Όταν κάποιοι έχουν το θράσος να χρησιμοποιούν την Emma Goldman για να ψηφίσουμε, εμείς θα γράφουμε πρόχειρα σημειώματα για τις εκλογές. Είναι, το λιγότερο, εξοργιστική αυτή η κίνηση των αριστερών. Και αυτό που την κάνει ακόμα πιο εξοργιστική είναι η θέληση και η πρόθεση κάποιων «συντρόφων αναρχικών» να τους ψηφίσουν.
Πριν 5 χρόνια περισσότεροι από τους 8 στους 10 ψηφοφόρους είχαν στηρίξει ΠΑΣΟΚ ήΝΔ. Σήμερα η μεγάλη πλειοψηφία των ίδιων ανθρώπων ειρωνεύεται πρόσωπα και πράγματα ενός παρελθόντος καθόλου μακρινού το οποίο τυχαίνει να είναι και η δική τους προσωπική ιστορία. Μια ιστορία που αντικαθίσταται σήμερα από μια προσωπική μυθολογία που συνδυάζει εντελώς αόριστα και αυθαίρετα λίγο από «κίνημα», λίγο από «ρήξη» ή «οργή» και ταυτόχρονα λίγο από «πατρίδα» ή ακόμα και μια δόση από τον «άγιο πνευματικό μας γέροντα».
Την περασμένη δεκαετία αυτοί οι άνθρωποι πήγαν εθελοντές στους ολυμπιακούς αγώνες, έλεγαν την Μακεδονία «Φύρομ», δεν έκαναν ούτε μια μέρα απεργία, εργάστηκαν εθελοντικά και επένδυσαν στην υπακοή τους. Χωρίς καν να αλλάξουν στάση ζωής, αποφάσισαν σήμερα ότι θ’ αλλάξουν ψηφοδέλτιο και προσμένουν στη γωνία να «εισπράξουν» όπως ο τζογαδόρος που μελέτησε καλά τις πιθανότητες.
Αυτοί οι άνθρωποι, οι «αριστεροί» ψηφοφόροι της Κυριακής, δεν χολοσκάνε ούτε που ο ΣΥΡΙΖΑ π.χ. δεν θα καταγγείλει το χρέος, ούτε που θέλει να «εξοπλίσει υλικοτεχνικά και θεσμικά την αστυνομία», ούτε που θεωρεί αδιανόητο τον διαχωρισμό κράτους-εκκλησίας. Τους αρκεί που δεν θα πληρώσουν ΕΝΦΙΑ. Κυρίως γουστάρουν που θα εκδικηθούν τους ηττημένους των εκλογών μεταθέτοντας την δική τους ευθύνη που τους ψήφισαν στα δικά τους μόνο μούτρα. Και ελπίζουν αφελώς ότι θα βρουν δουλειά ή ότι θα σωθούν.
Ο ΣΥΡΙΖΑ πάλι (και από κοντά άλλοι αριστεροί που ονειρεύονται πως θα αναβαθμιστούν σε «ρυθμιστές») ούτε θέλει ούτε μπορεί. Αν ήθελε δεν θα κατέβαινε στις εκλογές ή έστω δεν θα κατέβαινε με τόσο συντηρητική ατζέντα και αν μπορούσε δεν θα ήταν η κοινωνία όπως είναι. Το 90% των δυνητικών ψηφοφόρων της Αριστεράς είναι άνθρωποι που πιστεύουν ότι δεν έχουν πια να χάσουν τίποτα ψηφίζοντας “κάτι αριστερό”. Δεν είναι τυχαίο ότι η αριστερά μάλιστα καλοπιάνει τον κόσμο χαϊδεύοντας τις πιο χαμερπείς πτυχές του: ασφάλεια, θρησκεία, κατανάλωση και δεν απευθύνεται στα όποια επαναστατικά αντανακλαστικά έχει (και είναι λογικό: δεν μπορείς να περιμένεις από τον αυριανό εξουσιαστή να σου ζητήσει να εξεγερθείς – εσύ οφείλεις να αμφισβητείς την εξουσία).
Αυτοί είναι που πριν λίγο καιρό έπιναν καφεδάκια με τους νεοναζί της ΧΑ και τα βρήκαν μπαστούνια από την παρέμβαση συντρόφων αναρχικών και αναγκάστηκαν, για τα μάτια του κόσμου και μόνο, να διώξουν αυτούς που το έκαναν. Αλήθεια, πόσες άλλες φορές το έχουν κάνει και δεν τους έχει δει κανείς; Αυτοί που έχουν μαζέψει κάθε απομεινάρι του καρκινώματος του «σοσιαλισμού», αυτοί που τρέχουν πίσω από τους αναρχικούς και τον α/α χώρο όταν χρειάζονται περιφρουρήσεις, αυτοί που τόσο καιρό προσπαθούν να το παίξουν «ριζοσπάστες» ενώ στην πραγματικότητα είναι πιο αντι-επαναστάτες ακόμα και από τους ΝΔτες.
Αυτός ο σύγχρονος ψηφοφόρος, που αισθάνεται υπερήφανος που θα ψηφίσει «αριστερά» και που αυτάρεσκα αισθάνεται λίγο επαναστάτης, λίγο «εκτός κανόνων», λίγο υποψιασμένος και λίγο Γιώργος Θαλάσσης που τα βάζει με τους Γερμανούς, αύριο, όταν απογοητευτεί ή βαρεθεί για οποιοδήποτε λόγο, να το θυμάστε, δεν το χει σε τίποτα να ξαναψηφίσει κάποιο Σαμαρά, κάποιο ΓΑΠ ή κάποιο γλοιώδη φυρερίσκο. Ε, αυτός ο μοντέρνος «αλητάκος» της κάλπης, είναι πιο θλιβερός και από τον δουλοπάροικο του Μεσαίωνα που τόσο συχνά φέρνει ως παράδειγμα δυστυχίας. Ο τελευταίος, αφενός γνώριζε ότι υστερεί σε μόρφωση, αφετέρου ήξερε ή διαισθανόταν ποιός ήταν ο επίγειος εχθρός του ακόμα και όταν ήταν θεοφοβούμενος ή δεισιδαίμων. Αν και η απόσταση που τον χώριζε από τον αφέντη του ήταν μικρότερη από αυτήν που χωρίζει ένα σημερινό φτωχοδιάβολο από έναν βουλευτή ή ένα δικαστή ή ένα τραπεζίτη, δεν ταυτιζόταν τόσο με τις θέσεις του εξουσιαστή του όσο ο πρώτος.
Και γιατί μας τα λέτε όλα αυτά; θα πείτε. Θέλετε να βγει πάλι ο Σαμαράς; Είστε ΚΚΕ; Είστε δογματικοί αντιεκλογιστές σε τόσο δύσκολες για την πατρίδα εποχές;
Όχι. Ούτε ελέφαντες είμαστε. Αν δεν το βλέπετε σταματήστε να πρεζώνεστε με τηλεόραση.
Τέρμα τα ψέματα και κομμένες οι μαλακίες, η συγκεκριμένη προεκλογική κίνηση είναι αυτή που ξεχειλίζει το ποτήρι με τις μαλακίες των αριστερών. Όπως δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για τους μικροαστούς που θα ξαναψηφίσουν ΧΑ ότι είναι νεοναζί, όπως δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για αυτούς που θα ψηφίσουν ΝΔ ότι είναι φασίστες του κερατά, όπως δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για αυτούς που θα ψηφίσουν ΚΚΕ ότι είναι σταλινικοί, έτσι δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για αναρχικούς που θα ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ: μόνο αναρχικοί δεν είναι.
Και είναι κακό, θα μας πείτε, να αλλάξει κάποιος; Είναι κακό να πάψει να ψηφίζει καθάρματα, τυχάρπαστους ή φασιστοειδή σαν κι αυτά που κυβερνούν τη χώρα σήμερα;
Όχι, δεν είναι. Ούτε θέλουμε ούτε πιστεύουμε ότι κάθε ψήφος πρέπει ή μπορεί να συνοδεύεται και από ένα βαθύ ή φιλοσοφημένο σκεπτικό. Αλλά όπως εσείς (εσείς, που πιστεύετε στην ανατροπή που θα έρθει μέσω εκλογών) αναγνωρίζετε στον εαυτό σας το δικαίωμα να μας πρήζετε και να μας εκβιάζετε συναισθηματικά πριν την κάλπη, έτσι έχουμε κι εμείς το δικαίωμα (εμείς που δεν πιστεύουμε στην αντιπροσωπευτική δημοκρατία) να πρήζουμε εσάς, λέγοντας κάποιες ενοχλητικές μας σκέψεις.
Κανένα «αντιφασιστικό κίνημα» δε μας ενώνει -εμείς δεν πίνουμε καφεδάκια με τους νεοναζί, κανένας «αντικαπιταλισμός» -εμάς δεν μας νοιάζει η νομισματική Ευρώπη,
καμία «αυτοργάνωση» – αυτοργάνωση με ιεραρχία και κόμματα ( ; )….
Ας κάνει λοιπόν ο καθένας αυτό που νομίζει.
Άλλωστε τελικά χαμένος είναι μόνο αυτός που όταν στο μέλλον λογοδοτήσει στον εαυτό του θα αισθανθεί ντροπή για το παρελθόν του. Και δεν θα είμαστε εμείς αυτοί.
