Λάβαμε 12/07/2021
Σήμερα 11.07.2021 πραγματοποιήθηκε παρέμβαση 15-20 ανθρώπων από την Αντιφασιστική Κίνηση Κω και αλληλέγγυ@, στο χωριό Καρδάμαινα της Κω, με αφορμή το περιστατικό βιασμού νεαρής τουρίστριας από μόνιμο κάτοικο του χωριού.
Μοιράστηκαν κείμενα και κολλήθηκαν αφισάκια.
Η ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ ΒΙΑΖΕΙ ΚΑΙ ΣΚΟΤΩΝΕΙ
ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΚΩ // Αλληλέγγ@
Το να είσαι γυναίκα αποτελεί μια πραγματικότητα που πολλές φορές φαίνεται να δίνει το αυθαίρετο δικαίωμα στους άντρες να νομίζουν ότι μπορούν να σου μιλήσουν ή/και να σου φερθούν όπως θέλουν, χωρίς να υπολογίζουν τίποτα.
Δεν είναι λίγες οι φορές που θα σε αποκαλέσει κάποιος περαστικός, κάποιος τυχαίος οδηγός αυτοκινήτου «σέξι» στη μέση του δρόμου, στρέφοντας το κεφάλι του προς στο μέρος σου και σχολιάζοντας το σώμα σου. Ακόμα και το περπάτημα προς το σπίτι μπορεί να είναι τρομακτικό: «Ω, τι πόδια είναι αυτά. Θα μου πεις πώς σε λένε;».
Η πιο συνήθης τακτική είναι η αδιαφορία για την ύπαρξη συναίνεσης και το γεγονός ότι το «όχι» δεν ακούγεται και δε λαμβάνεται ως απάντηση. Εάν μια γυναίκα θελήσει τα χέρια σου στο σώμα της, θα το πει. Όταν δεν το λέει, τότε σημαίνει ΟΧΙ !
Με αφορμή ότι βρίσκει κάποιος μια γυναίκα ελκυστική, δε συνεπάγεται ότι μπορεί να της συμπεριφέρεται ως αντικείμενο. Τέτοιες συμπεριφορές, καλλιεργούν σεξιστικές νοοτροπίες, σεξιστικές πεποιθήσεις και αναπόφευκτα βιασμούς.
Η κουλτούρα του βιασμού μπορεί να ενισχύεται στην οικογένεια και στο σχολείο που είναι χώροι μάθησης και εξέλιξης προς την ενηλικίωση. Πάμπολλες είναι οι φορές που αγόρια επαινούνται επειδή κατέγραψαν τις παραβιαστικές τους ενέργειες εις βάρος συμμαθητριών τους και στη συνέχεια τις δημοσίευσαν σε κοινωνικά μέσα δικτύωσης. Διαρκώς ακούμε για ρούχα που δεν θεωρούνται κατάλληλα για το σχολικό περιβάλλον, όπως στην περίπτωση του 15ου Γυμνασίου Θεσσαλονίκης όπου η διευθύντρια απαγόρευσε στα κορίτσια να φοράνε σορτς ή φούστες ώστε να μην “προκαλούν” τους καθηγητές ή τους συμμαθητές τους, κάτι που υποδηλώνει τον τρόπο με τον οποίο ντύνονται οι γυναίκες για τους άλλους και όχι γι’ αυτό που θέλουν να φορούν για τον εαυτό τους! Πόσες φορές καλλιεργείται από το σπίτι η πεποίθηση ότι το αγόρι είναι διαρκώς σεξουαλικά διεγερμένο και πρέπει να αποσπάται εύκολα από ένα κορίτσι που δείχνει κάτι περισσότερο από τα πόδια της ή κάτι παραπάνω από ότι είναι αποδεκτό; Πόσες φορές δεν συγχαίρονται αγόρια, όταν ασχολούνται με τα κορίτσια σεξουαλικά, τη στιγμή που εάν το κορίτσι κάνει το ίδιο, είναι κατακριτέο; Πολλά αγόρια έχουν γαλουχηθεί να ενεργούν με αυτό τον τρόπο. Ο ρόλος της γυναίκας στην κοινωνία, δεν είναι να εξυπηρετεί τον άντρα κι αυτό πρέπει να το διδαχτούν όλοι! Και οι άντρες και οι γυναίκες!
Πριν από μερικές μέρες, εν μέσω της τουριστικής σεζόν, στο χωριό Καρδάμαινα της Κω, σημειώθηκε ένα περιστατικό βιασμού σε βάρος νεαρής τουρίστριας. Η κοπέλα μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο, όπου και ταυτοποιήθηκε το συμβάν και στη συνέχεια το κατήγγειλε στην αστυνομία. Το άτομο, τον οποίο βαραίνει η καταγγελία, είναι μόνιμος κάτοικος του χωριού, γνωστός στην τοπική κοινωνία για παραβατικές συμπεριφορές απέναντι σε γυναίκες.
Το συμβάν αυτό προστίθεται σε μια ήδη τρομακτική λίστα καταγγελιών για βιασμό, σεξουαλικές κακοποιήσεις και γυναικοκτονίες.
Το περιστατικό βιασμού και ομηρίας στα Πατήσια, τις καταγγελίες στο χώρο του θεάτρου και του αθλητισμού, που οδήγησαν στο κίνημα metoo, τη γυναικοκτονία από τον ίδιο το σύζυγο στα Γλυκά Νερά, τον βιασμό εργαζόμενης στα Πετράλωνα, τις σεξουαλικές επιθέσεις σε τουρίστριες στα ελληνικά θέρετρα, αλλά και σε τρανς άτομα όπως τη Δήμητρα της Λέσβου – η οποία δεχόταν για χρόνια την απόρριψη, τις παρενοχλήσεις αλλά και την ψυχολογική βία των συνανθρώπων μας λόγω της διαφορετικής σεξουαλικής της φύσης.
Παρότι η κοινωνία έχει αρχίσει να ευαισθητοποιείται και να συζητάει για τέτοιου είδους ζητήματα, η ανοχή μας φαίνεται να είναι ακόμη μεγάλη. Η λίστα όλο και μεγαλώνει.
Όπως και πολλές άλλες τέτοιες καταγγελίες που ποτέ δεν είδαν το φως της δημοσιότητας (από το 2010 εώς το 2017 είχαμε 163-264 καταγγελίες για βιασμούς ετησίως στην Ελλάδα, με εκτιμήσεις να κάνουν λόγο για περισσότερους από 4.500 βιασμούς το χρόνο που δεν καταγγέλλονται ποτέ), έτσι και αυτή έμεινε πίσω από τις κλειστές πόρτες του αστυνομικού τμήματος. Το συμβάν αντιμετωπίστηκε με αδιαφορία και η καταγγέλλουσα δεν ενημερώθηκε για τα δικαιώματα και τις νομικές επιλογές της.
Μπορεί η κοινωνία να έχει αρχίσει να δείχνει εγρήγορση σε αυτά τα ζητήματα, ωστόσο οι αρχές εξακολουθούν να τα αντιμετωπίζουν με δυσπιστία και άτυπα να ενθαρρύνουν τέτοιου είδους συμπεριφορές, όπως στην περίπτωση του Βαγγέλη Γιακουμάκη, όπου οι 5 κύριοι κατηγορούμενοι δικάστηκαν με 3χρονια εξαγοράσιμα και υπόλοιποι 3 με 150 ώρες κοινωνικής εργασίας. Ή όπως στην περίπτωση της Ήβη Καΐσερλή όπου χτυπήθηκε βάναυσα στο κεφάλι από δύο άντρες.
Όλα αυτά συμβαίνουν διότι οι βιασμοί και οι παρενοχλήσεις, είναι το αποτέλεσμα μιας βαθιά πατριαρχικής κοινωνίας, η οποία αναπαράγει και εντείνει μια κουλτούρα κατά την οποία τα σώματα των γυναικών ή ανθρώπων που δεν υπερτερούν ως προς το επίπεδο της βίας, αποτελούν ιδιοκτησία συζύγων, συντρόφων, πατεράδων, αδερφών και κάθε άντρα που θέλει κάτι από αυτά. Και κάθε άρνηση απέναντι στην ανδρική θέληση μπορεί να αποτελέσει άλλη μια αφορμή για βία, λεκτική ή σωματική. Οι κακοποιητικές συμπεριφορές και η συγκάλυψή τους δεν μας ξαφνιάζουν, το ίδιο και η τακτική των δικαστικών/αστυνομικών αρχών, οι οποίες τις ενθαρρύνουν με τον απαράδεκτο τρόπο που τις αντιμετωπίζουν.
Το “μοντέλο” του σεξιστή, το οποίο συναντάται συχνά, έχει ως χαρακτηριστικά να αμφισβητεί, να διστάζει να καταδικάσει και να αποδεχθεί την όποια παρενόχληση. Φτάνει ακόμα και στο σημείο να δικαιολογεί τους κακοποιητές. Έχουμε πολλές φορές ακούσει τη φράση: «τον ξέρω, είναι καλό παιδί, αποκλείεται να το έκανε» κι άλλες δικαιολογίες που ξεπλένουν πολύ καλά τους ενόχους. Εάν σε αυτό προστεθεί και η ανάγκη για κέρδος μέσω του τουρισμού, περιστατικά όπως αυτό στην Καρδάμαινα, δείχνουν ότι απέναντι σε μια κοινωνία που θέλει να παριστάνει την προοδευτική, βρίσκεται μια κοινωνία που κρύβει κάτω από το χαλί τις κατεστραμμένες ζωές πολλών γυναικών και ανθρώπων. Απέναντι σε μία τέτοια τακτική αδικίας και κακοποίησης, η μόνη διέξοδος που μας μένει είναι η αλληλεγγύη και η αλληλοστήριξη.
Αυτό που χρειάζεται να κάνουμε δεν είναι να ζυγίζουμε τα τραύματα των θυμάτων, αλλά να έχουμε τον πρώτο λόγο σε τέτοια ζητήματα και να απαντάμε στις κακοποιητικές συμπεριφορές που συμβαίνουν γύρω μας! Να είμαστε σε άμεση επίθεση με κάθε κακοποιητή!
Στο έμφυλο ζήτημα, όπως και σε κάθε αγώνα χειραφέτησης, δεν υπάρχει ενδιάμεση στάση.
Παίρνουμε θέση!
ή με τις/τ@ καταπιεζόμενες/@ ή με τους καταπιεστές !
ΚΑΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΟΝΗ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΕΜΦΥΛΗ ΒΙΑ
ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ ΚΑΝΕΝΑ ΜΟΝΟ ΤΟΥ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΕΜΦΥΛΗ ΒΙΑ
Η ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ ΒΙΑΖΕΙ ΚΑΙ ΣΚΟΤΩΝΕΙ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΠΟΤΕ ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ
ΟΙ ΒΙΑΣΤΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΡΑΤΣΑ ΕΙΔΙΚΗ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΡΕΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΙ
ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΚΩ
