Pasamontaña: Για τη διαχείριση της πανδημίας και τον αγώνα ενάντια στο μέλλον που μας επιφυλάσσουν

0
1214

Λάβαμε 01/07/2020

Κείμενο του Pasamontaña για τη διαχείριση της πανδημίας και τον αγώνα ενάντια στο μέλλον που μας επιφυλάσσουν

εδώ το κείμενο σε pdf

Η ΠΑΝΔΗΜΙΑ,
Η ΚΡΑΤΙΚΗ-ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ
& Η ΝΕΑ ΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ 

Μια νέα μεγάλη επιδημία όπως αυτή του νέου κορωνοϊού Sars-CoV-2 ήταν απόλυτα αναμενόμενη από την παγκόσμια «επιστημονική κοινότητα» και η πολιτική εξουσία ήταν ενήμερη και προειδοποιημένη για τις επιπτώσεις της. Αντίθετα, τα εκατομμύρια των λαών του κόσμου παραμένουμε σκοπίμως στο σκοτάδι της υπο- και παρα- πληροφόρησης για όσα αφορούν τη ζωή και την υγεία μας. 

Η καταστροφή της φύσης και των οικοσυστημάτων, η εντατική εκμετάλλευση των ζώων, ο τρόπος παραγωγής και κυκλοφορίας και ο σύγχρονος τρόπος ζωής γενικότερα, ευνοούν την εμφάνιση και την ευρεία διασπορά νέων ιών όλο και πιο συχνά. Όταν ένας ιός είναι καινούργιος δεν έχουμε όλα τα δεδομένα που χρειαζόμαστε για να τον αντιμετωπίσουμε όσο το δυνατόν καλύτερα. Από τη μία ξέραμε ότι ο Sars-CoV-2 έχει μεγάλη ικανότητα διάδοσης, μεγάλη περίοδο επώασης, περίοδο που ίσως να μην εμφανίζει συμπτώματα και πολύπλευρες συνέπειες (συνέπεια δεν είναι μόνο ο θάνατος). Από την άλλη οι διαλυμένες δομές δημόσιας υγείας και η απροθυμία – καθυστέρηση της πολιτικής/οικονομικής εξουσίας να αντιμετωπίσει την επιδημία δημιούργησαν παγκοσμίως μια ζοφερή κατάσταση τρόμου και αγωνίας απέναντι στο άγνωστο και το θάνατο. Αυτά από μόνα τους ήταν και είναι ικανά να μας κάνουν να λειτουργήσουμε ορθολογικά και να μειώσουμε τις επαφές μας, να κρατήσουμε τις αποστάσεις μας, να λάβουμε τα απαραίτητα μέτρα προστασίας των γύρω μας, με το μυαλό και την καρδιά στην αυτοπροστασία της κοινότητας, του συνόλου των ανθρώπων που συγκροτούμε την κοινωνία και βέβαια τις συλλογικότητές μας. Γιατί το να λαμβάνεις μέτρα αυτοπροστασίας της κοινότητας είναι δείγμα συντροφικότητας και αλληλεγγύης και όχι απώλεια κάποιας δήθεν ελευθερίας. Γιατί Ελευθερία σημαίνει να μπορούμε όλοι/ες/α να συναποφασίζουμε αυτεξούσια για την ατομική και συλλογική μας ζωή και όχι η καπιταλιστική εκχυδαϊσμένη έννοια μιας «ελευθερίας του ατόμου» να κοιτάει την πάρτη του, ακόμα και όταν γύρω του συντελούνται εγκλήματα ενάντια στην ανθρωπότητα. Γιατί η απάντησή μας στους στατιστικούς υπολογισμούς της εξουσίας που θέλει να ορίζει ποιές ζωές είναι άξιες να βιωθούν και ποιες όχι, είναι η φροντίδα και η έννοια για τη ζωή όλων των εκμεταλλευόμενων.

Από τις εξεγερμένες κοινότητες των Ζαπατίστας στο Μεξικό μέχρι την επαναστατημένη Ρόζαβα στη βόρεια Συρία και από τις φαβέλες της Βραζιλίας μέχρι τις κοινότητες των μεταναστών εργατών στις δυτικές μητροπόλεις, οι λαϊκές τάξεις κατανόησαν τη σημασία της αυτοπροστασίας απέναντι στον ιό και την κυρίαρχη πολιτική που δε διστάζει να θυσιάσει τα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα για χάρη της οικονομίας.

Άλλωστε όσοι θέλουν να αγωνιστούν βρίσκουν τρόπο σε κάθε περιβάλλον. Από την πλευρά μας εν μέσω πανδημίας συμμετείχαμε στις κρίσιμες αντιφασιστικές πορείες στη Μυτιλήνη (14/3), τις δύο κινητοποιήσεις των εργαζόμενων στην υγεία στο Κρατικό Νίκαιας (7 & 28/4), τη διαδήλωση της 1ης Μάη, τις συγκεντρώσεις των εργαζόμενων στις τέχνες και ενάντια στο εγκληματικό αντιπεριβαλλοντικό νομοσχέδιο, την αντικατασταλτική διαδήλωση στην Κυψέλη. Επίσης από τις 27/3 ξεκίνησε να λειτουργεί το «Δίκτυο Αλληλεγγύης & Αλληλοβοήθειας Κορυδαλλού-Νικαίας» στους άξονες της αλληλοβοήθειας μεταξύ της γειτονιάς (συγκέντρωση και διανομή ειδών πρώτης ανάγκης κάθε Σάββατο από τις 4/4 και δύο «καλάθια αλληλεγγύης» σε πλατείες) και της αλληλοενημέρωσης/καταγγελίας εργοδοτικών αυθαιρεσιών, αδικαιολόγητων υπερτιμήσεων αγαθών, προβλημάτων στέγης/ενοικίου, ενδοοικογενειακής και αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας.

Η ΚΡΑΤΙΚΗ – ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ

Η διαχείριση της επιδημίας γίνεται εξ αρχής με έναν και μοναδικό σκοπό: τη διάσωση του οικονομικού-πολιτικού συστήματος και όχι την προστασία των ανθρώπων. Η εικόνα ενός ολόκληρου πλανήτη απροετοίμαστου, φοβισμένου και αναγκασμένου να δουλεύει με τον κίνδυνο του ιού ή να κλείνεται μέσα υπό οποιεσδήποτε συνθήκες, αποκάλυψε ξανά την εγκληματική φύση του καπιταλισμού με τον πιο τραγικό τρόπο:

 Μηδενική προετοιμασία πριν εμφανιστεί η αναμενόμενη επιδημία/πανδημία, διαχρονική διάλυση των Δημόσιων Συστημάτων Υγείας, ανταγωνισμοί των φαρμακοβιομηχανιών και ιδιωτικοποίηση της έρευνας. Γρήγορα έσπασε η εικόνα της υποτιθέμενης παντοδυναμίας της ανθρώπινης επιστήμης απέναντι στη φύση και του υποτιθέμενου ρόλου του κράτους ως προστάτη της κοινωνίας.

 Συνειδητή καθυστέρηση και ολιγωρία στην αντιμετώπιση της επιδημίας για να μη διαταραχθεί η παγκόσμια οικονομική δραστηριότητα. Αντί να διακοπεί άμεσα η παγκοσμιοποιημένη οικονομική δραστηριότητα, άφησαν τον ιό να εξαπλωθεί ανεξέλεγκτα στα βιομηχανικά και τουριστικά κέντρα. Αντί για σοβαρή αντιμετώπιση της επιδημίας με καθολικό lockdown της οικονομίας, ατσάλωμα των συστημάτων υγείας και όλες τις υπόλοιπες απαραίτητες ενέργειες, επιλέχθηκαν μέτρα περιορισμού της κυκλοφορίας και των συναθροίσεων ως μοναδικό μέτρο απέναντι στη διασπορά του ιού αλλά και ως προληπτική προετοιμασία απέναντι σε κάθε πιθανή διαμαρτυρία ή κοινωνική έκρηξη, με κορυφαίο παράδειγμα τη συγκρότηση ειδικής ομάδας καταστολής έξω από τα νοσοκομεία της Σουηδίας. Ο ιός υποτιμήθηκε εξ αρχής -από το κινέζικο κράτος μέχρι τις δυτικές κυβερνήσεις- με κορυφαία παραδείγματα τις νεοφιλελεύθερες ναυαρχίδες ΗΠΑ, Μ. Βρετανία, Βραζιλία κ.α.- οδηγώντας στις αντιφατικές δηλώσεις, τα καθυστερημένα ημίμετρα και εν τέλει στο ταξικό έγκλημα των χιλιάδων νεκρών χωρίς κηδεία και ύστατο αποχαιρετισμό, τους νεκρούς γιατρούς και νοσηλευτές, τα ψυχικά-κοινωνικά τραύματα του φόβου και του θανάτου, την εγκατάλειψη των κρατούμενων σε φυλακές και κέντρα κράτησης μεταναστών, την αγωνία των εργαζόμενων τάξεων που εξαναγκάζονται να δουλεύουν στους μαζικούς χώρους δουλειάς χωρίς καν μέσα προστασίας κάνοντας την προσευχή τους, ενώ τα αφεντικά διοικούν από τις ασφαλείς βίλες τους. Μόνο όταν η οικονομική και πολιτική σταθερότητα ήταν πλέον αδύνατη και όταν η πολιτική/οικονομική εξουσία είχε μπροστά της το ενδεχόμενο μιας συνολικής συστημικής αποσταθεροποίησης και αμφισβήτησης, αποφάσισε τον μερικό περιορισμό της οικονομικής δραστηριότητας, και μάλιστα μόνο όπου δεν υπήρχε άλλο περιθώριο. Τα ιταλικά νοσοκομεία είχαν ήδη καταρρεύσει, στον ιταλικό νότο έγιναν τα πρώτα γεγονότα μαζικής ανυπακοής, ενώ οι αυξανόμενες δυσλειτουργίες στην παγκόσμια οικονομία λόγω του φόβου, των κρουσμάτων που αυξάνονταν και των εργατικών διαμαρτυριών έκαναν αβέβαιο το πολιτικό και οικονομικό μέλλον συνολικά. Ήδη από το Γενάρη τα πληρώματα των εμπορικών πλοίων αρνούνταν να φορτώσουν από τα λιμάνια της Κίνας και έγιναν οι πρώτες απεργίες στο Χονγκ-Κονγκ ενάντια στην κρατική ολιγωρία. Ακολούθησαν οι εργατικές διαμαρτυρίες και απεργίες στις ΗΠΑ και αλλού, οι πολύνεκρες εξεγέρσεις και οι μαζικές αποδράσεις από τις ιταλικές φυλακές, ενώ τα κρούσματα στις δυτικές βιομηχανίες παραγωγής εκτοξεύονταν και απλά δεν υπήρχε δυνατότητα ομαλής λειτουργίας.

→ Πρόωρη άρση του οικονομικού lockdown χωρίς σχέδιο και με μοναδικό σκοπό τη «διάσωση της οικονομίας». Το άνοιγμα της οικονομίας κατ’ εντολή και πίεση των μεγάλων επιχειρήσεων αποδεικνύει ξανά ότι τα μέτρα είχαν εξ αρχής στόχο τη γρηγορότερη και ομαλότερη επιστροφή σε μια κάποια κανονικότητα. Παγκοσμίως ήδη φαίνονται τα αποτελέσματα της πλήρους οικονομικής επαναλειτουργίας με μεσαιωνικές εργασιακές συνθήκες, αυξημένα κρούσματα και νέα αναγκαστικά lockdown. Στην Ελλάδα έχουν γίνει ελάχιστα για τη στήριξη και προετοιμασία του Ε.Σ.Υ. και για μέτρα προστασίας των εργαζομένων και της κοινωνίας. Για να παρουσιάσουν μία «covid-free» χώρα αποκρύπτουν συστηματικά τα κρούσματα, αρνούνται να κάνουν μαζικά τεστ ώστε να έχουμε έστω μια σοβαρή εικόνα για την κυκλοφορία του ιού στη χώρα και πετάνε το μπαλάκι στην περιβόητη «ατομική ευθύνη», αφού βέβαια έχουν ρίξει νερό στο μύλο της συνωμοσιολογίας λόγω και έργω.

Η ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ 

Μπροστά μας ανοίγεται μία νέα δύσκολη εποχή βαθιάς συστημικής κρίσης. Η πανδημία δημιουργεί σοβαρό πρόβλημα στην παγκόσμια κυρίαρχη τάξη επιταχύνοντας και βαθαίνοντας την προϋπάρχουσα κρίση που ποτέ δεν ξεπεράστηκε, ούτε μπορεί να ξεπεραστεί εντός του συστήματος. Ο καπιταλισμός ξεπερνάει προσωρινά τις κρίσεις του ΜΟΝΟ με την καταστροφή ενός αδύναμου κομματιού της οικονομίας, με την καταστροφή εκατομμυρίων εργαζομένων-ανέργων, με την περαιτέρω εκμετάλλευση και καταστροφή του φυσικού πλούτου, με πόλεμο.

Η Ε.Ε. παίρνει πρωτοφανή μέτρα στήριξης και προστασίας των μεγάλων επιχειρήσεων και εργοδοτών, κλιμακώνοντας παράλληλα την επίθεση εις βάρος των εργαζόμενων και των αυτοαπασχολούμενων, αποτελειώνοντας ότι είχε απομείνει από τα εργατικά κεκτημένα σε ωράρια, μορφές εργασίας, μισθούς και συνθήκες δουλειάς γενικότερα. Η επίθεση στη Φύση με τον τίτλο «πράσινη ανάπτυξη» γενικεύεται με νέους αντι-περιβαλλοντικούς νόμους που θα καταστρέψουν ότι έχει μείνει όρθιο από τις εγκληματικές δραστηριότητες του κεφαλαίου. Ο περιορισμός των διαδηλώσεων, η απαγόρευση της εργατικής και κοινωνικής δράσης, η ιδιωνυματική ποινικοποίηση των ριζοσπαστών αγωνιζόμενων αναρχικών και κομμουνιστών και η εξάλειψη κάθε αντίστασης αποτελεί προϋπόθεση για τα καταστροφικά τους σχέδια και πάει παράλληλα με τον ασφυκτικό έλεγχο της κοινωνίας και της νεολαίας με κάμερες και εφαρμογές ηλεκτρονικής επιτήρησης, με καθολική αστυνομική παρουσία και καταστολή σε όλα τα πεδία της καθημερινής ζωής, αλλά και με την προσπάθεια αποπροσανατολισμού και γενικής αποχαύνωσης μέσω της κυρίαρχης ιδεολογικής προπαγάνδας, της προώθησης κάθε είδους συνωμοσιολογίας και της ευρείας προώθησης κάθε είδους ναρκωτικών.

Ειδικά το ρεύμα της συνωμοσιολογίας που μαζικοποιείται με αφορμή την πανδημία δεν πρέπει να υποτιμάται. Ο ανορθολογισμός που ανθεί παγκοσμίως με διάφορους τρόπους παίρνει επικίνδυνες διαστάσεις θρέφοντας νέες γενιές λοβοτομημένων υπηκόων που θα αποτελέσουν το καλύτερο προζύμι για νέα ολοκληρωτικά – φασιστικά καθεστώτα. Η συνωμοσιολογία δεν είναι μόνο ζήτημα άγνοιας ή βλακείας αλλά φαινόμενο που γιγαντώνεται όσο οι κοινωνίες συνθλίβονται από τις συστημικές κρίσεις χωρίς να έχουν τη δυνατότητα μιας βασικής ανάγνωσης και επεξήγησης των πραγμάτων και χωρίς άλλη διέξοδο. Όσον αφορά την Covid-19, η άρνηση/υποτίμηση της πανδημίας προωθείται ανοιχτά εξ αρχής από τα νεοφιλελεύθερα κοράκια οδηγώντας στο ξέπλυμα των εγκλημάτων του κεφαλαίου και της εξουσίας παγκοσμίως και στον αποπροσανατολισμό του κόσμου από τους πραγματικούς υπεύθυνους. Εξυπηρετεί την παγκόσμια κυριαρχία που προσπαθεί χρόνια να επιβάλλει την πλήρη ιδιωτικοποίηση και την διάλυση κάθε δημόσιας δομής υγείας, με τις καταστροφικές συνέπειες που είδαμε στις χώρες του άκρατου νεοφιλελευθερισμού. Εξυπηρετεί τα νεοφιλελεύθερα-φασιστικά κεφάλια που θέλουν να τελειώνουν με τους μη παραγωγικούς και τρίβουν τα χέρια τους όταν μια μεγάλη μερίδα κόσμου συμφωνεί με το «να μη θυσιαστεί η οικονομία για μερικούς άρρωστους γέρους». Εξυπηρετεί τα πολεμικά σχέδια των κρατών για το μοίρασμα των φυσικών πόρων αφού οι νέες πολεμικές περιπέτειες προϋποθέτουν φανατισμένες μάζες που έχουν εκπαιδευτεί στον παραλογισμό του πολεμικού εθνικισμού. Εν τέλει εξυπηρετεί τις διαχρονικές προσπάθειες της κυριαρχίας για απολυταρχική εξουσία και ολοκληρωτικό έλεγχο με σκοπό τη διαφύλαξη του συστήματος και των κερδών του παγκόσμιου κεφαλαίου.

ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ 

Η πανδημία ήρθε να μας θυμίσει τη σημασία και τα νοήματα της Ζωής ενάντια στον παραλογισμό ενός αδηφάγου εγκληματικού συστήματος που δεν έχει τίποτα να προσφέρει στην ανθρωπότητα, παρά μιζέρια, φτώχεια και θάνατο. Οι άνθρωποι και η φύση καταστρέφονται για τη μάταιη συσσώρευση πλούτου και εξουσίας στα χέρια των λίγων και ισχυρών, εις βάρος της πλειοψηφίας σε όλη τη γη. Ήρθε να μας υπενθυμίσει την παντοδυναμία της φύσης και τα όρια του ανθρώπου και της επιστήμης, να μας υπενθυμίσει ότι τα σύνορα είναι ανόητα κατασκευάσματα που εξυπηρετούν μόνο τις κρατικές πολιτικές και ότι η συνεργασία, η αλληλεγγύη και η συλλογικότητα είναι ο μόνος τρόπος να πορευτούμε ως κοινωνία.

Το σύστημα δεν εξανθρωπίζεται, δε βελτιώνεται, δεν καλλωπίζεται. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος από την καταστροφή του και τη δημιουργία μιας νέας κοινωνίας που θα εξυπηρετεί όχι το κέρδος κάποιων αλλά την ευημερία όλων, την ελεύθερη ανάπτυξη του ατόμου και τη συμμετοχή όλων στις αποφάσεις και τον παραγόμενο πλούτο. Μπροστά στη ζωή και την ευημερία όλων, να μη δώσουμε την παραμικρή σημασία αν θα καταστραφεί η «οικονομία» και το σύστημα ολόκληρο. Αν δε διαλυθεί όλος ο σάπιος κόσμος που έχουν φτιάξει εις βάρος των πολλών για την καλοπέραση των λίγων, θα καταστραφούμε εμείς. Ως κοινωνία και ως κίνημα επιβάλλεται να μην κάνουμε τα ίδια λάθη με το 2010-2020, όταν αντί να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας αναλωθήκαμε σε αυταπάτες, διαχωρισμούς και ατομικές λύσεις κάνοντας πολλά βήματα πίσω στην καθημερινή ζωή και την ελευθερία μας. Σε όλο τον κόσμο οι εργαζόμενοι οργανώνονται και αγωνίζονται ενάντια στην πανδημία και την κρατική πολιτική. Οι αγώνες, οι κοινωνικές εκρήξεις και οι εξεγέρσεις που ξεσπούν από τη Γαλλία των κίτρινων γιλέκων μέχρι τις Η.Π.Α. είναι εικόνες μιας ανθρωπότητας που ασφυκτιά και εξεγείρεται.

Οργανωνόμαστε άμεσα στις γειτονιές μας, στα σωματεία μας και παντού για να μην πληρώσουμε ξανά εμείς την κρίση, για να υπερασπιστούμε τη ζωή μας ενάντια στα αντικοινωνικά τους σχέδια από την υγεία και τη δουλειά, μέχρι τους δημόσιους χώρους και την καταστροφή της φύσης. Οργανωνόμαστε γιατί ο καθένας και η καθεμία μόνοι μας είμαστε εύκολος αντίπαλος για το οργανωμένο κρατικό Τέρας και η δύναμή μας είναι ο ανυποχώρητος αγώνας για το δίκαιο, η συλλογική οργάνωση και σκέψη, χωρίς καθοδηγητές και αρχηγούς, με ισότιμη συμμετοχή όλων στις αποφάσεις. Πολεμάμε, όχι για τα συμφέροντα των πλουσίων που τα έχουν βαφτίσει πατριωτισμό, όχι μεταξύ μας, αλλά εναντίον όσων χτίζουν πάνω μας τις βίλες, τα κότερα και την πλούσια καθημερινότητά τους. Χτίζουμε την ενότητα της βάσης της κοινωνίας, των εργαζόμενων και των ανέργων, των αυτοαπασχολούμενων και όλων των φτωχών ενάντια στους φασίστες της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας που θέλουν να φαγωθούμε μεταξύ μας. Επικοινωνούμε, συμμετέχουμε ή φτιάχνουμε νέες συλλογικότητες αλληλεγγύης και αγώνα, δίνουμε κάθε μικρή ή μεγάλη μάχη για να μη δώσουμε άλλο χώρο στην φτωχοποίηση και την απολυταρχία, για την καλυτέρευση της ζωής μας στο σήμερα, χωρίς να παρακαλάμε και χωρίς να σταματήσουμε μέχρι να τα κερδίσουμε ΟΛΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ. Για να μην υπάρξουν ξανά πλούσιοι και φτωχοί, αποκλεισμένοι και άστεγοι, για να μη ζήσουμε σα δούλοι, για μια οργανωμένη κοινωνία που θα έχει στο επίκεντρο τον άνθρωπο και που θα εξασφαλίζει την ευημερία για όλους, όλες και όλα. Μέχρι τη δημιουργία μιας αυτεξούσιας κοινωνίας όπου όλοι και όλες θα συμμετέχουν στη λήψη και την εφαρμογή των αποφάσεων που τους αφορούν και που θα λειτουργεί για τις ανάγκες και τις επιθυμίες όλων.

ΠΟΤΕ ΠΙΑ ΕΝΑΣ ΚΟΣΜΟΣ ΓΙΑ ΜΑΣ ΧΩΡΙΣ ΕΜΑΣ 

ΚΑΝΕΝΑΣ ΦΤΩΧΟΣ ΕΧΘΡΟΣ ΜΑΣ – ΚΑΜΙΑ ΕΞΟΥΣΙΑ ΦΙΛΟΣ ΜΑΣ 

ΔΕ ΘΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΣΑΝ ΔΟΥΛΟΙ 

Αυτοδιαχειριζόμενος Κοινωνικός Χώρος
Pasamontaña
Ιούνιος 2020