Η Ουγγαρία πέρασε νόμο που απαγορεύει τη δημοσίευση φωτογραφιών που δείχνουν πρόσωπα ανθρώπων έξω στο δρόμο, καθώς και ποινικοποίησε την ίδια τη πράξη της φωτογράφησης έξω στο δρόμο χωρίς προηγούμενη έγγραφη άδεια από τους ανθρώπους που βρίσκονται μπροστά από τον φωτογραφικό φακό (είτε μιλάμε για ένα πορτραίτο δρόμου με τηλεφακό είτε για έναν ευρυγώνιο φακό που παίρνει εκατοντάδες ανθρώπους που περπατάνε σε μια πλατεία, χρειάζεται έγγραφη άδεια από όλους ανεξαιρέτως).
Τα ίδια ισχύουν όχι μόνο για βίντεο αλλά και για απεικόνιση πραγματικών αναγνωρίσιμων ανθρώπων στο δρόμο με οποιαδήποτε μέθοδο όπως π.χ. ζωγραφική (υπάρχει ένα είδος ζωγραφικής που ο ζωγράφος κάθεται απέναντί σου στο λεωφορείο ή σε κοιτάει ενώ κάθεσαι στο απέναντι παγκάκι και ζωγραφίζει το πορτραίτο σου χωρίς εσύ να το ξέρεις ή να σε ρωτήσει, και μετά γίνεται έκθεση και πώληση σε γκαλερί και μουσεία κλπ).
Ο νόμος δεν έχει καμία απολύτως εξαίρεση ούτε για επιστημονική κοινωνιολογική/ ανθρωπολογική/ εθνολογική φωτογραφία για ερευνητικούς σκοπούς (τα πανεπιστήμια πολύ συχνά βάζουν φωτογράφους να φωτογραφήσουν μέσα σε τραίνα ή στο δρόμο για να μετρήσουν πόσοι άντρες και γυναίκες χρησιμοποιούν μέσα μαζικής μεταφοράς ή να μελετήσουν αλλαγές στο τρόπο ντυσίματος και τέτοιες φωτογραφίες συχνά δημοσιεύονται μέσα σε βιβλία κοινωνιολογίας που πωλούνται).
Δεν υπάρχει εξαίρεση ούτε για κάμερες ασφαλείας (δεν επιτρέπεται να βάλεις κάμερα στο μπαλκόνι σου να καταγράφει τον δρόμο έξω), ούτε για καλλιτεχνικούς σκοπούς (οι φωτογράφοι δρόμου που ζούνε βγάζοντας φωτογραφίες ανθρώπους στο δρόμο ή σε λεωφορεία χωρίς την άδειά τους και μετά τις τυπώνουν και τις πουλάνε σε μορφή βιβλίων τέχνης ή σε μουσεία και εκθέσεις φωτογραφίας, οι πιο γνωστοί φωτογράφοι δρόμου πουλάνε τις φωτογραφίες τους μέχρι και $30,000 όπως π.χ. ο DiCorcia).
Δεν υπάρχει εξαίρεση ούτε καν για δημοσιογραφικές φωτογραφίες: αν ένας φωτορεπόρτερ πρέπει να φωτογραφίσει μια πολιτική διαδήλωση τότε πρέπει να πάρει υπογραφή από κάθε άνθρωπο ξεχωριστά, όχι μόνο από διαδηλωτές και πολίτες αλλά και από μπάτσους.
Και βέβαια δεν υπάρχει εξαίρεση ούτε για τουριστικές φωτογραφίες, οι τουρίστες πρέπει και αυτοί να ζητάνε έγγραφη άδεια από οποιοδήποτε πρόσωπο πρόκειται να φαίνεται στις φωτογραφίες που θέλουν να πάρουν. Σημειωτέων πως η έγγραφη άδεια για τη παραγωγή της φωτογραφίας είναι κάτι ξεχωριστό από την έγγραφη άδεια για την δημοσίευσή της, η οποία με τη σειρά της είναι διαφορετική από την έγγραφη άδεια για τη πώληση της φωτογραφίας.
Επιπρόσθετα, όταν ο νόμος λέει έγγραφη άδεια, εννοεί ότι ο άνθρωπος που φαίνεται σε μια φωτογραφία (ακόμα και ο διαδηλωτής ή ο μπάτσος σε μια διαδήλωση) πρέπει όχι απλά να υπογράψει αλλά να δώσει και τα στοιχεία του (διεύθυνση, όνομα, αριθμό ταυτότητας, τηλέφωνο ή email επικοινωνίας κλπ) στον φωτογράφο, και ο φωτογράφος με τη σειρά του να δώσει τα δικά του στοιχεία στους ανθρώπους που φαίνονται στις φωτογραφίες του.
Για τους σκοπούς αυτού του νόμου, το να ποζάρεις μπροστά στο φακό ΔΕΝ αντικαθιστά την ανάγκη για έγγραφη άδεια ΠΡΙΝ τη φωτογράφηση.
Αν κάποιος φωτογραφίσει ή βιντεοσκοπήσει μια σκηνή έξω στο δρόμο που φαίνονται άνθρωποι τότε καθένας ξεχωριστά από αυτούς τους ανθρώπους έχει το δικαίωμα να κάνει μήνυση στον φωτογράφο και να ζητήσει χρηματική αποζημίωση στο δικαστήριο, και όχι μόνο αυτό αλλά ακόμα κι αν κανένας από τους ανθρώπους στις φωτογραφίες δεν κάνει μήνυση τότε μπορεί το ίδιο το κράτος να κυνηγήσει τον φωτογράφο επειδή φωτογράφησε χωρίς άδεια, δηλαδή ο νόμος μπορεί να ενεργοποιηθεί από εισαγγελέα ακόμα κι αν κανένας άνθρωπος δεν έχει πρόβλημα με τη φωτογραφία καθώς ο νόμος ποινικοποιεί τη παραγωγή και κατοχή φωτογραφιών με ανθρώπους που δεν έχει υπογράψει πριν τη φωτογράφηση (και τα ίδια ισχύουν και για βίντεο, σκίτσα, ζωγραφιές, κλπ).
Η ίδια η κατοχή στο σκληρό δίσκο φωτογραφιών με ανθρώπους που δεν έχουν υπογράψει είναι παράνομη και διώκεται, άσχετα αν δημοσιεύονται ή όχι. Ακόμα και στη περίπτωση που ο φωτογράφος σβήσει τις φωτογραφίες, ο νόμος συνεχίζει να τον θεωρεί παράνομο επειδή φωτογράφησε ανθρώπους χωρίς την άδειά τους και μπορεί να πρέπει να πληρώσει πρόστιμο ή να φυλακιστεί. Ο νόμος καλύπτει γενικά την εικόνα οποιουδήποτε ανθρώπου σε κάθε πτυχή της ζωής του, ακόμα και της δημόσιας (δηλαδή στο δρόμο ή το λεωφορείο).
Το μεγάλο πρόβλημα με αυτό τον νόμο, που είναι ίσως αυτό που θέλει να πετύχει το κράτος, είναι ότι πρέπει να παίρνεις έγγραφη άδεια και από τους μπάτσους που φαίνονται σε φωτογραφίες σου, ακόμα κι αν οι μπάτσοι εμφανίζονται να βαράνε διαδηλωτές ή πολίτες.
Το γεγονός ότι ο φωτογράφος (ακόμα κι αν είναι απλός τουρίστας) πρέπει να δώσει και τα δικά του στοιχεία κάνει ακόμα πιο πολύπλοκη την όλη διαδικασία.
Άμα είσαι δημοσιογράφος και θες να δημοσιεύσεις στην εφημερίδα μια φωτογραφία με έναν μπάτσο να ψεκάζει διαδηλωτές πρέπει να πείσεις τον μπάτσο να υπογράψει και να του δώσεις και τα δικά σου στοιχεία.
Φυσικά αυτός ο νόμος θα έχει ως αποτέλεσμα να μην βγαίνουν ποτέ σε εφημερίδες τέτοιες φωτογραφίες, παρά μόνο παρανόμως σε ανώνυμα μέσα επικοινωνίας που το νομικό σύστημα δεν θα μπορεί να λογοκρίνει.
Μήπως ο σκοπός του Ουγγρικού κράτους είναι ακριβώς να περιορίσει όσο μπορεί τη φωτογράφηση της αστυνομικής βίας; Τώρα πλέον το κράτος της Ουγγαρίας έχει ένα ακόμα νομικό όπλο στα χέρια του για να κατηγορήσει ανθρώπους που στον υπολογιστή τους έχουν αποθηκευμένες φωτογραφίες με μπάτσους από διαδηλώσεις. Αρκεί να ψάξουν τον υπολογιστή σου για κάτι άλλο και αν βρουν ότι έχεις πάρει μια τέτοια φωτογραφία να σε κατηγορήσουν για παράβαση αυτού του νόμου.
