Εκδήλωση αλληλεγγύης στον αγώνα των κατοίκων της Λευκίμμης ενάντια στη λειτουργία του ΧΥΤΑ
Συγκέντρωση – Προβολή βίντεο – Τηλεφωνική επικοινωνία με μέλη της Λαϊκής Συνέλευσης Λευκίμμης
Παρασκευή 20/7 στις 8 μμ στην πλ. Αγίας Σοφίας
__________________________
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΤΗΣ ΛΕΥΚΙΜΜΗΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΧΥΤΑ
Το πρόβλημα της διαχείρισης των σκουπιδιών στο νησί της Κέρκυρας απασχολεί χρόνια τις τοπικές αρχές και το ελληνικό κράτος, ενώ ταλαιπωρεί τους κατοίκους του νησιού. Το τελευταίο διάστημα, μέσα στο καλοκαίρι, ο συριζαίος δήμαρχος Κέρκυρας, Νικολούζος, σε συνεργασία με το υπουργείο περιβάλλοντος, βρίσκουν «προσωρινή λύση», για να διατηρήσουν καθαρή τη βιτρίνα του τουρισμού. Μετονομάζουν σε μία νύχτα τις, εκτός λειτουργίας, εγκαταστάσεις ΧΥΤΑ της Λευκίμμης σε ΧΥΤΥ και ξεκινούν την εναπόθεση δεμάτων σκουπιδιών, προερχόμενα από το ΧΥΤΑ στο Τεμπλόνι στην ακατάλληλη, ακόμα και με βάση τις προυποθέσεις των ίδιων των νόμων τους, περιοχή Μεσοράχια Λευκίμμης. Ο ΧΥΤΑ Τεμπλονίου, που βρίσκεται στο βορρά του νησιού, έχει κορεστεί εδώ και χρόνια κι η κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στην τριγύρω περιοχή είναι απερίγραπτη. Η βρώμα σε απόσταση χιλιομέτρων είναι ανυπόφορη ενώ ο υδροφόρος ορίζοντας έχει μολυνθεί σε τέτοιο βαθμό που οι αρχές έχουν ανακοινώσει επίσημα στους κατοίκους να μην κάνουν ούτε μπάνιο με το νερό του δικτύου ύδρευσης. Ενώ όσοι είχαν τη δυνατότητα, έχουν φύγει από το χωριό (περιβαλλοντικοί πρόσφυγες).
Η κατασκευή ΧΥΤΑ στη Λευκίμμη ξεκίνησε πριν 10-11 χρόνια. Σε μιά περίοδο που το ελληνικό κράτος πλήρωνε τσουχτερά πρόστιμα στην ΕΕ σχετικά με τη διαχείρηση των σκουπιδιών, η κυβέρνηση Καραμανλή έσπευσε να προλάβει τα κονδύλια της ΕΕ που στερεύαν το τέλος του 2008, με προχειρότητα, ταξικά κριτήρια, για να ταΐσει σε κατασκευαστικό κεφάλαιο, εργολάβους και εταιρίες,κομμάτια από την μπίζνα των σκουπιδιών.Είναι εκείνη η περίοδος που οι κάτοικοι της περιοχής έδωσαν έναν σκληρό, ακηδεμόνευτο αγώνα, επιστρατεύοντας θάρρος και φαντασία. Ένα πλήθος κινήσεων και δράσεων ξετυλίχθηκαν ενάντια στην κατασκευή ΧΥΤΑ. Λαϊκές συνελεύσεις,διαδηλώσεις, κατάληψη δημαρχείου, κατάληψη του χώρου των υπο κατασκευή ΧΥΤΑ, παρεμπόδιση των εργασιών, εκδίωξη απο το λιμάνι πλοίων που μετέφεραν υλικά, συγκρούσεις με τα ΜΑΤ και τις αστυνομικές δυνάμεις κλπ. Ήταν ένας αγώνας που ήρθε αντιμέτωπος με την βαναυσότητα των κατασταλτικών και διωκτικών μηχανισμών, ξυλοδαρμοι, δακρυγόνα, πλαστικές σφαίρες, δεκάδες συλλήψεις και τραυματισμοί, με αποκορύφωμα τον θάνατο της Μαρίας Κουλούρη, από τροχαίο ατύχημα που προκάλεσαν οι μπάτσοι κατά τη διάρκεια των συγκρούσεων.Είναι αυτός ο αγώνας πού «έβαλε στο ψυγείο» τους κρατικούς σχεδιασμούς για αρκετά χρόνια. Ήταν ο πρώτος από μιά σειρά κινητοποιήσεων κατοίκων ενάντια στην κατασκευή και λειτουργία ΧΥΤΑ, που έβαλαν το ζήτημα «τι γίνεται με τα σκουπίδια;» Είναι ένας αγώνας που δεν χαράχτηκε μόνο στην μνήμη των κατοίκων, αλλά στοιχειώνει και τους κρατικούς λειτουργούς. Το κράτος, όμως, έχει συνέχεια, όποια απόχρωση κι να έχουν τα κυβερνώντα κόμματα.Έτσι σήμερα μαζί με τα σκουπίδια στην Λευκίμμη καταφθάνουν και τα ΜΑΤ.
Ο κατασταλτικός σχεδιασμός του κράτους είναι εμφανής. Επίδειξη υπεροπλίας, είτε αυτή αφορά έμψυχο στρατικοποιημένο δυναμικό, με δεκατρείς διμοιρίες ΜΑΤ και δεκάδες ΟΠΚΕ και ασφαλίτες να έχουν στρατοπεδεύσει στην περιοχή της Λευκίμμης, είτε αφορά χρήση νέων τεχνολογιών ελέγχου, θερμικές κάμερες,παρεμβολές στις επικοινωνίες, πτήσεις ελικοπτέρου κλπ. Οι αστυνομικές δυνάμειςέχουνσυμπεριφορά στρατού κατοχής. Οι κάτοικοι ελέγχονται συνεχώς στην καθημερινότητά τους, χρειάζονται ακόμα και ειδική άδεια για να επισκεφθούν τα χωράφια τους ενώ η είσοδος του χωριού επιθεωρείται. Οι κινητοποιήσεις των κατοίκων ενάντια στην λειτουργία του ΧΥΤΥ αντιμετωπίζουν την υπεράριθμη ασφυκτική παρουσία των ΜΑΤ, όποια χαρακτηριστικά και να έχουν, ενώ αυτές που βάζουν σε πρώτο πλάνο την παρεμπόδιση της λειτουργίας των εγκαταστάσεων, όπως για παράδειγμα μπλόκα για να εμποδίσουν τα φορτηγά που μεταφέρουν τα σκουπίδια, αντιμετωπίζουν την λυσσασμένη βία των ΜΑΤ και συλλήψεις. Οι εντολές που έχουν οι μπάτσοι είναι στο πνεύμα της μηδενικής ανοχής, οτιδήποτε πάει να κινηθεί πέρα απο τα τετριμμένα πρέπει να παταχθεί και ταυτόχρονα να μην κάνουν δεκτή οποιαδήποτε συμπεριφορά αμφισβητεί την εξουσία τους. Οι δικαστικές αρχές έρχονται να συμπληρώσουν το κατασταλτικό παζλ. Πέρα από τις διώξεις σε σχέση με τις κινητοποιήσεις, λόγω ενός εμπρησμού των εγκαταστάσεων της χωματερής πριν κάποιους μήνες, εχουν κλητεύσει δεκάδες κατοίκους (χαρτογραφημένους εδω και χρόνια που εναντιώνονται στο ΧΥΤΑ) δημιουργώντας μιά αίσθηση ομηρίας αυτών και των οικογενειών τους, εκβιάζοντας ουσιαστικά την μη συμμετοχή τους στον αγώνα.Ετσι οι κάτοικοι της Λευκίμμης βρίσκονται αντιμέτωποι με τα γκλόμπ των μπάτσων, τα σκουπίδια των τουριστών, τις συμπληγάδες της διαμεσολάβησης και τους κάθε είδους ιεραρχικούς πολιτικούς σχηματισμούς -κόμματα- που θέλουν να λάβουν ψηφαλάκια, την υποβάθμιση της ποιότητας του αγώνα τους με την συριζαίικη ρητορική «των σκοτεινών κέντρων», «των ακροδεξιών θυλάκων» και των «μπαχαλάκηδων». Πάντως οι ίδιοι δεν έχουν σταματήσει να οργανώνουν κινήσεις και δράσεις, ενω το τελευταίο διάστημα έχει συγκροτηθεί λαική συνέλευση με ξεκάθαρα αντιφασιστικά χαρακτηριστικά, οριζόντια και ανοιχτή σε όλους τους κατοίκους του νησιού για να προχωρήσουν τον αγώνα τους ενάντια στη λειτουργία του ΧΥΤΑ.
Με τον όρο ΧΥΤΑ (Χώρος Υγειονομικής Ταφής Απορριμμάτων) αναφερόμαστε σε ένα κατάλληλα διαμορφωμένο χώρο, που χρησιμοποιείται για την εναπόθεση αστικών στερεών αποβλήτων (ΑΣΑ) επί του εδάφους. Τα σημαντικότερα έργα υποδομής που πρέπει να γίνουν σε ένα χώρο υγειονομικής ταφής είναι, η διαμόρφωση του χώρου, η στεγανοποίηση του πυθμένα και των πλευρών του χώρου διάθεσης, έτσι ώστε να αποφεύγεται η μόλυνση του υδροφόρου ορίζοντα από τα στραγγίσματα των απορριμάτων, συστήματα συλλογής στραγγισμάτων, έλεγχος επιφανειακών νερών, συστήματα συλλογής αερίων, περίφραξη και περιμετρική δεντροφύτευση.Ένας ΧΥΤΑ απαιτεί αυξημένη επιμέλεια στη λειτουργία του ώστε να αποκλείονται αστοχίες στη διαχείριση του βιοαερίου και των στραγγισμάτων. Τα υγρά που στραγγίζουν από την συμπίεση των απορριμμάτων (υγρά απόβλητα) δεν πρέπει να πηγαίνουν στην γη και για να αποκλειστεί η παραμικρή πιθανότητα να καταλήξουν στην θάλασσα και γενικά στον υδροφόρο ορίζοντα, από μια πιθανή βλάβη του συστήματος αποστράγγισης, απαγορεύεται να εγκατασταθεί εργοστάσιο επεξεργασίας απορριμμάτων σε απόσταση μικρότερη των 5 χιλιομέτρων από την θάλασσα.Η ανεξέλεγκτη παραγωγή βιοαερίου ενέχει τον κίνδυνο έκρηξης και πυρκαγιάς, ενώ συνεισφέρει σημαντικά στο φαινόμενο του θερμοκηπίου. Επιπλέον, αν συγκεντρωθεί με κατάλληλα συστήματα, το βιοαέριο μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την παραγωγή ενέργειας από τα σκουπίδια.Κατά την υγειονομική ταφή τα απορρίμματα πρέπει να διαστρώνονται, να συμπιέζονται, και στο τέλος της ημέρας να σκεπάζονται με αδρανές υλικό (χώμα, μπάζα, κομπόστ κλπ), έτσι ώστε να μειώνεται ο κίνδυνος από τη διασπορά των απορριμμάτων και οι δυσάρεστες οσμές.
Ένας ΧΥΤΑ δια Ευρωπαϊκού και Ελληνικού νόμου πρέπει να απέχει τουλάχιστον 1.500m από κατοικημένες περιοχές. Στη Λευκίμμη, όμως, η πλησιέστερη κατοικία βρίσκεται στα 500m και οι πιο κοντινές συνοικίες στα 860m.Με βάση τα όρια καταλληλότητας, όσον αφορά την απόσταση από οικισμούς, αρχαιολογικά και ιστορικά μνημεία, με κλίμακα από το 10 έως το 1 (10: Απόσταση > 2000m από κατοικίες και μνημεία), ο ΧΥΤΑ της Λευκίμμης έχει όριο καταλληλότητας 3(σημείωση: κατά τις εργασίες βρέθηκαν στον χώρο αρχαία ευρήματα).Επίσης ένας ΧΥΤΑ απαγορεύεται να χτιστεί κοντά ή πάνω σε έδαφος που έχει υπόγεια νερά. Η περιοχή είναι γεμάτη πηγάδια και ποτάμια και συγκεκριμένα ο ΧΥΤΑ έχει τοποθετηθεί ανάμεσα και σε πολύ κοντινή απόσταση από τους ποταμούς Σωτήρα και Λευκίμμης, με αποτέλεσμα κατά τις πρώτες εκσκαφές των μηχανημάτων για την διαμόρφωση του χώρου, η σκαπάνη να χτυπήσει πόσιμο νερό, το οποίο κάλυψε ολόκληροτο χώρος διάθεσης. Ο νόμος, τέλος, απαγορεύει να χτιστεί ΧΥΤΑ κοντά σε άλλες οχλούσες περιοχές όπως λιμάνια, εργοστάσια καθαρισμού κτλ. Στην Λευκίμμη όμως η χωροθέτηση του ΧΥΤΑ είναι σε πολύ κοντινή απόσταση από το λιμάνι της περιοχής και τον βιολογικό καθαρισμό.
Η απάντηση στο ζήτημα της συσσώρευσης σκουπιδιών δεν μπορεί να είναι η διαχείρισή τους με τον τρόπο που προτάσσει κάθε φορά ο καπιταλισμός σε οποιοδήποτε μοντέλο του, (ακόμα και όταν είναι καμουφλαρισμένος υπό τον μανδύα της «πράσινης» ανάπτυξης), όπως η κατασκευή εγκαταστάσεων ΧΥΤΑ σε όλη την επικράτεια του ελλαδικού χώρου. Το πραγματικό κοινωνικό πρόβλημα είναι το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα που υπερπαράγει εμπορεύματα -με γνώμονα το κέρδος και όχι την κάλυψη των πραγματικών ανθρώπινων αναγκών- με αποτέλεσμα να υπερσυσσωρεύονται άχρηστα εμπορεύματα και κατ’επέκταση σκουπίδια, που ρυπαίνουν και καταστρέφουν τη φύση. Πρόκειται για ένα σύστημα το οποίο στο βωμό του κέρδους και της ανάπτυξης αντικειμενοποιεί και λεηλατεί το φυσικό κόσμο, αφήνοντας στο πέρασμά του ακατοίκητες, «νεκρές» ζώνες, μολυσμένους υδροφόρους ορίζοντες και αποψιλωμένες εκτάσεις γης. Το ίδιο σύστημα, ως ρυθμιστής της κοινωνικής μας ζωής, μας επιβάλει μια φόρμουλα διαβίωσης βασισμένη στην αρχή «ζω για να παράγω και να καταναλώνω». Όμως ακόμα και ο σωρός σκουπιδιών και υπολειμμάτων που αφήνει στο διάβα του το καπιταλιστικό σύστημα δεν είναι παρά ένα ακόμα πεδίο άντλησης κέρδους για το ίδιο. Διάφοροι επίδοξοι εργολαβικοί μονοπωλιακοί όμιλοι πραγματοποιούν χρυσές δουλειές μέσα από την αρπαγή ευρωπαϊκών και κρατικών κονδυλίων μεγάλου ύψους για την διαχείριση των απορριμμάτων. Η εμπλοκή αυτών των ομίλων έχει σοβαρές επιπτώσεις για τη ζωή των κατοίκων, καθότι το υψηλότερο κόστος διαχείρισης των απορριμμάτων επιφέρει περαιτέρω μειώσεις στο λαϊκό τους εισόδημα. Φαίνεται, λοιπόν, ότι ο κεντρικός κρατικός σχεδιασμός της διαχείρισης των απορριμμάτων έχει ως στόχο την όλο και πιο βαθιά εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση του τομέα, για την διασφάλιση όλο και περισσότερων κερδών για το κεφάλαιο.
Μια άλλη πτυχή της καπιταλιστικής ανάπτυξης που γιγαντώνει το πρόβλημα της συσσώρευσης σκουπιδιών και κάνει τη ζωή στο νησί της Κέρκυρας (και όχι μόνο) ζοφερή και αβίωτη είναι η βιομηχανοποίηση του τουρισμού. Πρόκειται για έναν από τους πιο προηγμένους και κερδοφόρους τομείς της ελληνικής οικονομίας που έχει γνωρίσει μεγάλη άνθιση στο νησί της Κέρκυρας. Ο τουρισμός με τα χαρακτηριστικά που έχει λάβει στο σύγχρονο καπιταλιστικό κόσμο δεν είναι παρά η διαμεσολάβηση της αναγκαιότητας των ανθρώπων για χαλάρωση και ξεκούραση, υπό τους παραγωγικούς όρους και τις προσταγές του κεφαλαίου. Όλες δηλαδή οι εκφάνσεις της κοινωνικής ζωής και της ανθρώπινης δραστηριότητας γίνονται καπιταλιστικά αξιοποιήσιμες μέσα από την παραγωγή και την κατανάλωση του τουριστικού εμπορεύματος. Ξενοδοχειακές μονάδες, και επιχειρήσεις-μεγαθήρια εξαπλώνονταιστα καλοκαιρινά τουριστικά θέρετρα, λεηλατώντας και κατασπαταλώντας κάθε φυσικό πόρο της περιοχής αφήνοντας πίσω τους μεγάλες ποσότητες λυμάτων και σκουπιδιών, ενώ παράλληλα συμβάλουν στο να υπονομεύεται και να υποτιμάται η ποιότητα ζωής των κατοίκων των γύρω περιοχών και των εργαζομένων που στελεχώνουν τις υπάρχουσες επιχειρήσεις δουλεύοντας με εντατικούς ρυθμούς για μισθούς πείνας. Η αποκρουστική εικόνα πλούσιων τουριστικών ζωνών γεμάτων σκουπίδια ενεργοποιεί άμεσα τα αντιπεριβαλλοντικά και κερδοσκοπικά αντανακλαστικά των τοπικών αρχόντων και μεγαλοεπιχειρηματιών, οι οποίοι σε απόλυτη σύμπλευση με τις αποφάσεις της δημοτικής αρχής και τους κεντρικούς σχεδιασμούς της κυβέρνησης μεταφέρουν τα σκουπίδια τους σε υποτιμημένες κατοικήσιμες ζώνες (Λευκίμμη) κάνοντας δύσκολη τη ζωή των κατοίκων.
Παρ’ όλη την προσπάθεια του καπιταλισμού να λεηλατήσει το φυσικό περιβάλλον υπό το πρόσχημα της ανάπτυξης ή της τουριστικής επέκτασης και αυτό να γίνει όσο πιο ανώδυνα για το ίδιο το σύστημα, εντούτοις, τα τελευταία χρόνια έχουμε δει να δημιουργούνται αντιστάσεις και να ξεπηδούν αγώνες σε διάφορες τοπικές κοινωνίες ανά την επικράτεια. Στις τοπικές αυτές κοινωνίες κάτοικοι αντιδρούν σθεναρά στην επιδρομή του κεφαλαίου που οδηγεί στην υποβάθμιση του τόπου τους. Από τον δεκαετή αγώνα των Λευκιμμιωτών ενάντια στη δημιουργία και λειτουργία ΧΥΤΑ στην περιοχή τους, τις αντιδράσεις κατοίκων της Νάξου ενάντια στα αιολικά πάρκα και από τις πολύ πρόσφατες αντιστάσεις των κατοίκων στο Ελληνικό Ιωαννίνων ενάντια στις γεωφυσικές έρευνες-γεωτρήσεις και τη χερσαία εξόρυξη υδρογονανθράκων στην περιοχή -την πρώτη σε ελληνικό έδαφος- μέχρι τον πολυετή αγώνα των κατοίκων των χωριών της Β.Α Χαλκιδικής ενάντια στην ανοιχτή εξόρυξη χρυσού που οδηγεί στην καταστροφή του περιβάλλοντος και του μικροκλίματος της περιοχής και στην υποβάθμιση της ζωής των ντόπιων και τέλος τον αγώνα των κατοίκων της Κερατέας ενάντια στην επιχείρηση εγκατάστασης ΧΥΤΑ. Σε όλες τις προαναφερθείσες περιπτώσεις βλέπουμε πώς οι τοπικές κοινωνίες υψώνουν αναχώματα ενάντια στην καταστροφική ανάπτυξη και τους ολέθριους για τη φύση και τους ανθρώπους σχεδιασμούς κράτους και κεφαλαίου.
Γίνεται λοιπόν αντιληπτό ότι ο καπιταλιστικός πολιτισμός της ρύπανσης μπορεί να εγγυηθεί μονάχα τη λεηλασία της φύσης, την επίθεση ενάντια στις τοπικές κοινωνίες και την υποβάθμιση της ζωή μας κι όλα αυτά στο βωμό του κέρδους και της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Βέβαια, η περιβαλλοντική υποβάθμιση είναι μια μόνο πλευρά της επίθεσης του κεφαλαίου και του κράτους προς τους από τα κάτω. Η ένταση της εργασιακής εκμετάλλευσης, η ελαστικοποίηση και απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, το μόνιμο καθεστώς επισφάλειας και μαύρης εργασίας, οι απλήρωτες εργατοώρες και οι δολοφονίες εργατών από τα αφεντικά εν ώρα εργασίας που βαφτίζονται «εργατικά ατυχήματα», αποτέλεσμα της εντατικοποιημένης εργασίας, συνθέτουν το ζοφερό τοπίο που επιφυλάσσει ο κόσμος της κυριαρχίας για όλους εμάς. Άνθρωποι και φυσικό περιβάλλον αλέθονται από τον καπιταλισμό, προκειμένου το κεφάλαιο να βρει νέες ανεξερεύνητες περιοχές για επένδυση αλλά και για να επαναρρυθμίσει προς όφελός του τις εργασιακές σχέσεις. Και όλα τα παραπάνω τα επιβάλλει με τον έλεγχο, την καταστολή και την ποινικοποίηση των αγώνων.
Όλες οι επιμέρους επιθέσεις που δεχόμαστε από την κυριαρχία σε κάθε πλευρά της ζωής μας είναι κομμάτι της συνολικής επίθεσης που διεξάγει το κεφάλαιο και το κράτος εναντίον της κοινωνικής πλειοψηφίας. Κάθε επιμέρους αντίσταση από τους από τα κάτω, που έχει είτε τοπικό είτε αποσπασματικό χαρακτήρα, είναι αναγκαίο να συνολικοποιείται, να ριζοσπαστικοποιείται και να παίρνει τα χαρακτηριστικά της συνολικής αντεπίθεσης ενάντια στο υπάρχον με σκοπό την καταστροφή του, που αποτελεί τη μόνη λύση.
Από την πλευρά μας, ως αναρχικές κι αναρχικοί θεωρούμε πως απέναντι στο δυσοίωνο μέλλον που μας επιφυλλάσσει ο καπιταλισμός μπορούμε να προτάξουμε τον αγώνα και την αντίσταση ενάντια στους σχεδιασμούς των κυρίαρχων. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος από τη συλλογικοποίηση των αρνήσεών μας, το ξεπέρασμα της ανάθεσης και της διαμεσολάβησης και τη μαχητική αντίσταση στα σχέδια κράτους και κεφαλαίου. Γι’ αυτό στεκόμαστε αλληλέγγυοι στους αγώνες τοπικών κοινωνιών, όπως ο συγκεκριμένος αγώνας των κατοίκων της Λευκίμμης ενάντια στη λειτουργία ΧΥΤΑ, γιατί αντιτίθεται και αμφισβητεί στην πράξη τόσο τις επιλογές του κεφαλαίου όσο και τη διαχείριση, τον έλεγχο και την καταστολή από πλευράς κρατικού μηχανισμού.
Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΡΥΠΑΝΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΛΕΗΛΑΣΙΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ, ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΤΑΙ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ
