Τη νύχτα της 11ης Ιουνίου, ως μια μικρή χειρονομία, σπάσαμε τα τζάμια του δικαστικού επιμελητηρίου.
Η αστυνομία, τα δικαστήρια και οι φυλακές αποτελούν έναν ιστό ελέγχου που προσπαθεί να λιώσει τους ανθρώπους, επιβάλλοντας τη συμμόρφωση σε μια κοινωνική τάξη ιεραρχίας και εκμετάλλευσης. Ενώ αυτό εκδηλώνεται από μόνο του με τις δολοφονίες από την αστυνομία και τους βασανισμούς φυλακισμένων, όλο και περισσότερο έχουν το ρόλο της διάχυσης της καταστολής μέσα από τα συστήματά του κατ´οίκον περιορισμού, της καταναγκαστικής εργασίας, της αναστολής και της δικαστικής επιτήρησης. Σε κάθε τέτοιο σύστημα αυτο-αστυνόμευσης, η δυνατότητα της συλλογικής αντίστασης συρρικνώνεται, απομονώνοντας όσους επαναστάτες δεν υποτάσσονται σε αυτές τις μορφές της ελαφράς φυλάκισης.
Δε μπορούμε πλέον να αποδεχόμαστε το ρόλο της δικαστικής εξουσίας στις ζωές μας. Δε μας ενδιαφέρει αν παίρνει τη μορφή των περιπολικών στους δρόμους μας, των τοίχων που μας χωρίζουν απ´τους φίλους μας, των ηλεκτρονικών βραχιολιών ή των καθημερινών ελέγχων. Πρέπει να σταματήσουν όλα. Επιτιθόμαστε στο σύστημα που κατακλύζει τις ζωές μας, σαν υπενθύμιση ότι η εξάπλωση του δεν θα πρέπει να θεωρείται φυσιολογική. Όσο οι μορφές καταστολής ξεπερνούν τους τοίχους της φυλακής θα πρέπει να δέχονται συνεχόμενες επιθέσεις.
Κάθε εξεγερτική πράξη δημιουργεί έναν χώρο χαράς μέσα στις ζωές μας, χώρο στον οποίο μπορούμε να αναπνέουμε ελεύθερα. Ενάντια στην ασφυξία της κοινωνίας-φυλακής, επιλέγουμε την επανάσταση.
Ολική συνενοχή με όσους εξεγείρονται ενάντια στις φυλακές και το κράτος σε κάθε του μορφή.
Μεταφραστικό Εγχείρημα Ραδιοφραγμάτων
Αναδημοσίευση από radiofragmata.espivblogs.net
Στα αγγλικά
