρμογή του ήδη προνομοθετημένου μέτρου που αφορά αποκλειστικά στους παλαιότερους συνταξιούχους- αλλά και η αύξηση των πρωτογενών πλεονασμάτων και ο αυξανόμενος ρυθμός ανάκαμψης του ΑΕΠ –που έχουν και τα δυο προκύψει μέσα από τη σφοδρή επίθεση εναντίον της κοινωνικής πλειοψηφίας, χρησιμοποιούνται ήδη από την παρούσα διακυβέρνηση ως επιχείρημα για το δήθεν «4ο μνημόνιο με το λαό» ή το «πρώτο μεταμνημονιακό προϋπολογισμό».
Ως προς αυτό, αντιλαμβανόμαστε αφ’ ενός την προσπάθεια της εξουσίας να πλάσει το δικό της αφήγημα εν όψει της προεκλογικής περιόδου, αφ’ ετέρου πρέπει να αντιληφθούμε πως μετά από μια οκταετία καπιταλιστικής επίθεσης, απορρύθμισης κι επαναρρύθμισης των εργασιακών σχέσεων προς όφελος των αφεντικών κι αφού η κυριαρχία έχει εξασφαλίσει φθηνούς εργάτες για το κεφάλαιο, με αποτέλεσμα την ανάκαμψη του κεφαλαίου, φαίνεται πως οι κυρίαρχοι είναι σε θέση να υποσχεθούν κάποια λίγα ψίχουλα ή να επιβραδύνουν κάποια ήδη προαποφασισμένα οικονομικά μέτρα, προκειμένου να μπορέσουν να πλάσουν το αφήγημα για την έξοδο από τα μνημόνια. Για να το πούμε και διαφορετικά: Ακόμα και αν έπαυε η επιτήρηση της ελληνικής οικονομίας από τους διεθνείς οργανισμούς, δεν θα είχαμε κανένα λόγο να πανηγυρίζουμε, καθώς έχουν ήδη διαμορφωθεί οι όροι για την πλήρη υποταγή της κοινωνικής πλειοψηφίας και των εργαζομένων στο κεφάλαιο και το κράτος.
Την ίδια χρονική περίοδο παρατηρούμε να επικρατεί ένας ζόφος στο κοινωνικό-ταξικό πεδίο. Η διάψευση των προσδοκιών πολυπληθών κοινωνικών κομματιών από τον Σύριζα αλλά και οι εγγενείς αδυναμίες του ανταγωνιστικού κινήματος να παρέμβει ουσιαστικά και να γειώσει σε κοινωνικό επίπεδο τα προτάγματά του είναι η μια όψη του νομίσματος. Η άλλη όψη είναι η απάθεια, η αποστασιοποίηση και ακόμα χειρότερα ο κανιβαλισμός και ο εκφασισμός κομματιών της κοινωνίας. Ο ακροδεξιός, εθνικιστικός και φασιστικός λόγος προωθείται από την κυριαρχία με σκοπό την προβολή της εθνικής ενότητας και της διαταξικής συνεργασίας ως μια δήθεν απάντηση στα ζητήματα του σήμερα, σε αντιδιαστολή με την ταξική συνείδηση και την αντεπίθεση των από τα κάτω που είναι η πραγματική απειλή για το κράτος και το κεφάλαιο. Η αντιδραστική αυτή ρητορική βλέπουμε να αναπαράγεται καθημερινά από διάφορα κοινωνικά κομμάτια παράλληλα με τις ρατσιστικές συμπεριφορές, την ομοφοβία και την τρανσφοβία. Το λιντζάρισμα, η δολοφονία και ο διασυρμός του Ζακ Κωστόπουλου από τους δολοφόνους του, τα ΜΜΕ και από τον κάθε λογής φασίστα της διπλανής πόρτας είναι χαρακτηριστικά αυτού του ογκούμενου εκφασισμού μερίδας της κοινωνίας. Όπως επίσης χαρακτηριστικές είναι και οι ακροδεξιές κορώνες που ακούστηκαν στην ελλαδική επικράτεια μετά το θάνατο του φασίστα Κατσίφα στην Αλβανία αλλά και οι αντιδραστικές καταλήψεις-κινητοποιήσεις μαθητών σχολείων στη Β. Ελλάδα για τη δήθεν ελληνικότητα της Μακεδονίας, κινητοποιήσεις που αναπαρήγαγαν στο κοινωνικό πεδίο την εθνικιστική ρητορική.
Ο διαφαινόμενος εκφασισμός μερίδας της κοινωνίας είναι αυτό που χρειάζεται ο Σύριζα, προκειμένου να πλάσει και το δεύτερο αφήγημά του, ότι δήθεν μια κυβέρνηση με πυρήνα τον ίδιο, μπορεί να βάλει φραγμό στην ακροδεξιά. Θα δούμε λοιπόν πάλι την εξουσία και το κράτος να έρχεται και να διαμεσολαβεί στις κοινωνικές σχέσεις και να παίζει το ρόλο του διαφεντευτή των δημοκρατικών αξιών.
Όμως η κοινωνία περιλαμβάνει και ανθρώπους που αγωνίζονται, που δε συνθηκολογούν, που διατηρούν μια συνεπή και αξιοπρεπή στάση ενάντια στους από τα πάνω. Τα πιο προωθημένα, μαχητικά, ριζοσπαστικά και αντιφασιστικά κομμάτια της κοινωνίας είναι εδώ, με οξυμμένα κοινωνικά αντανακλαστικά. Με αυτόν τον κόσμο έχουμε βρεθεί και θα ξαναβρεθούμε σε κοινές μάχες για την υπεράσπιση της ζωής, της αξιοπρέπειας και της ελευθερίας μας. Στο κάτω κάτω, είμαστε όλοι οι από τα κάτω γρανάζια της κοινωνικής μηχανής. Και στις συνθήκες που ζούμε οι επιλογές μας είναι κρίσιμες. Είτε συνθηκολογούμε και βυθιζόμαστε στην απάθεια και την ιδιώτευση είτε εξυπηρετούμε τους από τα πάνω με την αναπαραγωγή μιας φασιστικής, μισαλλόδοξης νοοτροπίας είτε κρατάμε μια αξιοπρεπή στάση κι έναν συνεπή αγώνα ενάντια στο κεφάλαιο και το κράτος. Αυτή είναι η πεμπτουσία του κοινωνικού-ταξικού πολέμου, που τον βιώνουμε χρόνια. Αυτόν τον πόλεμο οφείλουμε να τον αποκαλύπτουμε από την προσπάθεια της κυριαρχίας να τον συσκοτίσει με πατριωτικά, εθνικά ή σοσιαλδημοκρατικά φτιασίδια. Στον αγώνα μας αυτό, όσο δε θα συνθηκολογήσουμε με τους κυρίαρχους και τους καταπιεστές μας, άλλο τόσο δε θα χαριστούμε σε κανέναν φασίστα, ρατσιστή, ομοφοβικό, τρανσφοβικό που αναπαράγει αυτά τα σάπια ιδεολογήματα στο κοινωνικό σώμα. Κι αν στο τώρα αρκετοί και αρκετές είναι απογοητευμένοι από την κινηματική ύφεση, ας μη ξεχνάμε πως διάφορες κοινωνίες έχουν ιστορικά βρεθεί σε πολύ πιο δυσχερή θέση από εμάς στην παρούσα συγκυρία. Ακόμα και σε κείνες τις συνθήκες, οι συλλογικοί αγώνες, οι εξεγέρσεις και οι κοινωνικές επαναστάσεις ήταν αυτά που οδήγησαν τις κοινωνίες στη χειραφέτηση και αποτέλεσαν τη μαμή της ιστορίας. Η κοινωνική χειραφέτηση θα έρθει λοιπόν μέσα από την ξεκάθαρη θέση μάχης, μέσα από τους συλλογικούς, αδιαμεσολάβητους, και αυτοοργανωμένους αγώνες των από τα κάτω ενάντια στους κοινούς μας δυνάστες κι εκμεταλλευτές. Μέσα από τον πόλεμο ενάντια στον καπιταλισμό, το κράτος και κάθε εξουσία. Μέσα από τον αγώνα μας για την Κοινωνική Επανάσταση και τη δημιουργία μιας αναρχικής-κομμουνιστικής κοινωνίας ελευθερίας, ισότητας κι αλληλεγγύης.
ΝΑ ΛΑΒΟΥΜΕ ΘΕΣΗ ΜΑΧΗΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΛΕΗΛΑΣΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ
ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ & ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ !
ΜΑΧΗΤΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
ΤΩΝ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΤΩ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΚΥΡΙΑΡΧΟΥΣ !
ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ – ΠΟΡΕΙΑ
ΤΕΤΑΡΤΗ 28 ΝΟΕΜΒΡΗ, 10 πμ
ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ
Συνέλευση Αναρχικών για την Κοινωνική και Ταξική Αντεπίθεση
Πάτρα, Νοέμβρης 2018
